Қанның физикалық қасиеттерін анықтау

Қанның салыстырмалы тығыздығы мен ЭТЖ анықтаудың клиникалық маңызы өте зор.

Қанның салыстырмалы тығыздығын анықтау. Қанның салыстырмалы тығыздығын әрі плазмамен сарысудың салыстырмалы тығыздығын Филлипс әдісімен анықтайды. Мыстың қанық сульфатын дайындау үшін 900гр бес сулы сульфатын ұнтаққа айналдырып үгіп, 1250 мл дистильденген су құйып, әйнек таяқшасымен мұқият 5 мин араластырады. Ерітіндінің температурасын 0,5 С⁰ дейін анықтап сүзіп алады. Алынған ерітіндіден 1,100 салыстырмалы тығыздығы бар негізгі ерітіндіні жасайды Бұл үшін негізгі ерітіндінің 15гр С⁰ 529 мл алып, дистильденген сумен 1л жеткізеді. Ерітіндінің мөлшері оның температурасына байланысты. Мысалы, 15,5 С гр 525 мл; 16⁰ 521; 19⁰ 496; 15,5⁰ 492гр; 20⁰ 488; 20,5⁰ 484; 21⁰ 480; 21,5⁰ 477; 22⁰ 473.

Негізгі қалыпты ерітіндіден тығыздығы 1,030 дан 0,075 дейін мыс сульфатының жұмысшы ерітіндісін жасайды. Өлшегіш колбаға дайындалатын ерітіндінің соңғы 2 сандарының тығыздығына сәйкес келетін қалыпты ерітінді құйып алады да, дистильденген сумен 100 мл жеткізеді. Мысалы, тығыздығы 0,050 ерітіндіні дайындау үшін 49 мл негізгі қалыпты ерітіндіден алып, 100 мл дейін су қосады. Ерітіндіні қақпағы жабылған қараңғы ыдыстарда сақтайды.

Анализ үшін гепаринмен, натрий оксалатымен, Б трилонымен қалыпқа түскен қанды пайдалануға болады, центрифугаланған қанды зерттеу үшін жарамсыз.

Пипеткаға зерттеуге алынған қанды алып, пробиркаға ауыстырады. Бұл пробиркада мыс сульфатының ерітіндісі болуы керек. Сақтықпен пипетканың ұшын ерітінді деңгейінен 1см қойып, 1 тамшы қан жібереді. Тамшы қан 2-3 см тереңдікке түсіп, одан әрі түбіне шөге бастайды не жоғары көтеріледі. Сөйтіп қан тамшыны, түбіне шөккен ерітіндіні табады. Бұл жағдайда қан тығыздығы ерітінді тығыздығына сәйкес келеді.

Сау ірі қара мал қанының салыстырмалы тығыздығы мынадай түрде ауытқып тұрады:

ІҚМ –1,047 –1,055; қойда 1,042- 1,052; ешкіде-1,044-1,053; жылқыда-1,045-1,055; шошқада-1,042-1,060; итте-1,044-1,056; тауықтарда-1,039-1,057.

Қанның салыстырмалы тығыздығының ұлғаюы оның қоюлануы, терлеу, полиурия, қан ауруы, нефрит, жылқының миоглобинурисы кезінде болады.

Қанның салыстырмалы тығыздығының азаюы, анемия, гемолитикалық сарыауру, кахексия, гидремияда болады.

Эритроциттердің тұну жылдамдығын анықтау(ЭТЖ). Панчеков әдісін мынадай жолмен жүргізеді. Капиллярға «Р» белгісіне дейін 5 пайыздық натрий цитратының ерітіндісін алып оны сағат әйнегіне үрлейді. Осы капилляр мен қанды 2 рет «К» белгісіне дейін құйып алады да, 2 рет қанды натрий цитратының ерітіндісімен араластыра отырып, сағат әйнегіне үрлейді. Алынған қоспаны капиллярға «К» белгісіне дейін алып, штативке қояды. ЭТЖ- ны 1 сағаттан кейін есептейді.

Сау малдарда ЭТЖ (мм/ с): ІҚМ-0,5-0-1,5; қойда-0,5-1; ешкіде-0,3-1; жылқыда-40-70; шошқада-2-9; итте-2-6; тауықта-2-3.

Неводов әдісі: Эритроседиометрге скальпельдің ұшымен (0,02гр жуық) натрий оксалатын кіргізеді де тамыр қанын «о» белгісіне дейін алады, резеңке қақпақпен жауып, мұқият пробирканы 5- 10 рет төңкере отырып, қанды антикоагулянтпен араластырады. Пробирканы штативке қояды. ЭТЖ-ны плазма бағанының биіктігімен 15, 30, 45, 60 мин. кейін не 24 сағатта есептейді.

ЭТЖ-ның бәсеңдеуі шаршағанда, қатты терлегенде, полиурияда, іш өтуде, шаншуде гастроэнтеритте, механикалық және парехиматоздық сарғаюда, механикалық илеус, инфекциялық энцефаломиелит, стахиботритоксикозде және т.б. болады.

Сау малдардағы қан сарысуындағы сілті қорын Ван –Слайкс әдісі бойынша анықтағанда былайша болады: ІҚМ-50-62; қойда-45-54; ешкіде-48-52; жылқыда 50-65; шошқада-42-60; итте –40-60; тауықта-40-52.

Қан сарысуындағы сілті қорын Кондрахин әдісі бойынша анықтағанда 0,5 мл сарысу құяды, сұйықтықтың қалған мөлшерін пипеткамен үрлеуге болмайды, тек бетін мықтап жауып қояды.

Қандағы гемоглобин мөлшерін, түс көрсеткішін және эритроциттегі гемоглобинің орташа мөлшерін анықтау.

Қандағы гемоглобин мөлшерін анықтау.

Гематинді және гемоглобинцианидті әдістер қолданылады.

1. Гематинді әдіс (Сали әдісі). Градуирленген гемометр пробиркасына (ГС-3) көз пипеткасымен «2» белгісіне дейін 0,1 н тұзды қышқыл ерітіндісін қосады. Капиллярлық пипеткамен 20 мкл (0, 02мл) қан алады, пипетканың ұшын мақтамен сүртіп, қанды мұқият түбіндегі қышқыл ерітіндісіне үрлейді, онымен 2-3 рет пипеткадағы жұққан қанды жуады. Араластырып, 5 мин. қойып қояды (тауықтардың қанын зерттегенде –15 мин.). Тұзқышқылды гематин (хлоргемин) пайда болуының нәтижесінде пробиркадағы ерітінді қоңыр түске боялады. Тамшымен дистильденген су қосып, әйнек таяқшамен пробиркадағы сұйықтық қалыпты пробиркалардың түсімен теңескенге шейін араластырады. 100 мл. қандағы грамм көлеміндегі гемоглобиннің мөлшерін пробиркадағы сұйықтықтың деңгейімен сәйкес келетін шкаланы бөлу бойынша есептейді. Гемометр шкаласындағы гемоглобиннің мөлшерін 10 коэффициентіне көбейтсе, гемоглобиннің (г/л) концентрациясын анықтауға болады.

Гемиглобинцианидті әдіс (М. Л. Пименова мен Г. В. Дервиз әдісі). Зерттеуге тәжірибелік және қалыпты сынама қолданылады.

Сау жануарлардың қанындағы гемоглобиннің мөлшері (г/ 100 мл): ірі қара малда-9,9-12,9; қойда-9-13, 3; ешкіде-10-15; жылқыда-8-14; шошқада –9-11; итте-11-17; тауықта – 8-12.

Гемоглобиннің (г/л) мөлшері мынадай болады: ірі қара малда-100-130; қойда-90-135; ешкіде-100-150; жылқыда-80-140; шошқада-90-110; иттерде-110-170; тауықтарда-80-120.

Қанның аталған жасушаларының санын есептеу үшін есептеу камералары мен электронды есептеу құралдарын пайдаланады. Эритроциттердің санын эритрогемометр және фотоэлектроколориметрлердің көмегімен есептеуге болады.

Есептеу камерасындағы эритроциттер, лейкоциттер мен тромбоциттердің санын есептеу.

Қандағы жасушалардың санын есептеу үшін әр түрлі есептеу камералары (Горяев, Предтеченский, Бюркер, Фукс- Розенталь және т.б.) пайдаланады.

Қан сарысуындағы билирубиннің мөлшерін анықтау. (Ендрашик, Клеггорн және Гроф бойынша) 3 пробиркаға 0,9 % хлорлы натриймен 2 рет араластырылған 0,5 мл сарысу құяды. 1-інші пробиркаға 1,75 мл кофе реактиві мен 0,25 мл 0,9 % хлорлы натрий ерітіндісін қосып, колориметрлейді, 2-інші пробиркаға (тікелей билирубин) 1,75 мл 0,9 % хлорлы натрий ерітіндісін және 0, 25 мл диазоқоспасын қосып, 5 мин. кейін колориметрлейд; үшінші пробиркаға (жалпы билирубин) 1, 75 кофе ерітіндісін құйып, 0, 25 дизоқоспасын қосып, 20 мин кейін колориметрлейді. Колориметрлеуді жасыл жарық фильтрде 5 мм кюветпен қарсы дистильденген сумен жүргізеді.

Қан сарысуындағы жалпы ақуызды рефрактометр әдісімен анықтау.

Бұл үшін рефрактометрдің әртүрлі түрін қолданады (ИРФ-1, ИРФ-22, ИРФ-23, РЛУ, РЛ және т. б. ).

Рефрактометр РЛУ-мен жұмыс істеп тұрған кезінде алдымен нөлдік нүктесін тексеру үшін 1, 2 тамшы дистильденген суды өлшеу призмасының бетіне жағады; лупа шкаласы мен көру окулярының тұтқасын жөнге келтіреді, диспенсионды компенсатордың тұтқасын айналдырып, көру окуляр түтігінің дисперсиясын жоямыз;

Шкала лупасындағы сызықты 1,3333 ұзындығына, кілт арқылы визирлық сызықтың кесу нүктесін жарық кескіндеу шекарасын біріктіреді.

Құралды дайындағаннан кейін камерасын ашып, жоғарға және төменгі призманы алдымен сорғыш қағазбен, кейін жұмсақ салфеткамен сүртеді. 1-2 тамшы сарысуды төменгі призманың бетіне тамызады да, камераны жауып, айнамен жарықты оның терезесіне бағыттайдыжәне жарық кескіндеу шекарасын визирлы сызық кесу нүктесіне қойылғанша, камераны айналдырады және сарысу бөліну көрсеткішін шкала бойынша есептейді.

Сау малдардың сарысуындағы жалпы ақуыз мөлшері(г/100 мл): ӘҚМ-7,2-8,6; қойда-6-7,5; жылқыда-6,8-7,8; шошқада-6,5-8,5, итте-5,9-7,6; тауықта-4,3-5,9.

Жоспары:

1. Зат алмасуың жалпы сипаттамасы.

2. Белок алмасу бұзылуы. Белковый обмен.

3. Қөмірсутегі алмасу бұзылуы.

4. Май алмасу бұзылуы.

5. Су элитролит алмасу бұзылуы

6. Минерал заттар алмасу бұзылуы.

1. М.А. Молдағулов, А.Н. Ермаханов, Ө.К. Есқожаев, А.З. Дюсембаева т.б. Жануарлар ауруларының клиникалық диагностика. оқу құрал – Алматы, 2007

2.А.М. Смирнов и др. Клиническая диагностика внутренних незаразных болезней с/х животных.

3. А.М. Смирнов и др. Практикум по клинической диагностики внутренних незаразных болезней с/х животных.

Қосымша әдібиет:

1. Васильев А.В. Диагностика внутрениих болезней домашних животных

2. Зайцев В.И. и др. Клиническая диагностика внутренних болезней домашних животных.
1. Зат алмасуы дегеніміз- организамінің өзіне тән тіршілігі мен өсіп-өнуін қамтамасыз етуін, невр жүйесімен және фермент гормондармен реттелетін аса маңызды қасиеті. Сырттаан келіп түскен және клеткада пайда болған заттардың химиялық жолмен құбылуы, осыдан туған энергияның /куаииың/сан қілы сарылуы сияқты процестердің біртұтас жиынтығы. Мұның негізі- қарама- қарсы, бірақ өзара жысдасқан екі реакция: ассимиляция, басқаша- анаболизм /фементтік құбылу және бұған жұмсалған энергия /қуат/ нәтіжесінде клетка құрамындағы заттардың түзілуі /синтезделуі/, сол клетканың сырттан келіп түскен қосындыларды бойына сіңіруі, қарапайым /жай/ молекулалардың күрделі молекулаларға айналуы/ мен диссимиляция, басқаша – катабализм /сырттан келіп түскен және клетка құрамындағы қосындылардың ыдырауы, осыған сәйкес энергия бөлініп шығуы/. Зат алмасуының негізгі аурулары: авитаминоздар, аллотрофагия/малдың қоректік қасиеті жоқ/, ацетонемия, диабет, остеомаляция т.б.

Зат алмасуының бұзылуынан болатын аурулар.

Малдарда зат алмасудың бұзылуынан болатын 30- дан астам аурулар белгілі. Бұл аруларды анықтаудың ерекшеліктері бар:

1. Қоректік заттардың / белок, көмірсутегі, май, витамин, минералды заттар және т.б./ организмге түскеннен бастап ақырғы болатын қалдыққа дейінгі алмасу процесін жете білу керек;

2.Зат алмасу процессінде организмге зиянды заттардың қалай түзлетінін және олардың ары қарай қалай ыдырайтының білу керек;

3.Әрбір заттың алмасуы жеке дара жүрмейтінің, олардың бір- бірімен тыгыз баланыста болатының естен шығармау керек;

4. Заттардың алмасуына көптеген ферментердің әсер ететіің, олардың нейроэндогринді жүйемен реттелетінің ескеру керек;

5. Заттардың алмасуының қалыпты деңгейде болып, организмде гомеостаздың сақталуы малдардың күтіміне, рационына, дұрыс пайдаланылуына байланысты екенін ұмытпау керек;

6. Бірнеше топты малдың ауратынына, оларды топтап емдеу әдісіне көніл бөлу керек;

7. Организмде зат алмасуының бұзылуының алғашқы сатысында аңықтау үшін баолық зерттеі әдістерін /әсіресе лабораториялық/ жан-жақты қолдана білу керек.

Заттардың алмасуының бұзылуынан болатын ауруларды олардың себептері мен басымрақ клиникалық өзгерістеріне зәр қоя отырып 4 топқа жіктеіге болады:

1. Организмдегі негізгі заттардың /көмірсутегі, май, белок/ алмасуларының бұзлуының басымрақ болуы / майлану, алиментарлы дистрофия, кетоз, миоглобинурия, гипогликемия/;

2. Минералды заттардың асмасуының бұзылуының басымрақ болуы /сүйек дистрофиясы, гипомагнемия/;

3. Микроэлементтердің жеткіліксіздігінен немесе олардың организмге қалыптан тыс артық түсуінен болатын арулар. Бұл аурулар белгілі бір биогеохимиялық зоналарда кездеседі /гипокобальтоз, гипокупороз, еттің ағарып ауруы, цинктің, йодтың, марганецтің жеткіліксіздігі, бордың, селеннің, никельдің, молибденнің көп болуы/:

4. Гиповитаминодар/ретинолдың, кальцийферолдың, токоферолдың, аскорбин қышқылының, тиаминнің, цианкобаламиннің және т.б. витаминдердің жеткіліксіздіктері/.

2. Белок алмасуы- мал денесіндегі белоктың ұдайы, үзілместен сапырылысы құбылуы. Белок, протеин- амин қышқылдарынан түзілген көп молекулалы табиғи қосындылар. Тірі денеде қалыптастыратың, құрамында көміртегі /50-55%/, сутегі /6-7,5 процент/, өттегі /21-24 пр./, азот /15-18,5 пр./, күкірт /0,3-2,5 пр./, фосфор /1-2 пр./, сондай-ақ аз мөлшерде темір, натрий, калий, кальций, магний, мыс, қалайы, марганец, йод, кобальд, бром сияқты элементтер бар органикалық зат. Белок алмасуы бірнеше сатыдан түрады: 1/. Малдың асқазанына келіп түскен азық белогінің ыдырап, пептидтер мен амин қышқылдарына айналуы, бұлардың қанға сіңіп, тканьдерге ауысуы; 2/. Амин қышқылдары мен пептидтердің тканьдерде дәл сол организмге тән белоктарға, сондай-ақ гормон, кофермент, пигмент сияқты биологиялық заттарға айналуы /түзілуі/; 3/. Денедегі белоктардың амин қышқылдарына дейін ыдырап, одан әрі тотығып, аммиакқа, көмір тотығына және суға айналуы; 4/. Белок алмасуының ақырғы туындыларының аммиак, т.б. бейтарапталып, сыртқа шығуы сатыларынан тұрады.

Белок алмасуының бірнеше бұзылуынан түрады: 1.гипопротеинемия- белоктың қанда азаюі- цироз, кетоз, нефроз, нефрит, абцесс т.б.; 2. гиперпротеинемиядан- белок кобеюі, гепатит, сепсис, ірінді эндометрит; 3. Парапротеинемиядан- қанда анамольді белок кобеюі; 4. диспротеинемиядан – қанда белоктің мөлшері бүзлу- індетті, паразиттік ауруларда.

Белок алмасуы бүзлуында негізгі синдромдары:

Ацетонемиялық синдром- сүт қышқыл, ацетон иісі сезіледі, гипотония, кілегей қабықтары бозарған, сарғыш түсті, кетонемия, кетонурия, кетолактия, жүрек соғысы мен дем алысы жиі және т.б.

гепатотоксиқалық синдром- баурда дистрофиялық өзгерістер, көлемі ұлғайған, ауырсынғандық байқалады, ауру мал көбінесе жата береді, ынқылдайды, жүрек-қан тамырларының қызметтерінің жеткіліксіздігінің белгілірі байқалады.

Гастроэнтералды синдром- күйыс қайыруы аз, кейде жоқ, месқарының жиырлуы әлсіз, кейде жоқ, ішектерде газ, жиырылуы әлсіз,нәжіс кейде қатып қалады, кейде іш өту байқалады. Нәжіс жығымсыз иісті, қышқылдығы жоғары, жалқаяқ аралас. Бауыр ұлғайған, агалактия, кетонемия, кетонурия, кетолактия.

Невротикалық синдром- бұлшық еттері тартылады, дірілдейді, мал алға ұмтылып басымен қабырғаға, не жем қорға тіреліп тұрады, тістерін шықырлатады, қалай болса солай қозғалады, кейде қозу процесі ессіз болады. Ауыр жағыдайда сиырлар бастарын артына қайырып жатады.

КЕТОЗ- организмде кетон заттарының шоғырлануы салдарынан гипофиз- бүрек үсті безі жүйесінің, қалқанша безінің, бауырдың, жүректің, бүйректердің және т.б. ағызылар мен жүйелердің қызметтерінің бұзылуымен сипатталатың көбінесе созылмалы түрде кездесетін ауру.

ГИПЕРКЕТОНЕМИЯ- қан кетон заттарры көбеюы.

ГИПОГЛИКЕМИЯ- қанды қаныттын мөлшері азаюі.

ГИПЕРГЛИКЕМИЯ- қанда қаныттың мөлшері көбеюы

ГЛЮКОЗУРИЯ- несепте қантты көбеюі.

СҮЙЕК ДИСТРОФИЯСЫ- ірі малдардың организімде кальцийдің, фосфордың, кальцийферолдың асмасуларының бұзылуы салдарынын сүйектерде дистрофиялық өзгерістердің/остеомаляция, остеопороз, остеофиброз/ болуымен сипатталатын созылмалы ауру.

№ 14-15 ші дәріс

Жоспары:

1. 
   Рентген ілімі, рентген сәулесі. Рентген сәулесімен зерттеудің тәсілдері.
   
2. 
   Құрсақ қуысы, сүйек-буын ауруларының рентген диагностикасы.
   

1. М.А. Молдағулов, А.Н. Ермаханов, Ө.К. Есқожаев, А.З. Дюсембаева т.б. Жануарлар ауруларының клиникалық диагностика. оқу құрал – Алматы, 2007

2.А.М. Смирнов и др. Клиническая диагностика внутренних незаразных болезней с/х животных.

3. А.М. Смирнов и др. Практикум по клинической диагностики внутренних незаразных болезней с/х животных.

Қосымша әдібиет:

1. Васильев А.В. Диагностика внутрениих болезней домашних животных

2. Зайцев В.И. и др. Клиническая диагностика внутренних болезней домашних животных.

1. Мал дәрігерлик рентгенология пәні және жалпы сипаттамасы.

Рентгенология пәні дұрыс диагноз қою үшін арналған. Ол көбінесе жұқпалы емес, хирургия және акушерство деген пәндермен тығыз байланысы бар.

Мысалы: Травматический ретикулит

Сүйектердің ауырулары

Төлдің дұрыс жатпауы.

Рентген сәулелерін 1895 жылы неміс физик Вильгелем Кондрад Рентген ашқан. Соның атымен рентген сәулелері деп аталып кеткен. Бұл физик рентген сәулелерінің бір қасиетін байқап қалған. 1896 ж. Попов рентген құралын өйлап тапқан.1899 ж. Мальцев ренгтен сәулелерін ветеринарияда қолдана бастады. Кәзіргі уаққыта рентгенология мал-дәргерлік өқу бөлімнеде жақсы дамыған.

Рентген сәулелері электромагнит толқылдарға жатады. Бұл толқындарға: күн сәулелері, радиоантеннадан шығатын сәулелер және гамма- сәулелер радиациясы жатады.

Бір бірінен айырмашылығы олардың табиғатты пайда болуы және айналасындағы орталығымен байланысы бар. Бүл ерекшелігі сәулелердің төлқындық ұзындығына байланысты.

Рентген сәулелерін күн сәулелері сияқты айналысындағы орталығы бір рет өзіне, сіңіреді бір рет жайылады.

а/ рентген сәулелері әртүрлі заттардың орталығынан өтіп кетеді /картон, ағаш, малдың дене т.б./

б/ кейбір химиялық заттар рентген сәулелерін арқасында жарық береді.

в/ рентген сәулелері фотохимиялық әсер береді. Мысалы рентген пленкадағы кұмыс бромы үлкейткіш экраннан шыққан жарықты қабылдап, мал денесін сүретке айналдырады.

г/ рентген сәулелері ионизация тудырады.

2. Рентген трубканың құрамы

Іші ваакум шыныдан жасалған баллон

Катод

Анод

1/ радиатор арқылы ауамен суықтандыру

2/ радиаторға суық су құйып суықтандыру

3/трансформаторға май құйып, сол арқылы суықтандыраду.

3. Автотрансформатор оның құрамы және пайдасы.

Автотрансформатор дегеніміз рентген құралдарын электр тоғымен қамтамасыз ететін құрал. Ол басқару пультында орналасқан. Оның пайдасы, тоқтың қүаттың не көбейтеді, не төмендетеді. Осының арқасында рентген құралдарын 120, 220, 380 вольты тоққа қыстыруға болады.

Бұл автотрансформатор екі бөлімнен тұрады:

а/ үлкейтетін трансформатор

б/ кішірейтетін трансформатор

Үлкейтетін трансформатор тоқтың қүаттын көбейтеді.

Кішірейтетін трансформатор- рентген трубкадағы спиральді қыздырады.

Рентген сәулелерінің пайда болуы.

Рентген сәулелерін алу үшін, бос электрондарды алуы керек. Ол үшін катодтың спиралын азайтатын трансформаторға қосуы керек. Ол 10-16 вольт береді. Электр тоғы спиральді қыздырады ағарғанға дейін, осы кезде спираль электрондарды шыгара бастайды. Бұл электрондар спиральдық айналасына бұлт сияқты болып жиналады.

Егер рентген трубкасынның екі полюсына көбейтетін трансформаторды жалғастырсақ, онда трубканың ішінде электр тоғының полюсі пайда болады. Электр полюсы бос электронның қозғалысын азайтады. Катодтық спиралинан шығып жатқан электрондар / теріс электрондар - отр/ температураның ыстықтығына байланысты анодқа қарай бағытайды, онда оң /пол/ немесе дұрыс электрон арналасқан. Тұрақты тоқтың әсерінен және электрондардың анодқа тиуіне байланысты, электрондар өзінің жылдамдығың азайтады, осы кезде кинетикалық энергия рентген сәулелер энергиясына айналады. Осының арқасында біз рентген сәулелерін аламыз.

Рентген трубкадан шағатын рентген сәулелерің пайда болуы?

Егер біз рентген трубканы басқару пульты арқылы электр системасына қоссақ, онда алдымен төмендейтін трансформатор арқылы ток катодқа келеді. Онда орналасқан спираль қыза бастайды. Осы кезде спиральдан бос электрондар шығып катодтық маңайына жиналады. Осы кезде егер біз ток күшін үлкейтетін трансформаторды жалғастырсақ, онда ток анодқа және катодқа беріледі. Катодтық маңайыңда жиналған электрондар анодқа қарай бағытайды да, сол маңайына жиналады. Электрондар бір бағытта байланысты, олар кинетикалық энергиядан - жылу энергиясына және рентген сәулелеріне айналады. Сонда жылу энергия 90 процентқа дейін, ал 10 процент рентген сәулелеріне айналады.

Рентген сәулелері тығыз және жұмсақ сәулелерге бөлінеді.

Егер катод спиралына тұрақты температура орнатсақ және р. трубкаға ең үлкен құатты тоқты жіберсек, онда электрондың жылдамдығы тез, бірақ кинетикалық энергиясы көп болады. Мұндай жағдайда рентген сәулелері қысқа толқын және олардың денеге кіру мөлшері көп болады. Мұндай рентген сәулелерің тығыз сәулелер деп атайды.

Егер спиральдың температурасы түрақты бола тұра, оған аз қуатты тоқты рентген трубкаға жіберсек, онда электрондардың жылдамдығы азаяды. Электрондардың жылдамдығы азайған сайын кинетикалық энергияды аз болады. Олай болса рентген сәулелері ұзан толқын болып, денеге кіру мөлшері аз болады. Мұндай рентген сәулелерін жұмсақ сәулелер деп атайды.

Ең пайдалысы екіншісі. Себебі денеге аз зақым келеді.

Рентгендиагностикаға жататың методтар.

Рентгеноскопия

рентгенография

флюрография

томография- тереңді жатқан патөзгерістерді суретке түсіріп алу.

стереорентгенография- дене мүшесін көзге үлкейтіп көрсету.

рентгенокимография- дене мүшелері қалай жұмыс түрғанын көру.

Қазақстан Республикасы білім және ғылым министрлігі

Шәкәрім атындағы Семей мемлекеттік университеті

Аграрлық факультеті

Ветеринариялық медицина кафедрасы

051201- «Ветеринариялық медицина» мамандына бойынша малдын

пәнінен лабораториялық- тәжірибе сабақтарын жүргізуге арналған

№ 1 ӘДІСТЕМЕЛІК Н Ұ С Қ А У

Лабораторияда жұмыс істеу алдында оқытушы жалпы қауіпсіздік ережелері, жеке құралдармен дұрыс жұмыс істеу, құрылғылар, химиялық реактивтер және өрттің алдын-алу шаралары бойынша нұсқаулар жүргізеді. Содан кейін студеттер нұсқауды жүргізілген күні мен оқутушының аты-жөні жазылған арнайы журналға қол қояды.

Құралдар мен құрылғылар жиналып, химиялық реактивтер мен сабақта қолданылатын ыдыстар тексерілгеннен кейін жұмыс істеуді бастайды.

Сабақтың соңыңда жұмыс орынын, құралдарды, құрылғыларды, химиялық ыдыстарды жинастырып лаборантқа өткізеді.

Сабақтың барысында студенттер қауіпсіздік ережелерін және санитарлық- гигиеналық нормаларды қатаң сақтаулары керек:

• 
  Клиника лабораториясында жұмыс істеудегі техника қауіпсіздік ережелеріне және еңбек қорғауға институттің мүдірі мен кафедра меңгерушісі жауапты;
  
• 
  Лабораторияда жұмыс істегенде міндетті түрде ақ халат пен қалпақ кию керек;
  
• 
  Шыны ыдыстармен абайлап жұмыс істеу керек;
  
• 
  Концентрациялы химиялық реактивтерді қолмен ұстайуға болмайды;
  
• 
  Сынық , жарылған ыдыстарды жұмыс істеуге болмайды;
  
• 
  Лабораториялық жұмыстарды жүргізіп болған соң барлық құрылғыларды тоқтан ажырату керек;
  
• 
  Студенттер нәтижесі белгілі және оқытушы рұқсат еткен лабораториялық эксперименттерді жасау керек;
  
• 
  Студенттер лабораторияда жеке бас тазалығы ережелерін сақтау керек;
  
• 
  Сабақ уақытында тамақ ішуге, темекі тартуға, арнайы киімді шешуге болмайды;
  

Ауру малға өте қарапайым кішіпейілділікпен жайлап сипап, ұрмай-соқпай, үркітпей және айқай – шусыз жақындап ұстау керек.

Малға жақындау үшін әр малдың ерекшеліктерін білу қажет.

Жылқыға алдыңғы жағынан таяп келіп, жүгеннің алқымынан ұстайды. Егер жылқы тыныш тұрмаса онда жоғарғы ерніне немесе құлақтың түбіне бұрау не қамшының бауын салып бұраймыз, сондай – ақ аттың басын және алдыңғы бір аяғын бір аяғын жоғары көтеріп тұрамыз.

Ірі қара малына мойнының жанынан келіп екі қолмен мүйізден ұстайды, егер мал тынышсызданса онда мурын қуысының шеміршегінқолмен немесе мұрынға арналған қысқышпен қысылады.

Түйеге алдыңғы аяғының тұсынан өте сақтықпен таяп келіп ноқталап ұстау қажет.

Түйені шегеріп, алдыңғы және артқы аяқтарын жіппен буып тастау керек. Тынышсыз түйелерге мұрындық кигізеді.

Лабораториялық жануарларға операция жасағанда, инъекция енгізгенде, қансыздандырғанда, фистулалар мен датчиктер орнатқанда ауырсыну болмау үшін, жергілікті жансыздандырғыш немесе жалпы есірткі заттар пайдалану керек.

№_____________бақылау парағы

Кафедра__________________________________________________

Курс_____________________________________________________

Нұсқауды жүргішінің аты-жөні мен лауазымы_______________

Лабораторияда қауіпсіздік ережелерін сақтаудың нұсқау __________________

Қауіпсіздік ережесі бойынша жүргізілетін нұсқауды тексердім:__________________

(қолы)
«Ветеринариялық медицина»

кафедраның меңгерушісі

профессор:

№ 2 ӘДІСТЕМЕЛІК Н Ұ С Қ А У

ЖАЛПЫ ДИАГНОСТИКА

ТАҚЫРЫБЫ: Клиникалық тексерудің жоспары. Тіркеу және анемнез. Жануарларға жақындау ережелері және бекіту әдістері.Термометрия

1. 
   Ауру малмен алдын -ала танысу. а) тіркеу, б) анамнез.
   
2. 
   Өзіндік тексеру.
   

Габитусты анықтау.

Көрінетін кілегей қабықтарды тексеру.

Тері және тері туындыларын тексеру.

Лимфа түйіндерін тексеру.

Дене температурасын өлшеу.

Б) Арнайы тексеру

1. 
   Жүрек-қан тамыр жүйесін тексеру.
   
2. 
   Тыныс алу жүйесін тексеру.
   
3. 
   Асқорыту жүйесін тексеру.
   
4. 
   Зәр шығару және жыныс жүйелерін тексеру.
   
5. 
   Жүйке жүйесін тексеру.
   

Физико-химиялық тексеру.

Микроскопиялық тексеру.

Бактериологиялық тексеру.

Серологиялық тексеру.

Аллергиялық тексеру.

Жануарлары тіркеу кезінде амблуаториялық журналға келесі мәліметтерді жазады:

жануарлардың түскен күні

жануардың иесі

иесінің немесе шаруашылықтың мекен-жайы

жануардың түрі

тұқымы (порода)

жынысы

түсі және ерекше белгілері

таза салмағы немесе өлшемдері

10) жануардың лақап аты

Жануар ауырғанға дейінгі мәліметке келесі сұрақтар кіреді: 1) шығу тегі; 2) ұстау және күту жағдайы; 3) суару және азықтандыру жағдайы; 4) шарушылықтағы атқарылатын жұмысы.

Жануар ауырғаннан кейін мәліметтерге келесі сұрақтар кіреді: 1) жануар қашан және қандай жағдайда ауырды?

2) аурудың қандай белгілері байқалды?

3) жануарға кім және қандай емдік көмек көрсетті.

4- тапсырма. Жануарларға жақындау ережелері және бекіту әдістері. Жануарлармен жұмыс істегенде айқайлауға болмайды. Баяу қозғалып, ақырын дауыстап бару керек.

Жылқыға алдынан және біраз бүйір жағынан жақындаған жөн. Жылқы малын ағаш бұрауды үстіңгі ерніне немесе құлақ қалқанына салу арқылы бекітеді. Сонымен қатар, алдыңғы аяғын тізесінен бүктіріп ұстаған немесе артқы екі аяғына тұсау салып қойған дұрыс.

Ірі қара малға адам ұстап тұрған бүйір жағынан бару керек. Бекітуді мүйіздің ұшын бас бармақпен басып ұстау арқылы және мұрын аралық шеміршекті саусақтармен немесе арнайы қышқыштармен (Гарис қышқышы, Кумсиев қысқышы), тұмсық сақинасы арқылы жасайды.

Түйеге абайлап алдыңғы аяғының маңына шеттен жақындаған жөн. Түйені арқан ілгектен артқы аяқтарын тұсау арқылы, ерніне немесе құлақ қалқанына бұрау салу арқылы, жағын жүгеннің ұшымен байлау арқылы бекітеді.

Қой мен ешкілерді мүйізден немесе мойнынан ұстау арқылы бекітеді.

Иттерді жақтарын бинтпен орау арқылы бекітеді.

Үй құсын қалыпты жағдайда ұстайды да, бір қолмен аяқтарын, екінші қолмен қанаттарын бекітеді.

Әрбір студент оқытушының бақылауы мен жануарларға жақындап, оларды бекітеді.