221
«Бұл
дінді қабылдаймын десең, ерік өзіңде, алайда сен біраз
Аллаһтың ашуына ұшырайсың», – дейді.
Бұл дін де Зәйдтің
көңілінен шықпай:
«Мен өзім Аллаһтың ашуынан қашып жүрмін. Одан да маған
Аллаһтың разылығына жететін дінді нұсқаңдар», – дейді. Оған
бір ынсапты адамдар:
«Онда саған Ибраһимнің (аләйһис-сәләм) таза дінінен басқа
дін сай келмейді», – деп кеңес береді. Сол тұстағы арабтар:
«Біз бабамыз Ибраһимнің дініндеміз», – дей тұра,
бұл тура
жолға пұт-мүсіндер ғибадатын араластырып, ақиқаттан адасқан
болатын. Зәйд:
«Ибраһимнің таза діні қандай?
Қалай ғибадат етеді, қайтіп
намаз оқиды? Шариғаты не?» – деген сұрақтар береді.
Кеңесшілер:
«Бұл діннің жөн-жоралғылары ұмыт болған. Бізде ол жайлы
мәлімет жоқ», – деп жауап қайтарады. Зәйд сол кезде:
«Аллаһым! Өзің куә бол! Мен Ибраһимнің таза дініндемін», –
деп иман келтіреді. Сосын ол Шам шаһарынан
Меккеге қайтып
келе жатып жол бойы иіліп сәжде қылып:
«Раббым, мен Өзіңе қалай ғибадат етуді білмеймін. Менен
қабыл ал», – деумен болады.
Ибн Амр Меккеге келген соң құрайыштарды Аллаһтың
бірлігіне шақырып, оларға өз білгенінше таухидті үйретуге
тырысады. Әдетте құрайыштар қажылық не умра кезінде:
«Ләббәйка аллаһумма, ләббәйк. Ләббәйкә,
лә шәрикә ләкә,
ләббәйк. Иннәл-хамдә уән-ниғмәтә, ләкә уәл-мулк,
лә шәрикә
ләк» (Біз құзырыңдамыз, уа, Аллаһ, біз құзырыңдамыз! Сенде
серік жоқ. Мадақ пен нығмет және патшалық Саған тән. Сенде
серік жоқ), – деген сөзге «лә шәрикә ләкә иллә шәрикән һууа ләк,
тәмликуһу уә мә мәләк» (Сенде Өзіңе
ғана тән болған серіктен
басқа серік жоқ. Сен оған және оның иелігіндегіге иелік етесің), –
деп қосатын. Ал Зәйд ибн Амр осы ширк сөздерінен адамдарды
қайтарып: