АЈӘтуллаһҮЛ-Үзма беһҸӘтин һӘЈаты نام کتاب: زندگی نامه ی آیت الله بهجت
жүктеу/скачать 0.77 Mb.
|
- Бұл бет үшін навигация:
- Ајәтуллаһ Беһҹәтин достлара диггәти
- Имам Хомејнини хатырларкән
- Садиг јуху
- Бу шәхсә еһтирамы ваҹиб билирәм.
- Бил ки, садә бир тәләбә өвладысан
- Индонезијалы гадынын һидајәт олунмасы
- Аза гане инсан
“Пејғәмбәрсајағы әхлаг.”Теһран алимләриндан бири белә нәгл едирди: Бир ҝүн Ајәтуллаһ Беһҹәтин мәнзилинә ҝетмишдим. Гапыны чох садә бир гоҹа киши ачды. Дедим: Ајәтуллаһ Беһҹәтлә ишим вар. Һәмин јашлы киши деди: “Бујурун.” Дедим ки, онун өзү илә ишим вар. Јенә ҹаваб верди: “Бујурун.” Мән о шәхсин Беһҹәт олдуғуну ҝүман белә етмәздим. Өз-өзүмә фикирләшдим ки, јәгин онунла ҝөрүшмәјә иҹазә вермирләр. Сөзүмү демәдән ҝери гајытдым. Бир дәфә онун ҹамаат намазында иштирак етмәк үчүн мәсҹидә ҝедәндә гапыны ачан шәхсин Ајәтуллаһ Беһҹәт олдуғу мәним үчүн ашкар олду. О заһирдә ади адамлардан һеч сечилмир. Аға Беһҹәтин бу әмәли Пејғәмбәрә хас олан әхлаг вә рәфтарыны мәним зеһнимдә ҹанландырды.1 Ајәтуллаһ Беһҹәтин достлара диггәтиИманлы тәләбәләрдән бири ҝөрдүјү садиг рөјаны (јуху) белә данышыр: Јухуда Әрдәбилдә бир шәхсин ҹан вердијини ҝөрдүм. Јуху аләминдә һәмин шәхси таныдым. Елә бу вахт Беһҹәтин Гумда мәсҹиддә отуруб истихарә етдијини ҝөрдүм. Бирдән Беһҹәт Әрдәбилдә ҹан верән шәхсин һалындан хәбәрдар олду. Дәрһал өзүнү һәмин шәхсә чатдырыб ону мүалиҹә етмәјә башлады. Ҹан верән шәхсин јанындакылар Беһҹәти ҝөрмүрдүләр. Устадымын2 јанына ҝедиб ҝөрдүјүм јухуну она данышдым. О деди: “Доғрудан да бу ҹүрдүр. Ајәтуллаһ Беһҹәт кими бөјүк шәхсијјәтләр онлара мәһәббәти олан адамлара хүсуси гајғы ҝөстәрирләр. Јухуда ҝөрдүјүн шәхсин иһтизар (ҹан верән) һалы, онун мә`нәви ҹәһәтдән зәифләмәси иди ки, Беһҹәт она көмәјә ҝетмишдир.” Имам Хомејнини хатырларкәнИмам Хомејнинин Ајәтуллаһ Беһҹәтә хүсуси рәғбәти варды. Беһҹәтин Гума ҝәлдији илк вахтдан Имам Хомејни онунла ҝет-ҝәл әлагәси јарадан биринҹи шәхс иди. Имам Хомејнинин Әлламә Гази һаггында сорушдуғу суаллар әснасында Беһҹәт онун да “сејри-сүлук” мәгамында олдуғуну дәрк едир. Беһҹәтин имамла рабитәси о гәдәр јахын иди ки, һәтта мүсафирәтә ҝетдији вахт јанында олан әманәтләри Имам Хомејнијә тапшырарды. Имам Хомејни сүрҝүндә олан вахты Гумда олдуғу үч ил мүддәтиндә мәшғулијјәтинин чох олмасына бахмајараг, вахт тапан кими Беһҹәти ҝөрмәјә ҝедәрди. О бу мүддәт әрзиндә тәгрибән сәккиз дәфә онунла ҝөрүшмүшдү. Садиг јухуАјәтуллаһ Беһҹәтә хас севҝиси олан вә онун дәрсләриндән бәһрәләнән бир шәхс белә нәгл едир: Аға Беһҹәтин Имам Хомејни илә неҹә әлагә сахламасы суалы узун мүддәт мәним зеһнимдә һәкк олмушду. Имам Хомејнинин чохларыны мәсләһәт алмаг үчүн Беһҹәтин јанына ҝөндәрдијини ешитмишдим. Бир дәфә рамазан ајынын онунҹу ҝеҹәси Имам Хомејнини јухуда ҝөрдүм. Ондан Беһҹәтлә олан рабитәси барәдә сорушанда белә ҹаваб верди: “Мән онунла гырх ил бундан әввәл, оғлум Мустафанын доғулдуғу тарихдән бәри танышам.” Дедим: Дејиләнә ҝөрә сиз Беһҹәт һаггында белә бир сөз демисиниз: “Ҝедин Беһҹәтин намазында иштирак един. Намаз һалында она илаһидән фејз инајәт олур ки, сиз дә о фејзә шәрик олун.” Имам деди: “Ејнилә бу ҹүмләни јох, амма бу мәзмунда бир шеј демишәм.” Елә бу вахт јухудан ајылдым. Бир мүддәт сонра Беһҹәтин јанына ҝедәндә Имам Хомејни һаггында хәбәр сөјләди. Мән ҝөрдүјүм јухуну Беһҹәтә данышдым. О буну тәсдиг едиб деди: “Бәли, тамамилә доғрудур.” Бу шәхсә еһтирамы ваҹиб билирәм.Имам Хомејнинин шаҝирдләриндән олан Ајәтуллаһ Хаифи өз хатирәләринин бириндә белә нәгл едир: “1958-ҹи илдә Имам Хомејни зиндандан азад олуб Гума ҝәлди. Гум шәһәринин бүтүн мәһәлләләри Имамын ҝәлишини бајрам едирди. Имамын Гумдакы мәнзили һәр ҝүн адамла долу оларды. Һәр ҝүн Имам Хомејнинин ҝөрүшүнә ҝәләнләрдән бири дә Беһҹәт иди. О, һүҹрәләрдән биринин гапысы ағзында ајаг үстә бир аз дајандыгдан сонра гајыдыб ҝедәрди. Она дејәндә ки, сизин кими бөјүк бир шәхсијјәтин бурада дурмасы јахшы дејил, һеч олмаса кечиб ичәридә әјләшин. Беһҹәт белә ҹаваб верәрди: “Мән бу бөјүк шәхсијјәтә һөрмәт әламәти олараг һәр ҝүн бура ҝәлиб онун һүзурунда бир-нечә дәгигә ајаг үстә дурмағы өзүмә борҹ билирәм.”1 Бил ки, садә бир тәләбә өвладысанАјәтуллаһ Беһҹәтин оғлу белә бир әһвалат нәгл едир: “Мәним кичик ушағым һәлә јазыб-охумағы билмәдији вахт, бә`зән мәним иш отағыма ҝәләр, өзү үчүн дәфтәриндә нә исә ҹызма-гара едәрди. Бир дәфә дәфтәриндә чәкдији хәтләри бабасына (Беһҹәт) ҝөстәрәндә, бабасы ондан сорушур ки, бурада нә јазмысан? Ушаг дејир: “Бу сирри анҹаг өзүм билирәм.” Атам дејир ки, инди јаздыгларыны мәним үчүн оху. Ушаг охумаға башлајыр вә орада бу ҹүмләни ишләдир: “Һәзрәт Ајәтуллаһ-Үзма Беһҹәт...” Атам буну ешидәндә чох нараһат олур, амма ушаға бир сөз демир. Сонра мәни отағына чағырыб чох нараһат һалда белә деди: “Сән өзүнү нә һесаб едирсән ет, амма буну бил ки, садә бир тәләбәнин өвладысан.” Дедим: Аға, нә олуб? Нијә нараһатсыныз? Бујурду: “Бах ҝөр өвладын нә дејир? Бу нә ләгәбләрдир ки, ушаға өјрәтмисиниз?” Дедим: Мән она һеч бир шеј өјрәтмәмишәм. Нараһат һалда деди: “Сәнин өвладындыр, тәрбијәси илә дә сән марагланмалысан.” Хүласә, Ајәтуллаһ Беһҹәт һәмишә ад-сандан, шан-шөһрәтдән гачар вә белә һаллара гаршы чох һәссасдыр. Индонезијалы гадынын һидајәт олунмасыГум елми һөвзәсиндәки хариҹи тәләбәләрин устадларындан бири белә нәгл едир: Хариҹи тәләбәләрдән бири индонезијалы ҹаван бир гадын һаггында (инди тәләбәдир) мәним үчүн белә данышды: “О гадын дејир ки, Ирана ҝәлмәздән әввәл јухуда Беһҹәт адлы бир шәхсин мәнимлә сөһбәт етдијини ҝөрдүм. Бу нурани шәхсин сөһбәтләри мәнә бөјүк тә`сир етди. Ҝөрдүјүм бу јухудан сонра Ирана ҝедиб һәмин илаһи шәхси ҝөрмәк арзусунда идим. Ирана ҝәлдијим вахт бирбаша Гум шәһәринә јолландым. Беһҹәти ҝөрмәк үчүн һәмишә ҹамаат намазы гылдығы мәсҹидә ҝетдим. Ону (Беһҹәт) ҝөрәндә јухудакы шәхсин елә өзү олдуғу мәним үчүн ајдынлашды. Тәһсил үчүн Гум шәһәринә ҝәлән бу индонезијалы ханым намаздан сонра Беһҹәтин јанына ҝедир. Беһҹәт башгаларыјла чох аз һалларда сөһбәт етмәсинә бахмајараг бу ханымла бир аз сөһбәт едир. Аллаһ-тәала бу гәлби нурлу шәхсин көлҝәсини Ислам үммәтинин башы үстүндән әскик етмәсин.
Ағыр мадди дурумда олдуғу ҝүнләрин бириндә бир шәхс Беһҹәт үчүн мин түмән пул ҝәтирди. О шәхс башга мүҹтәһидин мүгәллиди иди. Бу һәмин пуллара ҝөзуҹу белә бахмады. Бу маҹәранын шаһиди олдуғума ҝөрә мәнимлә әһд бағлады ки, әҝәр бу һагда бир сөз демәсән сәнә бир шеј верәҹәјәм. Мән онунла разылашдым. Беһҹәт бу пуллары һәмин шәхсин тәглид етдији мәрҹәи-тәглид үчүн ҝөндәрди. Бу әһвалатдан бир мүддәт кечәндән сонра Беһҹәтә дедим: Аға, мәнә вердијиниз сөз нә олду? О белә ҹаваб верди: “Мәҝәр вердијим сөз үчүн мүәјјән вахт тә`јин еләмишдим? Һәлә ки, ҝеҹикмәјиб. Ҝәл о халчанын кәнарыны галдыр.” Халчанын алтында түмән вар иди. Мәнә деди: “О пулу ҝөтүр.”1 Ајәтуллаһ Беһҹәтин оғлу белә нәгл едир: Атамыздан бир шеј истәјәндә, һеч вахт јох демәзди. Амма хүсуси бир тәрздә бизим фикримизи истәдијимиз шејдән јајындырарды. Јадымдадыр, бир дәфә дондурма алмаг үчүн ондан пул истәдим. Мәнә деди: “Јандырма истәмирсән?” Бир аз кечәндән сонра јенә ондан пул истәдим. Бу дәфә дедим: Ејби јох, пул вер ҝедиб јандырма алым. Деди: “Јандырманы ки, сатмырлар.” Нәһајәт, чох һазырҹаваблыгла өз сөзүнү сона чатдырарды.
жүктеу/скачать 0.77 Mb. Достарыңызбен бөлісу:
|