Алик Акималиев. Күнөстүү элет (1974-1988)

Кусадар балаң кантет жан ачыбай.

Мээрман агайын журт, тоо кыштагым,

Мен келдим мазар баскан жолоочудай.

Куйгандай боло түштүң ичиме туз.

Тайраңдап велосипед тепкен бала,

Жайдандап суу көтөргөн кичине кыз.

Сеңселет тээ жоор ташка тармал кайьң.

Көпүрө... топ бейит... дөң... машине жол...

Көк сырдуу жыгач дүкөн... чакан мектеп...

Көзүмө дары элестеп сүрткөн айыл!
Бапырап жаткан айылым — Күнөстүү элет,

Бар күз маал берекелүү бардаш жөнү.

Үлбүрөйт бал аарылуу гүлдөгөн чөп,

Дүңгүрөйт жемиш чарбак картөшкөлүү.

Чаң, таш жол... баскан издер кыйма-чийме.

Туулган журт түк жазыгып бүткүс китеп,

Турмушуң сан барактуу кыйла дүйнө.

Көз жеткис күр өзөнүм күрпүлдөгөн.

Бийикте кербез сүйүү, кербен дастан,

Өлкөсү жомоктордун илгертеден.

Атамдын короо жайы. Көгүш иңир.

Шуулдайт ак там бою тез өскөн тал.

Арбаңыз, Баатыр Энем — кара кемпир,

Аманбы, эски маалим — эшекчен чал?!
1982-жыл

Кара Күнгөйүм
Таш кучактап аккан Каракүнгөйүм,

Ташкынында таңшык доошу дүйнөнүн,

Күкүктөгөн, кирген дарыяң жээктеп,

Күүгө келген ырлар издеп үндөйүн!

Суу чымчыгың балык илип чумкуган.

Сары өрүгүң сарымайдай эзилип,

Тамшандырат ширеси агып ууртумдан,

Күүлөргө жык сырдуу кылын каккан жер.

Күлкү, күйүт, күрөш, сүйүү, тарых бар,

Күнөстүү элет - уюп жаткан дастан Жер!

Дүйүм чөптү чаап түшөм жылгаңан,

Чөптүн жыты буттан чалып жыкчудай,

Чаңкаганда кана жутам жармаңан.

Бизди шаардан келиптир деп сүйүнсө,

Сагын, Мики, Чопой ойноп тойпоңдоп,

Бүлдүркөндөн букет сунсам Гүлүйгө.

Жарп жазылат мөлтүрүңдөн уурттасам.

Күнгө күйүп алтын болуп жылтылдап,

Жыргайт балдар кумуңда оонап турсачан.

Жаным тунуйт, мундуу суунун дабышы.

Акын кылып ийчүүдөйсүң көргөндү,

Жер бүткөндүн алакандай бейиши!

Ак Бакайдай чырайлууну сүйгөн жер,

Баш тийчүдей асманына көкмөккөк,

Бал-бал жанып жылдыздары күйгөн жер!

Туулган журттун чөп гүлүн ...

Тыңшап эргийм дыбырттаган өткөнүң,

Уктап сергийм Улуу Суунун боюнда,

Убайым, муң, тартпагандай эч мурун...

Түнкү сейил
Жалгыз сыртта басып эргийм,

Жаш сулуудай Ай да жаркын!

Жагымдуу бул жайкы кечтин,

Кара чачын аймалаймын.

Там артынан көзүм өтөт.

Шыңга караан улам тосуп,

Жибек көйнөк «булак» этет.

Күндүзгүдөй жарык тийип.

Нур шимирип мөмөлөрү,

Мөлтүрөшөт шагын ийип.

Үйдөн чыгып кире качат,

Майда балдар кээде-кээде.

Чокто сары сүт дүмбүлдөр,

Тамак бышат кемегеде.

Сыналышкан, сыйпанышкан, —

Мажүрүм талдай чачын жайып,

Сууну тиктеп суйсалышкан...

Биргелешип кайтадан күчтү топтоп,

Жетишкендей жеңишке

Балдар түртөт

Жер Шарындай

Ак карды томолоктоп.

Ядер, ок дүрмөттөлбөй...

Ором кагаз ак кебез түрмөктөрдөй,

Олпок карды сан китеп, кийим кылып,

Кийин балдар

Салмакты түртөт Жердей!

Акыл, өнөр жаңыртып, майрам кылып,

Жер үстүндөй чыр-чатак, майдан тынып,

Алып барышат келечек, жакшылыкка.

Планетти

Өлчөп болбойт наристе акылдарын.

Башы жетпес айраң-таң акылманың.

Ак Кар Баба жасашты.

«Бул ким» десем,

«Жомокчу чоң ата» дейт айылдагы.

«аа-ап» чүчкүртүп мурунумду уучтаткан.

Ашыктыктын катын шашып окуган,

даңдырдагы набай бейм кыз жапкан.

Бул айылдын куту сезим каңдырган,

«Бур-ур» дегендей озон жыты жамгырдан.

Эгер сага мен кат жазсам, уян кыз,

Күйүп түшсүн нандын баары даңдырдан.

Эгер катка жооп бербесең чаргытып.

Тептегерек токочторуң бетиндей,

тентек балдар уурдай качсын андышып,

Арнап сага жазгым келет нандай ыр,

айылында керемет бар кандайдыр.

Келген сайын кейип кетем жообуң жок,

келинчегим болсоң эмне, жарыбагыр?!

каректе сен, жүрөктө сен, жан кумар,

Сүйүү деген сен кайнаткан сүттөй ак,

Сүйүү деген көңүл таңгыс нан сыңар.

Аманчылык. Шаарга дагы келди күз.

Ушул күздөй кылым жашты жашаган,

Убайымчыл, бапыраган пейилиңиз.

Жарыктык, сиз тирлик кумар кылчу эле,

Шырдак шырып, же сүт саап, жип ийрип.

Корооң толгон жемиш багың бышчу эле.

Коңур күз. Түн. Алма «топ» деп, ат үркүп.

Бах, жыпар жыт мурун жарып бурулдап,

Бастырма там, салкын, жарык кечинден!

Уйкашы көп бешик ырлар сиз ырдап,

Бөбөгүмдү, мени уктатып көөшүлгөн.

Жоомарт күздөй күүлүү-күчтүү куракта,

Жомогуңуз дале кооз, ширелүү.

Кымбат өмүр, кызык жашоо бирок да,

Кызыл жоолук салынбайсыз сиз эми?!

«Сүйүү барбы, агай?» деп кыз кат сунган.

Сүйүү бар дейм, жан күйгүзүп жалын сөз,

«Дүрт» эткендей дуу түшкөн зал жактырган.

жатса дагы чындык издеп басам чок.

Муң, күйүү бар, чын сүйүү бар, чынында,

Чын сүйүү бар, чындап сүйгөн адам жок!

Өрт, жалыны жүрөктөгү отуңдун,

Эрк, намысы ал адамдык атыңдын,

Буң ырлар бар, шаң ырлар бар, чынында,

Чын ырлар бар, чындап жазган Акын ким?

Жогол көйрөн — жаш бийкечти азгырган!

Сүйүү бизди адам кылып жаратып,

Акын туңгуч ырлар жаздырган.

Сырдаш болор мундаш жандын тунугу! —

Сүйүү издейм, ырлар издейм турмушта,

Акын издейм, адам издейм чыныгы.

Сүйүү жок деп сүргөн өмүр жалган дейм.

Колдон келсе жакшылык иш жасаймын,

Колдон келет наадандыкка барбайм мен.

Алтын пери элестерде суйкайып.

Көздөрүнө көлдүн сүртүп толкунуң,

Күздүн түсүн чачтарына сыйпанып.

Мээримге жык, кайраттуу, бек шертиңер.

Жигит эрктүү партизан кыз Зоядай,

Жибек көрктүү сулуу Анна Кернилер!

Мажнун талдай саамай, жашың чачырайт.

Азык алып Орус жергең күчүнөн,

Ак кайыңдай бой-балтырлар чытырайт.

Мейли, сүйсөм күйүп-өчсөм мен эгер.

Эх, Пушкинге ыр жаздыртып жалбырттап,

Есенинди өрткө салган элеңер...

Күлкү, күйүт, күү чал, сүйүү айылынан.

Тун ашыгым ыр перилер туйлатып,

Тура качам жаш колуктум коюнунан.

Карегинен муз эрийт, от сөзү өктөм,

Жаз чакырып ой бүчүр жар өзөктөн.

Түн күзөтүп олтургансыйм ордуна

Бир акындын качандыр бир көзү өткөн

Сейрек мындай шык даарыган учурлар,

Сестент, тагдыр... беттейм кармаш, кыш ызгаар,

Ырчы жигит жалынын чачып саптарга,

Ысып күйөт Жанна д Арктай кыз-ырлар!

Алоо таптуу ЫР! Мээр бер, жолдо суук,

Ырыс очок, ысыт кан-жан, козго шык.

Эне сындуу экен акын жүрөгү,

Канча ырлар көз жарышкан ойго жок.

Ыр наристем! Сулуу, эр бол келишкен,

Үзүр бер деп, жемиштен деп мен иштейм,

Ак кагазга багып-көрүп чоңойтом.

Аңаалаган ууз, таза периштем!

Чоорчу жапан куш боз каркыралар.

Айтылуу жер соорусу Каркырада

«Турна-Көл» тушта бийлеп,

каалгыйт алар...
Карачы — эй!..

Каркыралар майрамын кооз,

Дүйнөлүк кереметпи дал ушул жер;

О кызык кумар жазган кубанычтар,

О, ысык лаззат алган сүйүшүүлөр!
Мекенге кайтып келүү бактысыбы,

Туулган журт кулачына конуп-учуп,

турмуштун ысык-суугун бөтөн жакта,

көрүшкөн айрылгандар жолугушуп.

канатың канга чылап карап турдуң;

түтөгөн кыйрап жаткан Ливан жерин,

түңүлүп куугун жеген Араб журтун.

тынчтыктап айыктыңар жараат танбай.

учтуңар континеттен континетке,

кыргыздын жерин эңсеп канат талбай.

жазгандай асман толо сап-сап ырдан.

Кайрыктуу түрмөктөрдөн тартуулачы,

карыткан доорлорду дастанындан.

көк мелжип дүйнө кезип сызгансыңар —

Кыргында набыт болгон эр жигиттер,

Үркүндө шейит болгон кыздарсыңар.

Келгиле, жакышылктын өлкөсүн көр.

Жаныңар жараланса, Ата Журтум,

Элесин дары кылып көзгө сүртөр.

Биринчи ирет келүүм ушул Таласка.

Салам айтам, тээ бабалар журтуна.

Салам айтам, Улуу Ата Манаска!

Бакай бабам,

Кырк чоро шер абалар,

Чоң казатың, азап, ар-намыс.

Умай энем Каныкейдей апалар,

Чыйырдыдай байбичелер, арбаңыз!

Адырмак төө

Ай талаалар — ыйык жер.

Уюткубуз анын аруу турпагы.

Айчүрөк кыз, Семетейдей жигиттер,

Бүгүнкү муун — байыркы элдин урпагы.

Шаңшыйт.

Таңшыйт ырлар шаттык — кайгыдан,

Таң ашырдык жылдыздуу ыр кечени.

Токтогулдук акындардын айылынан,

Салам сага, Чыңгыздардын мекени!
1981-жыл

Таласстык кыз - Чолпонайга
Айттың жылдыз атынды - Чолпонай деп,

Көңүлүмө нур чачып шоолаланган.

«Бир таанышкан жигиттен корком аи» - деп,

Ишенбейсиң көзүмө умут жаңган.

Жоогазындай жүрөктү жылыттыңыз.

Сүйүмбайдын ырындай сүйкүм бийкеч,

Байдылданын ырындай кылыктуу кыз.

Арзуу сырын ачык айт сен уялбай.

Жүзүң мага тааныштай жылуу учурайт,

Жүр ээрчитип кетейин Даииярдай.

Өчпөй турду калың кар жаап үстүмө.

Оо, Чолпонай, кара каш буудай ирең,

Жамыйланын сиңдиси болуп жүрбө.

Мээр сөзүң максатташ сүйүүм козгойт.

Көктө күйгөн жылдызга жетиш оңой,

Сага, Чолпон, -

Жетишим кыйын окшойт.

Ысык-Көлгө
Жомоктой, түштөй жоорудум канча баянын,

Барам ден далай баралбай жүрүп Көлгө мен.

Кылымдар туткан кыргыз журт кымыз аягын,

Кыялкеч таазим этем дейм кетип: өлбөсөм.

Шааниңди жутсам шараптай кечки өртүңөн.

Көңүлдө ызам, көөдөндө кусам буулугат,

Көрөм деп журуп, көрө албай жүрөм Көлдү мен.

Түтөткөн жанын түн өткөн сайын Алыкул.

Сары жарык айнек сагынычтуу күйөт шам чырак,

Салам ыр жазган садагаң да бир Алик кул!

(Жомок)
Тээ, илгери...

Шамал боздоп, кум учуп.

Чөөлөр кишиң жеп кетчүүдөй улушуп,

Каракталып эрме чөлдө үч адам

Калган экен кербенден кол жуушуп.

Айла куруп, чөч түшүшөт тынып тим.

Чаар жылан, кара курттар кыжыйт миң.

Уранды шаар...

Ууртам суу жок кудукта.

Жумуртканы бышырчудай ысыйт Күн.

«Кайдан гана шайтан айдап мен келгем,

Кантип чыгам калдайган бу кең чөлдөн.

Өлүш керек көп кыйналбай! — деп бири,

өңгөч катьш өкүнүчтүү жан берген.

Экинчиси терең батып убайга:

«Эл жашаган жер бардыр деп бу жайда».

Жан далбастан ары бери жол издеп,

Мурт өлүптүр жетпей кудайга.

Үчүнчүсү кийми тытык, ач арып,

Үмүтү күч!..

Чымырканып бут талып...

Жетти акыры гүл жемиштүү өлкөгө,

Жалаң бир түз багыт менен бет алып!

Бир ууртам суу — бир көз ирмем өмүрдөй,

Бир ой кайрат, бир сөз чыдам темирдей.

Кыйналыштан, ишеничтен иле таап,

Адам, жаша — сен өзүңдөн жеңилбей.

Босогондон төргө чейин суз тартып,

Ээн, кууш далис бойлойм көңүлсүз.

Көтөргөндөй жонго бир пуд тузду артып!

Кубанам го десем эрте мен келип,

Кусалуу бой үшкүрүктүү дем керип,

Эстейм жылуу уядай кооз бөлмөнү,

Учуп кирчү чабалекей өндөнүп!

Сайрачу элек «Кызгалдактуу көктөмдү»,

Сгынтчу эле «Сүйүү жазын» черткен күү,

Курсташ кыздар баары чыгып турмушка,

Курдаш балдар үут үйлөнүп кеткенби?

Сонун эле бу «Адабий ыр кечең.»,

Шаттуу,таттуу «Бий», «Дискотека», «Ыр кесең»,

Тыз эттирет ичти сырдаш курбулар,

Жаш акчудай кирпигимди ирмесем...

Бар өзүнүн, «генийлери», «акыны».

Барат көздөн көз талыткан окууну,

Түндү түрүп, айлап тайгак жол басып,

Беттегенбиз Маркс айткан чокуну!

Илиньбестен айнекке эт баштыктар,

Ичти сыйрыйт аңылдаган боштуктар:

Сыздап турат классиктер дубалда,

Муздап турат кыз жыттанган жаздыктар.

Ичиркенип, бүткөн боюм кетти ушуп,

Шыпты тиктейм, ооналактайм, бүк түшүп,

Ыр сурабайт, оку дешпейт сүйүүдөн,

Буркурабайт ашканада эт бышып.

Жатаконок — жылдыз кемем уядай,

Жан-дүйнөмө жарык чачкан чырак ай,

Түнү олтурсак сабак окуп, ыр жазып,

Күйүп кетчү электр шам чыдабай!

Татаал сыры мага анын,

Жүрүшкөндөй жашоодогу кадамын,

Ким шахматты ойной алса эң мыкты,

Ошол менин бир кадырлуу адамым.

Ар беттеште мен жеңишке жетем дейм,

Анык утса ызаланбайм, кекенбейм.

Атаандашым, алсыз болсоң ойнобойм,

Атаандашым, күчтүү болсоң, экен дейм.

Жүрүшүндө сак бол, ар бир сызыкты,

Алдырбагын шашылып каның кызып бу.

Таңкаларлык Шахмат деген Улуу оюн,

Табышмактуу, тамашалуу, кызыктуу?

Каршы таштар кара, ак ниет кишилер,

Күйөрмандар тартипти так түшүнүшөр.

Ак ойнойлу намыс бербей бетме-бет,

Айтпагыла бышып турса ичиңер.

Жылдырбагын тымызын кеп унчугуп,

Жый оозуңду — ал чыккынчы тыңчылык.

Ушунчалык жоготууга барган соң,

Утуум керек, калуум уят тең чыгып.

Ата Журтум, ар намысым жеңилбес,

Кыйын жолдо кызмат кылган гений-Ферзь!

Чыдам керек, акыл, кубат, шык керек,

Чыныгы зор күрөш жүрөт көрүнбөс.

Он төрт жоокер, кыйышпас дос, бир тууган,

Ордого чап, күлүк атчан жүр чыгаан.

Марам көздөп күтүлбөстөн мат койгон.

Майдандабыз жарланган, курчуган.

Университет
Университет -

Кыргыз журтка туңгуч Лицей;

Жаштыкты сезем сенде таштагандай,

Көрөгөч көкүл түшкөн көздөр жайнап.

Дарс окуйт Мамбетсариев кашка маңдай

Дүйнөнү түрө тиктеп...

Кызуу талаш.

курчаган, курсак ачса аган кайыл.

Карашкан генийлердин көзү менен,

калк болот студенттер ачык, шайыр.

Маңыздуу чаалыктырган семинарлар.

Саысызбай... калбаат декан кабак түйгөн.

Эргиткен а бизди шаар, сергиткен баар,

Жандырган жылдыздарын көгүш дүйнөң!

Залдарың титиретип ыр окугам,

Сулууңа сук артканмын эстен танып.

Биз оттуу ырчы Пушкин, Белинскийдей

Жаалдуу сынчы элек биз өрттөй жанып.

Университет -

Оо, илимдин Ак Храмы.

Энедей аяп баккан арзууң күчтүү,

Кемедей кеттик сени жээкке таштап.

Аңтарып шкафтарың китеп жүктүү.
Поэзия
Ыр дүйнөң — сыр дүйнөмдүн Лаззаты, эх!

Сүйүүдөн айыгалгыс жаратым эч.

Акындык кыйын чакта кишичилик

Бир гана жакшы саптар жаратуу эмес.

Көз жарып, ой баладай чыңыргансып

Дүйнөнү карт акылы, наристе үнү

Жанымды жарып чыгат чынымды айтып.

Акыл — чеп, сезим — сепил, жеңил жетүү.

Поэзия — бирден миңге жарык чачып,

Турмуштун кыйын жолун жеңилдетүү.

типтирүү, өлбөс-өчпөс жарат элес,

Акындык мүлдө дарттан айыктыруу,

тек гана өзгө жанын канатуу эмес.

Турмуш катуу соккуң эстен тандырган.

Бир узак жол көз ирмемге татыбай,

Бир кыска жол карегимди талдырган.

Ах, ызалуу тагдыр башты катырды ал.

Кыйры чексиз кызык, кымбат, кымбат ай-

жылы,

Берилүүдөн жүрөктөн чык ый жарып.

Шаттуу болот күйүттөн соң күлгөнүң,

Таттуу болот тапкан бактың, кыйналып.

Жазмыш сынайт ичте ыйыңы.

Күйүп жүрсө, күрөш беттеп кар-бороон.

Сүйүп, жүрсөң, баш айлантат куюуну.

Ата-Журтуң зор максатка жолдогон.

Көксөп өткүн көз өлчөгүс сапарды,

Тепсеп кеткин мажестикти болбогон.

Жапырт катыш, дүйнөлүк жер картада:

Мелжийт багыт тынчтык жүрүш-кыйын жол,

Биздин муун, эрте карып, чарчаба?

Күрөшүм бол, күлкүм да бол, ыйым бол.

Келечексиз жеңил жолго түшпөймүн,

Келечектүү ак жол деген кыйын жол!

Элесиң сиңип кетип жашыл шаарга.

Калдымбы караанындан кайгы жутуп,

Кайдасың, кайдасың дейм Асылзаада!?

Көзүмдө сени эңсөөм күч учкундады.

Сага окшоп кыздар мага өчөшкөнсүп,

Сага окшоп кийинишкен бүгүн баары.

Умсунам сагынычтан кусам артып.

Сага окшоп жазгы жоолук салынышкан,

Сага окшоп кыздар мени ызалантып.

Жашынып жүрөк ыйын төгө турар.

Издетчи, ирмем дагы көрүнбөстөн,

Чын эле каалаганың ошол чыгар?

Өзүң деп өзөгүмдөн күйүп-жанып.

Басынбай, жакшы кызга жолугармын,

Байкабай сага окшош деп сүйүп калып.

Айыңдардан жүрөгүм жырп токко урар.

Мени сүйгөн сендей жубай болбойт эч,

Сени сүйгөн мендей түгөй жок чыгар?

Мээ жеп ушак менден үздү колуңду

Калп айтышат сени чанып кеткен деп.

Жаңылыштуу, кызганычтуу жолумду,

Баштан аяк салгым келет кетмендеп.

Арзуумдун ак акталбастан күнөөсү,

Ак булуттай айрып кетсе чагылган.

Мен татына кыздын болуп күйөөсү

Сен башкага туш болорсуң багыңдан.

Бир таарыныч жазаң тарттым жан теңим,

Айрылышсак биз таанышкан бу жайда,

Чоочун жакта жашап чоочун ак келин.

Балам муну билбес кошо ыйларда.

Жаал кайнап, жалын сезим, күйөт муң.

Жалбар, жокто, ыйла, кыйнал, кекенгин,

Көкүрөктө алоолонгон сүйүү өртүн.

Көз жаш менен өчүралбайт экенмин!

Сүйүү ырлары сүйгөнүндү чакырат.

Очор-бачар үйгө толсун бала-шаң.

Айрылышуу — уудан дагы ачуураак,

Айрылышуу — ал эки өлүм, кааласаң.

Нээтиң түздөп, бактыңды күт, кеч келбе,

Не жетсин дейм эң бир тунгуч жубайга,

Алмаштыра албайт аны эч пенде,

Алмаштыра албайт аны Кудай да!

Жалбырактуу тал чырпык,

Чапкылап көгүш айнекти.

Чаң баскан сынык Терезе

Көзүнөн киргил жаш кетти.
Чагылган атып сур булут,

Чачырайт арча от бутак!

Жазыдкка башын каттырып,

Жаш баламды коркутат.

Чаба жаап ак жаан төгүлөт.

Чарчап суу болуп олтургам,

Чакылдайт саат мээни жеп.

Беш чарчы айнек бети жаш

Ак көйнөк, кара күрмө-шым

Каткырып чуркайт эки жаш.

Жыландардай ийриңдеп.

А бир кез жаным чыйрыккан,

Ачуу сөз уудай сиңген көп.

Үшкүргөн анда кейиштүү.

Кеткен жаз азап-тозокпу,

Келген жаз жыргал бейишпи?

Телмирсе кимдин айбы бар?

Шатырап жааган нөшөрдө,

Шаттык бар, бакыт, кайгы бар.

Бек койсун жалгыз мөөрүн турмуш сага.

Бал балам — экинчи өмүр, ыр китебим,

Дүйнөгө жарык көргөн бир нускада.

Ата-энем мээнет баркын туйсам кыйын.

Сен окшойм — 27 жыл мурдагы,

Сен менсиң — 27 жылдан кийин.

Бердим мен сүйкүм лирик атын саган.

Апандай күлүп жайнап кир жок ичте,

Ыңаалап мени тартып ачууң жаман.

Чакырсын дүйнөлүк тил «ыңаа» дайым.

Балык ооз, балапан чач, быйпык мурун,

Жыттоочум, жыпар мончок, айланайын!

Жаңылыштык, катам тытып, өчүргөм көп.

Журт үчун сен бир мыкты чыгармам бол,

Айтышсын сулуу, таза көчүрмөн, деп.

Жыргатат клоундай куудулдугуң.

Кайталап чоң атандын жаштык кезин,

Жаткансыйм өзүмдү-өзүм багып уулум.

Арман-баян...

жаагансып сары барик, тушубузда:

Күйөөдөн бакты ачылбай калган аял.

карт бойдок жетпей калган сулуу кызга.
Турмуш эт жүрөгүмдү туздайт менин

туугандай бөтөн жанга муңдаштырып.

Күйүттүү күүнү тыңшап сыздайт келин,

түтөтүп... күйүт чегет бир карт жигит.

Токтолдук. Бирок жүрөк оту менен:

Ааңгемелеп акылман сөз,

Гейненин учкул ырын окуп берем.

Талаа стан...

каптайт обон коңгуроолуу,

не деген сезимдер бар кайгы ырында.

черткендей алда кайдан домбураны,

эгин жай толкуп турду ай нурунда.
О, менин болчу жубай сырдаштарым,

түшүм той, шаттык үйүп, шайыр күлүп.

Багын көр, дан сапырган бир жаш айым,

арзууң тап, кызыл тарткан шофер жигит.

татыктуу болбосо ким келекелейт.

Сүйлөшөт ал эки жаш.

Кырмандакеч...

бийлешет сары бариктер, көлөкө, чөп...

Жарыктык, Коргоол ата!