203
наларын табуға, тануға мəжбүрлейді, басқаша айтқанда, өз
концепциясын, өз стилін символ арқылы жеткізеді. Сондықтан
да символда жинақталған ойды зерделеу авторлық сана тудырған
дара шығармашылық нəтижені тануға жол ашады. Символ-берне
əдебиетте, көркем сөзде ғана емес, жалпы мəдениетте,
руханиятта бекіп
қалатын бернелер болғандықтан, ол көптеген
мəдени-рухани ассоциацияларға ұласады. Сондықтан да Абай-
дың символ-бернелерін қазіргі рухани жаңғыру кезеңінде ұлттық
кодымыз ретінде қабылдап қана қоймай, оны тану мен талдауға
күш салуымыз керек.
Сөзімізді қорыта келе, тағы да қазақ əдебиеттануының атасы
А.Байтұрсынұлына жүгініп өтейік. «Əдебиет танытқышта»
ғалым «Сөз өнері – адам санасының үш негізіне тіреледі. 1)
Ақылға. 2) Қиялға. 3) Көңілге. Ақыл ісі – аңдау, яғни нəрселердің
жайын ұғу, тану, ақылға салып ойлау, қиял ісі – меңзеу, яғни
ойдағы белгілі нəрселердің тұрпатына,
бернесіне ұқсату,
бейнелеп, суреттеп ойлау, көңіл ісі – түю, талғау» [1, 343], – деген
еді. А.Байтұрсыновтың бұл пікірінде өнер атаулының ішінде сөз
өнерінің болмыс-жаратылысы аса күрделі екені, көркемдік
қызметінің маңызды екені тұжырымдалған деп білеміз. Себебі
сөз өнері, ғалым атап көрсеткендей, адам санасының үш бірдей
негізін қамтиды, сөйтіп, көркемдік-шығармашылық іс-əрекеттің
барлық түрлерін сөзбен бернелеп бере алатындай əмбебап-
тыққа ие болады деп қабылдаймыз.
Сөз өнерінің табиғатын, оның негіздерін, қызметін танудағы
соншалықты бағалы бұл тұжырымның белгілі дəрежеде біздің
зерттеу нысанымыз – көркем
бернелеу-символды танып-
түстеуге де қатысы бар сияқты. Себебі, символ – «ақыл ісі –
аңдаудың», «қиял ісі – меңзеудің», «көңіл ісі – түю, талғаудың»
бірлігінен келіп шығатын аса түйінді шығармашылық нəтиже
екеніне көркем символдарды тану-зерделеу барысында көз
жеткізуге болады. Абай өлеңдеріндегі «бейнелеу мен бернелеу»
мысалдары осы тұжырымға нақты дəлел бола алады. Данышпан
Абай тудырған əр берне мен бейнені пайымдап, ұғынып, зерделеген
сайын біз Абаймен жақындаса түсеміз, ұғыныса түсеміз