الْقَوِيُّ — әл-Кавий.
Аллаһы Тәгалә кодрәт ияседер. Ягъни Аның көче җитмәс бер эш тә юктыр. Бернинди эшне кылу да Аның өчен авыр түгел. Теләгәнен эшләүдә, яратуда, юк итүдә бер көч тә сарыф итмәс — "бул" диюе җитәр һәм ул булыр.
الْمَتِينُ — әл-Мәтиин.
Аллаһының куәт һәм кодрәте камилдер. Аны зәгыйфь, көчсез хәлгә китерәчәк бернинди көч юк. Ул бер эшне кылганда беркемгә дә мохтаҗ түгел.
الْوَلِيُّ — әл-Вәлий.
Аллаһ сөйгән колларының дустыдыр. Аллаһының дусларына курку һәм кайгы булмавын белдергән аятьләр бар. Ул дусларына һәрвакыт без уйга да китерә алмаган рәвештә ярдәм итәр. Аңа дус булудан бу дөньяда һәм ахирәттә өстенрәк бер дәрәҗә юктыр.
الْحَمِيدُ — әл-Хәмиид.
Хәмед ителәчәк, макталыначак бердәнбер барлык Аллаһ кына булуын аңлата. Хәмед — мактау Аңа лаектыр. Һәр барлык без аңлата белмәгән рәвештә тел белән Аны да тәсбих итәр, мактар. Мөэминнәр намазның һәр рәкәгатендә "Фатиха" сүрәсен укып Аны мактарлар. Телләре белән мактаганнары кебек, хәл һәм хәрәкәтләре белән дә мактап камиллеккә ирешерләр.
الْمُحْصِى — әл-Мүхсый.
Һәр нәрсәнең санын белүче мәгънәсендәдер. Аллаһ белмәгән нәрсә юк. Ул диңгезләрдәге суларның ничә тамчы булуын да белер. Аның өчен никадәр күп нәрсә булса да, белмәү дигән нәрсә юктыр.
الْمُبْدِئُ — әл-Мүбди.
Һәр нәрсәне бар иткән, яраткан Бөек Барлык — Улдыр димәктер. Аның яратуында үрнәк алган бер нәрсә юк. Ул һәр нәрсәне беренче яраткандыр.
الْمُعِيدُ — әл-Мүгыйид.
Яратканнарны юк иткәннән соң киредән яратучы, терелтүче димәктер. Үлем белән бөтен нәрсә бетми, киресенчә, чын һәм әбәди-мәңгелек хәят башлана. Моны эшләячәк тә Аллаһыдыр.
الْمُحْيِ — әл-Мүхьйи.
Яратып тормыш бирүче, яшәтүче димәктер. Аллаһының теләге булмаса, бернинди барлык хәят тапмас иде. Кайбер галимнәр бу исемне гарифләрнең (Аллаһының сөеклеләренең) күңелләрен баеткан, җанландырган мәгънәсендә аңлаталар.
Достарыңызбен бөлісу: | 
