Гыйлем чыганагы тђрќемђсе
وَدَدَتُّ أَنَّهَا فِى قَلْبِ كُلِّ إِنْسَانِ مِنْ أُمَّتيِ
жүктеу/скачать 0.95 Mb.
|
| وَدَدَتُّ أَنَّهَا فِى قَلْبِ كُلِّ إِنْسَانِ مِنْ أُمَّتيِ
"Һәрбер нәрсәнең кальбе, үзәге була. Коръәннең кальбе исә "Ясин"дер. Шул сүрәнең өммәтемдәге һәрбер кешенең кальбендә булуын теләр идем". Рәсүл әкрам салләллааһү галәйһи вә сәлләм әйткән: ""Ясин" сүрәсе мүгаммә, мүдәфәга, кадыйә дип тә атала." Мүгаммә димәк аны укучыга изгелекне җиткерүче димәктер. Аны укучы өчен юл күрсәтүче булыр, ахирәт изгелекләре хасил булыр, дөнья һәм ахирәтнең мәшәкать һәм хәвефләреннән сакланыр. Мудәфәгә – укучыдан һәрбер явызлыкны күтәрүче димәктер. Кадыя – укучының һәрбер хаҗәтен үтәүче димәктер. Әгәр бер кеше Ясин сүрәсен кичен укыса, таң атканчы шатлык һәм иминлектә булыр. Әгәр иртән укыса, шулай ук кичкәчә шатлык һәм иминлектә булыр. Әгәр берәү Ясин сүрәсен вафаты якын булган кешегә укыса, җан бирүе җиңел булыр. Әгәр бер кеше бу сүрәне берәр хаҗәте өчен укыса, ул хаҗәте үтәлер. Әгәр бер куркучы укыса, имин булыр. Ач һәм сусаган кеше укыса, карыны туеп, сусавы басылыр. Рәсүл әкрам салләллааһү галәйһи вә сәлләм янә әйткән: "Дөреслектә Коръәндә бер сүрә бар, ул сүрә укучыга шәфәгать китерер һәм тыңлаучыга ярлыкау эстәр. Белеп торыгыз, ул – "Ясин" сүрәседер". بِسْمِ الله الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِيس . وَالْقُرْآنِ الْحَكِيمِ . إِنَّكَ لَمِنْ الْمُرْسَلِينَ . عَلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ . تَنْزِيلَ الْعَزِيزِ الرَّحِيمِ . لِتُنْذِرَ قَوْمًا مَا أُنْذِرَ آبَاؤُهُمْ فَهُمْ غَافِلُونَ . لَقَدْ حَقَّ الْقَوْلُ عَلَى أَكْثَرِهِمْ فَهُمْ لاَ يُؤْمِنُونَ . إِنَّا جَعَلْنَا فِي أَعْنَاقِهِمْ أَغْلاَلاً فَهِيَ إِلَى الأَذْقَانِ فَهُمْ مُقْمَحُونَ . وَجَعَلْنَا مِنْ بَيْنِ أَيْدِيهِمْ سَدًّا وَمِنْ خَلْفِهِمْ سَدًّا فَأَغْشَيْنَاهُمْ فَهُمْ لاَ يُبْصِرُونَ . وَسَوَاءٌ عَلَيْهِمْ أَأَنْذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنْذِرْهُمْ لاَ يُؤْمِنُونَ . إِنَّمَا تُنذِرُ مَنِ اتَّبَعَ الذِّكْرَ وَخَشِيَ الرَّحْمَنَ بِالْغَيْبِ فَبَشِّرْهُ بِمَغْفِرَةٍ وَأَجْرٍ كَرِيمٍ . إِنَّا نَحْنُ نُحْيِ الْمَوْتَى وَنَكْتُبُ مَا قَدَّمُوا وَآثَارَهُمْ وَكُلَّ شَيْءٍ أحْصَيْنَاهُ فِي إِمَامٍ مُبِينٍ . وَاضْرِبْ لَهُمْ مَثَلاً أَصْحَابَ الْقَرْيَةِ إِذْ جَاءَهَا الْمُرْسَلُونَ . إِذْ أَرْسَلْنَا إِلَيْهِمْ اثْنَيْنِ فَكَذَّبُوهُمَا فَعَزَّزْنَا بِثَالِثٍ فَقَالُوا إِنَّا إِلَيْكُمْ مُرْسَلُونَ . قَالُوا مَا أَنْتُمْ إِلاَّ بَشَرٌ مِثْلُنَا وَمَا أَنزَلَ الرَّحْمَنُ مِنْ شَيْءٍ إِنْ أَنْتُمْ إِلاَّ تَكْذِبُونَ . قَالُوا رَبُّنَا يَعْلَمُ إِنَّا إِلَيْكُمْ لَمُرْسَلُونَ . وَمَا عَلَيْنَا إِلاَّ الْبَلاَغُ الْمُبِينُ . قَالُوا إِنَّا تَطَيَّرْنَا بِكُمْ لَئِنْ لَمْ تَنتَهُوا لَنَرْجُمَنَّكُمْ وَلَيَمَسَّنَّكُمْ مِنَّا عَذَابٌ أَلِيمٌ . قَالُوا طَائِرُكُمْ مَعَكُمْ أَئِنْ ذُكِّرْتُمْ بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ مُسْرِفُونَ . وَجَاءَ مِنْ أَقْصَى الْمَدِينَةِ رَجُلٌ يَسْعَى قَالَ يَاقَوْمِ اتَّبِعُوا الْمُرْسَلِينَ . اتَّبِعُوا مَنْ لاَ يَسْأَلُكُمْ أَجْرًا وَهُمْ مُهْتَدُونَ . وَمَا لِي لاَ أَعْبُدُ الَّذِي فَطَرَنِي وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ . أَأَتَّخِذُ مِنْ دُونِهِ آلِهَةً إِنْ يُرِدْنِي الرَّحْمَنُ بِضُرٍّ لاَ تُغْنِ عَنِّي شَفَاعَتُهُمْ شَيْئًا وَلاَ يُنقِذُونِي . إِنِّي إِذًا لَفِي ضَلاَلٍ مُبِينٍ . إِنِّي آمَنْتُ بِرَبِّكُمْ فَاسْمَعُونِي . قِيلَ ادْخُلْ الْجَنَّةَ قَالَ يَالَيْتَ قَوْمِي يَعْلَمُونَ . بِمَا غَفَرَ لِي رَبِّي وَجَعَلَنِي مِنْ الْمُكْرَمِينَ . وَمَا أَنزَلْنَا عَلَى قَوْمِهِ مِنْ بَعْدِهِ مِنْ جُندٍ مِنَ السَّمَاءِ وَمَا كُنَّا مُنْزِلِينَ . إِنْ كَانَتْ إِلاَّ صَيْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ خَامِدُونَ . يَاحَسْرَةً عَلَى الْعِبَادِ مَا يَأْتِيهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلاَّ كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُون . أَلَمْ يَرَوْا كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُمْ مِنَ الْقُرُونِ أَنَّهُمْ إِلَيْهِمْ لاَ يَرْجِعُونَ . وَإِنْ كُلٌّ لَمَّا جَمِيعٌ لَدَيْنَا مُحْضَرُونَ . وَآيَةٌ لَهُمُ الْأَرْضُ الْمَيْتَةُ أَحْيَيْنَاهَا وَأَخْرَجْنَا مِنْهَا حَبًّا فَمِنْهُ يَأْكُلُونَ . وَجَعَلْنَا فِيهَا جَنَّاتٍ مِنْ نَخِيلٍ وَأَعْنَابٍ وَفَجَّرْنَا فِيهَا مِنَ الْعُيُونِ . لِيَأْكُلُوا مِنْ ثَمَرِهِ وَمَا عَمِلَتْهُ أَيْدِيهِمْأَ فَلاَ يَشْكُرُونَ . سُبْحَانَ الَّذِي خَلَقَ الأَزْوَاجَ كُلَّهَا مِمَّا تُنْبِتُ الأَرْضُ وَمِنْ أَنفُسِهِمْ وَمِمَّا لاَ يَعْلَمُونَ . وَآيَةٌ لَهُمُ اللَّيْلُ نَسْلَخُ مِنْهُ النَّهَارَ فَإِذَا هُمْ مُظْلِمُونَ . وَالشَّمْسُ تَجْرِي لِمُسْتَقَرٍّ لَهَا ذَلِكَ تَقْدِيرُ الْعَزِيزِ الْعَلِيمِ . وَالْقَمَرَ قَدَّرْنَاهُ مَنَازِلَ حَتَّى عَادَ كَالْعُرْجُونِ الْقَدِيمِ . لاَ الشَّمْسُ يَنْبَغِي لَهَا أَنْ تُدْرِكَ الْقَمَرَ وَلاَ اللَّيْلُ سَابِقُ النَّهَارِ وَكُلٌّ فِي فَلَكٍ يَسْبَحُونَ . وَآيَةٌ لَهُمْ أَنَّا حَمَلْنَا ذُرِّيَّتَهُمْ فِي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ . وَخَلَقْنَا لَهُمْ مِنْ مِثْلِهِ مَا يَرْكَبُونَ . وَإِنْ نَشَأْ نُغْرِقْهُمْ فَلاَ صَرِيخَ لَهُمْ وَلاَ هُمْ يُنقَذُونَ . إِلاَّ رَحْمَةً مِنَّا وَمَتَاعًا إِلَى حِينٍ . وَإِذَا قِيلَ لَهُمُ اتَّقُوا مَا بَيْنَ أَيْدِيكُمْ وَمَا خَلْفَكُمْ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ . وَمَا تَأْتِيهِمْ مِنْ آيَةٍ مِنْ آيَاتِ رَبِّهِمْ إِلاَّ كَانُوا عَنْهَا مُعْرِضِينَ . وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ أَنفِقُوا مِمَّا رَزَقَكُمُ اللَّهُ قَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلَّذِينَ آمَنُوا أَنُطْعِمُ مَنْ لَوْ يَشَاءُ اللَّهُ أَطْعَمَهُ إِنْ أَنْتُمْ إِلاَّ فِي ضَلاَلٍ مُبِينٍ . وَيَقُولُونَ مَتَى هَذَا الْوَعْدُ إِنْ كُنتُمْ صَادِقِينَ . مَا يَنظُرُونَ إِلاَّ صَيْحَةً وَاحِدَةً تَأْخُذُهُمْ وَهُمْ يَخِصِّمُونَ . فَلاَ يَسْتَطِيعُونَ تَوْصِيَةً وَلاَ إِلَى أَهْلِهِمْ يَرْجِعُونَ . وَنُفِخَ فِي الصُّورِ فَإِذَا هُمْ مِنْ الْأَجْدَاثِ إِلَى رَبِّهِمْ يَنسِلُونَ . قَالُوا يَاوَيْلَنَا مَنْ بَعَثَنَا مِنْ مَرْقَدِنَا هَذَا مَا وَعَدَ الرَّحْمَنُ وَصَدَقَ الْمُرْسَلُونَ . إِنْ كَانَتْ إِلاَّ صَيْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ جَمِيعٌ لَدَيْنَا مُحْضَرُونَ . َالْيَوْمَ لاَ تُظْلَمُ نَفْسٌ شَيْئًا وَلاَ تُجْزَوْنَ إِلاَّ مَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ . إِنَّ أَصْحَابَ الْجَنَّةِ الْيَوْمَ فِي شُغُلٍ فَاكِهُونَ . هُمْ وَأَزْوَاجُهُمْ فِي ظِلاَلٍ عَلَى الْأَرَائِكِ مُتَّكِئُونَ . لَهُمْ فِيهَا فَاكِهَةٌ وَلَهُمْ مَا يَدَّعُونَ . سَلاَمٌ قَوْلاً مِنْ رَبٍّ رَحِيمٍ . وَامْتَازُوا الْيَوْمَ أَيُّهَا الْمُجْرِمُونَ . أَلَمْ أَعْهَدْ إِلَيْكُمْ يَابَنِي آدَمَ أَنْ لاَ تَعْبُدُوا الشَّيْطَانَ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُبِينٌ . وَأَنْ اعْبُدُونِي هَذَا صِرَاطٌ مُسْتَقِيمٌ . وَلَقَدْ أَضَلَّ مِنْكُمْ جِبِلاًّ كَثِيرًا أَفَلَمْ تَكُونُوا تَعْقِلُونَ . هَذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِي كُنتُمْ تُوعَدُونَ . اصْلَوْهَا الْيَوْمَ بِمَا كُنتُمْ تَكْفُرُونَ . الْيَوْمَ نَخْتِمُ عَلَى أَفْوَاهِهِمْ وَتُكَلِّمُنَا أَيْدِيهِمْ وَتَشْهَدُ أَرْجُلُهُمْ بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ . وَلَوْ نَشَاءُ لَطَمَسْنَا عَلَى أَعْيُنِهِمْ فَاسْتَبَقُوا الصِّرَاطَ فَأَنَّى يُبْصِرُونَ . وَلَوْ نَشَاءُ لَمَسَخْنَاهُمْ عَلَى مَكَانَتِهِمْ فَمَا اسْتَطَاعُوا مُضِيًّا وَلاَ يَرْجِعُونَ . وَمَنْ نُعَمِّرْهُ نُنَكِّسْهُ فِي الْخَلْقِ أَفَلاَ يَعْقِلُونَ . وَمَا عَلَّمْنَاهُ الشِّعْرَ وَ مَا يَنْبَغِي لَهُ إِنْ هُوَ إِلاَّ ذِكْرٌ وَقُرْآنٌ مُبِينٌ . لِيُنْذِرَ مَنْ كَانَ حَيًّا وَيَحِقَّ الْقَوْلُ عَلَى الْكَافِرِينَ . أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّا خَلَقْنَا لَهُمْ مِمَّا عَمِلَتْ أَيْدِينَا أَنْعَامًا فَهُمْ لَهَا مَالِكُونَ . وَذَلَّلْنَاهَا لَهُمْ فَمِنْهَا رَكُوبُهُمْ وَمِنْهَا يَأْكُلُونَ . وَلَهُمْ فِيهَا مَنَافِعُ وَ مَشَارِبُ أَفَلاَ يَشْكُرُونَ . وَاتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللهِ ءَالِهَةً لَعَلَّهُمْ يُنْصَرُونَ . لاَ يَسْتَطِيعُونَ نَصْرَهُمْ وَ هُمْ لَهُمْ جُنْدٌ مُحْضَرُونَ . فَلاَ يَحْزُنْكَ قَوْلُهُمْ إِنَّا نَعْلَمُ مَا يُسِرُّونَ وَمَا يُعْلِنُونَ . أَوَلَمْ يَرَ الْإِنسَانُ أَنَّا خَلَقْنَاهُ مِنْ نُطْفَةٍ فَإِذَا هُوَ خَصِيمٌ مُبِينٌ . وَضَرَبَ لَنَا مَثَلاً وَنَسِيَ خَلْقَهُ قَالَ مَنْ يُحْيِ الْعِظَامَ وَهِيَ رَمِيمٌ . قُلْ يُحْيِيهَا الَّذِي أَنشَأَهَا أَوَّلَ مَرَّةٍ وَهُوَ بِكُلِّ خَلْقٍ عَلِيمٌ . الَّذِي جَعَلَ لَكُمْ مِنَ الشَّجَرِ الْأَخْضَرِ نَارًا فَإِذَا أَنْتُمْ مِنْهُ تُوقِدُونَ . أَوَلَيْسَ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِقَادِرٍ عَلَى أَنْ يَخْلُقَ مِثْلَهُمْ بَلَى وَهُوَ الْخَلاَّقُ الْعَلِيمُ . إِنَّمَا أَمْرُهُ إِذَا أَرَادَ شَيْئًا أَنْ يَقُولَ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ . فَسُبْحَانَ الَّذِي بِيَدِهِ مَلَكُوتُ كُلِّ شَيْءٍ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ . "Бисмилләәһир-рахмәәнир-рахиим. Йәәсиииин. Вәл-куръәәнил-хәкииим. Иннәкә ләминәл-мүръсәлиин. Галәә сыйраатим мүстәкыйиим. Тәңзииләл-гәзиизир-рахиим. Литүңзира каумәм мәә үңзира әәбәә-үһүм фә һүм гаафилүүүн. Ләкаде хәккаль-каулү галәә әксәриһим фәһүм ләә йүэминүүүн. Иннәә җәгалнәә фиии әгънәәкыйһим әгъләәләң фәһия иләл-әзкаани фәһүм мүкъмәхүүүн. Вә җәгальнәә мим-бәйни әйдииһим сәддәүв-вә мин хальфиһим сәддәң фә әгъшәйнәәһүм фәһүм ләә йүбесыйрууун. Вәсәвәәә-үн галәйһим ә-әңзәрътәһүм әм ләм түңзирһүм ләә йүэминүүүн. Иннәмәә түңзиру мәниттәбәгаз-зикра вә хашийәр-рахмәәнә бил-гайби фәбәшширһү бимәгъфира-тийүв-вә әҗриң кәрииим. Иннәә нәхнү нүхьйил-мәүтәә вә нәктүбү мәә каддәмүү вә әәсәәраһүм вә күллә шәй-ин әхсайнәәһү фиии имәәмим-мүбииин. Вәдърибе ләһүм мәсәлән әсъхәәбәл-каръйәти из җәәәә-әһәл-мүръсәлүүүн. Из әръсәлнәәә иләйһимүснәйни фәкәззәбүүһүмәә фәгаззәзнәә бисәәлисиң фәкаалүү иннәәә иләйкүм мүръсәлүүүн. Каалүү мәәә әңтүм илләә бәшәрум мислүнәә вә мәәә әңзәләр-рахмәәнү миң шәй-ин ин әңтүм илләә тәкзибүүүн. Каалүү раббүнәә йәгъләмү иннәәә иләйкүм ләмүръсәлүүүн. Вә мәә галәйнәәә илләл-бәләәгуль-мүбииин. Каалүүү иннәә тәтаййәрънәә бикүм лә-илләм тәңтәһүү ләнәръҗүмәннәкүм вә ләйәмәссәннәкүм миннәә газәәбүн әлииим. Каалүү таааа-ирукүм мәгакүм ә-иң зүккиртүм бәл әңтүм каумүм-мүсрифүүүн. Вә җәәәә-ә мин әкъсаль мәдиинәти раҗүлүй йәсгаа каалә йәә каумиттәбигуль-мүрсәлииин. Иттәбигуу мәл-ләә йәсьәлүкүм әҗраүв-вә һүм мүһтәдүүүн. Вә мәә лийәләәә әгъбүдүлләзии фәтарании вә иләйһи түръҗәгуүүн. Ә-әттәхыйзү миң дүүниһи әәлиһәтән ииййүриденир-рахмәәнү бидуррилләә түгни ганнии шәфәәгатүһүм шәй-әүв-вә ләә йүңкыйзүүүн. Инниии изәл-ләфии даләәлим мүбииин. Инниии әәмәңтү бираббикүм фәсмәгуүүн. Кыйиләдехулил-җәннәтә каалә йәә ләйтә каумии йәгъләмүүүн. Бимәә гафәралии раббии вә җәгаләнии минәл-мүкрамииин. Вә мәә әңзәлнәә галәә каумиһии мим бәгъдиһии миң җүңдим-минәс-сәмәәәә-и вә мәә күннәә мүңзилииин. Иң кәәнәт илләә сайхәтәүв-вәәхидәтәң фә изәә һүм хаамидүүүн. Йәә хәсратән галәл-гибәәди мәә йәэтииһим мир-расүүлин илләә кәәнүү биһии йәстәһзи-үүүн. Әләм йәрау кәм әһләкнәә кабеләһүм минәл-курууни әннәһүм иләйһим ләә йәръҗигуүүн. Вә иң күллүлләммәә җәмиигуль-ләдәйнәә мүхдаруун. Вә әәйәтүлләһүмүл-әръдуль-мәйтәтү әхйәйнәәһәә вә әхъраҗнәә минһәә хәббәң фә минһү йәэкүлүүүн. Вә җәгалнәә фииһәә җәннәәтим мин нәхыйилийүв-вә әгънәәбиүв-вә фәҗҗәрънәә фииһәә минәл-гуйүүүн. Лийәэкүлүү миң сәмәриһии вә мәә гамиләтһү әйдииһим әфәләә йәшкүрууун. Сүбехәәнәлләзии халәкал-әзьвәәҗә күлләһәә миммәә түмбитүл әръду вә мин әңфүсиһим вә миммәә лә йәгъләмүүүн. Вә әәйәтүлләһүмүл-ләйлү нәсләху минһүн-нәһәәра фә изәә һүм музълимүүүн. Вәш-шәмсү тәҗрии лимүстәкаррил ләһәә зәәликә тәкъдиирул-гәзиизил-гәлииим. Вәл-камәра каддәрънәәһү мәнәәзилә хәттәә гаадә кәл-гурҗүүнил-кадииим. Ләш-шәмсү йәмбәгыйии ләһәә әң түдерикәл-камәра вәләл-ләйлү сәәбикун-нәһәәри вә күллүң фии фәләкий-йәсбәхүүүн. Вә әәйәтүл-ләһүм әннәә хәмәльнәә зүрриййәтәһүм фил-фүлкил-мәшхүүүн. Вә халәкънәә ләһүм мим-мислиһии мәә йәръкәбүүүн. Вә ин нәшәэ нүгърикъһүм фә ләә сариихә ләһүм вә ләә һүм йүңказүүүн. Илләә рахмәтәм миннәә вә мәтәәган иләә хииин. Вә изәә кыйиилә ләһүмүттәкуу мәә бәйнә әйдиикүм вә мәә халфәкүм ләгәлләкүм түръхәмүүүн. Вә мәә тәэтииһим мин әәйәтим мин әәйәәти раббиһим илләә кәәнүү ганһәә мүгъридыйиин. Вә изәә кыйиилә ләһүм әңфикуу миммәә разәкакүмүллааһү кааләлләзиинә кәфәруу лилләзиинә әәмәнүү әнүтъгыймү мәл-ләү йәшәәәә-үллааһү әтъгамәһүү ин әңтүм илләә фии даләәлим-мүбииин. Вә йәкуулүүнә мәтәә һәәзәл-вәгъдү иң күңтүм садикыйиин. Мәә йәңзуруунә илләә сайхәтәүв-вәәхидәтәң тәэхузуһүм вә һүм йәхыйссыймүүүн. Фә ләә йәстәтыйиигуунә тәүсыйәтәүв-вә ләә иләәә әһлиһим йәръҗигууун. Вә нүфиха фис-суури фә изәә һүм минәл-әҗдәәси иләә раббиһим йәңсилүүүн. Каалүү йәә вәйләнәә мәм-бәгәсәнәә мим-мәркадинәә .(с). һәәзәә мәә вәгәдәр-рахмәәнү вә садәкаль-мүръсәлүүүн. Иң кәәнәт илләә сайхәтәүв-вәәхидәтәң фә изәә һүм җәмиигуль-ләдәйнәә мүхдаруун. Фәл-йәүмә ләә түзъләмү нәфсүң шәй-әүв-вә ләә түҗезәүнә илләә мәә күңтүм тәгъмәлүүүн. Иннә әсъхәәбәл-җәннәтил-йәүмә фии шүгулиң фәәкиһүүүн. Һүм вә әзьвәәҗүһүм фии зыйләәлин галәл-әрааааики мүттәкиүүүн. Ләһүм фииһәә фәәкиһәтүв-вә ләһүм мәә йәддәгуүүн. Сәләәмүң кауләм мирраббир-рахиим. Вәмтәәзүл-йәүмә әййүһәл-мүҗеримүүүн. Әләм әгъһәде иләйкүм йәә бәниии әәдәмә әлләә тәгъбүдүш-шәйтаанә иннәһүү ләкүм гадүввүм мүбииин. Вә әнигъбүдүүнии һәәзәә сыйраатум мүстәкыйиим. Вә ләкаде әдаллә миңкүм җибилләң кәсииран әфәләм тәкүүнүү тәгъкыйлүүүн. Һәәзиһии җәһәннәмүлләтии күңтүм түүгадүүүн. Исъләүһәл-йәүмә бимәә күңтүм тәкфүрууун. Әл-йәүмә нәхътимү галәә әфвәәһиһим вә түкәллимүнәәә әйдииһим вә тәшһәдү әръҗүлүһүм бимәә кәәнүү йәксибүүүн. Вәләү нәшәәәә-ү ләтамәснәә галәә әгйүниһим фәстәбәкус-сыйраата фә әннәә йүбесыйрууун. Вәләү нәшәәәә-ү ләмәсәхънәәһүм галәә мәкәәнәтиһим фәмәстәтаагуү мүдыййәүв-вә ләә йәръҗигуүүн. Вә мән нүгаммирһү нүнәккисһү фил-халькый әфәләә йәгъкыйлүүүн. Вә мәә галләмнәәһүш-шигра вә мәә йәмбәгыйи ләһүү ин һүә илләә зикрув-вә куръәәнүм-мүбииин. Лийүңзира мәң кәәнә хәййәүв-вә йәхиккаль-каулү галәл-кәәфирииин. Әвәләм йәрау әннәә халәкънәә ләһүм миммәә гамиләт әйдиинәә әнгаамәң фәһүм ләһәә мәәликүүүн. Вә зәлләлнәәһәә ләһүм фәминһәә ракүүбүһүм вә минһәә йәэкүлүүүн. Вә ләһүм фииһәә мәнәәфигу вә мәшәәрибү әфәләә йәшкүрууун. Вәттәхазүү миң дүүнилләәһи әәлиһәтәл-ләгалләһүм йүңсарууун. Ләә йәстәтыйиигуүнә нәсъраһүм вә һүм ләһүм җүңдүм мүхдарууун. Фәләә йәхзүңкә каулүһүм иннәә нәгъләмү мәә йүсирруунә вә мәә йүгълинүүүн. Әвәләм йәрал-иңсәәнү әннәә халәкънәәһү мин нүтъфәтиң фә изә һүә хасыиимүм мүбииин. Вә дарабә ләнәә мәсәләүв-вә нәсия халькаһүү каалә мәййүхйил гизаамә вә һия рамииим. Куль йүхьйииһәлләзии әңшә-әһәәә әүввәлә мәрратиүв-вә һүә бикүлли халькыйн галииим. Әлләзии җәгалә ләкүм минәш-шәҗәрил-әхъдари нәәраң фә изәәә әңтүм минһү түүкыйдүүүн. Әвәләйсәлләзии халәкас-сәмәәвәәти вәл-әръда бикаадирин галәә әййәхълүка мисләһүм бәләә вә һүәл-халләәкуль-галииим. Иннәмәәә әмруһүүү изәәә әраадә шәйән әй йәкуулә ләһүү күң фәйәкүүүн. Фәсүбехәәнәлләзии бийәдиһии мәләкүүтү күлли шәй-иүв-вә иләйһи түръҗәгуүүн". (Коръәннең бөеклелеге һәм серлелеге белән кешеләрне гаҗиз калдыруына мисал буларак кайбер сүрәләр башында килүче мукаттагәһ хәрефләреннән булган ике хәреф йай һәм син. Үзгәрү һәм алышыну ирешми торган гаҗәеп Коръән белән ант итәм, – ди Аллаһы Тәгалә. Дөреслектә, син, әй Мөхәммәд, Аллаһы Тәгаләнең халыкларга җибәргән илчеләреннән берсе. Халыкларга туры юлны күрсәтү өчен. Коръән көч-куәт, рәхимлек иясе булган Аллаһ тарафыннан иңдерелде. Аталары Аллаһы Тәгаләнең газабы белән кисәтелмәгән, үзләре исә шуның өчен иманнан, һидаятьтән хәбәрләре булмаган, надан халыкларны куркыту өчен. Аларның күбесенә көферлектә, динсезлектә дәвам итүләре, нык торулары сәбәпле ут газабы тиеш булды. Дөреслектә, Без аларның муеннарына, иякләренә кадәр җитә торган итеп кыршаулар кылдык. Шуның өчен аларның башлары югарыга карап каткан. Ягъни, аларның тәкәбберлек кыршаулары һидәяткә чакыру авазын ишетеп, кабул итәргә мөмкинлек бирми. Кире, үзгәрмәс, буйсынмас булганнары өчен. Без алларына да, артларына да киртә кордык. Ягъни, алга карап һидәятне таба алмасыннар, артка карап тарихтан гыйбрәт ала алмасыннар өчен. Менә шулай Без аларны уратып алдык. Хәзер инде алар бөтенләй күрмиләр. Аларга синең кисәтүең, кисәтмәвең барыбер. Алар иман китермәячәк. Синең кисәтүең фәкать Коръәнгә иман китереп, аның белән гамәл кылган кешегә генә файда бирә. Һәм ул кеше яшерен рәвештә Аллаһыдан курка. Ягъни, үзе күрмәсә дә, Ул мине һәрвакыт күреп тора бит, дип. Син шул мәзкүр сыйфатлар белән сыйфатланган кешене Аллаһ гөнаһларын ярлыкауы һәм аңа юмарт әҗерләрен бирүе белән шатландыр. Чынлыкта, Без хисап-җәза өчен үлеләрне каберләреннән тергезәбез. Дөньяда аларның кылган изге һәм явыз гамәлләрен, мәчетләргә һәм изге урыннарга йөргән аяк эзләрен язып барабыз. Һәм Без бөтен нәрсәне ап-ачык итеп язып, теркәп барабыз. Син аларга карья халкының хикәясен гыйбрәт итеп сөйлә. Бервакыт аларга илчеләр килде. Без аларга ике илчене җибәргәч, икесен дә ялганчылар дип, кире кактылар. Һәм без аларны өченче илче белән куәтләдек. Алар халыкларга: "Без сезгә туры юл күрсәтү өчен Аллаһы Тәгалә тарафыннан җибәрелгән илчеләр", – диделәр. Халыклар әйттеләр: "Сез бит безнең шикелле үк кешеләр, сезнең бездән бернинди артык җирегез юк, ничек инде Аллаһ безгә сезне илчеләр итеп җибәрсен?! Аллаһ бернәрсә дә төшергәне булмады. Сез дә фәкать ялганчылар гына". Шулай итеп, алар элек килеп киткән пәйгамбәрләр һәм аларга бирелгән китапларны да, бу ахыргы өч илчене дә танырга теләмәделәр. Илчеләр аларга җавап итеп: "Раббыбыз Үзе белә бит, безнең сезгә илчеләр икәнне, Аллаһының хөкемнәрен ап-ачык итеп ирештерүдән тыш безгә башка вазифа йөкләнмәде", – диделәр. Алар: "Күңелебез сизә: сездән ниндидер яман афәт көтелә, әгәр туктамасагыз, тыелмасагыз, сезне таш белән бәреп үтерәчәкбез һәм безнең тарафтан сезгә каты газап ирешер. Ягъни, сезне үлгәнче җәберләячәкбез", – диделәр. Илчеләр: "Сезнең афәтегез үзегез белән. Нәрсә! Сезне бит вәгазьлиләр генә. Юк, сез чиктән чыккан халык икәнсез". Бу шәһәрнең иң кырыенда яшәүче бер кеше ашыга-ашыга килеп: "Әй халкым, Аллаһыга иман китерергә чакыручы бу илчеләргә иярегез!" – диде. Сездән иманга чакырганына хак сорамый торган кешегә иярегез! Һәм алар – туры юлны тапкан затлар. Нинди сәбәп белән мин үземне яралткан Затка гыйбадәт кылмаска тиеш әле?! Сез дә бит дөньяда кылган гамәлләрегезгә хисап бирү өчен үлгәннән соң кубарылачаксыз, Аңа кайтарылачаксыз. Аннан башканы илаһ итеп алыйммыни инде? Әгәр Рахмән сыйфатлы Аллаһ миңа берәр зарарны ирештерергә теләсә, ул илаһларның яклавы миңа бернинди ярдәм бирмәячәк. Әгәр бер Аллаһыдан башкаларга гыйбадәт кылсам, шик юк ки, ул вакытта мин һичшиксез ачык адашуда булыр идем. Мин бит сезнең дә Раббыгыз булган Аллаһыга иман китердем. Шуның өчен минем сүзләремә колак салыгыз. Аңа: "Җәннәткә кер", – диелде. Ул әйтте: "Аһ! Ни кызганыч, Аллаһ мине ничек гөнаһларымны кичереп, хөрмәтле затлардан кылганны халкым белсә иде…" Без аларга аннаң соң да күктән гаскәр җибәрмәдек. Һәм беркайчан җибәргәнебез дә булмады. Ул фәкать бер аваз булды. Һәм менә алар хәрәкәтсез калдылар. Колларым кайгы-хәсрәткә лаек булды. Аларга илчеләр килгән саен өсләреннән мыскыллап, көлә тордылар. Алар белмиләрмени? Алардан элек күпме халыкларны илчеләрне ялганга тотканнары өчен һәлак кылдык. Алар инде хәзер дөньяга кире әйләнеп кайтмыйлар. Һәм бөтенесе, – һичшиксез бөтенесе – хисап, җәза өчен хакимнәрнең хакиме алдына килеп басачак. Аларга Аллаһының барлыгына һәм берлегенә дәлил итеп, кипкән, коры җирне могҗиза итеп китерәбез, – ди Аллаһы Тәгалә, – Без аңа тормыш бирәбез дә шул җирдән алар ашый торган орлыкны чыгарабыз. Һәм Без шул җирдә хөрмә, йөзем бакчалары ясадык. Шул бакчалар эчендә ничә төрле чишмәләр агыздык. Без ул бакчаларны җимешләрен һәм үз куллары белән шунда эшләп тапкан нәрсәләрне ашасыннар өчен ясадык. Шулай да, алар шөкер итмәсләрмени? Җир үстереп биргән нәрсәләрне дә, аларның үзләрен дә, алар белмәгән бөтен нәрсәләрне дә парлы итеп яраткан Зат Аллаһы Тәгалә бөтен кимчелекләрдән пакь. Төн дә аларга Аллаһының кодрәтен күрсәтүче бер дәлил. Без аннан көнне суырып чыгарабыз да, һәм менә, алар караңгыда калалар. Кояш та үзенә билгеләнгән вакытка кадәр әйләнеп йөри. Бу эшләр кодрәт, гыйлем иясе булган Аллаһының алдан билгеләп куйган эшләреннәндер. Айны исә, туктау урыннарына урнаштырдык. Ниһаять, ул янә корыган хөрмә агачының нечкә ботагына охшап кала. Кояш айны куып җитә алмас. Төн дә көнне узып китә алмас. Һәм алар барысы да күктә йөзеп йөриләр. Без аларның нәселләрен төялгән көймәләрдә күтәреп йөрүебездә дә аларга Аллаһының кодрәтенә ишарәләр бар. Һәм Без аларга шуңа охшаган, менеп утырып йөри торган башка нәрсәләрне дә бар иттек. Һәм әгәр теләсәк, Без аларны батыра да алабыз, һәм аларга беркем дә ярдәм итә алмаган булыр иде, алар котыла да алмас иделәр. Мәгәр, аларны Үзебезнең тарафтан булган рәхмәт йөзеннән билгеле бер вакыткача дөнья нигъмәтләреннән файдаландырабыз. Һәм аларга: "Алдыгыздагы һәм артыгыздагы нәрсәләрдән сакланыгыз, шаять рәхмәт кылынырсыз", – дип әйтелде. Аларга Раббылары тарафыннан могҗиза, ачык дәлилләр килгән саен алардан йөз чөерделәр. Ә аларга: "Аллаһ сезне ризыкландырган нәрсәләрдән Аллаһ юлына да сарыф кылыгыз",– диелсә, кяферләр мөэминнәргә: "Ни өчен әле без аларны туендырырга тиеш? Әгәр Аллаһ теләгән булса, аларны Үзе туендырган булыр иде", – дип җавап бирәләр. Сез ап-ачык адашуда. Һәм алар әйтәләр: "Әгәр сүзегездә рас икәнсез, әйтегез: бу вәгъдә ителгән нәрсә кайчан булачак соң?" Алар үзара бәхәсләшеп торганда, үзләре өстенә искәрмәстән килеп ирешә торган бер аваздан башкасын көтмиләр. Алар бер-берсенә берәр төрле эш белән боера да алмаслар. Хәтта гаиләләре янына кайтып җитәргә дә хәлләреннән килмәс. Сурга өрелгәч, менә – алар үзләренең каберләреннән Раббылары хозурына ашыгалар. Һәм алар әйтерләр: "Безгә ни үкенеч! Йоклаган җиребездән безне кем уятты? Бу – Рахмән сыйфатлы Аллаһ вәгъдә иткән нәрсә. Һәм илчеләр дөрес әйткәннәр". Бер тавышның үзе җитте, менә – алар бөтенесе дә Безнең алдыбызда. Ул көнне беркемгә дә бернинди золымлык кылынмас, фәкать кылган эшләрегезгә карата хисап-җәза кылынырсыз. Чынлыкта, ул көнне җәннәт әһелләре зәвык һәм куаныч эчендә рәхәтлек табарлар. Үзләре дә, хатыннары да йомшак кәнәфиләргә кырын ятып, күләгәдә ял итәләр. Анда аларга төрле җимешләр һәм күңелләре ни теләсә шул нәрсәләр бар. "Тынычлык!" Рәхимле, тәрбия кылучы Зат тарафыннан булган сүздер. Әй гөнаһ эшләр кылучы җәмәгать, бүген саф мөэминнәрдән аерылыгыз. Әй адәм балалары! Мин сезнең белән шайтанга гыйбадәт кылмассыз, дип килешү төземәдеммени? Шайтан бит сезнең ачык дошманыгыз. Ә Миңа гына гыйбадәт кылуыгыз – менә шул инде туры юл. Ул шайтан күпләрегезне юлдан яздырды бит инде. Сез һаман да шуны аңлый алмыйсызмыни? Бу – сезгә пәйгамбәрләр, китаплар аркылы вәгъдә ителгән җәһәннәм. Дөньяда имансызлар булып яшәгәнегез өчен бүген шул җәһәннәмгә кереп, эсселеген татыгыз. Бүген Без аларның авызларына, акланып сөйләмәсеннәр өчен, мөһер басабыз. Безнең белән аларның куллары сөйләшер, аяклары исә кылган эшләренә гуаһлык бирерләр. Әгәр теләсәк, Без аларның күзләрен сукырайтыр идек. Гадәтләре буенча, бер-берсен узарга тырышып, юлда ярышыр иделәр. Ләкин алар ничек күрерләр икән! Әгәр теләсәк, Без аларны шул урыннарында ук башка сурәткә кертер идек. Һәм алар алга да китә алмас иделәр, артка кире кайтырга да хәлләреннән килмәс иде. Без берәүгә озын гомер биреп, картлыкка ирештерсәк, аны мескен, зәгыйфь хәлгә төшерәбез. Шуннан гыйбрәт алып, акылларын эшләтмиләрме? Без Мөхәммәдне шигырь сөйләргә өйрәтмәдек һәм ул аңа килешми дә. Ул башка нәрсә түгел, фәкать үгет-нәсыйхәт, зекер һәм ап-ачык Коръән. Калебләре тере булганнарны, ягъни мөэминнәрне шул Коръән белән кисәтү өчен. Һәм кяферләргә карата булган сүз аклансын өчен. Әллә алар Без үз кодрәтебез белән бар иткән нәрсәләрдән аларга маллар яралтканны күрмиләрме? Һәм алар шул малларга хуҗа булдылар. Без ул малларны аларга буйсындырып куйдык. Алар кайберләренә, мәсәлән, атка, дөягә, ишәккә атланып йөриләр. Кайберләрен исә, мәсәлән, сыер, сарыкларны суеп итен ашыйлар. Ул малларда кешеләр өчен атланып йөрү һәм итен ашаудан тыш янә күп төрле файдалар һәм эчәргә сөтләре бар. Шулай да, алар Раббыларына шөкрана кылмаслармыни? Шаять, ярдәм итәрләр, дип, алар Аллаһыдан башкаларны илаһ итеп алалар. Ул илаһлар дип йөргәннәре алар өчен әзер гаскәр булсалар да, аларга берничек тә ярдәм итә алмаслар. Аларның төрле сүзләре сине кайгыга салмасын. Хакыйкатьтә, Без алар яшерен дә, күрсәтеп тә кылган нәрсәләрне яхшы беләбез. Кеше әллә Без аны бер тамчы нәрсәдән яратканыбызны күрмиме? Хәзер ул, менә – ачыктан-ачык дошманлык кыла. Ул үзенең яралтылышын онытып, безгә мисал китереп әйтә: "Бу черегән сөякләрне кем терелтә алсын?" – дип. Син: "Ул черегән сөякләрне беренче мәртәбә барлыкка китергән Зат Үзе үк аларны яңадан терелтәчәк", – дип әйт. Ул – һәр яралтылганны белүче Зат. Ул шундый Зат ки, ямь-яшел агачтан сезгә утны ясады. Һәм, менә – сез шуннан ут кабызасыз. Күкләрне һәм җирне яралткан Зат шуларга охшаган тагын башка нәрсәләрне дә яралтырга кодрәтле Зат түгелмени? Әлбәттә, кодрәтле. Ул – бөтен нәрсәне Яралтучы һәм Белүче Зат. Аның берәр нәрсәне теләгән вакыттагы әмере: "Бул!" – дип әйтүдән генә гыйбарәт һәм ул нәрсә булачак. Бөтен нәрсәләр өстеннән идарә итүче Зат һәртөрле кимчелектән пакь. Һәм барыгыз да аның хозурына кайтарылачаксыз. жүктеу/скачать 0.95 Mb. Достарыңызбен бөлісу:
|