Қазақ тілінің пунктуациялық


Е,  Ойке  апаны  білмеуші  ме  ең?  Өй



Pdf көрінісі
бет16/44
Дата16.01.2022
өлшемі0.88 Mb.
#454607
1   ...   12   13   14   15   16   17   18   19   ...   44
Тыныс-белгі-ереже

Е,  Ойке  апаны  білмеуші  ме  ең?  Өй,  Жиренше,  жаңағы  осы  Қодар  кім? 

(М.Әуезов).  Тәй,  қылжақты  қоя  тұр  (С.Мұқанов).  Апырау,  сіздің  ауыл 



Майқұдыққа  қонбаушы  еді  ғой  (Ғ.Мүсірепов).  Уа,  ата,  мына  таудың  басын 

қырау шалғалы неше жыл болды. Әй, сен не айтып келесің! 

Егер  одағайлар  сөйлем  ортасында  келсе,  екі  жағынан  үтір  қойылады, 

соңында тұрса, үтір одан бұрын қойылады: 

Жүрегім, ойбай соқпа енді... 

Бүгінгі дос – ертең жау, 



Мен не қылдым, япырмау?! (Абай) 

§53. О деген одағайдан кейін үтір қойылады: О, жауыз Қодар! О ,   шіркін, 



шіркін!  (Ғ.Мүсірепов).  О  деген  одағайды  ықшамдалған  о  (ол)  есімдігімен 

шатастырмау керек: әңгіменің о жақ, бұл жағы; о не дегенің; о заман да, бұ заман. 

§54.  Одағайлар  көбінесе  қаратпа  сөзбен  қатар  қолданылады.  Мұндайда 

одағай мен қаратпаның өз араларына  да үтір қойылады: Ей, аққу, сәлем деші 

жолыққанда (С.Сейфуллин). Пай-пай, бала-ай, сабырың-ақ соңымнан қалмады-

ау (Ғ.Мұстафин). Сыналар, ей, жігіттер, келді кезің (Абай). 

§55.  Бірнеше  одағай  қатар  келгенде  әрқайсысы  үтірмен  бөлінеді:  Уа, 



Достарыңызбен бөлісу:
1   ...   12   13   14   15   16   17   18   19   ...   44




©dereksiz.org 2024
әкімшілігінің қараңыз

    Басты бет