Қазақстан Республикасының Ұлттық академиялық кітапханасы

Бүгінде кітапхана қызметін 15 мыңнан аса оқырман пайдалануда. Кітап қоры 380 000 жуық. Кітаптан бөлек, кітапханаға қазақ, орыс және басқа да шет тілдерінде 1500 аса атаумен отандық, шетелдік мерзімді басылымдар келіп түседі. Кітапхана өз пайдаланушыларына 15 толық мәтінді ғылыми мәліметтер базасын және әлемдік алпауыт ақпарат орталықтарының он–лайн каталогтарын ұсынады.

ҚРҰАК кітапханашылары компьютер технологияларын қолдануды жетік меңгерген, электрондар тасқынындағы ғылыми ақпараттардан да хабардар, қызмет барысында қашықтағы мәліметтер базасын, виртуальді анықтама қызметін, құжаттарды электронда жеткізу секілді осы замандық қызмет көрсету түрлерін жиі қолданады. Сондай–ақ, кәсіби ақпаратты қажет ететін тұрғындарға қызмет көрсету үшін меншіктік ақпараттық мәліметтер базасын қалыптастыруда.

ҚРҰАК еліміздің кітапханаларына арналған ақпараттандыру мен автоматтандыруды енгізу бойынша консалтингтік орталық құруды зор сеніммен қолға алуда әрі республикамыздың кітапханалық процесстеріне жаңа технологияларды енгізу саласындағы консалтингтік, болжалдау және талдау жұмыстарын жүзеге асыруда.

ҚРҰАК мынадай алып ақпараттық жобалардың инициаторы әрі әзірлеушісі: «Қазақстанның Ұлттық Электронды Кітапханасы» (ҚазҰЭК), «Қазақстанның қашықтағы кітапханалық академиясы», «Қазақстан кітапханаларының бірегей ақпараттық желісі». АҚРҰАК мамандары «Қазақстан кітапханаларын жаңартудың 2007—2009 жылдарға арналған бағдарламасын» әзірлеуде белсенділік танытты.

ҚРҰАК қызметіндегі басым бағыттардың бірі — халықаралық ынтымақтастықты дамыту. АҚРҰАК мынадай халықаралық үкіметтік, қоғамдық, кәсіби ұйымдармен белсенді ынтымақтасқан: ИФЛА, БАЕ, МБИАЦ, ЮНЕСКО, Француз Альянсы, Гете институты, Дүниежүзілік даму банкі, Азия даму банкі, ПРООН, НАТО және басқалар. ТМД елдерінің Ұлттық кітапханаларымен ынтымақтастық туралы Келісім жасалды. Атап айтсақ: Ресей, Әзірбайжан, Тәжікстан, Қырғызстан, Молдова, Белоруссия, Өзбекстан.

«Адам құқықтары жөніндегі ашық сандық кітапхана», «Көпшілік құқықтық ақпараттар орталығы», Үнді мәдениет орталығы, Неміс оқу залы, Ақпараттық даму орталығы, НАТО кітапханасы және басқа да ұйымдармен бірлікте жобалар әзірледі және енгізді. Ынтымақтастық туралы бұл келісімдер кітапхана қызметтері мен ақпараттық ресурстарды әрі қарай электрондауға серпін беретін жаңа жобаларды дамытуды қарастырады.

ҚРҰАК қызметі халықаралық дәрежеде аталып, ақпараттық қоғам қалыптастыруға өзіндік үлес қосқан әлем кітапханалары туралы түсінік беруді мақсат еткен ИФЛА «Success stories of libraries Building the Information Society» арнайы жобасында әлемдегі үздік кітапханалар тарихы ондығына енді.

К–дің ұлттық киімі, көбінесе, ақ матадан тігіледі. Ерлер кең балақты шалбар, күртеше, халат, әйелдер ұзын белдемше, қысқа кофта, дамбал киеді. Дәстүрлі бейнелеу өнері, архитектуралық ескерткіштері, қыштан, балшықтан әшекейлі заттар жасау өнері әлемге әйгілі. К–дің дәстүрлі фольклорлық шығармалары, халық әндері, ертегі–аңыздары сақталған. Музыкасы мен би өнері дамыған. Кең тараған музыкалық аспабына комунго, каягым, флейта, барабан жатады. Қазақстанда К–дің ұлттық–мәдени орталығы, Республикалық корей музыкалық комедия театры жұмыс істейді, корей тілінде газеттер мен кітаптар шығады.

К. будда дінін ұстанады. Біршама бөлігі – христиандар. Ежелгі дәуірде к. шамандық сенім ұстанып, табиғат құдыретіне табынған. III – IV ғасырларда Кореяға будда діні таралып, орта ғасырларда конфуцийшілдік күшті ықпал етті. XIX ғасырдан Кореяға христиан діні де енді.

К–дің ұлттық тағамдары – қышқыл дәмді, ащы тұздық қосқан балық пен көкөніс. К. ежелден егін шаруашылығымен айналысып келген. Көбінесе, күріш, арпа, тары, бұршақ дақылын, бау–бақша мен көкөніс егеді. Жібек құртын өсіреді. Теңіз жағалауында балық аулайды. Мал шаруашылығы қосалқы рөл атқарады. Қыш–құмыра жасау, балташылық, тоқымашылық, тұрмысқа қажетті бұйымдар жасау қолөнері кең тараған. Қазір жеңіл және тамақ өнеркәсібі, қара металлургия, машина жасау, т.б. ауыр өнеркәсіп түрлері дамыған.

Жеке адам өзінің әлеуметтік тіршілік иесі екендігін сезінген сайын замандастарының, қоғам мен табиғат алдындағы жауапкершілігін жетілдіреді, міндет–парызын айқындайды. К–ділер өз еркімен қоғамға, адамзатқа қызмет істеуге бел буған кісілер. К.: а) адамның барлық іс–әрекетінен, қарапайым қимыл–қозғалысынан, өзін ұстауынан, тәлім–тәрбиелі мінез–құлқынан, дәйекті сөзінен, киген киімінен де аңғарылады; ә) өзге адамдарды сыйлаудан, олармен қарым–қатынас жасаудағы қарапайымдылықтан, өзінің қызметін дабыралап марапаттамаудан көрінеді. К–тің өлшемі – кісілікте, кісіліктің өресі – К–лікте. Мұндай адами артықшылық–адамның ұстамды сөзінде, сезім сергектігінде, қарым–қатынас туралығы мен тұрақтылығында, аумалы–төкпелі мінезге ұрына бермеуінде. К. адам – адамгершілігі мол, мейірбан, кісіге қарасуға, қол ұшын беріп, жәрдемдесуге әзір тұрады. К–лік– мінез, әлеуметтік мәртебе, көп қошемет тұтатын асыл қасиет. Сол үшін де халық: "К–лік – кішілік емес, кісілік” – деп оның мәнін өте дұрыс айтып жеткізген.

Ежелгі заманның ойшылдары, философтары К–ті кішілік, қарапайымдылық, кісілік деп асыл қасиеттермен теңестірген терең мағыналы нақылдарын арнаған. "Қабуснамада" "өзін басқалардан кішік, қарапайым ұстаған кісіні” – дана деген баға кезігеді. Шынында да, К–йіл, қарапайым кісі өзіне қатты сөйлеп, дөрекілік көрсеткендерге де дүрсе қойып, қаһарын шашпайды, зиянын көрген адамына да күш–құдіреті жетіп тұрғанымен, таптап тастауға құлықты емес, ашуын ақылына жеңдіріп, байсалдылық көрсетеді.

Қарапайым болу, ізгілік жасауға құштарлық, айбат көрсетпей–ақ, елеулі болуға, міндет қылмай–ақ, сыйлы болуға қол жеткізу, ақ көңілдігін сақтау. К.–йіл қарапайымдылық – мінез құлқы, адамның қорғаны. Жігерімен нәрлі жан еш нәрсені бүлдірмей, ешкімге зиян келтірмей, жасандылық пен менмендікке ұрынбай, бойындағы күш–қуатын жақсылыққа жұмсайды. "Жасанды К–лік – жақсы қасиет емес" (К. Гольдони), тіпті "жалған К.–лік те, менмендік сияқты, жиіркенішті” (Абай).

К–ке қарама–қарсы ұнамсыз қылық – менмендік, адамдар арасын жік шілдікке ұшыратады. Менмен адам кем–кетігін, кінәсын қаперіне алмай, өзін басқадан артық, жоғары санайды. Мақтауды ғана ұнатып, басқа салиқалы сөзді естігісі келмейді, ақыл–кеңесті құлағына ілмейді. Құранда: "Жер бетінде кердеңдеп жүрме! Әрине, сен жерді тесіп жібере алмайсың, не болмаса, зорайып өсіп, таулармен де теңесе алмайсың" ("Исра" сүресі, 37–аят), – делінген.

Қазақта К–ті кішілік пен кісіліктің нышаны деп ұғынушылық қалыптасқан. К–лік дегеніміз үлкен алдында әдеп сақтау, кісіні сыйлау, өзінен кішіге лайықты мінез–құлық үлгісін көрсету. К–лік көрсету орынсыз кішірею, кішірейгенсу емес, шын мәнінде кісінің мәртебесін ізеттілік, сыпайылық көрсететін әдепті жанның адамгершіл қасиеті, төзімді ілтипаты. Қазақ халқы «кішілік те кісілік» деп, кішілік – әдептілікті, ізеттілікті, сыйласымдылықты көрсететін қасиет деп жоғары бағалайды. Халқымыздың: " Ұлық болсаң, кішік бол", "Болған адам болдым демес, болдым десе, болғаны емес” – деуі, адам қанша болып–толса да, кемерінен асып төгілмеуі керектігін, көпке деген ізеті мен инабатын үзбей, тіршілік етуге тиістігін айтқаны. Бала үлкенге қарап өседі. Ата–аналар, үлкендер өздері үлгі көрсетпесе, К–тің кереметтігі жайындағы сөздердің әсері ойдағыдай болмайды. К. адамның рухани байлығының бір қайнары және көрсеткіші.

Қазақ тілі – Қазақстан Республикасының мемелекеттік тілі.алтай тілдік отбасының түркі тобының қыпшақ тармағына жатады. Жақын туыстас түркі халықтарының тілдерінен айырмашылығы – өзіне тән ерекшелігі диалектілердің жоқтығы болып табылады. Оған себеп номадизм феноменінің ықпалымен – бүкіл Дала белсенді қозғалыста және тайпаралық қарым–қатынаста болған. Жабық, жеке, дара өмір сүру үшін объективті жағдайлар болмады – сондықтан Ертістен Еділге дейінгі ұланғайыр аумақта біртұтас тілдік нормалар болған. Қазіргі уақытта Қ. т. Қазақстан Республикасының мемлекеттік тілі болғандықтан оны қайта өрлету және дамыту мемлекеттік бағдарламасы әзірленіп, іске асырылып келеді.

1999 ж. халық санағына сәйкес, қ–дың 99,4%–ы қ. т.–ін, 75%–ы – орыс және 0,7%–ы – ағылшын тілдерін меңгерген. Қ.–дың да, барлық түркі халықтарының сияқты бұрынғы өткен заманда өздерінің ежелгі, төл графикасы – руналық жазбасы болған. Ол ерекше (негізінен, сызықтық жазбалар) белгілер түрінде болып келген. Руналық әліпби 72 руналық белгімен берілетін 28 әріптен тұрады. Номадизмнің арқасында қ. т. ежелгі түркі тіліне жақын болып қалған және руналық ескеткіштерді аудару мәселелерін дұрыс шешуге мүмкіндік береді. Ұлы далаға исламның келуімен (VIII—X ғғ.) Қ.–дың арасында араб графикасы тарай бастайды. Сауат ашудың негізгі ошақтары мешіттердің жанындағы мектептер мен медреселер болды. ХХ ғ. 20–жылдарының аяғында жазу латын графикасына, ал 40–жылдары кириллицаға көшірілді.

Қазақтардың діни наным–сенімдері – мұсылман–суниттер. Исламға дейінгі кезеңде Қазақстанның аумағында Тәңірге – Мәңгі Көкке табынушылық басым болатын. Тәңіршілдік адамзаттың ежелгі монотеистік діндерінің бірі болып табылады. Тәңіршілдіктің көптеген белгілері ежелгі шығыстық табынушылықтармен туыстыққа меңзейді. Тәңірге табынушылық қандай да бір ережелер жинағын қалдырмаған (мысалы, иудейлердің «Ветхий Заветі», христиандардың «Новый Заветі», мұсылмандардың «Құраны» және т.б. сияқты). Жалғыз жазбаша дерек Ұлы Түрік қағанаты кезеңіндегі (V—VIII ғғ.) тастарға руналық жазбамен жазылған батырлық поэмалар–эпитафиялар болып табылады XIV ғасырда, Алтын ордалық Өзбек ханның тұсында ислам империяның мемлекеттік дініне айналды. Соған қарамастан, XIX ғасырдың ортасында Ш.Уәлиханов исламның таралуын және кейбір аймақтардың әлі де тәңіршілдік дәстүрлерді ұстанатындығы жөнінде жазған. Кеңес уақытында атеизм үстем болды. Тәуелсіздік алғаннан кейін дініи сенім бостандығы Қазақстанда мемлекеттің қолдауына ие бола бастады. Сонымен қатар, дінді секуляризациялау мемлекет идеологиясының бір бөлігі болып табылады. Қ. халқының тұрмысында Қ–дың этносанасы мен менталитетіне ықпал еткен жекелеген ежелгі тәңіршілдік әдет–ғұрыптары мен салт–дәстүрлері – ата–бабалар әруағына, отқа, күнге, жұлдыздарға, көкке және т.б. табыну исламдық дәстүрлерімен трансформацияланған. Қ. номадтық және діни дәстүрлердің ықпалымен дінге ерікті болып табылады.

Қазақстан – ғасырлар бойы қуатты империялар мен мемлекеттер пайда болып, күйреп, қайтадан жанданған Еуразия құрлығының ежелгі өркениет жері. Оның аумағынан Шығыс пен Батысты байланыстыратын маңызды сауда жолдары өткен. Елдің аумағында өмір сүрген ежелгі тайпалардың тарихи–мәдени бірлестіктері көптеген ғасырлар бойы Қ. этносының қалыптасуының негізі болып табылды (сақтар, үйсіндер, ғұндар, қаңлылар, түркілер, қыпшақтар, Қазақ хандығы). Еуразияның түркі тілдес халықтары, соның ішінде Қ. да туып, өмір сүріп жатқан жер әр уақыт кезеңіне сәйкес әр түрлі аталған: Тұран, Оғыздар даласы, Дешті Қыпшақ, Түркістан. Ортағасырларда Түркі қағанатының, Алтын Орданың құрамында болған қазақ ру–тайпалары XV ғасырдың орта тұсында өздерінің төл мемлекетін – Қазақ хандығын құрды. Алайда XVIII ғасырдың екінші жартысынан бастап ресей империясына тәуелді болып қалады. XX ғасырдың соңында Қ. өздерінің тәуелсіз мемлекетін құрудағы тарихи мүмкіндікке ие болды. Ежелгі дәстүрлерді, әдет–ғұрып пен салтты, тарихи–мәдени құндылықтарды қайта жаңғырту идеясы жас мемлекет үшін ерекше маңызға ие бола бастады.

Қазақтардың дәстүрлі шаруашылығы – көшпелі және жартылай көшпелі мал шаруашылығы (қой өсіру, негізінен қылшық жүнді және құйрықты тұқымдар, ірі қара мал), соның ішінде жылқы өсіру және түйе өсіру. Қ.–дың қоныстанған аумағының басым бөлігінің аридты сипатына байланысты егін шаруашылығы негізінен қосалқы болған, ал су ресурстары мол жерлерде тіпті суармалы егіншілік шаруашылық болып табылған. Қ. малды қорада бағу үшін жем–шөп дайындамаған. Мал жазда да, қыста да ашық жайылымда жайылған. Бұл көшпелі жүйенің бірегейлігі Қ. күн мен көк шөптің артынан көшкендігінде: жазды олар солтүстік ендіктерде өткізген (шұрайлы жайылымдары көп, салқын климатты жерлерде), ал қысты – тау етектері мен жартылай шөлейтті оңтүстік аймақтарда (жер бедері аңызақ желден қорғайтын және жайылымдардағы қар қабаты қалың емес жерлерде) өткізетін болған. Ресейдің қол астына кірген соң және жайылымдық жерлер мен су қоймаларының біртіндеп қысқаруы халықтың әлеуметтік межеленуіне және олардың біртіндеп отырықшылануына алып келді.

Кеңес кезеңінде, большевиктер қолдан тудырған жаппай ашаршылық пен ауқымды қуғын–сүргіннің нәтижесіндегі үлкен құрбандықтарға (шамамен 50% байырғы тұрғындар қаза болды), сонымен қатар Ұлы Отан соғысындағы еңбекке қабілетті ерлердің көптеп қаза болуына қарамастан Қазақстан Ресей империясының артта қалған елінен дамыған өндірістік республикаға айналды. Қолданбалы өнердің ежелгі түрлерінің біріне металдарды көркем өңдеу: ұсталық іс, сүйекпен, күміс және алтындармен әшекейленген ыдыс–аяқ, зергерлік бұйымдар, қару–жарақ, ер–тұрман, сонымен қатар ат әбзелдерін, киім–кешек әзірлеу жатады. Көшпелі дәстүрлі үй – киіз үй, атқа арналған ер–тұрман, салт атты шайқас өнері, ұлттық кілем өрнектері, күміс және алтын әшекейлер өрнектері – көшпелі мәдениеттің теңдессіз туындылары екендігі белгілі. Киіз үй киізбен қапталған ағаш қаңқаға (кереге) негізделеді.

Шаңырақ — киіз үйдің ең жоғарғы бөлігі, ол ошақтан шыққан түтіннің шығуына және киіз үйдің ішкі бөлігіне жарық түсіруге арналған. Температураны сақтап тұру және желдету қайырмалы түндікпен қамтамасыз етіледі, оның өлшемін шаңырақтың киізден жасалған жабынымен реттеуге болады, ол екі немесе одан да көп қабаттан тұруы мүмкін. Дұрыс құрылған киіз үйде жазда салқын, қыста жылы болады. Оны бұзуға және құруға бір сағаттан кем уақыт кетеді. Киіз үйдің ортасында қазан–ошақ орналасады. Киіз үйдің басты әшекейі киіз кілемдер (текемет) мен жүн кілем бұйымдар болып табылады. Сонымен қатар киіз үйдің іші әр түрлі ою–өрнекті, құрақты, кестелі, өрілген таспалармен байытылған. Қарапайымдылығы мен тиімділігі, құрудың жеңілдігі мен жылдамдығы, құрылысының мінсіздігі мен жоғары тасымалданғыштығы киіз үйді көшпенділердің аса қажетті үй–жайына айналдырды. Қазіргі уақытта киіз үйлер музейлердегі, театрлар мен басқа да көпшілік орындарында сәндік бұйым ретінде жиі қолданылады. Ұлттық мейрамдардың кезінде алаңдарға тігіледі.

Қазақтардың дәстүрлі тағамдары негізінен етті және сүтті тағамдардан тұрады. Ет жыл бойғы азық–түлік өнімі болған, оны пайдалану жазда біраз бәсеңдеп, қыста айтарлықтай ұлғайып отырған. Сүт өнімдері де соншалықты кең қолданыста болған: биенің сүтінен – қымыз, түйенің сүтінен – шұбат; қой мен ешкінің сүтінен – құрт (кептірілген ірімшік) дайындалған. Сиырдың сүтінен сондай–ақ айран, қатық, – бидай, тары немесе күріш қосылған ашыған сүт көже дайындаған. Астық және өсімдік өнімдері көбінесе жартылай отырықшы аудандарда пайдаланылған. Қ–дың ерекше құрметтейтін тағамы бесбармақ болып табылады. Құрметті қонақты ерекше әдіспен дайындалған қойдың басымен сыйлайтын болған. Ол басты бөліп, қонақтарға, үлкендерге, балаларға, жақын және алыс туыстарға деген қарым–қатынастың ежелгі қазақ дәстүрлеріне негізделген ерекше салтын ұстана отырып, оны басқа қонақтарға таратып беретін болған. Етті сорпаға пісірілген жайылған нан бөліктерімен бірге береді. Бұл тағамға қосымша ретінде еттің сорпасы беріледі, ол ағаш немесе шыны тостағандарда ұсынылады. Дастарханға міндетті түрде бауырсақ салынады. Тағамға дәмдеуіштер, әдетте қара бұрыш пен қалампыр қосылады. Шай ет тағамдарының алдында ішіледі. Еуропалық көріністердегіден ерекше сусын барлық ас–шаймен және тәтті–дәмділермен бірге ұсынылады. Әдетте сүтпен немесе кілегеймен бірге құйылады. Тамақтың соңынан қымыз беріледі. Қазіргі Қ. тағамдары тек қана дәстүрлі қазақ тағамдарынан ғана емес, сонымен қатар өзбек, ұйғыр, татар, орыс, украин, корей және т.б. тағамдарынан тұрады. Көкөністен, жемістерден, балықтан, теңіз өнімдерінен көптеген тағамдар, әр түрлі кондитерлік өнімдер дайындайды.

Салт–дәстүрі. Кез келген халықта отбасын құру, үйлену – адам өміріндегі маңызды кезеңдердің бірі. Қ–да бұл оқиға отау көтеру немесе шаңырақ көтеру деп аталып, ата–аналар үшін ерекше қуаныш болып табылады. Шаңырақтың әрбір отбасының ерекше құрметтейтін нәрсесі, бақыттың символы және ұрпақ жалғастығының белгісі болып табылатындығы белгілі. Қ–дың әдеттегі дәстүрі бойынша әкесі жаңа отбасын (отау) құрған ұлдарына өз мал–мүлкінің бір бөлігін (енші) беретін болған. Қазіргі уақытта да дәстүрлі үйлену тойының негізгі салттары сақталған: құда түсу, беташар, жар–жар. Ежелгі әдет (салт–дәстүрлер жинағы) бойынша 7 ұрпаққа дейінгі туыстардың арасында некеге тұруға тыйым салынған. Бұл дәстүр бүгінгі күнге дейін ұсталып келеді. Барлық қазақ отбасыларында баланың дүниеге келуі шілдехана (баланың өмірге келуіне байланысты той), бесікке салу, тұсау кесу, сүндетке отырғызу сияқты дәстүрлі тойлармен қатар жүреді. Қ–дың отбасында «бесікке салу» дәстүрі ерекше атап өтіледі – онда жаңа туған нәрестені ол жылдам өссін және денсаулығы мықты болсын деген тілектермен бесікке бөлейді. Сонымен қатар бесікті баланы тіл–көзден, пәле–жаладан сақтау мақсатында үкінің қауырсынымен әшекейлейтін ежелгі дәстүр де сақталып қалған (үкі көптеген түркі халықтарында қасиетті және қорғаушы құс болып саналады).

Адамның дүниеден өтуі де дәстүрлі рәсімдермен қатар жүрген. Қайтыс болған адамның туыстарына қайғылы хабарды жеткізуші адамдарға үлкен жауапкершілік жүктелетін болған. Бұл «естірту» арқылы жүзеге асырылатын болған. Салт бойынша әйелдер «жоқтау» айтып марқұмды көп жоқтайтын болған және бір жылға дейін қара жамылып жүрген. Осындай жоқтаудың көптеген мысалдары ән өнерінің үлгілері болып табылады. Еске алу рәсімдері 7–ші және 40–шы күні өткізілетін болған, ал адамның дүниеден өткеніне бір жыл толғанда ас беріледі. Ерекше жағдайларда кейінгі жылдары да ас беріліп отырады. Марқұмның отбасына туған–туыстары мен жақын–жуықтары көңіл айтып, белгілі материалдық көмек көрсетіп, бата жасайды. Қ–да үлкенді құрметтеу салты сақталған, ол қоғамның моральдық–этикалық және өнегелілік ұстанымдарының негізін құрайды. Ақ сақалды аталар мен ақ жаулықты әжелер жанұяның басы болып табылады, олар отбасы мүшелерінің құрметі мен сүйіспеншілігіне бөленіп отырады; жиі отбасының тұрмысы аға буын өкілдерінің мүдделеріне сәйкес қалыптасады. Ата–бабаларға табыну, өлгендердің әруағын құрметтеу, қара шаңырақты сақтау ұрпақ жалғастығының кепілі болып саналады. Әрбір Қ. өзінің шежіресін білуі тиіс (тым болмағанда 7 атасын). Өзінің ата–тегін білмеу надандық болып саналады. Бұл мағынада көп ғасырлық шежіре бар, ол адамның генеалогиялық шығу тегін көрсетеді. Қ–дың рухани құндылықтарының көрініс беретін салаларының бірі билер мен ақсақалдардың (әділ қазылар мен данагөй кеңесшілер) шешендік өнері болып табылады, олар тек халық бастауларының тасымалдаушысы болып қана қойған жоқ. Билердің пікіріне көшпенділердің жоғарғы билігі – хандар мен сұлтандар да құлақ салатын болған. Қ. әрқашан өздерінің қонақжайлылығымен танымал болған.

Олар үйіне келген адамды «Төрге шығыңыз» деген сөздермен құрметті қонақ ретінде қарсы алатын болған. Төр үйдегі ең лайықты орын болып табылады, қонақты сол жерге отырғызатын болған. Қонақпен бірден танысу ерсі болып саналған. Оған әуелі шай немесе қымыз беріп, содан кейін ғана танысып–білісетін болған. Ең дәмдісін, ең жақсысын қазақтар қонақтарына сақтаған (сыбаға). Үйге кірген кез келген адамды дәм ауыз тигізбей жібермейтін болған. Мұның бәрі осы дәстүрдің бекзаттылығын дәлелдейді.

Қ. халқының фольклоры бай және алуан түрлі. Ол батырлық жырлармен, жыраулар (дала ақындары) мен суырып салма ақындардың мұраларымен, сонымен қатар басқа да жанрлардың: ертегілердің, аңыздардың, мақал–мәтелдердің көптеген санымен ұсынылған. Осы рухани мұраның көбісі біздің күнімізге дейін дәстүрлі ауызша поэтикалық үлгіде жеткендігі есте қаларлық. Ежелден бері халықтың рухани байлығын жеткізушілер және өздерінің шеберліктерін ән–поэзиялық жарыстар – айтыста көрсетіп келе жатқан халық ақындары ерекше құрметке ие болған. Бір де бір ірі іс–шара олардың қатысынсыз өтпейтін болған, себебі оларға маңызды оқиғаны бағалаудағы құрметті де жауапты роль жүктелетін болған. Айтыстардың кезінде ақындар әлеуметтік, саяси және мәдени салалардағы халықтың өмірлік мәселелерін көтереді. Орындаушылар өз әндерін ежелгі музыкалық аспаптар – домбырада немесе қобызда ойнаумен сүйемелдеп отырған. Халық арасында «Қобыланды батыр», «Алпамыс», «Ер Тарғын», «Қозы Көрпеш – Баян сұлу», «Қамбар батыр», «Едіге батыр», «Қыз Жібек» және т.б. сияқты ежелгі эпикалық дастандар кеңінен танымал. Жаугерші жыраулар Қазтуған, Доспамбет, Шалкиіз, Ақтамберділердің; ежелгі жыршылар – Кетбұғы, Асан қайғы, күйшілер – Қорқыт ата, Құрманғазылардың жекелеген туындылары біздің күнімізге дейін жеткен. Халықтың рухани қалыптасуында оның ұлы өкілдері Әл–Фарабидің, М. Қашғаридың, Ж.Баласағұнның, М.–Х.Дулатидың, Ахмет Яссауидың, Абайдың, М.Өтемісовтың, М. Әуезовтың және т.б. мұралары бүгінгі күні үлкен рөль атқарады.

Қаланың жоспарлау құрылымы мен бекіністері үш кезең бойында қалыптасты. IX–X ғ–ларда Қ. а.–нда бүкіл Орталық Азиядағы сияқты, зор сапалық өзгерістер болды. XI–XII ғ–ларда ол гүлдену шегіне жетті. Бұл кезеңнің қалалары 3 жеке құрылымнан түрды: қамал (цитадель), шаһристан, рабад. Кұрылысқа күйдірілген кірпішті қолдана бастау – сәулет ісінің ілгері дамуына жол ашты. Ғаныш ерітіндісін қосып күйдірілген кірпіштің өте берік болуы ғимарат төбесі құрылымын жетілдіруге, үйлердін аумағын ұлғайтуға жағдай туғызды. Ерте орта ғасырлар кұрылыстарындағы шаршы пішінді күмбездердің іргесі дөңгелек пішінді күмбездерге ауысуы сатылы–аркалы белдеулер аркылы жүзеге асырылды.

Түркістан қ–ндағы Қожа Ахмет Ясауи кесенесі XIV ғ–дың аяғы мен XV ғ–дың басында салынған бірден бір ескерткіш болып табылады. Бұл тамаша ескерткіште Қазақстан мен Орта Азия халықтарының көпғасырлық кұрылыс өнерінің жетістіктері пайдаланылған. Қазақтың халықтық сәулет өнерін дамытуда ескерткіштің маңызы зор болды.

XV–XVIII ғ–ларда Қазақстанның далалы аймақтарында салынған діни және мемориалдық ескерткіштер 3 негізгі топқа бөлінеді: 1) күмбезді мазарлық; 2) қоршаулар (сағана там, төртқұлақ там); 3) қабір үстіндегі ескерткіштер және қабір үстіндегі ұстындар (үштас, бестас, қойтас, құлпытас, т.б.). Мазарлар композициясына қарай: мұнаралы, порталды–күмбезді, орт. білікті; жабу түріне қарай: сфералық немесе барабаны бар яки барабаны жоқ, шатырлы (сопақша), күмбезді болып бөлінеді. XV–XVIII ғ–лардағы мұнаралы құрылыстарға Қызылорда обл–ның Шахнияз, Қармақшы ата мазарлары, Оңт. Қазақстан обл–ның Созақ ауд–ндағы мазарлар, т.б. бірқатар ескерткіштер жатады. Олар тік бұрышты немесе көп қыр–лы іргетасқа қойылған биік көп қырлы барабан аркылы сопақша немесе ұя тәрізді күмбезбен жабылған. XIX ғ–дың аяғы мен XX ғ–дың басында Қ. а. онан әрі дамыды. Ғимараттар мен құрылыстардың жаңа түрлері тұрғызылды, қала жоспарлау мен салудың соны тәсілдері белгіленді, өткен кезеңдердегі монументтік сәулет өнерінің дәстүрлері қайта жанданды, жаңа материалдар мен құрылымдар, ғимараттарды көркемдеп, сәндеудің архит. пішіндері мен құралдары пайда болды. 1927 –29 ж. Респ. жоспарлау к–тінің арнаулы комиссиясы ауылға арналған тұрғын үйлердің, қоғамдық ғимараттардың, баска да шаруашылық–тұрмыстык үйлердің бірсыпыра типтік сұлбасын, бас жоспарларын жасады.

Қ. а–ның үлкен жетістігі "Қазақстан" қонақ үйі. Бұл – еліміздегі жер сілкінетін аймақта орналасқан көп қабатты (25 қабат) алғашқы ғимарат. Республика сарайының архитектурасы бүкіл бір кезеңнің жетістігі болып саналады. 70–жылдардың соңы – 80–жылдардың басында Қазақстан қалаларында жаңа Мәдениет сарайлары мен үйлері, басқа да мәдени ойын–сауық мекемеле–рі: Рудный қ–нда Кеншілер сарайы, Петропавлда обл. драма театры

(арх. А.А. Козачинский; инж. А.Зай–цев), Алматыда цирк ғимараты (арх. В.З.Кацев, Слонов, С.Б. Матвеев, М.В. Плохотников), Аркалықта Кеншілер сарайы, Астанада Жастар сарайы (арх. А.Полянский, К.Миронов; инж. Ц.Нахутина), Павлодарда Трактор жасаушылар сарайы, Алматыда мақта–мата комбинатының Мәдениет сарайы (арх.: А.А. Пет–рова, З.Мүстафина, Г.Жақыпова; инж. Г.Стулов, Б.Никишина), Қазақ акад. драма театрының ғимараты (арх. О.Баймырзаев, А.Қайнарбаев, М.Жаксылықов) салынды. Бұл кезеңде Қ. а–нда негізінен монументтік сән өнері көрініс тапкан елеулі сапалык өзгерістер болды. Қазақстан егемендігі мен тәуелсіздігінің нығаюы Қазақстан мемлекеттілігінің нығаю процесі Түркістан, Семей, Атырау, Қарағанды, Қостанай, т.б. қ–лардағы архит. және мемор. ескерткіштерде көрініс тапты. Алматы қ–нда салынған Президент резиденциясы (1995) мен Республика алаңында орналасқан Тәуелсіздік монументінің (1996) орны айрықша. Алматы қ–ның бет–бейнесінде тәуелсіздік алған жылдары салынған бес жұлдызды "Анкара" (авт. Бижан Туберг, Түркия) және "Рахат–Палас", "Астана" қонақ үйлері мен т.б. кұрылыстардың өзіндік орны бар. Елордасының Астана қ–на ауысуы архитекторлар алдына жана міндеттер қойды. Бірінші кезекте іске асырылған жобаларға Орт. алан аумағындағы Президент резиденциясы мен Мин. каб–нің әкімш. және Парламент ғимараты, сондай–ак, Ішкі істер мин–нін ғимараты, Қаржы мин. кешені, "Самал" тұрғын үйлер ауд., аэропорт, Есіл өз. аймағындағы архит. кешен жатады. Соңғы кезеңдерде бұл аймақтарда жаңа Үкімет үйі, "Сити маркет" сауда орталығы, Спорт сарайы, Ұлттық мұражай, Еуразия ун–тінің ғимараттары, Океанариум, "Думан" ойын–сауық кешені, "Астана–Бәйтерек" кешені, т.б. салынды. 2000 ж. ЮНЕСКО шешімімен Түркістан қ–ның 1500 жылдығы атап өтілді. Осы күнге орай әлемге танымал Қожа Ахмет Ясауи кесенесі кайта жөндеуден өткізілді. Сонымен қатар, "Яссы" қонақ үйі, ¥лы жібек жолын символдық тұрғыдан көрсететін "Керуен" ескерткіш кешені ашылды. Жиырма жылдық тәуелсіздік кезеңінде Қазақстанның көптеген қалалары мен аудандарының, әсіресе Алматы және Ақмола облыстарының архит. келбеті айтарлықтай өзгерістерге ұшырады. Ірі–ірі әкімш. ғимараттары мен тұрғын–үй кешендері пайда болды. Мемориалдық құрылыстардың арасында жаңа ескерткіштер және ғылым мен техника, тарих пен мәдениет кайраткерлері тұрған үйлерге тақталар мен құлпытастар қойылды.

Әдебиет: Қазақ мәдениеті. Энциклопедиялық анықтамалық / Бас сарапшы Әшірбек Сығай. – Алматы: Аруна Ltd, 2005. – 656 б.

ҚАЗАҚ БИІ – бишінің қозғалысы мен дене қимылы арқылы көркем образды бейнелейтін ұлттық сахна өнері. Қазақтың халықтык би өнері ерте заманнан қалыптаскан, халқымыздың аса бай ауыз әдебиетімен, ән–күйлерімен, дәстүрлі тұрмыс салтымен біте қайнасып келе жатқан ел мұрасы болып табылады. Қ. б. халықтың тіршілік–тынысын, адамның табиғатқа көзқарасын, дүниетанымын айшықтайтын өнер ретінде өркендеді. Қ. б–нің кейбір кимыл–қозғалыстары, бақсы–балгерлердің ойындары арқылы қалыптасқан. Қ. б. өнері синкреттік түрде дамыды. Ежелгі билердің канондық түрлері бізге жетпеген. Бірақ жиын–тойларда жұрт көңілін аулайтын күлдіргіш–қуақылардың өнерлерінде, ұлттық ойындар мен салт–жораларда би қимылдары мол қолданылды. Қ. б. өнерінің кәсіби деңгейге көтеріліп, сахна төріне шығуы, Қазақ муз. театрының (қазіргі Қазақ акад. опе–ра және балет театры) шығарм–ғымен тығыз байланысты. Халық бишісі Ысқақ Быжыбаев Мәскеу қ–нда өткен КСРО халыктары билерінің Бүкіл одақтық фести–вальдарына қатысып, 1936 ж. екінші жүлдені, 1940 ж. бірінші жүлдені иеленді. Қазақ халқының алғашқы кәсіби бишісі Ш.Жиенқұловадан бастау алған би өнері бірнеше ұрпақтың рухани байлығына айналды. Жиенқұлова – 1936 ж. Мемл. филармония жанынан би ансамблін құрды. Халық биінің тез қарқынмен дамуына 1955 ж. құрылған Қазақ ән–би ансамблі зор үлес қосты. 1989 ж. құрылған "Салтанат" би ансамблі М.Төлебаев, Б.Байқадамов, Л.Хамиди, С.Мұхамеджанов, Н.Тілендиев, Е.Рахмадиев, Ғ.Жұбанова, т.б. композиторлардың шығармаларына қойылған билер сахнада бейнеленді. Қазақтың фолькл.–этногр. билерінің кәсіби сахнаға шығуында "Алтынай" би ансамблінің рөлі зор болды. Ансамбль репертуарынан, аңыз–ертегілерге, салт–дәстүр мен еңбек тақырыбына, ойын түрлеріне қойылған ұлттық би өнерінің алуан үлгісін көруге болады. Қ. б–нің кәсіби сахнаға шығуында, әр кезеңде, А.Ибрагимов (Ардобус), А.Мартиросянц (А.Александров), Ә.Ысмайлов, Д.Әбіров, З.Райбаев, Б.Аюханов, Ж.Байдарлин секілді балетмейстерлер еңбек сіңірді.