Әдебиеттер тізімі
Негізгі
1 Корпоративтік қаржы: оқу-әдістемелік оқулық. – Павлодар : Кереку, 2011. – 80 б.
2 Әлжанова Н.Ш. Инвестициялық жобалау : электрондық оқу құралы. – Алматы, Нұр-пресс, 2010. – 250 б.
3 Жобаларды талдау : Экономика мамандықтарының студенттеріне арналған оқу құралы. – Павлодар : Кереку, 2010. – 80 б.
4 Қаржы менеджмент : оқу құралы. – Павлодар : Кереку, 2009. – 65 б.
Қосымша
Мерзiмдi басылымдар
5 Каржы-Каражат, экономикалық мерзiмдi басылымы, ай сайын.
6. Экономнкалық шолу. Ұлттық банк басылымы, тоқсан сайын.
7. ҚазЭУ хабаршысы, Т.Рысқұлов атындағы Қазақ Экономикалық университетiнiң мерзiмдi басылымы, тоқсан сайын.
8. Альпари. Экономикалық зерттеу институтының ғылыми-практикалық, экономикалық мерзiмдi басылымы, ай сайын.
8 Тақырып. Тәуекелдерді салалық басқару – 3 сағат.
Мазмұны:
1 Банк тәуекелдерін басқару.
2 Ақпараттық белгісіздік сыныптарының көздері. Ф. Найттың математикалық база негізінде сандық өлшеу тәуекелдерді басқарудағы тіл табуы.
3 Банк тәуекелдерін анықтау.
4 Банк тәуекелдерінің түрлері.
5 Банк ресурстарын қайтармау тәуекелдері.
6 Банк несие тәуекелдерін бағалау. Банк ресурстарын орналастыру объектісі (ОРР). Банк активтерінің сомалық тәуекелдері. Банк ОРР қатерлі көрсеткіштері. ОРР қатерді бағалауды жүргізу базалық схемасы. Банк ОРР бағалаудың негізгі кезеңдері эәне әдістемесі. Банк ОРР бағалаудың формализдік методологиясы.
7 Лизингтік инвестициялауда пайда болатын тәукелдерді басқару. Лизингтік мәміле қатысушыларын сақтандыру қорғанысы.
8 Тәуекел стратегиясының превентивтік және қолдау іс-шаралары.
9 Агроөнеркәсіптік кешендегі тәуекел менеджменті. Тәуекелдерді хеджирлеу. Форвардтық және фьючерстік келісімшарттар. Опциондар. Сақтандыру немесе хеджирлеу. Хеджирлеу моделі.
Қаржылық активтермен операциялар жүргізу капитал нарығында әртүрлі тәуекелдердің пайда болуына әкеледі сондықтан тиімді басқару шешімдерін қабылдау мәселесі тәуекел шартында банктік қызмет теориясы мен тәжірибесінде орталық рөлдерді атқарады. Тәуекелді бағалау проблемасын шешуге тырысуда көптеген авторлар оны жоғалтулар ықтималдығы ретінде түсіндіреді. Тәуекел туралы оның қаржылыққ операцияның оңтайлы емессоңы ретінде айтылады.
Коммерциялық банк операциясыныңтәуекелі оның айналымдағы активтерінің жоғалту ықтималдығы мне залалдардың қалыптасуы болып саналады. Бұл арада қатысушылар өзін тәуекелден сақтандырады, өз қоржындарын диверсификациялайды және хеджерлейді, басқалары тәуекелді жоғары табыстылықты қамтамасыз ету арқылы сатып алады.
Қаржылық теорияда тәуекел операцияны жүргізуден нәтижелердің белгісіздігі, оның ауытқуы бағалау және жоспарлаудан ауытқу мүмкіндігі ретінде қарастырылады.
Жалпы тәуекелдің болуы белгісіздіктің болуымен айқындалады.
Егжей тегжейлі зерттеу үшінекі негізгі жүйелік тәсілді қолдану қажет.
Ақпараттық белгісіздік көздерінің екі класы болады: тапшылығы және артық болуы. Тапшылық ақпараттың сенімсізігімен, қайшылығымен, анық интерпретацияның мүмкін еместігінен туындайды. Ақпараттың профициті оның үлкен көлемдері мен дыбыстардың көп болуымен сипатталады.
Ақпараттың бөлшектеп немесе толық болмауы шешім қабылдауда келесі белгісіздік типтерін туындатады:
-
сыртқы орта жағдайының белгісіздігі;
-
мақсаттардың белгісіздігі;
-
әрекеттердің белгісіздігі;
Қаржылық оперцияларды жүргізуде ақпарттық белгісіздіктің салдары ретінде сондай-ақ уақыттық белгісіздік пен мынаны қамтитын белгісіздік:
-
операция ұзақтығы;
-
ақпараттық сигналдың түсу уақыты, мысалы активті сату-сатып алу уақыты;
-
төлем ағымдарыны сипаты өзгеруі т.б.
-
белгісіздік шартарында субъектілер іс әрекетті бастауға, мерзімін ұзартуға, бас тартуға құқылы.
Белгісіздікке қарағанда тәуекелдерсубъект әрекет жасауға шешім қабылдаған жағдайда ғана қалыптасады. Іс әрекетпен тығыз байланыста бола отырып, оны жүзеге асырудың болжамдығы ретінде көрінеді.
Қазіргі сандық талдау негізінде кездейсоқ шама тәукелмен байланысты бөлу анықталған болып келетінін немесе белгілі болуын білдіреді.ықтималдықтарды анықтау тәсілдері салыстырмалы қарапайым болуы мүмкін (мысалы үлестіру заңын қолдану арқылы прецендент бойынша) немесе жеткілікті күрделі, бұл жағдайды нашар анықталған терминдермен сипаттау кезінде, мысалы лингвистикалық ауыспалылар арқылы.
Соған сәйкес белгісіздік ықтималдықтарды үлестіруді қалыптастыру тәсілдерінің жоқтығынан болады және субъективтік не объективтік өлшеуге келмейді.
Осындай қалыптастырулардың шарттылығына қарамастан Ф. Найттың тәсілі ықтималдықтар теориясы аппараты болып табылатынтәуекелдерді моделдеу мен сандық өлшеу үшін математикалық база болып табылады. Найттың қорытындылары бойынша тәуекелдік және белгісіздік жағдайында кебір адамдардың шешім қабылдауда маммандандырылуы қажет, сондай-ақ алдын ала көре білетін менеджерді жалдай алатын жеке капиталдарды біріктіртін ірі фирмаларды құру. Осындай көрініспен Найт фактілі тәуекелдерді басқару жәнеқазіргі кезде пайлық қорлар болып табылатын ұжымдық инвестиция қорлары туралы ғылымды шығарды.
Ф. Найттың сандық бағалау саласындағы тәсілдері рационалды таңдау теориясында өзінің жалғасын тапты (ДЖ. Фон Нейман, О.Моргенстрен) сондай ақ қаржылық тәуекелдерді моделдеу кезінде маңызды рөл атқаратын К. Эрроумен ұсынылған жағдайларды қалауды бағалау теориясында етек алды.
Мұнда белгісіздік өзара шектейтін жағдайлардың соңғы көптігімен сипатталады S = {S1,S2,....Sn}. Бұл келесі рұқсат етулер жасалады:
-
әрбір мүмкін si жағдайларына оның ықтималдық бағасы жазылуы мүмкін p(si);
-
нақты жағдайды жүзеге асыру толығымен экзогендік ауыспалылардың ұғымдарын анықтайды.
-
субъект өз қалауларын ықтималдық бағаларға тәуелді рангілеу мүмкін.
Ең қарапайым жағдайда әрбір жағдайдың түйіні тепе-тең ықтималды болып келді. Бұл көріністен тәуекел белгісіздікті нақты жүзеге асыруды бағалау болып табылады.
Жоғарыдан мынаны айтуға болады:
-
тәуекел – субъектіге қатысты нағыз дүниеніңсыртқы жағдайының нақты жүзеге асыруы.
-
теріс қорытынды сенімді болмайды, бірақ мүмкін:
0< p(si)<1 (себебі p(si)= 0 кезінде оқиға болу мүмкін емес, p(si)= 1 кезінде оқиға сенімді).
Жасалынған талдау банктік сектордағы тәуекелді бағалау проблемаларын зерттеудің негізгі бағыттарын қалыптастыруға мүмкіндік береді. Олар жалпы жағдаййда мынаны кіріктіреді:
-
белгісіздіктің көздерін(факторларын) анықтау;
-
әрекеттің мүмкін нәтижелерінің сенімділік дәрежесін анықтау механизмдерін анықтау;
-
олардың деңгейінің бақылау процедуралары мен шешімдер қабылданатын негіздегі бағалау критерийлерін құрастыру.
Банктік тәуекел сәтсіздік жағдайында теріс салдарды көрсететін әрбір банктің қызметінің жағдайлық сипаттамасы болып табылады. Ол теріс қаржылық нәтижелерді алу ықтималдығын, яғни оны алу қаупін көрсетеді.
Экономикалық әдебиеттте едәуір жиі келесі бактік тәуекелдер түрлері етек алады:
-
несиелік тәуекел;
-
валюталық тәуекел;
-
пайыздық тәуекел;
-
инвестициялық тәуекел;
-
жоғалтып алған пайда тәуекелі;
-
банктік тыйымдар тәуекелі;
-
нақты қарызгермен берілген несиие мен пайыздарды қайтармау тәуекелі;
-
нақты эмитенттің бағалы қағаздарына салымдардың залалдары тәуекелі;
-
нақты принципал пайдасына (банктің кепілдік беруі банк ресурстарын орналастыру формаларының бірі ретінде қарастырылады) берілген кепілдіктер тәуекелі;
-
нақты клиент пайдасына банкпен жүргізілетін (мыс, лизинг) капитал нарығындағы басқа қозғалыс формалаындағы қайтармау қаупі.
Банктің орналастырған ресурстарын қайтармау тәуекелін ссудалық тәуекел дейді.
Ссудалық тәуекелдің ұғымы несиелік тәуекелге қарағанда кең болуын байқауға болады. Мағынасында, бұл банктің белгілі бір активті операцияларды жүргізу кезіндегі мүмкін залалдар тәуекелі. Басқа сөзбен айтқанда, ссудалық тәуекел – банктің белгілі бір активінің толық немесе жартылай өтімділікті жоғалту тәуекелі. Бұлайша, негізгі мәселе болып банктің ссудалық тәуекелін бағалау болып табылады.
Ссудалық тәуекелді формалды анықтау үшін алғышарттар ретінде:
-
тәуекел – ықтимал жоғалтулардың құндық көрінісі;
-
жоғалтулар ықтималдығы нөлге тең болған жағдайда, тәуекел де нөлге тең;
-
егер жоғалтулар ықтималдығы бірге тең болса, тәуекел актив көлеміне тең;
-
тәуекел актив көлемінің өсуімен бірге өседі;
-
тәуекел салым мерзінің өсуімен бірге өседі;
-
тәуекел тек актив көлемімен, салым мерзімі мен шарттарымен ғана анықталмайды, сондай ақ активтің басқа параметрлеріне (сипаттамаларына) тәуелді: салым объектісінің көрсеткіштері мен оларға сәйкес факторлар;
-
тәуекелдің оның мөлшерін анықтайтын факторлардан тәуелді болу сипаты жалпы жағдайда анықталмаған.
Ссудалық тәуекел мына формуламен анықталады:
Ri = Si x Pi,
мұндағы Рі банктің і-ші активінің тәуекелдігі.
Активтің тәуекелдігі (активті операцияның) – бұл Si көлемінен, Ti орналастыру мерзімінен және Qi активінің параметрлерінен тәуелді болатын, орналастыру объектісінің көрсеткіштерін кіріктіретін активтің қайтарылмау ықтималдығы.
Банк ресурстарын орналастыру объектісі ретінде (РОО) банктің қандай да активін орналастыру (салымдары) объектісі түсініледі, яғни не клиентті – әлеуетті қарызгерді, не эмитентті – инвестициялық операциялардың әлеуетті объектісі, не клиентті – банктік кепілдікті әлеуетті алушыны.
РОО тиесілі шаруашылық субъект (қарызгер, эмитент, клиент) рецепиент деп аталады.
Рі тәуекелдігі бар, бірнеше Si банктік активтерінің сомалық тәуекелі мына шамасы аталады:
мұндағы N - банктік активтер мөлшері.
Бірнеше Рі тәуекелдігі бар Si банктік активтердің сомалық тәуекелдігі (орташа тәукелдігі) келесі шама анықталады:
Аталмыш шаманы капитал нарығындағы банктің қызметінің тәуекелдік көрсеткіші ретінде қолдануға болады.
Ресурстарды орналастыру мерзімі жоғары болған сайын, оларды қайтара алмау ықтималдығы да жоғары. Осы кезеңге (күн, ай, тоқсан және т.б.) бұл РОО-ға салымдармен байланысты қандай да қаржылық есептеулерде базалық болып табылатын РОО тәуекелдігі анықталған болса, есептеулер нәтижелерін бұл салымдардың тәуекелдігімен түзетуге болады.
Салық салуды есепке ала отырып і-ші РОО-ның табыстылығы базалық кезеңде (болжанған Di табыстылығымен) келесі формуламен анықталады:
мұндағы Рі банктің і-ші РОО-ның тәуекелдігі,
Di і-ші РОО-ның табыстылығы, егер Pi= 0,
di і-ші РОО-ның табыстылығы, егер Pi>0,
Hi і-ші РОО-ның салық ставкасы.
Сонда банктің барлық РОО бойынша сомалық табысы мына формуламен анықталады:
мұндағы, Du - банктің барлық РОО-ның сомалық табыстылығы,
Si – і-ші РОО-ға салынған жарналар көлемі.
Аталмыш формула әрбір актив бойынша тәуекелдік пен салық ставкасын есепке ала банк активтерінің қоржынының табыстылығын анықтайды.
Тәуекелдік жағдайлар мен оларды бағалаумен байланысты көптеген сұрақтарға жауап ықтималдықтар теориясында іздеу қажет. Иллюстрация ретінде мына мысалды келтіруге болады:
Егер:
Е1 – қандай да банктік активтің қайтарылмау оқиғасы.
Е2 – активтің толық қайтарылу оқиғасы.
П – РОО көрсеткішінің мәні (немесе векторлық көрсеткіштердің).
/ -шартында дегенді білдіретін символ.
Е1 және Е2 оқиғалары оқиғалардың толық тобын құрайды (яғни бұл оқиғалардың сомалық ықтималдығы бірге тең).
РОО қандай да бір көрсеткіші белгілі мәнді қабылдау шартында активтің қайтарылмау (тәуекелдігі) ықтималдығын бағалаймыз
Байес формуласына сәйкес ықтималдықтар теориясынан белгілі
Бұл формуланың тәжірибелік мағынасын айқындаймыз.
Р (Е1) ықтималдықтарын зерттелетін РОО жататын (статистикалық деректерді зерттеу және эксперттік бағаларды алу мен олардың комбинациясы) саладағы жағдайды талдау негізінде бағалауға болады.
Р (П/Е1) ықтималдықтарды банктегі өзіндік стаистикалық жинақтаулар негізінде немесе қандай да бір координациялық инвестициялық орталықтағы статистикалық жинақтар негізінде бағалауға болады. Р(Е1/П) ықтималдығын бағалау үшін өте үлкен статистикалық жинақтар қажет, олар көбінесе қол жетімсіз.
Жоғарыда көрсетілгендей жеке РОО-лардың Рі тәуекелдігі анықталған болса, активтердің қоржынының тәуекелдігін есептеу мүмкін болады.
Теориялық негізде Рі-ді анықтаудың бір ғана дұрыс тәсілі статистикалық болып табылады. Алайда барлаһық банктер бойынша статистиканы жинаса да активтерді орналастыру мерзімі мен мүмкін көлемі бойынша бұл Рі (Si, Ti, Qi)-ді жақсы есептеу үшін жеткіліксіз болып табылады, себебі Qi векторының өлшемдігі өте жоғары.
Рі-ді эксперттік бағалау мүмкіндігі қалды. Эксперт өзінің қорытындысын шығару үшін сандық бағалауға жатқызылмайтын РОО-ның кең спектрлі көрсеткіштері қажет. Осы тізімді әр түрлі көздерден құрастыруға болады: баспасөздегі басылымдардан жеке тәжірибеге дейін.
Банктің РОО-ның тәуекелдік көрсеткіштері
Мұнда көрсеткіштердің келесі топтары ерекшеленеді.
-
банк талаптарына бағаланатын РОО-ның сәйкес келмеу көрсеткіштері.
-
РОО-ның әрекет қабілетсіздігімен байланысты көрсеткіштер (Status).
-
Банк үшін РОО-ның қабылдануымен байланысты көрсеткіштер (Acceptance).
-
орналастырылған банк ресурстарының қайтарымдылығын қамтамасыз ет укөрсеткіштері.
-
РОО-ның міндеттемелерін қамтамасыз ету көрсеткіштері (Collateral).
-
РОО капиталының көрсеткіштері (Capital).
-
РОО жағдайының көрсеткіштері (Capacity).
-
РОО перспективаларының көрсеткіштері (Prospects).
-
орналастырылған банк ресурстарының қайтарымдылығын қамтамасыз ету сенімділігінің көрсеткіштері.
-
РОО қызметінің объективті шарттарының көрсеткіштері (Conditions).
-
РОО-дағы жоспарлау деңгейінің көрсеткіштері (Planning).
-
РОО-ны қаржыландыру сапасының көрсеткіштері (Budgeting).
-
РОО қызметінің субъективті шарттарының басқа көрсеткіштері (Character).
-
тәуекел факторларына РОО-ның сезімталдық көрсеткіштері (Sensitivity).
Берілген классификация бірнеше аспектілерде әдетте бизнес-жоспарға кіріктірілетін көрсеткіштерден айырықшаланатын РОО көрсеткіштерін кіріктіруді болжайтынын ескеру қажет. Әлеуетті РОО тәуекелдігінің көрсеткіштері, оларды беру мен өлшеу формалары, олардың классификациясы, сондай-ақ есептеу тәсілдемесі инвестор «ноу-хауы» атап айтқанда банктікі болып табылады.
Берілген классификация негізінде РОО тәуекелдігін бағалауды жүргізудің базалық схемасы жатыр. Бұл арада жалпы сипаттағы тәуекелдікті бағалау схемасын таңдау маңызды және принципиалды болып табылады. Біріншіден, базалық схема бағалау процедураларын жүргізудің жалпы алгоритмін анықтайды. Яғни аталмыш схема Банк РОО-нің тәуекелдігін бағалау тәсілдемесін анықтаудың бірінші ілгерілеуі.
Екіншіден, базалық схема бағалауды негізіг процедураларын кезектілігін анықтауы ғана емес, сондай-ақ сәйкес тәсілдемені даму бойынша зерттеулер негізгі бағыттарын белгілейтін қандай да идеологияны білдіруі тиіс. Яғни аталмыш схема моделдейтін процесстің негізгі приоритеттерін көрсететін РОО тәуекелдігін бағалаудың базалық моделі болуы тиіс.
Банктің РОО тәуекелдігін бағалау тәсілдемесі
Бірінші сатыда банк талаптарына РОО көрсеткіштерінің сәйкес келмеуі тексеріледі.
- көрсеткіштердің сәйкес келмеу тізімдемесі әр түрлі: әлеуетті қарызгердің жарғылық құжаттарын табыс етпеуден қандай да эмитентпен инвестициялық жобаны жүзеге асыру кезінде экологиялық мониторингтің ойластырылмауына дейін.
- тізімдеме регламенттелмейді және тұрақты нақтыланады.
- сәйкес келмеу көрсеткіштері анықтылықтың жоғары дәрежесінің көрсеткіші болып табылады және шешуші болып табылады: көрсеткіштердің нақты мәндері кезінде РОО-мен кейінгі жұмысын тоқтату туралы шешім қабылданады. Яғни РОО тәуекелдігі бірге жақын болып қабылданса, РОО-ның тәуекелдігінің шартты категориясы ең жоғарғы.
Екінші сатыда әлеуетті РОО-ның банктің қаржылық талаптарына сәйкес келуін тексереді, атап айтқанда: қамтамасыз етілу көрсеткіштері тексеріледі – кең қаржылық мағынады – банктің орналастырылған ресурстарының қайтарымдылығында.
Қамтамасыз етілу көрсеткіштер келесі иерархиялық деңгейлерді болжайтын (төмендеу тәртібі бойынша) иерархиялық жүйеге біріккен:
-
РОО міндеттемелерін қамтамасыз ету көрсеткіштері – жалпы тар мағынады;
-
РОО капиталы;
-
РОО қазіргі жағдайы;
-
РОО перспективалары.
Қамтамасыз етілу көрсеткішінің деңгейі жоғары болған сайын РОО-ның тәуекелдігінің мөлшерінің төмендеуін солайша жоғары анықтауы мүмкін. Яғни РОО-ның шартты тәуекелдігінің көрсеткіші сонша төмен болады.
РОО тәуекелдігін көрсеткіштер едәуір жоғары иерархиялық деңгейі бойынша бағалау өзіне РОО-ны едәуір төмен деңгейлі көрсеткіш бойынша бағалауды бағындырады.
Қамтамасыз ету көрсеткіштері шешуші болып табылмайды: олардың мәні сенімділігін тексеруге жатқызылады.
Үшінші сатыда банктің орналастырған ресурстарының қайтарымдылығының сенімділігіне тексеріс жүргізіледі.
Сенімділік көрсеткіштері қатаң жіктеледі:
- РОО қызметінің объективті шарттарымен байланысты;
- РОО қызметінің субъективті шарттарымен байланысты.
Сенімділік көрсеткіштерінің тізімдемесі белгіленген классификация бойынша әрдайым толықтырылып отырады. Сенімділік көрсеткіштері шешуші болып табылады: тексерілетін қамтамасыз етуші көрсеткіштердің сенімсіздігі кезінде РОО-ның тәуекелдігінің шартты категориясын арттыру туралы шешім қабылданады. Яғни РОО тәуекелдігін бағалау тез арада артады.
Төртінші сатыда қайтарымдылықты қамтамасыз ету көрсеткіштеріне әсер етуге қабілетті қаматамасыз ету көрсеткіштері мен сенімділік көрсеткіштері талдауының нәтижелері бойынша қажетті факторлар - тәуекел факторлары анықталады.
Бесінші сатыда РОО-ның тәуекел факторларына сезімталдығ тексеріледі, яғни тәуекел факторлары әсерінен қамтамасыз ету көрсеткіштерінің өзгерісінің сипаты.
Алтыншы сатыда РОО тәуекелдігі туралы шешім қабылданады.
Ескеретін жағдай бағалаудың сипатталған моделін қолдану әлеуетті РОО деректер массивінде тәуекелдік көрсеткіштері классификацияланғаннан кейін мағыналы болып табылады. Яғни әлеуетті РОО-ның тәуекелдігін жүргізетін банктік қызметкерге әртүрлі класстардың көрсеткіштерінің мағынасы мен өзаратәуелділігі, формасы туралы айқын көріністерге ие болу керек.
Қаржылық көрсеткіштер өздігінен ештеңені айтпайды. Әдетте, қаржылық жағдайды бағалау үшін статистикалық материалды жинау мен әрбір көрсеткіштің динамикасын зерттеу қажет. Жалпылай қаржылық көрсеткіштерді қалай бағалауға болады деген сұрақ туады.
Перспективті тәсіл ретінде агрегирленген көрсеткіштерді пайдалану болып табылады, яғни қаржылық көрсеткіштердің полиномиалды комбинацияларын, атап айтқанда сызықтық комбинацияларды. Зерттеулерде сызықтық комбинацияларды құраушы ретінде тәуелсіз қаржылық көрсеткіштерді пайдалану қажет – тиімді агрегирленген көрсеткішті әзірлеу мүмкін болған жағдайда екенін ескеру қажет.
Сезімталдық көрсеткіштерін анықтау мен қамтамасыз ету көрсеткіштеріне әр түрлі тәуекел факторларының әсерін бағалау үшін тәуекел факторларына қамтамасыз ету көрсеткіштерінің тәуелдігінің графиктерін және кестелерді құрастыру тәсілі қолданылады.
Графиктер мен кестелер математикалық статистика тәсілімен зерттеледі. Көрсеткіштердің мүмкін вариациялары бойынша тәуекел факторларының мүмкін вариациялары анықталады. Тәуекел факторлары мәндерінің ықтималдықтары белгілі болса, қамтамасыз ету көрсеткіштерінің мәндерін үлестіруді бағалау мүмкін. Проблема болып банктің РООтәуекелдік көрсеткіштерінің жиынтық мәндері бойынша ссудалық тәуекелді анықтау ғана қала ды.
Банк ресурстарын орналастыру объектісінің тәуекелдігін формализацияланған бағалау тәсілдемесі.
РОО-ның тәуекелдігін формализацияланған бағалау тәсілдемесі ретінде РОО-ны сипаттайтын көрсеткіштер мәндері бойынша РОО тәуекелдігі туралы шешім қабылдаудың қандай да алгоритмі ретінде түсінеміз. Мұндай типтің тәсілдемесі келесі мәселелерді шешуді болжайды:
-
РОО тәуекелдігі және онымен жүргізілетін операциялар мен ресурстрады орналастыру тәуекелдерінің ұғымдарын анаықтау;
-
РОО тәуекелдігі мен ол туралы ақпарат көздері факторларының тізімін анықтау;
-
маңызды көрсеткіштер топтары мен сәйкес сандық көрсеткіштерді анықтау;
-
әрбір маңызды көрсеткіш үшін тәуекелділікті (ықтималдықты үлестіру тәрізді) анықтау;
-
РОО оны сипаттайтын көрсеткіштер мәндері бойынша тәуекелділіктің алгоритмін анықтау.
Егер төртінші міндет шешілсе және РОО көрсеткіштері тәуелсіз болса, онда бесінші міндет ықтималдық тар теориясының формулаларын қарапайым пайдаланумен шешіледі – немесе ықтималдықтар теориясының аксиомаларына сәйкес қорытынды шығару арқылы.
Алайда РОО-ның тәуекелдігін бағалаудың тәжірибелік жұмысында, біріншіден көрсеткіштер тәуелдігі әдетте бағалуға келмейді, екіншіден тәуекелдіктерді үлестіру белгілі емес.
Басқаша айтқанда, РОО тәуекелдігін бағалайтын банктік қызметкер негізгі факторлардың РОО тәуекелдігіне әсер ететін тізімін ғана анықтай алады және көп болуы мүмкін сандық көрсеткіштердің жеке мәндерін есептеуі мүмкін. Бұнымен РОО тәуекелдігінің проблемасы шешілмейді, бірақ шешім қабылдаушы тұлға (ШҚТ) оны едәуір белгісіздік шартында шешуіне тура келеді.
Бұл белгісіздікті төмендету үшін және қалайда проблеманы құрылымдастыру үшін ШҚТ бағалаудың рационалды формализацияланған жүйесінің шегінен шықпай, субъективтік тәсілдерге сүйенуі керек. Осыдан барып РОО тәуекелдігін бағалаудың тәсілдерін әзірлеудің басты проблемасы уақыт бойынша, шығындар, өнімділік бойынша ең оптималдыны анықтау болып табылады – бір алгоритмдегі тәсілдемелердің объективті және субъективті қосылысы.
Лизингілік инвестициялау кезіндегі пайда болатын тәуекелдерді басқару
Тәуекелді бағалау, оны басқару мен жоспарлау – әрбір инвестициялық қызметтің, соның ішінде лизингтің маңызды құраушылары. Негізгі экспертизаны жүргізу сатысында лизингтік компания жобаны жүзеге асырумен байланысты пайда болатын тәуекелдерді, оларды бақылау мен бағалу әдістерін анықтайды.
Лизингтік қатыастарды ескере отырып лизингтік операциялар тәуекелдерін келесі топтарға біріктіруге болады: мүліктік, қаржылық, ұйымдастырушылық техникалық, форс-мажорлық, саяси.
Лизингтік келісімшарттар жүргізу кезінде маңызды рөлді заттық құқықтан шығатын және оны жою, бұзу, ұрлау, зиян келтіру, мерзімнен бүрын тозу салдарынан лизинг затының кенеттен өлімін кіріктіретін мүліктік келісімдер атқарады.
Сақтық қорғау лизингтің қатысушылары үшін мынаның негізінде камтамасыз етіледі:
-
зілзала, апаттар, үшінші тұлғалардың абайсыздығы мен басқа тәуекелдерден өтеуді кепілдендіретін , мүлікті сақтандырудың дәстүрлі түрлерімен; лизинг затын тасымалдау мен оны орнату, монтаждау, басқа жұмыстар;
-
лизинг алушымен қызметімен келтірген өзінің жұмыскерлеріне, заңды және жеке тұлғаларға, қоршаған ортаға залалының орнын толтыру қажеттілігімен байланысты оның залалдарын өтейтін азаматтық жауапкершілікті сақтандыру;
-
сақтандырылған лизингтік мүліктің өлімі (бұзылуы) себебінен өндірістегі үзілістер салдары ретіндегі лизинг алушы пайдасын жоғалтуды сақтандыру. Өндірістің тоқтап қалуынан болатын сақтандырудың ерекшелігі өндірістің тоқтап қалу мерзіміне байланысты сақтандырушының жауапкершілік ұзақтығын анықтау маңызды, яғни тоқтап қалудан болатын залалды өтеу жүргізілетін мерзім.
Сақтық қорғаудың аталған тәсілдері сақтандырудың ең көп тараған, дәстүрлі түрі болып табылады.
Қаржылық тәуекелдерді сақтандырудың өзектілігі қайта өндіріс кезіндегі кәсіпорынның өзін стихиялыө апаттардан қорғау ғана емес -сондай ақ нарық конъюнктурасының теріс жағдайларынан,лизингтік қызмет көрсету жағдайының нашарлауы т.б оқас жағдайлардан қорғану үшін қолданады.
Бұл бағытта негізгі қаржылық тәуекелдер өндірушінің, банктің, лизинг беруші мен лизинг алушының тәуекелдері.
Лизинг қатысушыларының қаржылық тәуекелдерден сақтық қорғауы қамтамасыз етіледі:
-
лизинг алушының уақытша не толық төлем қабілетсіздігін сақтандырумен;
-
лизинг алушының келісімшарт міндеттерін лизингтік төлемдерді орындамаумен, елдегі келісімшарт бұзу бойынша санкциялар әрқашан ықпал ете бермейді;
-
лизингтік мүлікті қайтара алмау тәуекелінен сақтандыру.
Сақтандыруан басқа лизингтік операцияларды жүргізуде тәуекелдерді төмендетуге лизингтік жобаның қатысушылары арасында тәуекелдерді бөлу механизмі мүмкіндік береді. Лизинг келісімшартында лизинг беруші өндірушіден тікелей лизинг алушыға объектінің өтуін, бұзылу тәуекелдерін, объект сапасына сай болуын алдын ала қарастырады.
Сондай ақ тәуекелді бөлшектеп лизинг алушыға аудару мүмкіндігі қарастырылады. Алайда бұл лизинг алушының төлем қабілетсіздігіне алып келуі мүмкін.
Сондай ақ мүліктік құқықпен байланысты, әсіресе инвестициялық тәуекелдерді аудару лизингтік компанияның қызметіне қауіп төндіреді, одан әрі егер лизинг алушы лизингтік төлемдерді төлей алмаса. Лизинг беруші тәуекелді алдын ала келісілген дисконттық сомамен мүлікті қайта сатып алу келісімшартын жүргізу арқылы жабдықтаушыға арттыра алады.
Ірі лизингтік жобаларды жүзеге асыру үшін тәуекелдерді минимизациялау ретінде сондай ақ инвестициялық белсенділікті ынталандыруға бағытталған және экономиканың дамуына инвестор қаражатын тартуға бағытталған мемлекеттік кепілдіктер қолданылады.
Мемлекеттік кепілдіктерді алу конкурсына қатысу үшін лизинг берушінің несиегері ккелесі құжаттарды тапсыруы қажет:
-
лизингтік мүлікті жабдықтаушымен келісілген лизинг келісімшарты;
-
лизинг келісімшартын жүзеге асыру тиімділігін көрсететін лизинг берушінің бизнес жоспары;
-
ағымдағы жыл шоттары бойынша қаражат қозғалысы мен болуын көрсететін лизинг берушіге қызмет көрсететін банктен хаттаманың түпнұсқасы мен көшірмесі;
-
лизинг берушінің қаржылық жағдайы туралы ведомствоаралық баланстық қорытынды және банкроттық туралы заңнамамен қарастырылған процедураларды оған қолдану,
-
лизинг берушінің алдыңғы жыл мен ағымдағы жылға бухгалтерлік есептемесі (салық инспекциясынан таңбалаумен бірге).
Мемлекетттік кепілдіктерден басқа лизингтік операциялардың тәуекелдерді минимизациялау мен қамтамасыз етудің сенімді формасы болып табылатын ресей лизингтік компаниялары өзінің тәжірибесінде пайдаланатын келесі кепілдік қамтамасыз етулер бар: бағалы қағаздарды кепілге алу, айналымдағы өтімді тауарды кепілге алу, ипотека, лизинг алушымен оның экспорттық мәмілелері бойынша қайта табыстау; банктегі лизингтік төлемдердің кепілдіктерін өтеуге мақсатты шоттарды ашу - off-shore accounts.
Лизинг алушының қаржылық жағдайын бақылау әдістерінің бірі – лизинг алушының басқа банктерден лизинг берушінің сенімді банкіне есептік, депозиттік және басқа шоттарын ашу немесе аударуды толығырақ қарастырайық. Бұл превентивтік шара бұл банктердің еншілес құрылымдары болып табылатын компаниялармен жиі қолданылады.
Өз банктері арқылыбұл операцияны жүргізу есебінен тәуекелдерді төмендету мүмкіндігі анық. Аталмыш схема жаңа клиентке қызмет көрсетуден қосымша пайда алатын банктің өзіне де экономикалық пайдалы.
Кепілдіктер әрбір нақты жағдайда түрлі формалар мен көлемді алады – лизинг алушының сапалық және сандық көрсеткіштердің сипатына тәуелді (оның қызметі, іскерлік қатынастардың тұрақтылығы, беделдігі, контрагенттер жиыны).
Лизинг берушілер және көптеген несиелік ұйымдар тәуекелдерді минимализациялау ретінде диверсификацияны пайдаланады (атап айтқанда лизингтік мәмілелер бойынша инвестициялар портфелін географиялық орналастыру, лизингке берілетін мүліктің бірнеше жабдықтаушыларымен өзара әрекеттесу), инвестицияланатын қаражатты лимиттеу, қарастырылмаған шығындар кезінде резервтеу (өзін өзі сақтандыру).
Лизингтік тәуекелдерді бағалау кезінде маңызды рөлді қауіпті және тәуекелді жағдай кезінде хабарлау механизмін құруға мүмкіндік беретін тәуекелді өтеу тәсілдері атқарады.
11-сурет Стратегиялық әлеуеттік матрицасы
Едәуір тиімді әдістердің бірі лизингтік операциялар нарығына қатысушылармен пайдаланылатын стратегиялық жоспарлау, оның шегінде функционалды ұстап тұрушы стратегия – тәуекел стратегиясына көңіл бөлінеді. Оның негізгі элементтеріне әлеуетті тәуекелдерді төмендетуге мүмкіндік беретін превентивті және қолдаушы шаралар болып табылады.
Тәуекелдерді басқару саясаты, яғни сәйкес тәуекел стратегиясын құрастыру тәуекелді бағалау нәтижелеріне, лизингтік операциялар субъектілерінің қызмет ету ортасы мен әлеуетін экономикалық және технико-технологиялық талдауына, шаруашылық жүргізудің қазіргі және болжанатын нормативтік базасына, экономика-математикалық модельдерге, маркетингтік талдауларға негізделеді.
Әрине бұларды нормативтік-құқықтық ортаны және әлеуметтік экономикалық ортаны мониторингілеусіз жүзеге асыру мүмкін емес.
Алынған нәтижелердің деректері лизингтік операциялар, қаржы-несиелік операциялар нарығындағы тенденцияларды ескеруге, кәсіпкерлік қызметті жүзеге асыру ережелерінің өзгеруінен болатын залалды өтеу шараларын алдын ала қарастыруғамүмкіндік береді.
Бұл суретте лизинг берушімен таңдалған тәуекел-стратегиясын есепке ала стратегиялық әлеуеттік матрицасы (шаруашылық жүргізу аумақтары) берілген.
«Витальді» ауданында компанияның позициялауы ішкі едәуір күшті жақтары және сыртқы мүмкіндіктердің қауіптер мен әлсіз жақтардан артық болуын куәландырады. «летальді» облысқа жататын компаниялар жедел шараларды қабылдауды қажет етеді, себебі олардың тәуекелдігі өте жоғары. Тәжірибе көрсетккендей көптеген компаниялар «индифференттік облысқа» жатады. Мұнда мүмкіндіктер де қауіптер бойынша да көрсеткіштер күрделі. «Лабильді» облысқа жататын компаниялар жоғары мүмкіндіктер мен күшті жақтары көп, сондай ақ әлсіз және қауіпті жақтары да бар. Бұл олардың ішкі және сыртқы ортаға сезімталдығымен шарттасылған.
Осылайша лизингтік операцияларды жүргізу кезінде тәуекелдерді минимализациялау мәселесін шешу тәуекелді төмендетудің түрлі әдістерін қолдануды ғана білдірмейді, сондай ақ лизингтік тәуекелдерді басқару бойынша компанияның лизингтік саясатымен байланысты тәуекел стратегиясын әзірлеуді қарастырады.
Тәуекелдерді хеджерлеу. Мүліктік мүдделерді сақтандырудың мамандандырылған формасы ретінде хеджерлеу – болашақтағы пайыздық ставкалардың, тауарларға бағалардың, валюта бағамдарының теріс өзгерістерінің нәтижесінде қаржылық опреациялар тәуекелін шектеуге немесе жоюға мүмкіндік беретін шаралар жүйесі. Бұндай шаралар болып валюталық түсіндірме, форвардтық операциялар, опциондар жатады.
Хеджерлеу – мүкін залалдардың тәуекелін төмендету үрдісі. Компания барлық тәуекелдерді хеджерлеуге, ештеңені хеджерлемеуге немесе таңдаулы хеджерлеуге шешім қабылдауы мүмкін. Сондай-ақ ол өз қалауымен не керісінше спекуляциялауы мүмкін.
Хеджерлеудің жоқтығы екі себептен болуы мүмкін. Біріншіден фирма тәуекелдер не бұл тәуекелдерді төмендету мүмкіндіктері туралы білмеуі мүмкін. Екіншіден ол айырбас бағамдары мен пайыздық ставкалар оның пайдасына өзгеруі не мүлде өзгермейді деп санауы мүмкін. Нәтижесінде компания спекуляциямен айналысады: егер оның күтілуі дұрыс болғанда ол жеңеді, керісінше болса залалға ұшырайды.
Барлық тәуекелдерді хеджерлеу – олардан толық құтылудың бірден бір жолы. Алайда көптеген компаниялардың қаржылық директорлары таңдаулы хеджерлеуге қалауын береді. Егер де олар валюта бағамдары мен пайыздық ставкалар теріс өзгерсе, онда олар тәуекелді хеджерлейді, ал қозғалыс олардың пайдасына жүрсе, тәуекелді жабылмаған қалдырады. Бұл негізінен спекуляция болып табылады. Болжаушы-мамандар өзінің бағалауларында әрқашан қателік жасайды, алайда «кәсіпқойлар» болып табылатын компаниялардың қаржылық бөлімдерінің қызметкерлерінақты болжам жүргізуге мүмкіндік беретін өзінің алдын ала көре білу қабілеттігіне сенеді.
Жалпы хеджерлеудің кемшіліктерінің бірі (яғни барлық тәуекелдердің төмендеуі) брокерлерге комиссиялық пен опциондардың сыйақыларына сомалық шығындар едәуір ауқымды болып табылады. Таңдаулы хеджерлеуді жалпы шығындарды төмендету тәсілдерінің бірі ретінде қарастыруға болады. Басқа тәсіл – бағамдар мен ставкалар белгіленген деңгейге дейін өзгергеннен кейін ғана тәуекелдерді сақтандыру. Компания белгілі бір дәрежеде теріс өзгерістерді арта алады деп санауға болады, бірақ олар мүмкін шегіне жеткенде, алдағы залалдарды жою үшін позицияны толығымен хеджерлеу керек. Бұндай тәсілдеме айырбас курсы немесе пайыздық ставкалар тұрақты болып қала берсе, немесе оңтайлы бағытта өзгерген жағдайда тәуекелдерді сақтандыру шығындарын болдырмауға мүмкіндік береді.
Портфельді басқару жағдайында тәуекел жартысын сақтандыру тәуекел дәрежесін арттыру үшін тәуекелді басқару инструменттерін пайдаланумен байланысты тіреледі. Ұзақ мерзімді мемлекеттік облигациялар немесе акцияларға бағаның көтерілуін күтетін қорды басқарушы бұл жоғарылауды пайдалану үшін фьючерстік және опциондық позицияларды ашу мүмкін. Оның болжамы дұрыс болып шықса, онда портфельдегі табыс жоғарылайды. Бұл валюталық және пайыздық тәуекелдерді басқаруда пайдаланылатын спекуляцияның анық формасы болып табылады. Спекуляция анықтамасынан хеджерлеуді толығымен емес жүргізуді шешім қабылдаған жағдайларды шегергенде де, тәуекел дәрежесін жоғарылату үшін тәуекелдерді басқару инструменттерін пайдалану кезінде ескермеуге болмайды.
Форвардтық және фъючерстік мәмілелер
Екі тарап қандай да тауар түрлерімен алмасуға болашақта алдын ала келісілген бағамен келіскен әрбір жағдайда мәселе форвардтық мәміле туралы жүргізіледі. Адамдар мұндай мәмілелерді жиі жүргізеді және оның солай аталуын білмейді.
Мысалы сіз бір жылдан кейін Лондоннан Токиоға ұшаққа билет алдын ала тапсырыс беріп қоюға шешім қабылдадыңыз. Авиакомпания қызметкері сізге екі нұсқаның біреуін таңдауды ұсынады: қазір билеттің 1000 ш.б. кепілденген бағасына келісуге, немесе ұшудың алдындағы сәттегі құны бойынша төлеуге. Екі жағдайда адам билет үшін ұшатын күні төлейді. Егер сіз 1000 ш.б кепілдендірілген баға нұсқасын таңдасаңыз, онда сіз форвардтық мәміле жасадыңыз.
Форвардтық мәміле жасай отырып сіз билеттің 1000 ш.б.-тен жоғары болу тәуекелін жойдыңыз. Егер бір жылдан кейін билет бағасы 1500 ш.б. болса, онда сіз дұрыс шешім қабылдағаныңызға қуанасыз. Басқа жағынан ұшу күніне баға 500 ш.б-ке төмендесе, бәрібір сіз 1000 ш.б-ті төлеуге мәжбүрсіз. Бұл жағдайда әрине сіз өкінесіз.
Форвардтық мәміле – бұл екі тараптың мәміле затын келешектегі жеткізу туралы биржадан тыс жасалатын келісім. Мәміленің барлық шарттары келісімшарт жүргізу сәтінде контрагенттермен түсіндіріледі. Мәмілені орындау тағайындалған мерзімде берілген шарттарымен сәйкес жүргізіледі.
Форвардтық мәміле – нақты мәміле, яғни орындалуға міндетті мәміле. Келісім заты ретінде түрлі активтер, мысалы тауарлар, акциялар, облигациялар, валюта болуы мүмкін. Мәмілені жүргізу контрагенттерден шығынды талап етпейді.
Форвардтық мәміле әдетте сәйкес активті нақты сатып алу немесе сатуды жүзеге асыру үшін, сондай ақ жабдықтаушыны сақтандыру мақсатында немесе бағаның тері өзгерісінен сатып алушыны сақтандыру үшін жасалады. Форвардтық мәміле активтер құнының курстық айырмасындағы ойын мақсатында да жасалуы мүмкін.
Форвардтық мәміле нақты мәміле болғанымен, контрагенттер өзінің серіктесі тарапынан орындамауынан сақтандырылмаған. Контрагенттердің біреуінде айыппұл санкцияларын төлесе де ,егер бұл орайда ол үлкен пайда алуы мүмкін болса, аталмыш мәмілені орындағысы келмей қалуы мүмкін.
Форвардтық мәміле биржадан ты сжүргізілетін мәміле. Аталмыш мәміле әдетте нақты жеткізуді немесе сәйкес активті сатып алуды болжайтындықтан, контрагенттер оларға ыңғайлы шарттарға келістіреді. Форвардтық мәміле стандартты мәміле болып табылмайды.
Аталмыш мәмілені жасау кезінде тараптар мәміле орындалатын бағаны келісімдейді. Берілген баға жеткізу бағасы болып табылады. Форвардтық мәміленің әрекет ету мерзімі аралығында өзгеріссіз қалады. Жеткізу бағасы контрагенттер позицияларының келісімдеу нәтижесі болып табылады. Біраз уақыттан кейін жаңа форвардтық мәміле жасалса, онда бірінші мәмілені жеткізу бағасынан айырықшалануы мүмкін жаңа жеткізу бағасы бекітіледі, себебі мәміле негізінде жатқан актив үшін болашақ нарық коньюнктурасына қатысты инвесторлардың күтілісі өзгерді.
Форвардтық мәмілеге байланыстыбағаның тағы бір ұғымы – форвардтық баға пайда болады. Әрбір уақыт сәтінде форвардтық баға – бұл сәтте жасалған форвардтық мәміледе бекітілген жеткізу бағасы. Осылайша мәмілені жүргізу сәтінде форвардтық баға жеткізу бағасына тең. Жаңа форвардтық мәмілелерді жүргізуде жаңа форвардтық баға қалыптасады.
Фьючерстік мәміле – бұл негізінен саудасы белгілі биржаларда жүргізілетін және шарттары белгіленген көріністе атандартталған болып келетін форвардтық мәмілемен бірдей. Фьючерстік мәмілелер жүргізілетін биржа сатып алушы мен сатушы арасындағы делдал рөлін атқарады. Осылайша әрбіреуі биржамен келісімшарт жүргізеді. Стандарттау барлық фьючерстік мәмілелер үшін шарттар бірдей екенін білдіреді. Форвардтық мәміле сатып алушы мен сатушы кез болатын тәуекелдерді төмендетеді. Бұл мысалда қарастырылады.
Бидай өсіретін фермерді елестетейік, ораққа дейі бір ай қалды делік, астық мөлшері анықталған деуге болады. Фермерлік табыстардың көп бөлігі бидайды сатумен байланысты болғандықтан, фермер болашақ бағаның динамикасын белгісіздікпен байланысты тәуекелден құтылуы мүмкін. Бұл мақсатта ол астықты бекітілген бағамен болашақта жеткізу шартымен сатады.
Сондай-ақ бір айдан кейін нан пісіру үшін ұн қажет болатынын білетін наубайшы бар екенін болжаймыз. Наубайшының табысының көп бөлігі оның бизнесімен байланысты. Фермер де, наубайшы да бидайға болашақ бағалардың салыстырмалы деңгейіндегі белгісіздіктен қауіптенеді, бірақ оған бағалық тәуекелдің төмендету үшін астықты болашақта жеткізу шартымен қазір сатып алу тиімді. Солайша фермер мен наубайшының тілектері сәйкес келеді. Себебі фермер де өзінің тәуекелін төмендету мен бидайды болашақта жеткізу шартымен қазір сатқысы келеді.
Сондықтан фермер мен наубайшы белгілі бір форвардтық баға туралы келісімшарт жасайды. Форвардтық мәміле фермер наубайшыға бидайдың белгілі мөлшерін форвардтық бағамен жеткізу сәтіндегі спот бағасына тәуелсіз жеткізетінін білдіреді.
Бұл шарттарда екі әріптес жеткізу күні нақты баға қандай болатынына байланысты белгісіздік тәуекелін жояды. Әрбіреуі өзінің тәуекелін хеджерлейді.
Фьючерстік мәмілелер жоғары өтімді. Олар үшін кең екінші ретті нарық бар, себебі олардың шарттары барлық инвесторлар үшін бірдей. Сонымен қатар биржа сәйкес мәмілелер бойынша нарықты жасауға, яғни тұрақты негізде оларды сату мен сатып алуға арналған дилерлер институты негізінде аталмыш мәмілелердің екінші ретті нарығын ұйымдастырады. Осылайша инвестор кез келген уақытта фьючерстік мәмілені сатып алуға не сатуға мүмкін болатынына сенімді болады, және кейін өзінің позициясын оффсеттік мәміле жүргізу арқылы таратуына сенімді болады. Аталған сәт фьючерстік мәміле иесінің артықшылығы форвардтық мәміле иесінен артықшылықты береді.
Мәмілелер шарттарының стандартты сипаты контрагенттер үшін ыңғайсыз болуы мүмкін. Мысалы оларға тауарды жеткізудің бұл тауарға фьючерстік мәміледегіден басқа мөлшерде, басқа орында, басқа уақытта жеткізілуі талап етіледі. Осыған байланысты фьючерстік мәмілелер жүргізу өзінің мақсаты ретінде активтің нағыз жеткізілуі емес, ал контрагенттер позицияларын хеджерлеу немесе бағалар айырмасындағы ойын болып табылады. Фьючерстік мәмілелер бойынша инвесторлар позицияларының абсолютті көпшілігі олармен офсеттік мәмілелер арқылы мәміле әрекет ету үрдісінде таратылады, тек мәмілелердің 2 % 5 % әлемдік тәжірибеде сәйкес активтердің нақты жеткізілуімен аяқталады.
Фьючерстік мәміленің артықшылығы оның орындалуы биржаның есеп айырысу палатасымен кепілдендіріледі. Осылайша мәмілені жасағанда инвесторларға әріптестің қаржылық жағдайдың анықтауды қажет етпейді.
Форвардтық мәмілелерге тәрізді фьючерстік бағаның одан әрі жоғарылауы кезінде мәмілені сатып алушы жеңеді, ал сатушы жеңіледі. Керісінше, фьючерстік бағаның төмендеуі кезінде мәмілені сатушы жеңіп, мәмілені сатып алушы жеңіледі. Форвардтық мәмілелер бойынша сыйақылар (жоғалтулар) инвесторларменолардың арасында өзара есеп айырысу болғанда мәміле мерзімі өткеннен кейін жүзеге асырылады. Форвардтық мәміле бойынша әрбір сауда күні соңында есеп айырысу палатасыинвесторлардың позицияларының қайта есебін жүргізеді, сыйақы сомасын жеңген тарапқа жеңілген тарап шотынан аударады. Аталған сома вариациялық (ауыспалы) маржа деп аталады.
Осылайша әр күннің қорытындысы бойынша тараптар жеңістер мен жеңілістерге ие болады. Егер инвестордың маржалық шотында есеп айырысу палатасымен бекітілген маржалық соманың минималды мөлшерінен асатын сома болса инвестор артық соманы шотынан алуына болады. Бір уақытта егер инвестор шотында минимум сомадан төмен болса, онда брокер клиентке қосымша жарна енгізу керектігі туралы хабарлайды. Инвестор талап етілген соманы енгізбесе брокер оның шотын офсеттік мәміле арқылы ликвидациялайды.
Опциондар. Опциондар сақтандыру келісімшартының тағы бір кең тараған формасы. Опцион – бұл болашақта бекітілген бағамен бірдеңені сату не сатып алуға құқығы болып табылады. Тараптардың біреуіне бірдеңені сату не сатып алуға құқық беретін мәмілелер опцион болып табылады. Осылайша опцион бойынша хеджерлеу сақтанушының белгілі төлем үшін (опциондық сыйақы) келісілген мерзімде бекітілген бағаммен валютаның келісілген мөлшерін сатып алу құқықты (міндетті емес) білдіреді. Мұнда опцион құны (опциондық сыйақы) сақтандыру жарнасының баламасы ретінде көрсетіледі.
Опцион оны сатып алушыға оның қызығушылық білдіретін бағаның минимумы немесе максимумын бекітуге мүмкіндік береді. Оның тәуекелі оның төленетін сыйақысымен шектеледі, ал мәміле сатушысының тәуекелі бағаның өзгеруіне қатысты әлеуетті шектелмеген.
Сатып алушы үшін пайдалар: шектеулі тәуекел (сыйақы сомасы), шектеулі қаражат кезіндегі тауардың ірі көлемдерін бақылау, сатып алу күтілісінде максималды бағаны, ал сату күтілісінде минималды бағаны бекітуге мүмкіндік, хеджерлеудің түрлі стратегияларын қолдану мүмкіндігі.
Опцион сатушыларының пайдасы – жоғары табыс пен ақша қаражаттарының ағымын арттыру.
Сақтандыру және хеджерлеу. Сақтандыру мен хеджерлеу арасында фундаментальды айырмашылық бар. Хеджерлеу кезінде сіз пайда алу мүмкіндігінен бас тартып, залалдар тәуекелін жоясыз. Сақтандыруға келе, залалдар тәуекелін жою үшін сіз сақтандыру жарнасын енгізесіз, алайда пайда алу мүмкіндігін сақтап қаласыз.
Алдында қарастырылған мысалды айтуға болады. Осы күннен бастап бір жылдан кейін сіз Лондоннан Токиоға ұшуды жоспарлайсыз. Сіз ұшаққа билетке алдын ала тапсырыс беріп қоюды шештіңіз, авиакомпания қызметкері екі нұсқаның біреуін таңдауды ұсынды: не қазір кепілденген бағамен билетті сату туралы келісу, не ұшар алдында сол сәттегі бағаны төлеу. Егер сіз бір жылдан кейін 1000 ш.б -ті төлеуге шешім қабылдасаңыз -бұл хежерлеу. Осыдан сіз ештеңені жоғалтпайсыз, бірақ 1000 ш.б-тен төмен соманы төлеуден бас тартасыз.
Басқа нұсқа ретінде, мысалы авиакомпания сізге бір жылдан кейін билетті 1000 ш.б -ке сатып алу құқығы үшін қазір 20 ш.б төлеуді ұсынады. Бұл құқықты сатып алу сақтандыру болып табылады. Ол сіз Токиоға ұшу үшін 1000 ш.б-тен жоғары төлемейтініңізді кепілдендіреді. Жыл ішінде баға өссе сіз өз құқығыңызды пайдаланасыз. Ал керісінше жағдайда ол сізді ештеңеге міндеттемейді. 20ш.б-ті төлей отырып, сіз 1000 ш.б-тен жоғары төлеу тәуекелінен сақтанасыз.
Хеджерлеу моделі. Хеджер белгілеген жоспарды жүзеге асыру үшін талап етілетін мәмілелер мөлшері бойынша шешімді қабылдауы тиіс. Жеткізу үшін ең тиімді облигацияны хеджерлеу кезінде оңай анықталады:
Қайта есептеу коэффицентіне көбейтілу жеткізу үшін едәуір тиімді облигаци бағасы мен мәміле негізінде жатқан шартты облигация бағасы арасындағы айырманы түзету үшін қажет (мысалы купондық пайызы жылына 12%). едәуір жоғары табыстылығы бар облигация құны да жоғары, оны хеджерлеу үшін фьючерстік мәмілелердің сәйкес саны да қажет болады.
Осылайша хеджер тәуекелді жабу үшін қысқа мерзімді облигацияларға 108 не 109 фьючерстік мәмілелер пайдалануы мүмкін еді.
Жеткізу үшін едәуір тиімді обигациялардан айырықша облигацияны хеджерлеу кезінде олардың бағаларының салыстырмалы өзгергіштігін ескереді. Соңғысын облигация бойынша табыстың 1 %-ға (номиналдық құнының 100 ш.б-не) өзгеруінің ақшалай эквивалентін анықтау арқылы есептеуге болады. Егер хеджерленетін облигация жеткізу үшін тиімдіден бағаның едәуір жоғары өзгерісімен сипатталса, онда мәмілелердің көбірек саны қажет және керісінше. Бағаның салыстырмалы өзгергіштігі хеджерлеу үшін қажетті мәмілелер санын анықтауда ескеріледі және формула мынаны көрсетеді:
Осылайша аталмыш жағдайда 155 мәміле қажет болады. Мәмілелердің мұндай үлкен саны фьючерстік нарықтағы залалдар мен пайдалар қолма-қолдағы пайда мен залалды теңестірілуі үшін қажет. Бағаның салыстырмалы өзгергіштігіне өзгертулерсіз әрбір бес ш.б-тің тек 3,50 ш.б. бағалардың өзгеруі кезінде сақтандырылады.
Хеджерленетін және жеткізу үшін едәуір тиімді облигацияның коэффиценттері арасындағы айырма бағаның салыстырмалы өзгергіштігінде көрініс табады. Қайта есептеудің жоғары коэффиценті (номиналдың 100 ш.б-ке) салыстырмалы қымбат облигацияларға тән, ал олардың бағалары пайыздық ставкалардың өзгерісі кезіндегі үлкен ауытқуларға салынады.
Бағаның салыстырмалы өзгергіштігінің ауытқулары хеджерлеудің тиімділігін төмендетуі мүмкін. Бұл бағаның салыстырмалы өзгергіштігі хеджерлеу кезеңінде өткен бақылаулар негізіндегі болжамнан айырықшаланғанда болады. Алайда жоғарыда аталған фактордың мүмкін теріс әсеріне қарамастан, базистік тәуекелдегідей тәуекелден оптималды емес қорғау оның мүлде жоқтығынан едәуір жақсырақ. Сонымен қатар түрлі бағалы қағаздардан тұратын портфельдерді хеджерлеу кезінде жекелеген облигациялардың хеджерлеу кемшіліктері әдетте оңтайланады.
1>
Достарыңызбен бөлісу: |