Ишеничте окурмандардын калыс тараза баасына татып, жылуу пикирине арзыйт деп ойлойбуз Акималиев Алик. Ханда жок байлык Манассия: Тандалма: 1-том. Б.: «Айат», 2008. 232 б

Күлүп турсам эч нерсени ойлонбой,

Жагат сага.

Бирок, сүйүүм денемде,

От айланып чуркап жаткан жолдордой.
Же тийишип кыз-келинге шоктонбой,

Бейгам жүрсөм жүрөктөргө от койбой,

Жагат сага.

Бирок, сүйүүм каректе

Жолду айланып чуркап жаткан оттордой.

Шаар.

Кеч.

Бийкечтерге чап жабышат карегим.

Ашыктыктан махабатты чогултуп,

Арнайм сага бул кумардын белегин.

Эркек туруп, мен көзүңө чөп салбай.

Алыс кетсем, ичиң бышып күтөрсүң,

Айжарыкта бирөө менен баскандай.

Санаа менен кызганычка кор болбой.

Бул калаадан сүйүүм жөнөйт айылга,

Жарык чуркап бара жаткан жолдордой,

Жарык чуркап бара жаткан жолдордой...

Элегия
Алтын баштан бак кетип,

Азап-зарым ташка өтүп,

Ээн жерде олтурам,

Эки көздөн жаш кетип...

Эх, аянычтуу тагдырдан,

Нени көрдүм?...Эң. туңгуч

бактыяардан айрылгам.

Айдап тагдыр камгактай,

Арып-ачкан арбактай,

Бейит болуп олтурам,

Беттен агып көз жаш жай.
Эч жан мунум билбестей,

Эч ким менен сүйлөшпөйм

Эңгиреймин ичимден,

Эрме чөлдө күмбөздөй.

Көздөй дос салам бербейт-ов!

Жылуу сөз айтып жаныма,

Жылан да жылып келбейт-ов?!

Алкымымды жаш жууган,

Эки көздөн жаш төгүп,

Ээн жерде олтурам...

Уккулуктуу чурулдап,

Жаш балдардай күлүп-ыйлап эчкирген,

Кымбат, кызык жолугуумду утурлап,

Кыздарга эмес, бакаларга кеттим мен.
Табият бу табышмактуу үн салган,

Коюу түнгө чылангандай коңур күз.

Эс-мас эргип баар жытынан гүлзардай,

Шайыр кыз ай, күтпө мени көңүлсүз .

Коомай басып көрдүм жээктен тээ терең:

Сыйкырлаган шоола оронгон түнкү асман,

Ай каалгып, будут көчүп ээрчиген.

Балалыкта жакшы көрчүм жандай мен,

Балкып, калкып тынч чайпалтып көлчүктү,

Чалчактаган чаар бакалар, чардай бер!

Айып көрбө буга жүрөк эришин.

Эгер ичтен сүйчү болсоң жакшы кыз,

Бакаларды тыңшап жатчы мен үчүн.

Күзгүгө кел, ойунду бөл мага да,

Жылмайыңкы жамалыңа Ай тунуп,

Булут болуп бултуюп кой, садага.

Жашоонун жазсак нагызын.

Тулпардай жирейм турмушту,

Туйлаткан байге - намысын.

Жазмыш бер, өмүр жол узун,

Сан миң кол бүткүс жумуш бу, -

Узанам жалгыз, тымызын ...

Батаңды берип бакты аччы?

Кайгыңды беттеп жол тосом,

Миң колдуу болуп миң баштуу,

Эгер акын болбосом,

Болмок окшойм колбашчы.

Ажат ач, чырмайт кимди азап?!

Жарк десем тыйып көз жашты,

Полк менен баштайм ыр - казат.

Кырына чыгып кырк жаштын,

Азынап чуркайт бир боз ат.

Саадакта калган жебемин?!

Тагдырга жарык таң атат,

Таарынба, журтум, эгерим,

Миңдеген Алик келатат,

Сен мени, -

Бир Алик экен дебегин.

Күзгүдөгү сүрөт
Жасанып күзгү алдында күткөнү үчүн,

Жаш жеңем сулууланып жаткан чагы,

Буудай жүз, уурту аста жылмаят да,

Буландайт толкун өрүм калтар чачы.

Ийилген ичке, назик эриңдери,

Деңиздин кечки кызыл ак чардагы.

Ашыгып күн мандайдан өткөн тура.

Балкылдайт тору бети албыргансып:

«Бала дейт тилегим чын берген куда...»,

Дегеним агаң «учма кабар»* салган,

Аскерден кызмат өтөп келген мына...

Жан көңүлү баар сезип көлкүлдөдү.

Чымырап көк көйнөгү боюна чак.

Этегинде эрте жаздын өрт гүлдөрү.

Кубантып ал жээктин кылаасына,

Кумардын алып учат келгиндери!

Экөө жай черин жазар сагынычы.

Ээлигип, эңсеп уза-ак таттуу сүйүп,

Эриндин ысык желдей жалынычы.

Болкулдап эргип, тамыр жүрөк түтпөйт,

Болчу, болчу, бул түн лаззат жолугушуу!

* * *
Эки бетиң, ак алмадай барсайып,

Эми бышып аз-аз кызыл жүгүргөн.

Алсаң өөп, даамы чыгат ансайын,

А эртең кеч, тат дегенсийт бүгүн сен.

Кочкул жүзүм кош карегиң моймолжуп,

Койсоң карап мөлт дейт түшкөн эки дан.

Тамшан такыр эстен танып, опкоолжуп,

Тандайына тамбаса да эрийт жан.

Эрдиң кызыл анар ширең сыгылган,

Жамалынан аймап келип таткының,

Сүттөй ууз денесинен жыйылган,

Алкымынан бал каймагын калпыгын.

Дегенчелик. Ак жай жыты буруксуган,

Айылдык кыз, сен ийниме баш коюп.

Аста энилип сүйүп койсом ууртундан_г

Ширең чыкты көздөрүмдөн жаш болуп.

Кудурет жыйна бойго курч чагында.

Жер шарын жалгыз ээлеп падышадай,

Олтурам мен кул болуп бир сап ырга.

Бийкечтин түндө кел деп каккан кашы.

Акындык же күлкүдөн же күйүттөн,

Сызылып беттен ылдый аккан жашы...

Алмашпайм чачсаң дагы башыма алтын.

Акындык эски үстөлгө бербес элем,

Ал дешсе падышалар алтын тактын.

Пас андан Президенттин орду дагы.

Алмашпайм мен акындык жер кепеге,

Берсең да Өкмөт үйү, дачаңарды.

Темасы повесть, эссе, романындын.

Шамчырак карегимден, жүрөгүмдөн,

Өтөт бүт пендем жаман, жакшылыгың.

Кыргыз деп силкинтсек бүт дүйнө жүзүн.

Багынбайт Бушка, темир кушка дагы,

Чөгөлөйт бир сап ырга дүйнө бүтүн.

Кул - уста чебер зерттейт ар бир сөзүн.

Бир сап ыр - илхам, күч да, үшкүрүк да,

Сүйүүм да, жылмаюум да, эркелетүүм...

Тынч музыка жай сыбызгыйт муңга жык.

Эске түштү качанкы бир шорлуу кез,

Ээсиз сүйүү эчак кеткен ыйлатып..

Сүйүнүүлөр... таарынуулар... айрылуу...

Чылк кумардан бүткөн чыгыш күүлөрү...

Индиянын сүйүү аваны кайгылуу..

Огинский! Көздү талаа жаш кылган.

Бетим жууп ысык муңдуу тамчылар,

Белгисизге бет алгандай тагдырдан.

Кандай мукам кайрыктар бар сендеги.

Муң жыргатып кечки элет жер жымыңдап,

Тунжуратып туман баскан жергеми.

Чырактар, аи, жанган күүдөн жел үйлөп .

Айыл-шаарлар ойго батып кыялкеч,

Жандүйнөмдү магдыратып мээрим төк.

Жүрөктү эзип көз жаштарың чайыган.

Жай музыка «кайф» кармайм мен сенден,

Чөп тамырын жибитчүүдөй музыкаң.

Ай жарыгын төккөн өндүү гүлдөргө,

Ачылгандай көңүлү гүл бир пенде.

Себеленген күү жаанына жан тосуп,

Сени тыңшап келаткандыр бир жерде…

Көзөл көйрөң куруп кетсин шумдугуң,

Эстрада күчүктөрү чаң салып,

Бийлеп жатат жинди болгон бул кылым!

Ууга чыккан машкелердей шалпаңдап,

Жоболоңдуу жорук баштап ийчүүдөй,

Жоон сандуу ойсокелер шайтандап.

Чаңырышып, тилин сунуп, тостоюп,

Айкырышат үзүлгөнчө өңгөчү

Акылынан айныгандай мас болуп.

Олжолошот бекер акча, жеңил даңк.

Качан биздин жүрөк, акыл-эсибиз,

Бахтын мукам залкар күүсүн кабылдайт?!

Нервге тийген ачуу үндөй таңылдап!

Рок-н-ролл мээни жарат заңылдап!

Качан биздин ак мармар таш залдарды

Улуу Моцарт музыкасы жаңыртат!?

Уюткандай жүрөгүңө куйсамбы?

Качан эргийт, оргуйт канда ташкындар,

Улуу кыргыз руханы - миң сан күү.

Батышка кул, баш айланган тепселип.

Ыймансыздык берч жан дүйнөбүз кыйратып,

Ыйык Чыгыш өрттөлчүдөй жаш төгүп.

Токтоткула, Үн Согуштун шумдугун.

Эстрада фашисттери даң салып,

Ыйлап жатат жинди болгон бул кылым.

Көз өлчөмүм жетпеген.

Не деген шык, -

Көкүрөктү өрттөгөн?

Халтурщиктер чыгып жатат астыга,

Классиктер менен келем артта мен.

Отуз жаштар, кенч мурастар уюткум.

Ок мизинде ойлоп элдин тагдырын,

Эрк талашкаи мизинде албарс кылычтың!

Баскан сайын батман жүгүң оорлогон.

Көксөп келем көз өлчөгүс сапарды

Өрттөп келем мажестикти болбогон,

Түшүнбөстүк, мерездиктен аяздуу,

Чыйрыккандын ичи-койнун жылытып,

Оттуу саптар жирейт кардай кагазды..

Эл-жерде бар турмуштук ыр миң санат,

Эргип изден, тагдыры бар чылк талант!

Калем менен капкалуу шаар багынтсаң,

Кандуу кылыч, ок жаңжалы тынч алат.

Кыргызына кызыл жалын ыр чачат!

Борс-борс күлөт жылуу жерден жазгычтар,

Бороон боздоп, беттеп жүрсөм бурганак.

Жармач ырлар жайнайт журнал, гсзитте,

Жазмакерлер жалаңдашып кезиксе,

Келжирек сөз, чагым кептен арданып,

Эх! Асынып өлгүң келет эшикте.

Карөзгөйгө түкүрдүм да, түтөдүм.

Көп кечикти, качан чыгат билбеймин,

Көктөмдөгү кызгалдактай китебим?!

Каржалсам да кайратым бел чечпеген,

Таланттуулар атып чыксын астыга,

Жамакчылар калсын самсып артта жөн.

Саади сындуу сан кенч ачсам көп жашап.

Белгисизде, -

Аяздагы от күйөт!

Бет алдымда, -

Көз өлчөгүс жол жатат!

Алоо төгөт өрт көзүң.

Жалт карашың, түшүрөт-оф,

Жаш бойдоктун шапкесин.

Бир жигитке бап кезиң,

Карап койсоң, түшүрөт-ов,

Карт бойдоктун панкесин.

Айдың-Көлдүн аккуусу,

Оргуп турма шаттыгың,

Олдо кургур, жакты ушу.

Сезимдердин оттуусу,

Тынчымды алат, негедир

Тынч күндөрдүн шок кызы.

Же жан түтөп көңүл кирдеп калса да,

Поэзия, таза сүйүп өзүндү,

Чыңдык менен күйүп келем мен сага!

Арамдыктар алдап шагым сынса да,

Поэзия, тепсеп өтүп пастыкты,

Улуу жолдор менен келем мен сага.

Кыйратам деп кырсык, мушкул турса да,

Поэзия, кыйсыпырдан сак өтүп,

Кыйын жолдор менен келем мен сага.

Көкүрөккө же бүт Жахан сыйса да,

Поэзия, жеңил, кыска жол баспай,

Уза-ак жолдор менен келем мен сага.

Акыр шыгым табат сөздү алтын баа.

Гений сындуу керек тура кудурет,

Бир сап ырды жаратуунун алдында...

Аялдын жүрөгү эрийт.

Аял көрсө –

Эркектин жүрөгү өйүйт.

Мансапка күйүп-түтөп,

Эрке айымдар,

Опоңой күлүп жетет!..

Бул бир сөз - «ал» дагы «тын».

Кырк эркекти

Алдап кетет бир катын.

Алтын жаткан жерде, -

Жыландын уюгу бар.

Шоңдуктан, -

Аял тили бал дагы заар.

Калалекте катыгың жеп,

Эркелетип сыйлай жүр,

«Алтыным» деп.

Сөз салсам - сиз каршы алып өчүрөсүз,

Бир сулуу кыз экен деп мен ойлосом,

Ах, келин турбайсызбы?

Кечиресиз?!
Бозойго түгөйлүү жан карабастыр,

Боздотуп селки жанды аябастыр.

Болпойгон жоош неме, «жеңе»- оо десем,

Кызмык дейт дагы бирөө.

Балээ баскыр!

Сыйрылган жараат
О, мезгил мерес, а турмуш катаал,

Шакардай кайнап илхам-шык, от ал!

Көрүнбөс тажаал казаттар үчүн,

Көөнөрбөс эски таланттар үчүн,

Көкүрөк күйгөн сүйүүлөр үчүн,

Жыргалдар үчүн, азаптар үчүн,

Көтөргөн баардык жакшылык үчүн,

Жүрөгүм окшойт кан толгон бокал.

Шараптай каным,

А дале денем от менен жалын.

Сыздатса дагын

Сыйрылган жараат,

Сызууга болбойт өмүрдөн баарын.

Аятымыш эки тамырдан «дүрт» деп,

Жыйылып келип, капылет эргип,

Калем көөр төгүп, оргуштап жүрөк.

Аза, бой «дүр» деп, чымырап башым:

Кайдасың эми төгүлгөн жалын,

Төгүлгөн жалын,

Төгүлгөн жалын!?.

Турмуштун каарын жумшартып шарап.

Арзуусун таппай, ааламга батпай,

Армандуу Алик жалбырттап барат.

Жаш курбал жайнап, сен кайнап турчу.

Оодарып ийбей бүткүл жер үстүн,

Жакшылык, эрдик, тагдырлар үчүн,

Жараткан Кудай, ырайым кылчы?!
Сыйрылган Жараат сыздатса дагын,

Сызууга болбойт өмүрдөн баарын.

Карагат кызга мен ашык чактай,

Кайдасың эми, төгүлгөн жалын,

Төгүлгөн жалын,төгүлгөн жалын...

Куюн өрт, бороон, жамгыр, кар сабап,

Кусалуу дүйнөң алдыртан карап.

Арзуусун таппай, ааламга батпай,

Алкымдан аккан ачуу көз жаштай,

Армандуу Алик жалбырттап барат...

Жаш буурадай чамынтып,

Миң булактын кайнар күчү оргуган.

Ыр окушкан акындай зал жаңыртып,

Толкундарың тура калып ордунан!

Сергектенип шоокумданып күн-түндөп,

Сен Алп Дайрам,

Кылымдарды багынтып,

Безеленген шаң учурган күлкүңдөн.

Бетке тамат карегиңден жаш ыргып.

Сыбызгыйт күүң, жер тамырын бошоткон,

Сырын тыңшайм тээ байыркы элимин.

Тайлак кезде чөлдөп өткөн бу Оштон,

Инген тоолор ийип сыздап желиниң...

Ал кайгы күн, Кайрат алды жаңы ырдан,

Сал, кайрыгын, кубаттуу доош, обондун.

Ыйлап келип казал чийген Бабурдан,

Туйлап чыктың, ырларынан Жолондун.

Мажүрүм талдай, чайың ичтим кылгырып,

Махабаттуу жан ысыткан аптабың.

Акын дарыям, өрөөндөрдү гул кылып,

Ага берсин, кашка мөлтүр саптарың!..

Жаш чакты байкең өткөргөн,

Турна моюн, бото көз,

Тумар бой бийкеч о, Лира,

Туулсаң керек Ак Мөөрдөн?!
О, Лира! О, Лира...

Атың да, затың да

Шык берген акылга

Сен - муза, сен - лира...

Ар-ира, ай-ира,

Каалгып бийлейли,

Ары да, бери да.

Айчырай, асылзаат,

Арууда, пери да.
О, Лира...!

Алыстап жаштык сүйүүмдөн,

Арманга баттым бу күндөн.

Агатай болуп жүрөйүн,

Төгөрөк беттүү бал-бал көз,

Төгүлгөн сулуум о, Лира,

Төрөлбө Таттыбүбүдөн?!
Жарылгым келип кусаман,

Жабыркайм жазмыш ызаадан.

Келиним да болсоң, мейли элең,

Кебинен наздуу нес болсом,

Керемет кызсың, о, Лира,

Кем эмес Мона Лизадан.

Танчудай эстен бүт аалам.

Татына болсун кыз сиздей,

Бейиштен «жарк» деп түшкөндөй,

Жаралсаң керек сулуулук –

Кудайы Афродитадан?!

Ырларын окуп чыктым Рембонун,

Кыштактан шаарга жаш акын келип,

Адашкан беттеп күрөш бороондорун.

Көнбөдүң жазмыш тажаал кордогонго,

Сезимтал, сергек, курч да, сүрөткөр да,

Сен бир жаш гений элең, о Рембо!

Жаптың замат үч жыл өтүп...

«Жан-Мари колу» менен «Мае Кемени».

Көр, ыплас, тар чөйрөдөн тажап качып,

Койдуң сен ыр жазганды таштап эми.

Кайыш күрмөңө тигип кырк миң доллар.

Элетте тынч ыр жазбай жашамаксың,

Жар кылып бир француз айымын жалжал.

Жоготуу - алыш эмес атактарды.

Арзыбай нечен жылкы селсаяктык,

Үч жылың үч миң жылга татып калды.

Не эле жеткен чеги акылыцдын?..

Тоомундай тогуз жолдун Поэзияң,

Тогоошуп турат мына эки кылым.

Жарк эткиздиң көздөн кайып перини.

Беталдыман бүт ажарың төгүлгөн,

Чылк нукура сулуулуктун Генийи.

Үрөй учкан дүрбөлөндүү убакта.

Түшкө кирчү бойкеябетиң, асыл баа,

Тыңшагансыйм найын үнүң узак-ка...

Кыялдар да сапырылып мурдагың.

Унуттум мен айчырайлуу шол көрктү,

Унуттум мен найын үнүң, дилбарым.

Күндөр өттү, күңүрт суз да маталган.

Кудуретсиз, Мухабатсыз, Көз жашсыз,

Кунары жок, жашоо шыксыз жок илхам.

Жарк эткиздиң, кайра кайып перини.

Так бет маңдай көзгө кеттиң төгүп көөр,

Таза чырай сулуулуктун Генийи.

Касиретим кабыл кылып муңдаш жар.

Кумарлантып, кан дүргүтүп илхам-шык,

Кудайым бар, сүйүүм да бар, көз жаш бар.

Шылдың кылып жыргап күлсөң каткырып.

Мен ал чакта элесиңе жалынам.

Ыр жазармын көз сурмамдан жаш сыгып.

Сейил курсам достор менен шарактап.

Мага деген сүйүүң кыйнап жашыруун,

Сен ал кезде ыйлап жатпа шолоктоп...

Уябыз чаар жылан бошотту да:

Сүйүүмдү жыргал десем - тозок экен,

Сүйүүмдү ырлар десем - кошок тура.

Уугуп бүткөн боюм ачууркандым.

Махабат - жаш кайрыктуу качаңкы күү,

Эски бир аван созгон жаңы ырларым.

Бир жылда мен жүз жашка карып калгам.

Чертемин миң кыл тамыр жүрөк комуз,

Жан теңим - кыска таалай, алыскы арман.

Бакыт тап! Ырас, жашайм өлбөйм жерде.

Торгойдой тик атылдым безеленип,

Жыландай заар чачса курган пенде.

Кылдардай дирилдеген калтааруусу,

Эркекти бака баштуу жутуп коёт,

Башы чылк алтын болсун эрке кызы.

Кечирбей, энең каргап, сен алдадың.

Ийнинде көрө албады калың үчүн,

Бүт дуйнө меники эле-бере албадым.

Ырларды ыйлап жазып, сыздап өтөм.

Сүйүүмдү тозок десем - жыргал тура,

Сүйүүмдү кошек десем - ырлар экен.

Не бир күндөр чубап өтөт астыңдан.

Жай сыбызгыйт.. Жалгыз тыңшап отурам:

Бошойт муун...

Жүрөк тыңшайт...

ташкындайм!..

Уюп сүттөй уктайт дүйнө ойгонбой,

Аза бойду жымыратып кайрыктар,

Агат арман...

сагынычтай...

ойлордой...

Бүткөн бойду жымыратып төгүлдү.

Адам жанын ыр-күү гана дарылайт,

Тартуу кылат бейгам, узак өмүрдү.

Жай музыка жанар тоодой үшкүргөн,

Айдап салат кусалыкты ичимден,

Оор жүктү силкип салат үстүмдөн.

Нервиң жыргап, жасагандай массажды.

Каалгып, каалгып кар жаап, нур жаап

жаткандай,

Кайрыйт күүлөр жаш сүйүүмдү качанкы.
Мукам күүдөн помидорлор барсайып,

Өсөт экен картөшкө, коон тарсайып.

Ай нурунда гүл үргүлөп уккан күү,

Тирилтчүүдөй маркумга да жан салып.

Арманды жууп, көздү тунук жаш кылган.

Жай сыбызгыйт. Жалгыз турсам ой басып,

Бошойт муун…

Жүрөк тыңшайт...

ташкындайм!..

Май айынын алчасына окшошуп.

Кар желбирлүү букет сунуп бутактар,

Мен баратсам турушуптур жол тосуп.

Беттеп бастым жумшак карды мен кечип,

Бет алдымда карасам жөн айыпсыз.

Жел терметкен, көк көлчүктө, жер көшүп,

Күн - ымыркай күлмүң этет, жарыктык!

Жер-эненин ак мамагы ийиген,

Кучагында кумар эч бир таркабай.

Таң атканча гүлдөп чыктык сүйүүдөн,

Жаштыгыбыз жайнап аппак алчадай.

Чынар терек көктү челген буурулбаш.

Чыдай түшүп көралсам дейт көктөмдү.

Жатсаң чыны жарык менен коштошуп.

Түнү бою гүлдөйт кышкы дарактар,

Жаз айыньш алчасына окшошул.

Айылым жактан чыктым узак мен жолго.

Дүбүрттөгөн ат урунду көзүмө,

Кайдан качып келатты экен Кержорго?!

Түшкөн сыңар көктөн жомок аргымак,

Түнкү суулар, күмүш агып алыстан...

Куш уйкулуу кароолчу чал ат тушап,

Каман чыга калса керек камыштан.

Байлап-матап салса корчул айбан бир,

Быт-чыт үзүп кишенди бутка салдырган

Балким мендей үркүп, жалкып калгандыр,

Бактысыз, шум бейжай, бейпай тагдырдан.

Иттер кууп, артынан чаң бурады,

Жел үйлөгөн шамдай кулак жапырат.

Жаныбарым ай, күйүп-жанып чурады,

Туяк кагат, туяк чагат тапырап!

Уй ээсин же үйрүн эңсеп алыскы,

Шыбак жыттуу аткананы пааналап.

Эрктүү жигит алсын деп туу намысты,

Эркиндикке качса керек талаалап.

Ойдой күлүк сүрөөн салып жүгүрөм,

Пенделерден чыккан далай ит үрөт.

Тээ, теректер, терезелер түбүнөн,

Коңшу үйлөрдөн өткөн чыгар дүпүрөп.

Жок! Токтоду. Басаң, таштап аягын,

Ат чапчылап, окуранды мамыда.

А жаш күйөө кучактап жаш аялын,

Уктап жатат батып кумар балына.

Айыл чети. Жылгалуу дөң. Жапыс там,

Айланасы сүттөй жарык күндүзгү...

Чакмак чакса чагылгандар батыштан,

О, Аргымак жалт-жалт этет түн түстүү!

Ушул кезде айтсаң сөздү өнөккө,

Уйку баскан көздү ач умачтай ач, жаман!?

Кыргыз бекен бейпил жаткан төшөктө,

Жигит бекен атка камчы баспаган!

Жалгыздыкта болбо досум ич күптү,

Жазмышына жазуу күтсөң буйруктан.

Ала-Тоолоп салгын алгыр бүркүттү,

Арстан ойду алсын баштан, куйруктан.

Канаттуу Ат!

Күлүк кыял дубалап,

Кайындуу өзөн уруп турат күзгү дем,

Далдаңдаган көлөкөмдү кубалап.

Чуркап өттүм көпүрөнүн үстүнөн...

Дүкүлдөгөн жүрөк туурап таскагын,

Жандүйнөмө сал дүрбөлөң, сал дүбүрт.

Төрт туяктай шилтейм ырдын төрт сабын,

Качкан аттай карматпаган жаш күлүк.

Максат - атты кармайм бир күн мен жетип,

Тагдыр, мейли, тушамыштап так чидер.

Чалма ыргытсам, укуруктап сүйрөлтүп,

Кол кыйылып, денем сыйрып таш тилер...

Үзөнгүгө чирене тээп бутуму,

Үй-үй топко айтып түшсөм сармерден.

О,колдой көр, Камбар-Ата тукуму !

О, колдой көр, жигит ггари Шаймерден!
1986-ж.