«Тарихтан тағылым – өткенге тағзым»
115
бірақ Матай өздері кезбас болып екіге бөлініп, бірін Күлшан Тастанбек бастап, бірін Қыдыралы
Тәнеке бастап, екеуі екі жаққа тартады» [1,409 б.].
Мақалада қазақтың өз алдына тұтас жұрт болған ұйытқысы бұзылған соң жартысы орыс,
жарымы қоқанға қараған тұстағы тарихта «Рүстем қырғыны» аталып қалған руаралық ірі
шабыншылық жайы да ақиқат деректер ауқымында баяндалған.
«Кенесары Қасымұлы бастаған азаттық күрес тарихын толықтыра
жазуда ескерілуі тиіс
деректер назар аударады. Кенесары барлық қазақ руларының басын қосып, жеке мемлекет
жасауға талпынды. Ол қазақтың не орысқа, не сартқа, не қытайға қарауына разы емес еді.
Ташкенмен де жау еді...
Кенесары осы жөнмен кейде Сібірде, кейде Орынбор даласының маңында он жылдай ашық
көтеріліс, жорықтар жасап жүрді».
Бұл еңбектегі деректер қазіргі қазақстандық тарих ғылымында
қаншалықты айналымға
тартылып отырғандығы бір мәселе. Мақаланың келесі бір өзектілік өрісі Жетісудағы осы бір
тарихи кезең туралы әдеби шығармашылықтағы көрініс табуы.
Ілияс Жансүгіровтің осы зерттеуі, Жамбыл жырлаған Сұраншы батыр, Саурық батыр
туралы дастандардың азаттық күрес тарихындағы мәні, әдеби мұрада сақталған.
Әдеби мұрада
сақталған Жетісу тарихына тиісті деректер тұрғысында арнайы зерттеулер жүргізілуі Отандық
тарихтың елеулі кезеңдері туралы ғылыми танымды байытуда қайыры бір іс болар еді.
Сыя сауыт, қаламсыз,
Дәптер, кітап, қағазсыз
Ой қозғаған домбыра,
Сөз қозғаған домбыра,
Болған
кезде Жамбылдың
Домбырамен жазуы –
Жырланып еді осы жыр.
Жырламаймын десем де
Ел тілегі қоймады:
Таудан құлаған тарғыл тас,
Тарығып шығып көзден жас,
Кыспақ заман кездесіп,
Қайғы
басып қарындас,
Тарыққанда сүйенер
Ел батырын ойлады,
Ойламасқа болмады.
Қабағы түсіп қамығып,
Батыр ұлын сағынып,
Ескіні еске түсіріп,
Жырым еді сондағы.
«Зар-заман» деп ат қойған,
Зарланған халық сонан ғой.
Зарлануы халықтың –
Шектен асып ушықты.
Айдаһар жұтып аюды
Шоңбас жеді шымшықты.
Лек-лек
солдат айдатып,
Мойнына шекпен байлатып,
Оралдан өрлеп Алтайға
Алуға патша ынтықты.
«Тарихтан тағылым – өткенге тағзым»
116
Садақ тартқан қазаққа
Түтіндетті мылтықты,
Ертістен өтіп,
жоғары
Жетісуға қол сұқты...
Бұрынғы қожа Құдияр
Қазанатын мінісіп,
Қомпаң-қомпаң желісіп,
Жағасыз көйлек киісіп... [2, 109 б.].
Ел тарихын түгендеуде, оның әдебиет тарихындағы ықпалды шығармашылық өріс
түзгендігін бағалап саралауда зер салып зерттейтін елеулі міндеттердің бағытында Ілияс
Жансүгіровтің «Жетісуды орыстың алуы» зерттеуі айрықша мәні бар еңбек.
Достарыңызбен бөлісу: