Н. Дауенов ДӘСТҮрлі қазақ этнографиясы


Маңғыстау өңіріндегі күйшілік дәстүрі



бет20/22
Дата25.02.2016
өлшемі1.96 Mb.
#21757
1   ...   14   15   16   17   18   19   20   21   22

Маңғыстау өңіріндегі күйшілік дәстүрі. Маңғыстау өңірінде күйшілік өнер ерекше дамып, өзіндік өрнегімен ерекшеленеді. Үрпақтан ұрпаққа беріліп келе жат-қан күй өнері Абыл, Есбай, Есір, Қулшар, Өскенбай, Қарт-бай, Байшағыр, Шамғүл, Мұрат сияқты біртуар есімдер арқы-лы өз жалғасын тауып, рухани қазына ретінде сақталып ке-леді.

Бүл өңірдің күйлері жалпы төкпе дэстүріне жатқанымен, өзіндік нақышты, ерекше сазды, қайталанбас орындалу мәнерімен өз алдына жеке түрған, күйшілік өнердің өзгеше арналарының бірі. Ел арасында Маңғыстау күйлерін "Адай күйлері" деп те атайды. Оның себебі, күй авторларының басым көпшілігі қазақтың адай руынан шыққандыгы. Маңғыстау ежелден әншілер мен күйшілердің отаны болды. Мұндағы халықтық жырлар мен жыраулардың әуені күй өнеріне де зор ықпал жасаған. Маңғыстаудың күйшілері әрі әнші, әрі жыршы болып келетіні сондықтан. Оған Өскенбайдың, Қалнияздың, Шамғұлдың, Ізбасардың өнерін мысалға келтіруге болады. Жыр, дастан айту өнері жыр-күй, ән-күй атанып, ел арасына кең тараған. Маңғыстау күйшілерінің ішіндегі ең көрнектілерінің бірі - Абыл Тарақұлы, Есбай Балұстаұлы,Құлшар Бахтығалиев, Есір Айшауақұлы, Өскенбай Қалмамбетов, Мұрат Өскенбайұлы, Байшағыр.



Жетісу өңіріндегі күйшілік дәстүрі. Қазақ ұлттық аспапты музыкасындағы ерекше сарынды күйшілік мектептердің бірі Жетісу- күйлері.

Жетісу күйлері көбінесе көлемі шағындау келіп, эпикалық сипаттағы тарихи оқиғалармен ұштасып жатады. Ежелгі ертегі, аңыз, әңгімелерге негізделген бүл күйлер көне наным-сенімдегі әдет-ғұрыптарға құрылатыны байқалады. Түркі тектес халықтарға ортақ, "Мұңлық-зарлық", "Көрұлы" сияқты эпос дастандарды суреттейтін "Аққу", "Жетім бала", "Аңшылық", "Бөрілі қыз", "Қамбархан", "Көрұлы Сұлтан" күйлері қазақ музыкасының байырғы түрлеріне жататыны анық.

Осы өңір күйлерін құрылымы мен мазмұнына орай төмендегідей салаға бөлуге болады:

1) аңыз-әңгімелерді арқау еткен эпикалық күйлер;

2) әдет ғұрыптық, жоқтау күйлер;

3) күйлердегі жанрлық, аттас күйлер;

4) батырлар мен ірі тұлғаларға арналған арнау күйлер;

5) автордың өз басынан кешкен оқиғаларды суретейтін, өмірбаяндыц күйлер.

Жетісу күйлерінде "толғау" жанрындағы күйлер, яғни қобыз әуеніне ұқсас толғаулы сарын басым келеді. Осы өңірдегі көрнекті күйшілердің бәрінде дерлік "кертолғау" атты күйлер кездесетіні де содан.

Аспапты музыкадағы "Кеңес", "Бұлбұл", "Бозайғыр", "Қоңыр" сияқты өзіндік жанрға айналған күйлер тобына Жетісу күйшілері де айтарлықтай үлес қосқаны анық. Көпшілігі теріс бұрауда келетін Жетісу күйлерінің ең басты ерекшелігі деп, екі үлкен дәстүрдің шертпе мен төкпенің бір күйде қатар дамып, өрбуінде дер едік.

Жетісудің көрнекті күйшілері Байсерке Құлышұлы, Қожеке Назарұлы, Сыбанқұл Қолбасұлы.

Сыр бойындағы күйшілік өнер. Қазақтың күйшілік өнерінің айрықша саланың бірі - Сыр бойында қалыптасқан. Сарыны бөлек, тартысы ерекше Сыр бойының күйлерінде ұлттық саз өнерінің інжу-маржаны түзілген. Бастауы әріден келе жатқан бұл күйшілік дәстүрдің бүгінгі ұрпаққа жеткен үлгілерінде мазмұндық тереңдік, орындаушьшық шеберлік, рухани даралық, көркемдік құндылықтар анық байқалады. Бұл күйшілік дәстүр көрнекті күйшілер Үсен Төре, Шал Мырза, Жалдыбай Елеукеұлы жэне Қазанғаптар өнерімен даму кезеңін өткізіп, Әлшекей, Қүрақтың Досжаны, Жаңаберген, Теңізбай, Нартай, Көнек тағы басқа өнер саңлақтары арқылы қазіргі ұрпаққа жетіп отыр. Бұлардың ішіндегі өз алдына жеке күй орындаушылық мектебін қалыптастырған Қазанғаптың күйшілік тәлімі де Сыр бойының үрдісінен бастау алғаны анық. Оқшау сарынды Сыр бойы күйлерінде әсіресе адамның ішкі эмоциялық шақтары, сезім-түйсік ерекшеліктері барынша көрініс таба білген. Жалпы күйшілік дәстүрлерде тұрақты қалыптасып, аспапты музыкада жанрлық дәрежеге көтерілген "Аққу", "Қоңырқаз", "Ақжелең", "Шалқыма", "Терісқақпай", "Ілме", "Қара жорға" үрдістері де Сыр бойы күйлерінде барынша даму қарқынын тапқан. Бүған мысал ретінде Мырзаның "Ілмесін", Досжанның "Қоңырқазын", "Шалқымасын", Әлшекейдің "Терісқақпайын", Жалдыбайдың "Қара жорғасын" атап өтуге болады.

Сыр бойы күйлерінде "Сыбызғы күйлері" деп аталғанымен домбырада жиі орындалатын көркем күйлер көп кездеседі. Сыбызғы аспабы сирек кездесетіндіктен, ондағы орындалатын көне күйлер саздарын кэнігі күйшілер домбыраға салып тарта білген болуы керек. Бұл күйлердің көркемдік деңгейі өте жоғары. Арғы тегі аты аңызға айналған Қорқыт бабадан өрбіген Сыр күйлері небір тума таланттар қолынан түлей ұшып, ұрпақтан ұрпаққа асыл мұра ретінде беріліп, мұқият сақталып келеді.



Алтай –Тарбағатай өңірінің күйшілік өнері. Қазақ халқының дәстүрлі аспапты музыкасының өзіндік үнді, ерекше әуезді бір саласы еліміздің Алтай, Тарбағатай өңірінде қалыптасқан. Осы өңірдегі домбыра, қобыз, сыбызғы күйлері құрылымдық және орындаушылық тұрғыдан қарағанда оқшау сарынды, бөлек бітімді болып келеді. Домбыра күйлерінің басым көпшілігі теріс бұрауда орындалып, құрылымы шағындау келіп, әуені әнге жақын тұрады. Көрнекті күйшілерден аты аңызға айналғаны атақты күйші – Байжігіт бірінші аталады. Соның қатарына Саятөлековті Бағаналы жатқызамыз.
5.3 Көне заманнан қалған сенімдер

Көне заманның наным-сенімдер бөлімінің алғашқы діни наным-сенімдер туралы біз негізінен С. Әмірғазиннің «Дін және жауапкершілік» атты монографиясына арқа сүйедік.



Тотемизм. Қазақ халқының діни сенімінде тотемистік сенім болды және олардың әдет-ғұрпының қалыптасуында, тұрмысында жан-жақты рөл атқарды деп ойлауға негіз бар. Мысалы, ескі жыл есебіндегі он екі жануардың атымен байланысты атаулар. Оған қоса үй жануарларының әрқайсының иесі бар деп біліп, ат қойып айдар таққан: Зеңгі баба, Ойсыл қара, Шопан ата, Жылқышы немесе Қамбар ата т.б. оған байланысты аңызды да бәріміз бала кезімізден біліп өстік. "Хайуанаттарға байланысты ертегілерді аңдап отырсаң, жан-жануарлар турасындағы бұлдыр көріністерді көреміз. Одан мифтік, діни түсініктерді, әр хайуанды ғажайып сиқырлы сыры бар деп таныған тотемдік түсініктерді аңғарамыз" (Әуезов). Сонымен бірге, Қазақ халқындағы тотемизмдік элементтерінің бір түрі "табу" болып табылады, яғни, бір нәрсеге тиым салу мағынасын білдіреді. Егер тотемдік түсініктерде жануарлар мен өсімдіктердің адамға қандас туыстық қатынасы бар деп түсіндірілетін болса, табуда кейбір жануарлар мен өсімдіктер "қасиетті" деп ұғынылып, олардың өз атын атауға тыйым салынған. Егер өз атын атаса, зиян келтіреді деп түсінген. Мысалы. қасқырдың атын қасқыр демей "ит-құс", "ұзынқұлақ" сияқты атаулар берген. Басқа ешбір халықта кездеспейтін, қазақ әйелдерінің ата-енесін, қайын-қайнаға, абысын-ажын, қайын сіңілі, өз ерінің аты т.б. атамауының негізі де осы табуда деп жорамалдауға болады. Өмірде болатын түрлі жағымды-жағымсыз құбылыстардың бәрі де тылсым күштер әрекетінің нәтижесі деп түсінгендіктен, олардың киесіне ұшырамас үшін әр түрлі жол-жоралғылар, қағидалар, құрбан шалу, көпшілік болып түрлі ырымдарды орындау қалыптасқан. Қазақ арасында "Сақтансаң сақтаймын" деп Құдай айтыпты деген сөздің төркіні де өте тереңде жатыр. Мүмкіндігінше адамның сақтануға тиісті құбылыс-нысаналарын атап кетейік: жын, пері, дию, шайтан, обыр, албасты, күлдіргіш, әбілет, монтаны, матру, сұқ, уббе, бәдік, жезтырнақ, шимұрын, қарғу, аусыл, шешек, жалмауыз (Амантурлин). т.б.

Анимизм. Қазақтар дүниедегі жан-жануар, аң-құстар әр үйдің, жеке адамның, тіпті ұсақ жәндіктердің өз иесі - Рухы бар деп түсінген. С.А. Токаревтың зерттеулері көрсеткендей, әрбір рудың өз Жебеушісі, яғни ежелден бері тіршілік етіп келе жатқан рухтас "мыс" құдіреті болады. Ал марқұм болғандардың жандары "кормос", бірақ ешбір байланыссыз (Токарев).

"Аспан рухы", "Жер-су рухы", "Таудың рухы" т.б. Л. П. Потаповтың анықтамасынша, "оларға табыну рулық меншікпен, кәсіптік құдіретпен бірігіп кеткен" /Потапов Л. П. Алтайдағы тауға табыну әулиелігі. Советтік этнография. – Москва. 1969. –35 б/. Мұнда таулардың, өзен мен көлдердің киелі Аруағын қастерлеу емес, сол таудың, өзен мен көлдің өзін қастерлеп құдірет тұту, яғни, біз бұл арада табиғаттың рух-бейнесін емес, өзін тіріге санап қастерлеу ісін кереміз. Бұл анимистикалық дүниетанымның ең бір көне түрі -анимизм деп аталады (Штернберг). Жалпы анимизмнің қазіргі кездердегі барлық діни жүйелерге өзек болғандығы және жай ғана құбылыстан күрделі құбылысқа қарай өрлей дамығаны ғылымда мәлім жайт.



Фетишизм. Енді фетишизм элементтерінің қазақ халқы арасындағы түрлеріне қысқаша шолу жасайық:

1) қазақ халқы малдың алғашқы төлдеген кезіндегі алғашқы уызын өздері ішпейді. Мәнісі аруақтарға арнау.

Фетиштік ырымның бірі - кәрі жілік, оны күндіз малшының түнде күзетшінің қызметін атқарады деген сенімнен туған. Жас нәрестенің бесігіне әр түрлі: үкінің қауырсынын, қасқырдың, арыстанның т.б. жыртқыш аңдардың терісін тағады. Бұл ырымның мақсаты баланы әр түрлі "жын-шайтандардан" сақтайды деген сенімге саяды.

Қазақ даласының қай түкпіріне барсаңыз да "әулие" саналатын мазарларды көреміз. Бұл кейбір зерттеушілердің пікірінше фетиштік сенімнің мұсылман дінінің келуімен байланысты өзгерген түрі болуы мүмкін.

Дүниежүзінің барша халықтарында талисман, амулет аталынып жүрген "көз тию", "тіл тиюден" сақтайтын түрін қазақтарда тұмар деп атаған. Мұнда "қырғыз немесе қырғыз әйелі өзімен бірге үш бұрышты өзін сақтайтын аяттар жазылған тұмар тағады. Ол адамды бақытсыздықтан сақтайды деп сенеді" (Левшин). деген пікір орынды.



Сонымен бірге, тұмардың өзі бірнеше дәуірді басынан кешіргенін байқауға болады. Алғашында тұмар ретінде өз тотемдерінің бір мүшесі не терісі т.б. болса, кейіннен мұсылмандықтың енуіне байланысты тұмарға құраннан аяттар жазып салатын болған. Бұдан ерте кездегі діндердің өзгерген түрлерінің қазақ халқының ерекшелігіне байланысты мұсылман-дыққа да ықпал жасағанын көреміз.

Көшпелі әлемнің қарғыс таңбасы - тайпалық ыдыраушылық екені тарихтан белгілі. Жайылым-қонысқа байланысты жан-жалдар, барымта - мал айдап кету, қыз алып қашу, қанды кек тәрізді ұдайы болып жататын жайсыз әрекеттер, бөлшектенудің де зардабы аз болған жоқ. Тіпті трайболистік көзқарастардың зәрі әлі күнге дейін толығымен жойылып бітпегенін еске алсақ, ұлттық тұтастығымызды нығайту барысында бұл мәселенің қаншалықты азаматтық жауапкершілікті талап ететінін бажайлау қиын емес. Сол кезеңдерде мұндай жағдайларда қатаң тәртіпті сақтап отыру қажет болды. Бұл үшін жалпы мемлекеттік, тайпалы билікпен қоса халықтың нанымдық-сенімдік дүниетанымы да саяси жауапкершілікті бағыттап отыруға мүмкіндік бергені сөзсіз.



Аруаққа сену. Ата-ананы сыйлап пір тұту -халықтың асыл қасиеттерінің бірі. Өмір беріп, өнеге көрсеткен әке, әлпештеп өсірген ана алдындағы қарыз сенімі әр адамның адамгершілік деңгейінің елшемі, азаматтық жауапкершілігі болып саналады. Ата-бабалар аруағына сыйыну салты арғы замандардан келе жатқан ұлы дәстүрді сақтау, жалғастыру, алға апару жауапкершілігінен туған. "Өлі риза болмай, тірі жарымас" деген қанатты сөз де осы сарынды тағылым. Ал аруақ дегеніміздің өзі бұл ғұмырдан өткен адамның рухы. "Аруақ" - күш, қуат, дем деген ауыспалы мағынасы бар "рухтың" кепше түрі (Бекмұхамедов) негізінен араб тілінен ауысқан сөз. Аруаққа сыйыну - тіршілікте іске асырған істеріне байланысты айрықша қасиет иесі саналған аталардың рухымен қанаттану, мұрагерлік жауапкершілікке талаптану ұғымын білдіреді. Аруаққа сыйыну салты ұрпақты жауапкершілікке тәрбиелеуде, патриоттық сезімді ұштауда орасан зор әлеуметтік мәнді болған және бола да бермек. "Қазақтар әдетте ата-баба аруағын Алладан да құдіретті деп түсінген" (Ақтаев) деген ұсыныстың жаны бар. Аруақтың кейінгі ұрпақтың ой-сезімі мен нанымына әсерінің құдіретін осыдан-ақ байқауға болады. Ата-бабаны қастерлеу ғұрпы-қоғам мен адам тануға көмектесетін жауапкершілікті мүмкіндік. Халқына ерекше еңбегі сіңген, ақыл ойымен, адамгершілігімен, имандылығымен белгілі болған жандардың өмірін кейінгі ұрпаққа өнеге ету-ұлттық қасиеттерді сақтау мұратындағы жауапкершілікті арттыруды көздейді. Бұл дәстүр сабақтастығын қамтамасыз етіп, халықтың ауыз бірлігін және ынтымақтастығын арттырады. Ортақ мақсатты орындаудағы жауапкершілігін күшейтеді.

Ауыл түрғындары арасында әруақтарга, тірілер мен өлілер арасында жүмбақ байланыстар бар екеніне сенім күшеймесе, кеміген жоқ. Мәселен, Үлкен Қаратал ауылында жыл құрғатпай өмірден озған туыстарына арнап қатым-қат оқу дәстүрге айналган.

Мұндағы әр отбасында о дүниелік барлық ағайын-туыстарының тізімдері жазылған. Қатымға барлық туыстар, көршілер, молда шақырылады. Олар үйге кіре берісте: «Түсірген қатпым сауапты болсын», «қатым сауапты болсын, құдай қабылдасын» деген тілектер білдіреді. Қарттар мен құрметті меймандар таңдалган бөлмедегі қадірлі дастарқан басында, қалған ер азаматтар мен әйелдер жеке бөлмелерде (немесе бөлек дастарқан басында), жастар ас үйінде жайғасады. Көбінесе қысқы соғым басы әкелініп, мол дастарқан жасалады. Әдетте меймандарға алдымен тәтті тағамдары бар шәй, сонан соң басты ас (ет, палау), бұдан кейін тағы да шәй ұсынылады. Әр ас алдында молда құран оқиды. Басты асқа келгенде даусы ашық та үнді туыстардың бірі тізімдегі өмірден озган ағайындардың есімдерін оқып шыгады. Жиналғандар бас киімдерін шешпеуі тиіс.

Бізбен әңгімелескен Күршім ауданында тұратын келіншек жыл сайын туыстарымен бірге қатым-қат (арасында әжесі де болған) оқытып келген. Ол тұрмысқа шығып, Үлкен Қараталға қоныс аударғаннан кейін әжесін еске алуын қояды. Содан болар әжесі түн құрғатпай оның түсіне кіреді. Бірде келіншек Күршімдегі туыстарына қонаққа барғанда түсі жайлы анасын хабардар етеді. Анасы одан: «Сен әжеңді еске алып Құран оқыдың ба?» - деп сұрайды. Осы келіншектің туыстарының біріне де түсінде атасы кіріп: «Мен жаурадым, аяғымды жапшы», - деп өтініпті. Қазақтардың дағдысы бойынша өмірден озган адам үшін бір жыл ішінде қабір үсті құрылыстары тұрғызылуы керек. Ал жоғарыда сөз болған ақсақалдың бейітінде әлдеқандай себептермен күмбез орнатылмапты. Осы оқигадан кейін оның артында қалған туыстары дереу мазар тұргызады.

Әруақтарга сену күні бүгінге дейін бүкіл Қазақстанда терең етек жайган. Мәселен, славяндармен салыстырғанда қазақтардың зираты үрей, қорқыныш тудыратындай мәнде емес. Айталық, қараталдықтардың баяндауынша, егер жолда боран соқса, таяу арадагы бейіттердің басына барып, Құран оқыса, әруақтар қолдап аман қалады деген сенім бар.

Қазақтар үшін әруақтарга сенімді (исламга дейінгі ата-бабалар рухын құрметтеу) исламның қасиетті кітабымен ұштастыру жөн және бұл назар аударарлық жәйт болса керек. Халықтық, исламга дейінгі және нормативтік ислам бастау болган мүндай рухани синкретизм қазіргі қазақ азаматының рухани мәдениеті мен тұрмысының құрылымына елеулі ықпал етеді. Аруаққа сиыну, аруақты қастерлеу - қазақ үшін имандылық жолы, бұл дегеніміз жауапкершіліктің басты моральдық-этикалық құрылымының бірі. Неғұрлым тереңнен тамыр алатын құндылықтық қазыналарымызға сенетін болсақ, болашақта ұлттың нақтылығы мен өміршеңдігі соғұрлым анық көрініс беретін болады. Халқымыздың көшпенді руханияты, оның өзіндік менталитеті тек жеке пәндердің үлесіне ғана тиісті емес, қюғамдық жаңа қатынастарға да қажетті дүние. Ол дегеніміз -азаматтық, қоғамдық және галамдық жауапкершілікке бастайтын мәнді әрекеттердің бастауы деген сөз.



Тәңірге сенушілік. Тәңірге, Жер, Суға табынудың пайда болуын адамда әуел бастан қалыптасқан ризашылық сезімдерімен байланыстыруға болады. Бұл құдайлар қарапайым тіршілік иелеріне қамқорлықпен қараған, ауыр кезеңдерде адамдарға азық-түлік сыйлаған мейірбандықтарына алғысын білдірудегі ниетінен туған еді деп есептейміз. Осындай өмірдің нақты шындығына көз жеткізу адамдарға жәрдемдесетін жоғары әлем бар деген түсінікті туғызуы да заңды еді. Ежелгі түрік әулеті өздерінің үғымдарындағы ең биік шыңды Хан-Тәңірі деп атауы да кездейсоқтық болмас. Болмыстың мәнін және оның рухтық көрінісін Аспанға саю қазақ халқында көпке дейін сақталып келді.

Аспанға құдіретті күшті Құдай тұрғысынан мұқият жасалынған талдау мен көшіп-қону бағытын анықтаудағы басты нысана ретінде қарастырылуы өзінің дүниетанымдық түрғыдағы Тәңіріне табынуына ықпал етті. Бұдан шығар тұжырым «нақты аспан объектісімен оның тірі дүниенің рухани символы ретінде уағыздалуы арасында сәйкестік бар» (Орынбеков).

Тәңірілік дін - ғылымда түбегейлі зерттеліп, тарихи тамырлары мен адам қоғамындағы орны жете анықтала қоймаған үлкен сала. Тәңірілік дінінің бізге әзірге белгілі өзекті нормалары зороастризммен үндес жатыр. Олар:

1) Көкте құдіретті жаратушының барлығына шек келтірмеу;

2) Ата-бабалар қалыптастырған дәстүрлі өсиеттерді бұлжытпай орындау;

3) Жас ұрпақты дәстүрлі өмір салтына, ата-бабалар қалыптастырған тұрмыстық қалыптарға бейімдеп тәрбиелеу. Бұл қағидалардың кез келген діни сананың дүниетанымында, моральдық-этикалық нормаларына негіз екендігі ақиқат шындық. Сонымен бірге, "олар көзге керінбейтін және көрінетіннің бәрін жаратушы деп ездері мойындайтын бір Құдайға ғана иланады, оны осы дүниедегі шаттықтармен бірге азаптарды жолдаушы деп біледі. Бірақ сол өз құдайын намаз оқып, дұға қылып құрметтемейді" (Плано Карпини... ) деген пікір де көңіл аудара қарауды талап етеді.

Қандай діннің болмасын ақиқат шындық саналатын қағидасы мен түпкі мақсаты, арқау ететін философиялық, имандылық, эстетикалық ілімдері болатыны белгілі. Әлемдік діндердің барлығына тән бұл жүйе Тәңірілік дінінде де бар. Мәселен, буддизм "4 ақиқатты" сыйлауға, христиандық "3 түрлі кейіптегі жалғыз құдайды", мұсылмандық "Алладан басқа құдай жоқтығын, Мұхаммед оның пайғамбары" екендігін мойындауға негізделсе, Тәңірі діні аспанды - Ата, жерді - Ана деп тануға негізделген. Әлемдік діндердің түпкі мақсаты - адамды "о дүниеде" көретін азаптан қорғау, құтқару болса, Тәңірілік дінінің түпкі мақсаты осы дүниеге лайықты ғұмыр кешуге баулу болып табылады. Осы орайда, діннің діннен айырмашылығын, өзіндік сипатын, қалыптасқан қағидаларын "сол дінді өмірге әкелген халықтың дүниетанымынан, тұрмысынан, мінез-құлқынан, салт-дәстүр мен енерінен іздеген дұрыс" (Қараманұлы) деген пікірмен толық келісеміз. Өйткені, бұның бәрі азаматтық жауапкершілікті адам бойына жастайынан сіңірудің ең басты әлеуметтік құралы емес пе.

Негізінен Тәңірілік терең мәнді Аспан ғана емес; қазақ халқының алғашқы діни сенімдерін туғызған діни бастау да болды. Жер мен Су адамдар үшін дүниенің ортасында тұрған табыну заттары болды. Тәңір мен Жер-Судың өзара берік байланысы шын мәніндегі езара қарым-қатынас женіндегі пайымды ойға жетелейді. Жер Тәңірінің кіндігі арқылы жермен байланысқан. Тәңірі құдайдың қасиеттері бар Кек аспан деп білген, оған құлшылық еткен. Араб географы Әл-Максидидің айтуынша: "Бір Тәңірі дегені бір Құдай деген ұғым білдіреді. Кейбіреулері Тәңір деп аспанның кекшілдігін айтады, басқалары Тәңірді аспан ретінде түсінеді" дейді (История Казахской ССР.). Жер-Су атты құдайдың қастерленуі қоршаған орта мен әлеуметтік-саяси жағдайларға орай өзімнің және езгенің жері деп белуге мәжбүр болды. Жақсы жерді өзінің этникалық тобының жеріне саюы осы табиғи түйсінуді құдайландыруды қажет етті. Яғни, рухани жауапкершілікті арттырудын ідеологиясын тапты. Өзінің ата-бабаларының өмір сүрген жері, осы қасиетті жердің бетімен ағып жатқан су заңды түрде сыйынып, мінажат ететін құбылысқа айналды. Сол дәстүрлердің қалдықтары осы уақытқа дейін сақталған. Жоғары құдай ретінде Тәңірі —аспан әке, Жер-Судың - ана арасындағы байланысы ер адам мен әйелдің арасындағы байланыс түрінде қарастырылды (Конфуциандықтағы Янь - ер, Инь - әйелдік бастама сияқты). Өйткені өсіргеніңнің өнімді болуы, астықтың бітік шығуы, баққан малдың көп өсім беруі сол Жер - ананың берекеттілігінде еді. Бұған дәлел - Наурыз мейрамы, тасаттық беру т.б. дәстүрлер.



Бұл жайлар ежелгі түрік діні бір құдайлы монотеистік дін болды деген тұжырым жасауға негіз жасайды. Себебі, барлық құдайлардың басты Құдайы Тәңірі деп білді, ол өмірдің барлық салаларында ықпалдық қасиеттке ие деп түсінді. Тәңірге табынуды, оның қадір қасиетін марапаттауды әскери және саяси басшылар мемлекеттік ресми сипат беру үшін қолданды. Яки, идеологиялық қалқандық қызметте атқарды. Әмеңгерлік салтындағы, династиялық сипаттағы үнемі болып тұратын талас - тартыстар мен қақтығыстар Қағандар Құдайының негізін жасауға ұмтылыс туғызды. Сөйтіп тақ пен билікке таласты тоқтатуға әрекеттенді. Бұдан сол кезеңдерде-ақ діни тағылымдар жүйесінің саяси бағытқа айнала білгенін байқауға болады. Осылайша: "көне түрік мемлекеті Тәңірінің өмірімен пайда болды" (Кляшторный) деген аңыз өмірге келді. Бұл діннің саясаттануының шыңы және тақ иесінің билік етуге заңды мұрагер екенін дәлелдеу үшін пайдаланды. Тіпті қазіргі 21 ғасырдың соңында қалыптасқан жаңа тәуелсіз мемлекеттердің басшылары да оң қолдарына қасиетті жазбалар атанған діни кітаптарды ұстап тұрып ант беруді салтқа айналдырды. Сондықтан да, бабаларымыздың мемлекетінің құрылымына киелі мән беруге ұмтылысындағы түсініктеріне ықыласпен және олар қалыптастырған Тәңірдің құзырына қатысты жауапкершіліктің мағынасына ыждахаттылықпен қарауымыз керек.

Кез келген діннің негізі - дүниетаным, дүниеге кезқарас жүйесі екендігі мәлім. Халықтың өзіндік тұрмыс-салтын туындатқан дүниетаным діннің де өзіндік болмыс-бітімін қалыптастырды. Яғни, Тәңірілік дінінде пайғамбар, әулие, құдай сезі жазылған кітап т.б. болмағанын, тағылымдары ұрпақтан - ұрпаққа ауысып отырғанының езі мұрагерлік жауапкершіліктің үлгісі деп қарауға болады. Жүздеген ұрпақтың өмір тәжірибесінен сұрыпталған бұл дүниетаным табиғат пен адам барлығының, болмысының туыстығын баянды етумен қатар, бірден-бір және бұлжымас ақиқат ретіндегі Тәңірге, жалпығаламдық құдіретті күшке табыну салтын қарастырды. "Құдай" ұғымындағы "Тәңірі" сөзінің кене түркі тіліндегі түсінігі "көк", "аспан" (Көне түркі сөздігі) деген мағына беретіндігі оның күллі ғаламға, табиғатқа көктің құдіреті жүреді деп сенуінде.

Түркі халықтарының бұл түсінігінің негізінде объективті шындық жатқандығын бүгінгі заманғы ғылым да дәлелдеп отыр. Қырғызстан азаматы, ғалым философ Өмұралиев Чоюн өзінің "Теңирчилик" (Улуттук философиянын уңгусына чалғын) атты еңбегінде тәңіршілік сенімінің көшпенділердің жай сенім күйі емес, кешпенділер өркениетінің негізін қалаған рухани-мәдени және экономикалық-саяси ілім ретінде дәлелдеп шыққан (Өмұралиев). Сол сияқты Қазақстандық ғалым А.Ю. Никонов езінің "Алтун Битиг. Тенгрианство" (мифы древних тюрков сохраненные устным и письменным преданием тюркских народов мира) (Никонов) тәңірілік дінінің символдық негіздемелерінен бастап діни қағидаларының осы уақытқа дейін жеткен тағылымдарын суреттеп берді. Яғни, діни сенімдерге байланысты олардың саналылықтан гөрі бейсаналылық деңгейде де дами беретінін еске алсақ қазіргі заманда осы діни сенімдік қалыптың қайта жанданып, емірімізге нәр берері анық.

Адамның тіршілік етуіне қажетті табиғи жағдайлардың Тәңірден, яғни, көкке тәуелді болатыны, белгілі бір этностың қоғамдастығының баянды болуы да сол аспанның "мейірімді ықыласына" тікелей байланысты екен. Тайпаларды біртұтас халыққа айналдыратын қасиетті "пассионарность" (Гумилев) екендігіне дәлелдемелер де баршылық. Ал, "пассионарлықты" географиялық ортаның қасиеті, яки "табиғи жауапкершіліктің негізі" деп қарастырсақ, Тәңіріліктің Құдайы және адами жауапкершілікке қатыстылығы өз-өзінен туындайтын мәселе. Бұдан Тәңірге табынған халқымыздың түсінігі ғылыми қисынға жақын келетін әмбебапты дүниетаным екеніне сенуімізге негіз бар Сөйтіп, ұлттық дүниетанымнан өрбіген Тәңіріліктің негізінен табиғатты ардақтау салты,. адамды немесе ата-бабаны құрметтеу салты құралады.

Ал, табиғатты қастерлеу ғұрпы - объективті барлық, болмыс сырын түйсініп, ой-өрісін кеңейтуге, өскен орта мен тіршілік аясын (жағрапиялық ортаны) ардақ тұтуға үндейді. Осындай салттардан өріс алған Тәңірлік дін адамның абстракциясынан туған о дүниедегі өмір идеяларын емес, осы дүниедегі тұрмыс философиясын қоса меңгеруге баулыған. Өмірдегі рухың ешпей кейінгілерге өнеге болуың үшін тынымсыз әрекет етіп, нақтылы нәтижеге жету шарт. Яғни жауапкершіліктің міндетті қалпы қалыптастырылған. Бұл - Тәңірлік тұрғысынан шын мәнінде мағыналы өмір сүру мүддесінен туындаған барлық формасының реалистік тұрғысы.

Тәңіршілдік ерекшеліктерін бөліп керсетуге болады: '

1) тәңірілік дінін халықтың нақтылы дүниетанымынан туындаған, табиғатқа табыну және сыйыну салтынан өрбіген, евразиялық кеңістікте өркениеттік дәрежеге жеткен, ұлттық дін деп санауға негіздер бар;

2) тәңірі - діни түсінікке орай барлық әлемді жаратқан бейтарап құдіретті күш. Адамның күнделікті тіршілік ағымына араласпайды. Бірақ, әрбір құбылысқа қатысты реттеуші рухани бастаулары бар;

3) өзіндік жора-салттары: таң сәріде күншығысқа қарап тағызым ету, құрбандық шалу, аруақтарға арнап ас беру, тасаттық беру т.б.;

4) өзіндік мерекелері: наурыз-жыл айналымындағы уақыттық кеңістіктің теңелу кезеңі; сабантой, соғым басы; киелі құстарды құрметтеуі - аққу, қарлығаш, көгершін; сыйлы күн-сәрсенбі тәрізді ырымдары бар;

5) көк Тәңірінің тағылымдарын жеткізген пайғамбарлар мен періштелер, әмір етілген жазбаша ережелер, "күнә", "тозақ", "жұмақ", "тазартқыш" жөніндегі қағидалары жоқ;

6) құлшылық ету рәсімдерін ұйымдастыратын арнаулы орын болған емес. Өйткені Көк Тәңірі әркімнің жүрегінде, адами ниетінде болуға тиісті;

7) діни уағыздаушылық, беріле дәнігу де жоқ. Өйткені, Тәңірі жер шарын мекендеген халықтардың бәріне ортақ деген қағиданы ұстанады. Тек аңыз бойынша жерді мекендеуші 74 халықтың 4-еуіне ғана бақсылық, шамандық ықыласқа ие болғандықтан өзіндік сенімге рұқсат берілген;

8) адамның қасиеті кемелденген ойы мен адами жауапкершілігіне қарай бағаланады;



9) тәңірілік дінінде талап бойынша үш қағиданы орындау міндет: Тәңірі алдында, ата-баба алдындағы және ұрпақ алдындағы парыздар яки жауапкершілікті міндеттер.

Тәңірілік дінінің түп тамыры, санамыздағы сезімдік иірімдері, езіндік ерекшеліктері әлі де кеп зерделеуді, талдау мен пайымдауларды күтіп тұрғаны ақиқат нәрсе.'Мысалы, қазақ халқының табиғатпен, Тәңіріне етене екендігін мына бір зерттеуден де көруге болады. "Тәңірі арқылы қазақтар тылсым ғарышты, яғни жұлдыздардың құпия сырын жетік білген Жердегі адамға нәсіпті де Тәңірі бұйыртады. "Тәңірі жазғанынан асып кете алмайсың", -деп босқа айтпаған болар. Жұлдызың жоғары болсын деп бір-біріне тілек тілегенде жұлдыздардың құпиясын білгендер ғана айта алады. Көне заманда өмір сүрген Апостол Павелдің (біздің жыл санауымыздың 14 жылы туып, 67 жылы дүниеден еткен) "Жұлдыздарда өткен мен болашақтың ізі бар, адам алақанында жаратушының басқан мөрі бар" деген сөзі бар екен. Ендеше, Тәңірінің жазуы да адам алақанында болғаны ғой. Расында да адам алақаны - аспан әлемінің кішігірім картасы сияқты. Мысалы, адам қолында он саусақ бар. Қазақшалап айтсақ бас бармақтың астында Венера (Шолпан) жұлдызының сызығы бар делінеді. Оны Венера бектері дейді. Венера жұлдызы күннің тууы мен батуына әсер етеді. Яғни күн шыққанда және батқанда жанында "демеп" күш беріп Венера жүреді екен. Венераның грекше аты - Геспер, түрікше - Гессер.

Алақандағы сұқ саусақ пен бас бармақтың арасынан басталған сызық бас бармақты бөктерлей, доғалана тартылып барып білезік тұсқа, яғни қол мен білектің қосылар тұсына тіреледі. Бұл Венера сызығы - яғни Венера сызығы адамның тууы мен өлуіне жауап береді. Демек, адамның ұзақ өмір сүруіне куш-қуатты Гессер жұлдызы береді екен. Сұқ саусақты Юпитер басқарады. Астрологияда Юпитер 12 жылда жаңарып отырады. Яғни Юпитер мүшел жасқа жауап береді. Әрбір мүшел өткен соң, қазақтар Тәңірге құдайы атап, тағы да жас сұрайды. Мұндай салт-дәстүр қазақтан басқа ешбір халықта жоқ, Ал үшінші саусақ - ортан Теректі Сатурн басқарады. Бұл саусақта адамның тағдыры жазылған екен. Яғни Тәңірінің жазуы осы саусақта болғаны ғой. Ал жүрек қағысы, қан тамырларына Нептун жауап береді дейді, осы Нептун басқаратын төртінші саусақты - шылдыр шүмек деп атаған. Сылдырлап ағып жатқан таза судың дыбысы, шүмек - су жүретін жол.

Адам өміріндегі табиғаттың төрт күші: су, от, жер, дуаны қолдағы саусақтарға жұлдыздар арқылы орналастыра білген. Бесінші - кішкентай бөбекке (шынашаққа) адам баласының не нәрсеге қабілетті екеніне Марс жауап береді дейді. Яғни тәрбиені сәбидің жас кезінен бастау керек. Және де оның қабілетін дұрыс ажырата білу қажет. Адам өз алақанындағы ғарыштың құпия сырын ашып, өз өмірінде салт-дәстүрге айналдырып пайдаланып отырған" (Сәрсенбина). Сөйтіп Тәңірілікке қатысты астрологиялық таным негізінде адамның сана-сезімі мен салт дәстүрі тұрған. Яғни, жауапкершілік сезімін дүниетанымдық жолмен сара жолға қоя білген.

Түркі тарихын зерттеуші Мурад Аджидің дәлелі бойынша Тәңіріне деген сенімді бұл кеңістікке Эрке хан 78 жылы әкеліпті. Түркілер Тәңірінің ұлын Гессер (от) деп білген. Оны өздерінің ең бірінші пайғамбары деп таныған екен. Түркілердің отты құдірет тұтып, отқа сыйынатыны да, адам бақи дүниеден қайтқаннан кейін қырық күнге дейін сол үйдің ішіне шырақ жағатынын, от жағып түтін түтететіні де осы иланымға байланысты болуы керек. Сонымен бірге әлі күнге дейін ашуланған адамның "Кесір атсын", "От атсын"деп қарғануы да осы түсінікте құдіретті бір күштің барлығына сенуі.

Қорыта келгенде ежелгі Тәңірілік діні бізге езінің антологиясымен - екі ұдай өзара бірлік құдайы туралы ілімі; космологиясымен - өзара қарым-қатынастық мүмкіндіктері бар үш дүние тұжырымдамасымен; жанама әлемдерімен - жеті қат көк аспан, жеті қат Жер асты; этикасымен - адалдық, уәде бұзбау, жалғандықты айыптау; мифологиясымен - көк Тәңірі, көк бөрі; демонологиясымен - ата-баба аруақтарының табиғат рухынан айырма-шылығы жайлы дүниетанымдық негіздемелерімен келіп жетті. Яғни, діни сенім қалпында әлеуметтік қызмет жасай отырып қоғамдағы адамдардың Жаратушы алдындағы, қоғам мен әлеумет алдындағы, отбасы мен ауыл-аймақ алдындағы жауапкершілікті парыздарының орындалуын қатаң қадағалаушы рөлін мүлтіксіз атқарды.



Достарыңызбен бөлісу:
1   ...   14   15   16   17   18   19   20   21   22




©dereksiz.org 2024
әкімшілігінің қараңыз

    Басты бет