42
Падишаның мұны көріп көңілі тасты.
Күнде есіктен кетпейді көп халайық,
Жатады ғаріп-мүскін алтын алып.
Тоғыз ай, он күн тамам болған шақта,
Ханымнан туды айдай боп бала ғаріп.
Әкеліп Мұсаға да тағам койды,
Бір бала қызмет етіп алдында жүр.
Пайғамбар мүны керіп ойлайды енді,
Баласын падишаның енді білді.
Аяңдап Тор тауына келеді енді,
«Не себепті бұл жеті жасқа келді?»
Деп сауал бір аллаға береді енді.
«Айтады мұнша неге жасар ұзақ,
Айтып едің өмірі үш-ақ күн-ақ.
Пенде өтірік айтса егер, Алла тағалам,
Айтасың орның дозақ, қатты ғазап.
Келіпті патша ұлы жеті жасқа,
Деп едің үш күн өмір әуел баста.
Я, раббым, өтірік сөз сіз айтсаңыз,
Жалған сөз неғып айтпас сізден басқа?!»
Құдайым пайғамбарға жауап берді,
«Ей, Мұса, жауабым тұр тыңдап деді.
Садақа қайырменен ол падиша,
Зияда үлкен сауап тапқан деді.
Естігеннен ол патша той қылып жүр,
Шығарды садақамен патша көп пұл.
Әр адам ұғылының өмірін тілеуші еді,
Көп тілеуімен өмірі ұзарған сол».
(«Көп тілеуі көл» дегенді қисса ойға арқау еткен.)
Достарыңызбен бөлісу: