Ҳозирги кунларда замонавий адабий оқимларнинг ривожланиш масаласи жаҳон адабиёти тарихида муҳим аҳамият касб этади



бет9/9
Дата21.06.2016
өлшемі0.61 Mb.
#152712
1   2   3   4   5   6   7   8   9

Амалий машғулот учун саволлар:
1. Мушоира Ҳиндистонда қачондан ривожланиб келган?

2. Мушоира ўзи нима?

3. Мушоиранинг ривожланишига ким ҳисса қўшган?
Адабиётлар:
1. Тюркологический сборник. М., 1977, 1981.

2. Узбекская классическая лирика XV-XX вв. М., 1977.

3. С.Э.Хусейн. История литературы урду. М., 1961.

4. В.Стеблева. Семантика газелей Бабура. М., 1982.

5. Журнал «Индия» (Перспективы), июнь, 2002.
Мустақил иш мавзулари ва топшириқлар:
1. Мушоира тарихи (Ҳиндистон ва Покистон).

2. Ғазал ва мушоира.



3. ХХ аср ва мушоира.

НАЗОРАТ САВОЛЛАРИ


  1. “Янги адабиёт” ва янги оқимлар.

  2. “Янги ҳикоянавислар”.

  3. Камлешварнинг “Деҳли” ҳикояси.

  4. Прагативад ва унинг асосий жиҳатлари.

  5. Прагативаднинг мақсадлари ва вазифалари.

  6. Тараққийпарвар адиблар.

  7. Сиёсат ва ёзувчилар.

  8. Тараққийпарвар шоирлар.

  9. Тараққийпарвар ёзувчилар ва Ганди ғояларининг таъсири.

  10. 60–70-йиллар — сиёсат ва ёзувчилар.

  11. “Янги ҳикоя”нинг ютуқ ва камчиликлари.

  12. “Янги ҳикоя” вакили Амаркант.

  13. “Янги ҳикоя” шакллари: “онгли оқим” ҳикоялари.

  14. Ҳикояларнинг сарлавҳасидаги рамзий ифода.

  15. Ҳикояларнинг рамзий услуби.

  16. “Онг оқими” ҳикоялари.

  17. 60-70 йиллар ва янги ҳикоя.

  18. 70-80 йилларда ҳикоянависликнинг ривожланиши.

  19. “Параллел ҳикоя”нинг илк даври ва намояндалари.

  20. Ушбу оқимнинг вакиллари ва кўтарилган мавзулар.

  21. Жанрларнинг ўзгариши, янги тенденциялар.

  22. Неореализм ва неоромантизм.

  23. Натурализм.

  24. Символизм.

  25. Декаданс.

  26. Неоромантизмга оид асарлар.

  27. Неореализмнинг хусусиятлари.

  28. Неореализмга оид асарлар.

  29. Декадентлик оқими.

  30. Авангардизмга оид асарлар.

  31. “Янги шеърият” вакиллари.

  32. “Янги шеърият”нинг асосий тамойиллари.

  33. “Янги шеърият”нинг демократик тармоғи.

  34. “Акавита” оқимнинг мақсад ва вазифалари.

  35. Оқимнинг асосий белгилари.

  36. “Акавита” вакиллари ва шеърлари.

  37. “Дигамбара” оқимининг мақсадлари.

  38. Асосий кўтарилган масалалар.

  39. “Дигамбара”нинг хусусиятлари.

  40. Ҳикоя жанрининг тарихи.

  41. Ҳинд олимларининг ҳикоя жанри ҳақида фикрлари.

  42. Замонавий ҳикоядаги ўзгаришлар.

  43. Рекхачитраа — кўриниш жанри.

  44. Рекхачитраанинг ривожланиши ва фарқли сифатлари.

  45. А. Притамнинг рекхачитраа асарлари.

  46. Ража Рао ижодий йўли.

  47. “Илон ва арқон” романи.

  48. Роман хусусиятлари.

  49. Викас Сваруп романининг асосий ғояси.

  50. Бош қаҳрамон образи.

  51. Ушбу романнинг XXI аср адабиётига тегишли белгилар.

  52. “Маданий империализм”.

  53. “Ҳиндистонлаштириш”.

  54. “Замонавийлик” ва ҳинд олимларининг фикри.

  55. 80–90-йиллардаги асосий йўналишлар.

  56. Замонавий адиб ва танқидчи — А.Важпей.

  57. Ашок Важпей асарларининг мавзуси.

  58. Ашок Важпей — танқидчи.

  59. Постмодернизм ва ҳинд ёзувчилари.

  60. Интеллектуал жанрлар.

  61. ХХI аср — янги мавзулар ва Муктибодх фикрлари.

  62. Бадиий-ҳужжатли насрчилик.

  63. “Гьянпитх” мукофотининг таъсис этилиши.

  64. “Нилуфар” мукофотининг тарихи.

  65. Мушоира ва XVIII аср.

  66. Мушоира анъаналари.

  67. Ғазалнависликнинг энг машҳур вакиллари.



Мустақил иш мавзулари


  1. Адабий йўналиш, адабий оқим, адабий мактаб атамаларининг фарқи.

  2. “Прагативад”, “прайёгвад” атамаларини очиб беринг.

  3. Декаденс ва авангардизм.

  4. Ижтимоий реализм ва “психологик реализм”.

  5. “Онгли оқим”.

  6. “Янги шеърият”, “акавита” фарқи.

  7. Энг муҳим оқимлар.

  8. Символизм ва формализм.


Реферат мавзулари


  1. 70–80-йиллар янги ҳикоялардаги янги оқимлар.

  2. Замонавийлик ва тараққийпарварлик.

  3. “Параллел ҳикоя”.

  4. Неоромантизм ва неореализм.

  5. Модернизм ва постмодернизм.

  6. “Дигамбара” оқими.

  7. Психологизм ва реализм.

Тавсия этиладиган дарсликлар, ўқув қўлланмалар, китоблар рўйҳати


Асосий адабиёт:


  1. Адабиётшунослик терминларининг русча-ўзбекча изоҳли луғати. Т., 1979.

  2. Адабий турлар ва жанрлар. Т., 1991–1992.

  3. Ашок Кумар Суман. Современность и прогрессивность в литературе. — “Джан-юг”. 15.01.1978.

  4. Р. Пханишварнатх. Грязное покрывало. М., 1960.

  5. Искры под пеклом (сборник). М., 1969.

  6. Вейджанатх Синхла. Новая поэзия. Харияна, 1981.

  7. Художественные направления в индийской литературе XX в. М., 1977.

  8. Е.П. Челышев. Современная индийская литература. М., 1981.

  9. Е.П. Челышев. Индийская литература вчера и сегодня. М., 1989.

  10. Е.П. Челышев. Литература хинди. М., 1968.

  11. А. Сенкевич. В поисках новых путей. На ступеньках в солнцепек (сб. рассказов). М., 1978.

  12. Массовая литература в странах Азии и Африки. М., 1987.

  13. Литература стран Зарубежного Востока 70-х годов. М., 1982.

  14. З. Ансари. Новый рассказ хинди. Народы Азии и Африки. 1975. № 2.

  15. И.Д. Серебряков. Пенджабская литература. М., 1963.

  16. И.Д. Серебряков. Литература народов Индии. М., 1985.

  17. Н. Глебов, А. Сухочев. Литература урду. М., 1967.

  18. Н.П. Утехин. Жанры эпической прозы. Л., 1982.

  19. Идеологическая борьба и современные литературы зарубежного Востока. М., 1977.

  20. Литература зарубежной Азии в современную эпоху. М., 1975.

  21. Хусейн Саид Эхтишам. История литературы урду. М., 1961.

  22. С. Финкелстайн. Экзистенциализм и проблема отчуждения в американской литературе. Пер. с англ. М., 1967.

  23. Ш. Чаухан. Очерк истории литературы хинди. М., 1960.

  24. Современная индийская проза. М., 1962.

  25. Литературы Индии. М., 1973.

  26. Литературы народов Востока. М., 1970.

  27. Теории, школы, концепции. Художественный образ и структура. М., 1975.

  28. Теоретико-литературные итоги ХХ в. М., 2003.

  29. Е.Я. Калинникова. Англоязычная литература Индии. М., 1974.

  30. С. Кохли. «Q и A». Вопросы и ответы. Индия: перспективы. Май, 2005.

  31. Н.К. Гей. Художественность литературы. М., 1975.

  32. Генезис романа в литературах Азии и Африки. М., 1961.

  33. Н.А. Гуляев, А.Н. Богданов, Л.Г. Юдкевич. Теория литературы в связи с проблемами эстетики. М., 1970.

  34. Р. Гулямова. Вишну Прабхакар — прозаик и драматург (автореферат кандидатской диссертации). М., 1975.

  35. В. Днепров. Литература и нравственный опыт человека. М., 1967.

  36. Р.А. Елизарова, А.С. Сухочев. Прогрессивные писатели Пакистана. Т., 1976.

  37. Л.В. Еремян. Идейно-эстетические взгляды участников движения прогрессивных писателей Индии (автореферат диссертации). Т., 1971.

  38. Г.Ф. Жукова. Интернационализм и проблема национального характера. М., 1964.

  39. Идеологическая борьба и ответственность художника. М., 1964.

  40. Идеологические течения современной Индии. М., 1965.

  41. Идеологические проблемы современной Индии. М., 1970.

  42. История индийских литератур. Под ред. Нагендры. М., 1964.

  43. Н.И. Конрад. Запад и Восток. М., 1972.

  44. Литературы Индии. М., 1958.

  45. Литературы Индии. М., 1979.

  46. Литература Востока в Новое время. М., 1975.

  47. Методология современного литературоведения. Проблемы историзма. М., 1978.

  48. Новая история Индии. М., 1961.

  49. Новейшая история Индии. М., 1959.

  50. М. Ракеш. Панч ламби каханиян. Дели, 1960.

  51. Л.Г. Мангал. Аститвавад аор наи кахани. Дели, 1975.

  52. Амаркант. Хатьяре. Деш ке лог, Аллахабад, 1964.

  53. М.К. Дхингра. Хинди аор панжаби кахани. Пенжаб, 1978.

  54. Наи кахани. 1962, декабрь.

  55. Jasbir S. Ahluwalia. Trends in modern literature. 1979.

  56. А. Притам. Во адми, во аорат. Дели, 1974.

  57. Чарумитра. Сахитья мен прагативад аор адхуниктавад. Джан-юг, 1978.

  58. Ходжаева Т.А. Ҳиндистон халқлари адабиёти. Т., 2010

  59. Ходжаева Т.А. Янги ҳикоя. ТошДШИ, “Шарқ машъали”/ 1-сон, 2011

  60. Гаврюшина Н.Д. Премчанд и роман ХХ века. М.2006


Қўшимча адабиётлар:


  1. Амрита Притам. Черная роза. (сборник стихов). Т., 1971.

  2. Проблемы психологизма в художественной литературе. Томск, 1990.

  3. Проблемы романтического метода и стиля. Межвузовский тематический сборник. Калининский государственный университет, 1980.

  4. Проблемы теории литературы и эстетики в странах Востока. М., 1964.

  5. Рассказы индийских писателей. Т. 1-2. М., 1959.

  6. Рассказы индийских писателей. М., 1972.

  7. Религия и общественная жизнь в Индии. М., 1982.

  8. Романтизм и реализм в литературных взаимодействиях. Казань: Изд-во Казанского университета, 1982.

  9. Мир велик. (новеллы писателей хинди). М., 1975.

  10. П. Рену. Грязное покрывало. М., 1960.

  11. Г.М. Муктибодх. Найе сахитья ка саундарьяшастра. Дели, 1971.

  12. Литература и время. М., 1973.

  13. Шарқ машъали. 1–2-сон. ТошДУ. 1999.

  14. И.В. Стеблева. Семантика газелей Бабура. М., 1982.

  15. Иссар Девендра. Найн сади аор сахитья. Дели, 2000

  16. Литературы Азии и Африки. Опыт ХХ века. М., 2002

Интернет сайтлари



http://bspu.ab.ru/

http://000.labar.ru Институт мировой литературы им. А.М. Горького

http://www.imli.ru.

http://knigi.alhademic.ru

http://www.philology.ru

www.libfl.ru/mimesis/catalog.html

http://dir1.bigfeed.ru

www.school.edu.ru

http://books.26.ru

ГЛОССАРИЙ
Прагативад — тараққийпарварлик, тараққийпарвар йўналиш.

Ная самикша — янги танқидчилик.

Аллегория — сўзларнинг кўчма маънода ишлатилишидир.

Неореализм — янги реализм.

Неоромантизм — янги романтизм.

Мистицизм — тасаввуф.

Услуб — кенг маънода ёзувчи ижодидаги ғоявий-бадиий хусусиятлар бирлиги; тор маънода — ифода усули.

Поэтика — кенг маънода: жанр, унинг шакл ва мазмун жиҳатларининг ўзаро муносабати, композиция типлари, сюжет қурилиши; адабиёт қонунлари; тор маънода — шеърий асар ва унинг тузилиши.

Очерк — эпик турга мансуб бадиий публицистик жанрлардан бири.

Притча — маънавий ёки диний насиҳатни ўз ичига олган киноя кўринишидаги кичик ҳикоя бўлиб, шаклига кўра масалга ўхшайди.

Эссе — очерк, мақола тури, танқидчилик, адабиётшунослик жанри.

Кундалик — хотира дафтари — бадиий асар шаклларидан бўлиб, у ёзувчининг ўзи қатнашган ҳаётий воқеа-ҳодисаларни, фикр-мулоҳазалари ва ички кечинмаларни акс эттиради.

Эпистоляр жанр — бадиий адабиёт жанрларидан бири, нома шаклида ёзилган бадиий асарлар, хат, мактуб.

Рекхачитра — ҳикоя, очерк ва насрчиликнинг унга ўхшаш бошқа жанрлари қаторига киритилган бўлиб, унда воқеликка атрофдан солинган назар акс эттирилади.

Презентатив услуб — баён қилиш услуби, тасвирий ёки ҳикоя қилиш услуби.

Экспозитив — таъриф, ёритиб бериш услуби, муаллиф субъектив, ошкора ҳикоя қилувчи сифатида иштирок этади.

Интеллектуал жанрлар — сўнгги йилларда адабиётшуносликда пайдо бўлган атамадир. Унда муаллифнинг эътибори нафақат ҳаёт, инсоний характерлар, балки ғоявий, назарий низоларга қаратилган (роман-концепция, драма-концепция).

Хумрият — шароб мавзусидаги шеърият.

Декадентлик оқими — ХIХ асрнинг охири ва ХХ асрнинг бошида тушкунликни, мазмунсиз санъатни куйловчи оқим.

Авангардизм — ХХ аср санъати ва адабиётдаги сўл оқимларни ифодалайди. Германиядаги экспрессионизм, Чехословакиядаги авангардларнинг турли кўринишидир ва буржуа маданиятига қарши чиқадилар. Ҳозирги кунда янги авангардизм юзага чиқди.

Гьянпитх — адабиёт бўйича Ҳиндистонда Нобель мукофоти ҳисобланади.

Рубоий (арабча, тўртлик) тўрт мисрали, ҳазаж баҳрининг аҳраб ва ахрам тармоқлари вазнларида ёзилувчи асар. У Марказий Осиё ва Эрон халқлари оғзаки адабиётида кенг тарқалган тароналар, халқ қўшиқлари асосида яратилган ва ёзма адабиётнинг лирик жанрларидан бири бўлиб қолган

Fазал (арабча, дўстлашмоқ) – асосий мавзуси севгидур, «хотунлар била суҳбат қурмоқни севмак», «маъшуқ жамоли зикри» ва маъшуқага хушомаддан иборат бўлган, монорифмали, жуфт мисраларигина қофияланувчи, биринчи байти матлаъ, охирги байтини мақтаъ деб аталувчи, беш байтдан ўн икки байтгача бўлган, ҳар байти нисбатан мустақил, шу билан бирга ҳамма байтлари мантиқан ва бадииян боғланган, охирги ёки охиргидан битта олдинги байтда шоир тахаллуси келтириладиган лирик жанр.

Қасида - (арабча, мақсад қилиш) – бирор машҳур арбоб, тарихий шахс, қаҳрамон, муҳим воқеага мадҳия тарзида ёзилган асар, тузилиши ғазалга монанд, аммо тахаллуссиз; композицияси кириш (насиб ё ташбиб), таъриф жойи баёни, мадҳ ва мамдуҳ (мақталувчи) тўғрисидаги дуо ва шоир ниятидан иборат.

Марсия (арабча, йиғлаш)- яқин ё машҳур кишининг вафот этиши муносабати билан мотам, аза тутиб, нола, ҳасрат ва қайғу билан ёзиладиган шеър, гоҳо вафот санаси абжад ҳисобида кўрсатилади

Маснавий - (арабча, иккилик) – ҳар икки мисраси ўзаро қофиядош бўлган байтлар асосида ёзиладиган шеър; маснавий шакли катта лирик-эпик асар учун жуда қулай

Қитъа - арабчада парча, кесиб олинган бўлак маъноларини англатади. Қасида ва ғазалдан фарқли ўлароқ унда матлаъ байти мисралари ўзаро қофиялан­майди. Унинг қофияси ба, ва, га тизимида бўлади. Қитъа мустақил мазмунга эга бўлган ва тугалланган асар. Унинг мавзу мундарижаси кенг, вазн ва қофия турлари чегараланмаган, қасида ва ғазалда ишлатиладиган вазнларда ёзилаверади. Ижтимоий-фалсафий, ахлоқий мавзуларда кўп учрайди.

1 Челышев Е. Современная индийская литература. М., 1981. 253–254-бетлар.

2 Қаранг. Сенкевич А.Н. Тенденция развития «новой поэзии» хинди 70-х гг., // “Современная художественная литература за рубежом”. М., 1979; Идеология индийских «новых левых» и «новая поэзия» хинди // сб. «Литературы Зарубежной Азии в современную эпоху». М., 1975.

3 Камлешвар. Наи кахани ки бхумика. Дели, 1966.

4 Мохан Ракеш. Панч ламби каханиян. Дели, 1960.

5 Мангал Л.Г. . Аститвавад аор наи кахани. Дели, 1975.

6 Амаркант. Хатьяре. — Деш ке лог, Аллахабад., 1964.

7 Дхингра М.К. Ҳинди ва панжоб ҳикояси. Панжоб. 1978 й. 209-бет.

8 Ўша жойда. 283-бет.

9 “Янги ҳикоялар” журнали. 1962 й., декабрь. 99-бет.

10 Ўша жойда. 101-бет.

11 На ступеньках в солнцепёк /Сб. рассказов/. М., 1978.

12 Ўша жойда. 123-бет.

13 Ўша жойда. 124-бет.

14 “Янги ҳикоялар” журнали. 1962 й., декабрь. 88-бет.

15 Дхингра М.К.. Ҳинди ва панжоб ҳикояси. 205-бет.

16 Ўша жойда. 206-бет.

17 Мир велик /новеллы писателей хинди/. М., 1975.

18 Jasbir S.Ahluwalia. Trends in modern literature. p.29.

19 Jasbir S.Ahluwalia. Trends in modern literature. p.29.

20 Притам А. «720 шагов». Сб. «Тот человек, та женщина». Дели., 1974 на языкехинди.

21 Притам А. Сат сао бис кадам (720 қадам). 82-бет.

22 Ўша жойда. 84-бет.

23 Л.В.Митрохин. Ҳиндистон янги аср бўсағасида. Т.1990 й. 4 бет.

24 Челышев Е.П.. Индийская литература вчера и сегодня. М. 1989 г. Стр. 269

25 Там же, стр. 269

26 Там же, стр. 271

27 Литература стран зарубежного Востока. 70-х годов. М. 1982 г. Стр. 250

28 Ансари Д. Новый рассказ хинди. «Народы Азии и Африки». №2. 1975 г.

29 Литература стран зарубежного Востока 70-х годов. М. 1982 г.

30 Серебряков И.Д. Пенжабская литература. М. 1963 г.

31 Глебов Н., Сухочев А. Литература урду. М. 1967 г.

32 Челышев Е.П. Литература хинди. М. 1968 г.

33 Серебряков И.Д. Литературы народов Индии. М. 1985 г.

34 Художественные направления в индийской литературе XX века. Поэзия хинди. М. 1977 г.

35 Челышев Е.П. Индийская литература вчера и сегодня. М. 1989 г.

36 Шривастав Ш., Арора С. Антирассказ. Лакхнау, 1967 (на языке хинди).

37 Кусум Ансал. Нечто недосказанное. Сб. Избранные рассказы хинди. Дели, 1987 (на языке хинди).

38 Кусум Ансал. Нечто недосказанное. 164-бет.

39 Ўша жойда.

40 Кусум Ансал. Нечто недосказанное. 165-бет.

41 Ўша жойда. 167-бет

42 Кусум Ансал. Нечто недосказанное. 165-бет.

43 Ўша жойда.

44 Ўша жойда.

45 Кусум Ансал. Нечто недосказанное. 170-бет.

46 Ўша жойда.

47 Рену Пханишварнатх. Ифлос чойшаб. М., 1960.

48 1967 йилда рус тилида чоп этилган.

49 Чарумитра. Современность и прогрессивность в литературе. — “Джан-юг”. 1.I.1978. 4-бет.

50 Қаранг.: Ашок Кумар Суман. Современность и прогрессивность в литературе. — “Джан-юг”. 15.I.1978. 4-бет.

51 Художественные направления в индийской литературе ХХ в. М., 1987.

52 Челышев Е.П. Современная индийская литература. М., 1981.

53 Вейджанатх Синхла. Янги шеърият. Харияна. 1981.

54 Умаров Х. Адабиётшунослик назарияси. Т., 2004. 177-бет.

55 Челышев Е.П. Современная индийская литература. 255-бет.

56 Ўша жойда. 257-бет.

57 Баччан Х.Р. Пять поколений. В кн. Е.П. Челышева — Современная индийская литература. 257-бет.

58 К. Ваджпейи. Кавита ка парча. Упкара ҳинди ки бандха. Агра, 2002. 8-бет.

59 К. Сингх. Кавита ка парча. Упкара ҳинди ни бандха. 8-бет.

60 К. Сингх шеъридан парча. (Ўша жойда).

61 Шравья Кавья — Гадья Кахани. Дели. 1989, 31-бет.

62 Ўша жойда. 31–32-бетлар.

63 Нагендра. «Вичар аор вишлешан». /«Размышление и анализ» в кн. О. Синхала «Гадья ки наи дишаэн»/ «Новые тенденции в прозе». Дели, 1981 г.

* При блеске дня во мраке ночи. М., 1980.

64 А. Притам. Атиит ки парчхайиан. Деҳли, 1962.

65 Гинзбург Л. О литературном герое. Л., 1979.

66 Jafri Ali Sardar. Let us take a plendge. — Commitment. London., 1986. 31–32-бетлар.

67 Engineer A.A. Writer and Challenges of Contemporary Life. — Lotus. India, Bulletin of the National Federation of Progressive Writers. 35-бет.

68 Ibid. 33-бет.

69 Джансатта, 17 октябрь 2000 йил.

70 Ўша жойда.

71 Джансатта. 6 июль 2002 йил.

72 Джансатта.17 октябрь 2000 йил.

73 Ёки “Сезуандан келган меҳрибон инсон”.

74 Қасида - (арабча, мақсад қилиш) – бирор машҳур арбоб, тарихий шахс, қаҳрамон, муҳим воқеага мадҳия тарзида ёзилган асар, тузилиши ғазалга монанд, аммо тахаллуссиз; композицияси кириш (насиб ё ташбиб), таъриф жойи баёни, мадҳ ва мамдуҳ (мақталувчи) тўғрисидаги дуо ва шоир ниятидан иборат.

75 Марсия (арабча, йиғлаш)- яқин ё машҳур кишининг вафот этиши муносабати билан мотам, аза тутиб, нола, ҳасрат ва қайғу билан ёзиладиган шеър, гоҳо вафот санаси абжад ҳисобида кўрсатилади

76 Маснавий - (арабча, иккилик) – ҳар икки мисраси ўзаро қофиядош бўлган байтлар асосида ёзиладиган шеър; маснавий шакли катта лирик-эпик асар учун жуда қулай

77 Қитъа - арабчада парча, кесиб олинган бўлак маъноларини англатади. Қасида ва ғазалдан фарқли ўлароқ унда матлаъ байти мисралари ўзаро қофиялан­майди. Унинг қофияси ба, ва, га тизимида бўлади. Қитъа мустақил мазмунга эга бўлган ва тугалланган асар. Унинг мавзу мундарижаси кенг, вазн ва қофия турлари чегараланмаган, қасида ва ғазалда ишлатиладиган вазнларда ёзилаверади. Ижтимоий-фалсафий, ахлоқий мавзуларда кўп учрайди.

78 Рубоий (арабча, тўртлик) тўрт мисрали, ҳазаж баҳрининг аҳраб ва ахрам тармоқлари вазнларида ёзилувчи асар. У Марказий Осиё ва Эрон халқлари оғзаки адабиётида кенг тарқалган тароналар, халқ қўшиқлари асосида яратилган ва ёзма адабиётнинг лирик жанрларидан бири бўлиб қолган

79 Fазал (арабча, дўстлашмоқ) – асосий мавзуси севгидур, «хотунлар била суҳбат қурмоқни севмак», «маъшуқ жамоли зикри» ва маъшуқага хушомаддан иборат бўлган, монорифмали, жуфт мисраларигина қофияланувчи, биринчи байти матлаъ, охирги байтини мақтаъ деб аталувчи, беш байтдан ўн икки байтгача бўлган, ҳар байти нисбатан мустақил, шу билан бирга ҳамма байтлари мантиқан ва бадииян боғланган, охирги ёки охиргидан битта олдинги байтда шоир тахаллуси келтириладиган лирик жанр.


Достарыңызбен бөлісу:
1   2   3   4   5   6   7   8   9




©dereksiz.org 2024
әкімшілігінің қараңыз

    Басты бет