139
Дедiм мен: «құтты болсын шекпенiңiз,
Артқыға қандай егiн еккенiңiз?
Жусақ та денемiзден кетер емес
Сондағы тұқым шашып сепкенiңiз».
Көргенде күмiс кесе, алтын аяқ,
Бiр сөздi тамағыма қойдым таяп:
«Қай момынның малы бар бұл аяқта?»
Демейiнше болмады, қарап жай-ақ!
Отырдым, көрсем жекiп тастар ма деп,
Шал айтты: «Көрiңiздер, жасқанба!» - деп,
Кесенi қолыма алып қарай бердiм,
«Iшiнде нақақ көзден жас бар ма?» - деп.
Шәкiрт ойы
Қараңғы қазақ көгiне Надандық теңiзi тартылар.
Өрмелеп шығып, күн болам!
Орны отайып, көгерер,
Қараңғылықтың көгiне, Қызығын жайлап ел көрер.
Күн болмағанда, кiм болам? Тұрмыс, тағдыр – бiрi де,
Мұздаған елдiң жүрегiн
Бұл мақсаттан бұра алмас,
Жылытуға мен кiрермiн! ҚаҺарман Рүстем, Әли де,
Еңбек, бейнет тарауы,
Бұрам деп жолда тұра алмас.
Рақатқа сарқылар.
Сыланған жардың - күлiсi,
Қыздырып күннiң қарауы,
Алдандырмас бiр iсi.
Сұлтанмахмұт Торайғыров
Мен кiм?
Арыстанмын, айбатыма кiм шыдар?
Жолбарыспын, маған қарсы кiм тұрар?
Көкте – бұлт, жерде – желмiн гулеген,
Жер еркесi – желдiң жөнiн кiм сұрар?
Көкте – күнмiн, көпке нұрым шашамын,
Көңiлге алсам, қазiр ғарышқа асамын,
Шетi, түбi жоқ теңiзбiн қаракөк,
Ерiгемiн – толқып, шалқып, тасамын.
Жалынмын мен,
келме жақын, - жанарсың,
Тұлпармын мен, шаңыма ермей қаларсың.
Күл
болсын көк,
жемiрiлсiн жер,
уайым жоқ,
Көз қырымен күлiп қана қарармын...
Достарыңызбен бөлісу: