Үлы Отан соғысының батыр- лары Талғат Бегелдинов пен Сағадат н үрмағамбетовке, Ба- уыржан Момыиіүлы мен Ра- хымжан Қошқарбаевңа, ңаһар- ман партазандар Әди Шәріпов пен Тоңтағали Жәнгелдинге



бет376/395
Дата26.12.2023
өлшемі0.57 Mb.
#488075
1   ...   372   373   374   375   376   377   378   379   ...   395
Jau tilinda 2

Подполковник ауыр күрсініп:
Екеуі де біздің артиллеристердің балалары екен.


еҢ әуелі гамақтандырыңдар. Варшавскийге айтыңдар, еКеуін де өз әкелерінің формасымен бастан аяқ киін- дірсін. Егер өздерінің қалғылары келсе, полкта қал- сын. Соғыс біткен соң оқуға жібереміз. Бұлар да артил- лерист болып ел қорғасын! — деді.




Серік үнсіз подполковникке қарап отырды. Оның «біздің артиллеристердің балалары екен» деген сөзі Серіктің көкейіне ұялап, өте жылы естілді. Көз алдына экесі елестей кетті. Әкесінің формасы да осы подпол- ковниктің формасындай еді. «Артиллеристер бір жерде жүретін шығар. Бірін-бірі білетін шығар»,— деп ойла- дЫ да: «Менің әкемді көрмедіңіз бе? — деп сұрағысы келді подполковниктен. Бірақ батылы барып сұрай ал- мады. Сол сәтте «партизандар, жүріңдер», деп кіші лейтенант екеуін асханаға, тамақ ішуге шақырды. Бо- ристің осы минуттарда не ойлағанын кім білсін, оның шешесі жанында ғой, ал Серік болса, көп уақыт өтіп көмескілене бастаған ой соқпақтарына қайта соқты. Енді оның ойынан әкесі кетпеді. «Мамам өлді. Өлге- нін көзім көрді. Мамам енді ол жатқан жерден тұр- майды»,— деп түңілді. «Ал папам соғысқа кеткен. Ол өлген жоқ. Ол өлмейді. Оны фашистер өлтіре алмайдьі. Оның солдаттары көп. Зеңбіректері де көп болатын. Осы маңайдағы артиллеристердің ішінде солдаттарға команда беріп жүр ғой. Қалай тапсам екен? Оны біле- тін командирлер бар шығар. Бірақ барлығы әскери адамдар, құпия деп, оның қайда екенін айтпайтын болар»,— деп ойлап келеді. Асханадан тамақтанып ал- ған соң, көрші үйдегі киім тігетін мастерскойға келді. Екеуін екі солдат алдарына тұрғызып қойып бойларын тігінен, көлденеңінен өлшей бастады. Анна Ивановна балаларын іздеп дал болып, жан ұшырып жүгіріп жүр. Көрінген адамнан сұрайды. Ешкім оларды кермеген сияқты. «Әлде үйге келді ме екен?» — деп кейін қарай кеше бойлап қайта келе жатты. Кешенің сол жағында шарбаққа сүйеніп бір мұртты орта жасқа келген солдат Т¥Р екен. Әлгі солдаттың тұсынан өтіп бара жатып: СЬІ солдаттан балаларымды неге сұрамадым?»— деп °илап, Анна Ивановна тоқтай қалды.
ді С*3
°сы маңайдан балалар көрмедіңіз бе? — де- нна Ивановна алқына сұрап.


Достарыңызбен бөлісу:
1   ...   372   373   374   375   376   377   378   379   ...   395




©dereksiz.org 2024
әкімшілігінің қараңыз

    Басты бет