Кадырбек Керимбаев (Саяковский), 2014. Бардык укуктар корголгон

Ойдогусу элдин болбоду.

Партиянын атын жамынган,

Басмачы бийлик орноду.

Ойногон улам бийликте,

Отунбава эле ойноду.

Мансапка дагы жетишип,

Марадёрлор тапты олжону.

Чимирет элди бөлгөндөр.

Бетондой жүрөт бет менен,

Бейитте антын бергендер.

Май мыкчып жатат дагы эле,

Май талкан сузган чеңгелдер.

Тезекти терип калышты,

Тезекти мурда тергендер.

Бакиев «родной папасы».

Ордуна көргөн ылайык,

Отунбаева «апасы».

Кондурган ажо тагына,

Корбашылардын батасы.

Журт башы болбой калды го,

Журналистердин «А.Ш.А»сы.

Өкмөт деген атты алган.

Ак үйдө толо мансапкор,

Адистер эмес такшалган.

Сатыбалдиев баш болуп,

Башканы билбейт саткандан.

Кемчонтой да болот министр,

«Генсектерине» жаккандан.

Тепселди кыргыз кайрадан.

Корбашыларга бүгүн да,

Кой болдук бөлүп айдаган.

Кол шилтеп басып кетишти,

Кордукка чыдай албаган.

Кыздарыңды алды чүрөктөй,

Кытайлар кирип жайнаган.

Аккан сууң ирип ууланды.

Алкы бузуктар кошулуп,

Алтының жатка уурдалды,

Ак илбирс жүрчү төрдү ээлеп,

Аткинсон деген куу калды.

Чыкпаса туура жыйынтык,

Чыкчудай болуп чуу калды.

Чындык бар зордоп катылган.

Канкорду хандай узаткан,

Калк белек жоого басылган.

Бар болсо кандай неме экен,

Батукаевди качырган?

Мырзалар көчүк аарчыбас,

Мыйзамдар нече жазылган?

Башка элге кылбас жакшылык.

Басмачы болоор жагдайын,

Байкаган куулар жактырып.

Баш мыйзамды жылмалап,

Параламент салды таш кылып.

Ооз ачса жыга чабышат,

Ошол таш менен башка уруп.

Эл күчү алга кетеби?

Акылманы Аман палвандай,

Көр Шерматка окшош көсөмү.

Тексиздер кылып базардай,

Тепселди Кыргыз мекени.

Урааным МАНАС деп жүргөн,

Улуттун аты өчөбү?

Унутулуп кыргыз экени?

Жыргатпай калды парламент,

Жыгылган карап меккени.

Тантыган молдо бакшылар,

Тагдырын журттун чечеби?

Ак үйдөгүлөр иш кылбай,

Ак уруп калган кезеги.

Эртеңкиң элиң, тумандай.

Тумандай кытай жылганын,

Туйсак да калдык тыя албай.

Карыз берген батыш демитет,

Капкандан түшкөн чыгарбай.

Билсе да бийлик отурат,

Билмексен болуп уялбай.

Калкыма болоор уютку.

Бир курсак Улуу Курултай,

Бийлик да иштейт туруктуу.

Элимди ширейт ынтымак,

Жериме толот ырыскы.

Манастай элге дем берет,

Манастан калган Ыйык Туу.

КЫРГЫЗ деген кагылайын атыңдан!

Ушул сөздө улуу күчү Рухтун,

Урааным бар Манас атын чакырган.

КЫРГЫЗ деген атыңа ким асылган?

Дос деп жүрүп аралашкан элди бүт,

Окту сездим буктурмадан атылган.

Өздөн, жаттан сунуп жатат сунушту.

Сыйлап жүрсөк сыйрып кирсе териңди,

Сынды дебей суурусак бейм кылычты.

Кутман журттун ар-намысын козголоп.

Бүгүн элдин паспортунун аты өчсө,

Эртең кыргыз түбөлүккө жок болот.

Башчылар жок кыргыз элин ойлогон.

Кожосу да, ажосу да куурчак,

Кошмо Штаттын колу менен ойногон.

Келиш керек бийлик улут салтына.

Өлкөсүнө кыргыз болсун кожоюн,

Көнө бербей «дос» коноктун шартына.

«Кыйындарың» небак кеткен сатылып.

Тебеленип калар күндү билсе да,

Темир жолду курабыз дейт ашыгып.

Ачык кирген жылып кирген тымызын.

Еврей же кытай ажо болсо деп,

Эртең эле сунуп чыгат сунушун.

Билебиз го мындай иштер көп өткөн.

Колун бүгүн сындыралы эртелеп,

Кол коюлуп калыптыр го дебестен.

Токтотолу бул бийликти бок жеген.

Көздөрүнө жалаң акча көрүнүп,

Өздөрү эле ойноп турат от менен.

«Кетсин» дебей, сүйрөп чыгып шыйрактан.

Зыяндарын тийгизбесин эч кимге,

Зындандарга тыгыш керек ным баскан.

Эл журтту укпай колду коюп таштасаң.

Ыйманыңар жолдош болуп кетпесин,

Ырайымды күтпөгүлө эч качан.

Көрүнгөндү сөсүз үйгө жүр деген.

Кирпигинин арасынан кыргыздын,

Кирди душман эгемендик күч менен.

Кирген турат ойгонбосоң каныңа.

Ириткени каныңдагы рухту,

Ичтен, тыштан иштеп жатат жабыла.

Базар-заман, арзан алат аны да.

Эл башы деп отургандар тагыңа.

Салып келген элди-журтту бир нукка.

Арам сийдик мыйзам-ченем, жол-жобо,

Анык болду сиңбейт экен турмушка.

Кыргыз гана күйөт экен кыргызга.

Оору чачып жүргөндөрдү элиме,

«Оптом» бүгүн ашаткым бар кыргызча.

Өлүп-талып бербей бийлик сересин.

Жамынышып демократия дегенге,

Жөөттөрдүн билбей тузак, желесин.

Болгон эмес бийлик бөлөк, эл бөлөк.

«Чоңдугуна чокоюм» деп кедейи,

Чоңдор өзүн сезген эмес өйдөрөөк.

Болгон эмес элден аттап өтөөрү.

Ыйласа ыйлап, күлсө күлгөн эл менен,

Ыйык болгон меккеден да, мекени.

Болгон эмес сырттан келген арачы.

Жалпы журттан бүтүм чыкса ылайык,

Жараткандын буйругундай саначу.

Жайгаштырган өз орду бар жарашкан.

Талкаланып жок болоору белгилүү,

Табияттын мыйзамынан адашкан.

Жөтөл эмес «демократия» оорусу.

Ирип кетти кислота куйгандай,

Ирак баштап арабдардын коому ушу.

Сары оорудай табылбаган дарысы.

Салттын өзү демократияга – эталон,

Зарыл беле «импорт масло» жаңысы.

Эч жакшылык кылбай кетти элиме.

Делөөрүгөн эң биринчи Акайыч,

Демократиясын ала кетсин көрүнө.

Закиржанга демократия жем болду.

Бети жоктун бешиктеги баласы,

Березовский ажыдарга тең болду.

Энөөлүгүн билип кыргыз калкынын.

Кайсы жерден билсе акча чыгаарын,

Каалашынча чыгарышты тамтыгын.

Отунбайдын кызы апчеси, «шешеси».

Жыйырма жылдап саясатта жүрүшөт,

Жылыган жок кайран элдин чекеси.

Салт-санааны бирөө ойго албаган.

Кыйкырыгы топту жарган Топчуке,

Кыдыңдатып «КыДыКесин» айдаган.

Сугалактар иштеп жатат жалданып.

Эдил Байсал эдиреңдейт тим эле,

Эл аралык демократка айланып.

Депутаттын айлыгындай акча алган.

«Өкмөттүк эмес уюм» деген бар, (НПО)

Өкүмөттү баласындай башкарган.

Биз барганда кабыл албайт киши деп.

«Тимон Райс», «Фридом Хаус» баш бакса,

Тилден калат, турган жерден титиреп.

Ачык айтпас «секретный» жери бар.

Турсунбектин, Турсунбайдын тытышкан,

«Акыйкатчы» деген майлуу жери бар.

Кечээ эле өкмөт арак-шарап ишканаларын текшерүүгө 2011-жыл үчүн мараторий жарыялады. Кудайга тобо дейсиң, өздөрү темселеп бюджеттин тешигин бүтөй албай тыйын издеп жүрүшөт да, агып жаткан акчанын булагын текшерүүгө мараторий жарыялашат. Керек болсо ушул тармакты мамлекеттик менчикке өткөрүп алыш керек эле. Антпей калсын. Анткени парламентте отургандардын бир тобуна мандатты «арак борондор» алып берген.

Таң атпай ичет Таласта.

Салт болуп калган ичкен соң,

Саясий түшмөй талашка.

Саякбай калат чаңда эле,

Таластыктарча талашса.

Теңселип чыгат эргулдар,

Тең сезип өзүн Манаска.

Анан:

Тирүүлөй тилден калышат,

Итине чейин көнүшкөн.

Сүйрөлүп өлүм-житимде,

Сүрсүтүп анан көмүшкөн.

Адаттай болуп баратат,

Арактан өлүп эми ичкен.

Тың чыкма көлдүк мырзалар,

Тыйып ал эгер териксең.

Сары-Өзөн суудай агат да.

«Аюусун» ичкен жигиттер,

Аюдай болот заматта.

«Самашты» согот көбү эле,

Нактасына акча каякта?

Орусча сөккөн мас болсо,

Ойрондор кең Чүй тарапта.

Ичкен көп намыс, арың да.

Коноктой болуп чакырган,

«Комоктун» жаткан жанында.

Кокосун черткен комуздай,

Кокуйлар толо Нарында.

Ат-Башы, Нарын жергеден.

Жолборстор чыкчу жоо баскан,

Жортолор чыкчу желбеген.

«Алкаштар» чыкты каяктан,

Адам деп айткың келбеген?

Шириндей каткан өздөрү.

Шишкебек сунсаң баш чайкап,

Шишеден өткөн көздөрү.

Тартардай арык өздөрү.

Бөлкө нан сунсаң албаган,

Бөтөлкөдө көздөрү.

Жаланат арак дегенде,

Жалабад жактын «жандары»,

Жалабад жактын «бектери».
Ичпеген аймак Ош десем,

Ичкичтер катта Ошто экен.

Бөдөнөсүн сайратып,

«Бөдөнө» сүтүн чайлашып.

Радиосун Сайратып,

«Раис чайдан» чайлашып.

Эки-экиден жупташып,

Эшегине учкашып.

Жүзүмзарга барышып,

Жүз граммдан алышып.

Пактазарга барышып,

«Пахмель» жасап алышып.

«Пиан базарга» барышат,

«Пьянный» болуп калышат.

Бири ток, бири ачка ичишет.

Оппозициясы башка ичет.

Аккүп болуп шишишип.

Ак үй деген ордонун,

Аппараты бүт ичип.

Күлүп кирип ак үйгө,

Чыгат имиш сүзүшүп.

Байкасаң дайым жайдары.

Кызуудай эле көрүнөт,

Кыйкырып тура калганы.

Баарынын башы чогулуп,

Баш мыйзам жаза албады.

Өзүң бер бааны, окурман,

Сөзүмдүн барбы жалганы?

Оозуңан түшкөн саламың.

Чет элден арак көп келди,

Чектеп ич эми, карагым!

Өкүмөттү улам алмашчу,

Өнөкөт оору жармашты.

Ишим деп билет ошолор,

“Реформа” – деп сайрашты.
Кетчүлөр кетет шыпырып,

Келгендер жешет жутунуп.

Күткөнү элдин жасалбай,

Бүткөн иш калат бузулуп.

Аш менен өтөт той гана.

Көрбөдүк жаңы формасын,

Түшкөн жок бир иш нормага.

Жер, элди бирөө ойлойбу?

Реформаңды “искейлер”,

Иш кылсаңар болбойбу?!

Азыр жаздар революция жыттанат” –

деп коркутуп, элди алдоонун ордуна,

Заман күндү баалаш керек түз карап.

Кыргыз элин адаштырган жолунан,

Кыйдылардын бири сенсиң, кысталак.

Өлбөй жазга жеткендер бар жан сабап.

Ырылдайсың көчүк такап ак үйгө,

Ыр жазасың чемирчегиң кайкалап.

Кыйнай берсе элин, журтун бул бийлик,

Кыргыз деген дале салат талкалап.

Сабак алып карап койбойт өткөнгө.

Кырга барып такалганда тагдыры,

Кырылды элек өрүк гүлүн төккөндө.

Элдин, журттун арыз муңун угушсун,

Эскертип кой сени “баккан” шефтерге.

Кийлигиштирбей ишине.

Өнүгүп өстү түркмөндөр,

Өлкөсү биздей кичине.

Соолугуп кайра жарашкан.

Жөөлөгөн бизди тажиктер,

Жолуна түштү адашкан.

Орус – деп билген өнөгүн.

Казактар бизге тыңсынат,

Катуурак айтат өлөңүн.

Орустун чектеп басымын.

Салт жолун бекем кармаган,

Сарттар да өстү акырын.

Батышты туурап башкарып,

Орусту карап жазганып.

Кыргыздар күнгө туш келди,

Кытайга калчу тапталып.

Топтогун акыл, оюңду.

Кыргызча куруп КУРУЛТАЙ,

Кыргызым тапкын жолуңду!

Ошол 2000-жылдары жогорку жактан айбыгыштыбы Кетмен-Төбөнүн мыкты балдары быйылкыдай жапа тырмак киришкен эмес. Мен ошондо Абды Сүйөркуловдун жээни катарында ызаланып журдүм (Сүйөркул менен апам Атыбү бир тууган). Өзү төрөлүп өскөн тамдын орду эле калган, анын үстүнө айылдан алыс жерде. Үй музейине да жер бериш маселесин айыл өкмөтү чоюп турду. Ошол айылда жүрүп таякеме арнап «Абдынын кызыл желеги» деген чубалжыган ыр жазгам. Ал айылда Турусбек деген классташымдын үйүнөн табылды. Ошону ошол бойдон оңдоп, түзөбөстөн гезитке сунуштадым. Мен саргайып калган кадимки окуучулар пайдаланчу дептерди көрсөттүм. Гезиттегилер «бийликке эмне тийишесиң?» деп эле ачык суроо койду. Басканга көңүлдөрү жоктой экени көрүнүп турду. Согуш талаасы баатырлардыкы болсо, ооруктун иши акылмандыкы тура. Карбаластабаган кандай сабырдуулук керек эле? Техника алсыз. Географиялык жактан Кыргызстан экиге бөлүнүп турган. Эмне талап кылынса өл, тирил, тап, жөнөт. Ал мезгилди элестетүүнүн өзү коркунучтуу. Бирок ошого чыдаган адамды көрдүк го. Жөнөкөй эле кыргыздын бири болчу. Ала-Тоо мекени карегине, ак калпак эли жүрөгүнө сыйып турганын билбей кийин бир чал катары көрүп калдык. Адам пендеси экен акка моюн сунду. Ал кишиге алтындан күмбөз тургузганыбыздын кереги жок, ай-күнгө, пайгамбар-забааларга теңеп мактообузга муктаж эмес. Анын адам катары басып өткөн өрнөктүү өмүр жолун даңазалоо бизге, тирүүлөргө керек. Кыргыздын ар бир баласы Абды атасындай жөнөкөй, Абды атасындай мээнеткеч, билимге, илимге умтулсун дейли. Бийликтин жогорку сересиндегилер Абды Сүйөркуловго окшоп кара кылды как жарган калыс, адилет, топуктуу болсун. Элдин-журттун бүгүнкүсүн, эртеңкисин ойлосун. Улутту улут катарында сактап, өнүгүү жолуна салсын деген тилек Кыргызстандын эли үчүн Абды Сүйөркулов ынтымак, биримдик, достук жана өз ара түшүнө билүүнүн үлгүсү болсун дегим келет.

Ала-Тоо башы ак булут,

Ала-Тоо башы ак мөңгү.

Мөлтүрөп кетсе суу болуп,

Мөңгүсүн бирөө эстейби?

Ак калпак кыргыз унутпайт,

Асыл иш жасап кеткенди.
Улуу-Тоо башы ак булут,

Улуу-Тоо башы ак мөңгү.

Бууланып сиңсе асманга,

Булутту бирөө эстейби?

Урпактар кылат улама,

Улуу жол басып өткөндү.

Өнөрү менен иргелет.

Чеберден өлбөс иш калат,

Чечендер сөзгө түр берет.

Көч баштап көк туу көтөргөн,

Көсөмдүн иши бир бөлөк.

Ар күндүн башка талабы.

Аккан суу болуп бир өтөт,

Адамы менен заманы.

Тагдырын журттун калчаган,

Тарыхта калат саналуу.

Талдасын адам баласы…

Кырылган сайын көбөйгөн,

Кыргызыңды эле карачы.

Улутту сактап келаткан,

Руху менен Манасы!

Мизинде каруу жарактын.

Кокосун сууруп карматкан,

Кол салып келген тараптын.

Уучунда журттун ар убак,

Урпагы келет Манастын!

Эскирген тарых барагы.

Теңирим өзү билбесе,

Тереңин адам табабы?

Билерман болбой калп эле,

Билгенден сөздү салалы.

Айылынан жыты кете элек.

Жети ата аттап өтө элек,

Жеринен куту кете элек.

Эл билгендерди унутсак,

Жер бизди кантип көтөрөт?!

Майдалап элди бөлгөндөр.

Массондук кирип уюмга,

Манасты жаман көргөндөр.

Тарыхын танып Союздун,

Жаңыдан өзүн көргөндөр.

Түндүккө көөнү сүрткөндөр.

Кордотор сөздү үйрөтүп,

Колтукка сууну бүрккөндөр.

Самашып Батыш, АКШыны,

Салтынан элдин үрккөндөр.

Ырыска балта чапкандар.

Ыркырашаар өз ара,

Ыңгайлуу жолду тапкандар.

Разаковду көтөрүп,

Сүйөркуловду ылдый баскандар.

Бирөөнүн аты тепселип.

Элди эптеп сөзгө жайгарып,

Эртеси кетет өзгөрүп.

Чыркырап токтогулдуктар,

Чындыкка бирок жетпедик.

Сөздүн мен баштайм кызыгын.

Таякем ошол Сүйөркулов,

Тартынбай турган учурум.

Бектериң кулак төшөгүн,

Бетиңде болсо кызылың.

Тууганча неге күйбөймүн.

Жакабыз бөлөк, жан бөлөк,

Жардамы тийбей күн көрдүм.

Сырттандын жээни болом деп,

Сыймыктай сезип жүргөнмүн.

Ыйымды неге жашырам?

Сүйрөшөөр балким КГБ,

Сүйлөбөйм элдин атынан.

Кеп үчүн кетсем атылып,

Кечтим мен ушул башыман.

Көтөрбөй турган Исхакпы?

Көк Туусу ошол кыргыздын,

Көтөрүп жалпы биз басчу.

Акаев мырза мылжыйып,

Абдыны неге ныктатты?

Айылы эстейт өскөн кулунун.

Кыйдылар алакчылашты,

Кыргыздын мыкты бир уулун.

Эстелик коёр күн келер…

Эскерме кошок бул ырым.

Кылымдын көргөн тереңин.

Заманда жашап бир бөлөк,

Замандын көргөн келерин.

Ак калпак кыргыз унутпайт,

Абдысын «Кетмен-Төбөнүн».

Мүнөзүн бузбай так жүргөн.

Өкмөттү он жыл башкарып,

Өкүмдар болуп так минген.

Танабын тартып доордун,

Тарыхка атын нак чийген.

Ойлогон элдин тагдырын.

Бакыт бир келсе кыргызга,

Бактысы болгон Абдынын.

Арманы болсо журтунун,

Арманы ошол жакшынын.

Тиштесе жара тиштеген.

Ызырынган өкүмдар,

Сталин менен иштеген.

Сыймыгы болгон кыргыздын,

Сыймыктанабыз Сиз менен!

Жалтанса камап, жаптырган.

Өтөлүнө иштин чыкпаса,

Өзүнө көрүн каздырган.

Мойсогон далай мыктыны,

Молотов баалап, жактырган.

Ар дайым «козгоор иш» жүргөн.

Тилинен тапса илинчээк,

Тирүүлөй кепин тиктирген.

Берия кылтак сала албай,

Белен ок далай үшкүргөн.

Издеген данды майдадан.

Өндүрүш менен чарбанын,

Өнүгөөр жолун тандаган.

Комузду черткен колунан,

Косыгин кыса кармаган.

Дооруна сүңгүп кирген да.

Келаткан күндү боолгоп,

Келечек жолун чийген да,

Жалтанган эмес турбайбы,

Жан алгыч турган үйдөн да.

Адам аз ишке жарачу…

Кансырап жетип жеңишке,

Кайрылган өлкө канаты.

Тоо тешип жолду салам деп,

Тоолуктун айткан Манасы.

Томуктай башын ойлонбой,

Тобокел ишин карачы?

Түркөй да билет чет жагын.

Кыргыз эл курган жол эле,

Кыйноого салып өз жанын.

Түлкүлөр акча жеп жатат,

Түрктөрдүн сыйпап «бет майын».

Бири анык болчу экинин.

Аткарбай турган ким эле,

Абдынын чийген чечимин.

Мыктылар далай төш каккан,

Мышыкча кыскан көчүгүн.

Салт санаа кебин улаган.

Сырдашып келген кишиге,

Сыр-Дайра болчу бул адам.

Айтматтын уулу Чынгыз да,

Атадай кеңеш сураган.

Тамырын тарткан тереңдин.

Керемет мындай адамды,

Кеменгер дебей не деймин?

Кыргызга дагы бир Абды,

Кыйын го чиркин келер күн.

Оргуштап сезим кыяндай.

Абдынын ысмы ыйык бир,

Ак калпак элге тумардай.

Эстелик зарыл эместей,

Эчен жыл турчу куланбай.

Эл татып жатат жемишин.

Өмүрүн кыштай коюптур,

Өлкөнүн түптөөр негизин.

Сөз кошуп койгон чоң сыймык,

Сөөдүрбай акын мен үчүн.

Айткан оң эли эскерип.

Көсөмдүн ишин жаштарга,

Көрсөтсө калар сестенип.

Эстүүлөр алса өрнөгүн,

Эркелер калат чектелип.

Көңүлгө сактайт элесин.

Улуттун уулун сыйлашып,

Урматка ысмын бөлөсүн.

Көсөм деп кыргыз айтпаган,

Көрүнгөндүн эле төбөсүн.

Дүмөктү салаар күчтүүлөр.

Алаамат кылып жатпайбы,

Адамдын канын иччүлөр.

Көйгөйдөн журттун сактаса,

Көсөм деп билет биздин эл.

Аңтарып сырын чечсин ким?

Көөнөртүп далай кылымды,

Көчмөн эл болуп көп жүрдүң.

Көчүңдү баштап бу күнгө,

Көсөмдөр келди деп билгин.

Душмандын кайрып канатын.

Чептен бек тоону байырлап,

Чегиңдин бөлүп арасын.

Селине кетпес мезгилдин,

Эл кылган тура Манасың.

Жоосуна малын талаткан.

Бөрүгө өзү жем болгон,

Бөлүнүп болсо бараткан.

Биригип коргоор өлкөнү,

Биримдик калган Манастан!

Майдалар мансап талашкан.

Башкармак түгүл өз калкын,

Башка элдин көзүн караткан.

Саналып кыргыз калганда,

Сактады окшойт жараткан.

Чынгызханды өз деп жатабыз.

Союздун сонун иштерин,

Соо айтпай элден катабыз.

Чачылып кетмек кыргыздар,

Болбосо Ленин атабыз.

«Тараза» болгон баштар көп.

Сталин зөөкүр дегендей,

Ылайды, көөнү жапкан көп.

Айткандан уялбаган бар,

«Атамды лично аткан» деп.

Унутулбайт иши жакшынын.

Тоону эч ким сүрүп коё албайт,

Токтоткон фашист баскынын.

Иштерин болот даңктасак,

Сталин, Исхак, Абдынын.

Айга кол жеткен чакта анан…

Ырыскы тепкен шумдарга,

Сталин Ленин жакпаган.

Талкалап СССРди да,

Талоонго салып таштаган.

Эгемен болуп чыгышты.

Тантырап жатат бузушуп,

Тарыхты, мурас, ыйыкты.

Бийликте жүргөн эргулдар,

Биле элек түпкү былыкты.

Москва тепе-тең көргөн.

Грузин менен хохолдон,

Кыргызым эле эмнең кем?

«Солнечная Киргизияга»,

Союз күч, Союз дем берген.

Өзүнүн сөккөн атасын.

Башкага барып «телинген»,

Баладай болуп жатасың.

Күчтүү элек Союз барында,

Күмөн го бөлөк жашашың.

Сокурлар элден катканын.

Эчен бир мыкты эскерди,

Мен деле далай жазгамын.

Көп өлкө менен «ДОС» болдук,

Көрөбүз бирөө бакканын.

Уусун да, суусун бир ичкен.

Ууздай жакшы тилекти,

Уят иш болду ириткен.

Жыгылды Союз душманга,

Жылаандай сойлоп киришкен.

Кошулуп жашап Союзга.

Жаманын таштап жакшысын,

Жасашкан ата конушка.

Эр азаматтардын аттарын,

Эмкилер сыйлап коюшса.

Эстүүгө тарых-тагдыры.

Эс акыл керек мындайда,

Эсептин эмес тактыгы.

Иш кошкон өмүр тагдырын,

Сталин, Исхак, Абдыны.

Ким экен анда сайраган?!

Кыргыздын элин башкараар,

Кыйындар болгон жайнаган.

Исхакты жана Абдыны,

Сталин өзү тандаган.

Ыстакеңден ким сөз талашчу.

Темирдей чыдап тартипке,

Теңирдей тура санашчу.

Аткарбаганды талапты.

Ылайык ошол учурга.

Азамат эрлер иштептир,

Атылар октун учунда.

Абды атаң менен Исхактын,

Атагы, даңкы ушунда.

Жарабас болжоп сүйлөсөк.

Так билсе билет бир кудай,

Тарыхты кандай үйрөтөт?

Көзүбүз көргөн күндөрүн,

Көркөмдөп жазсак тил жетет.

Сүйлөшкөн болгон күндөрүм.

Жадырып турса маанайы,

Жакшы айтчу көрүп билгенин.

Сталин өзү чакыртып,

Үч жолу айткан киргенин.

Бала элем, башым жаш эле,

Балким, башымдын мээси аз эле.

Болжолдоп деле айталбайм,

Болгонун кандай маселе?

Сталинден башкасын,

Унутуптурмун го бат эле.
Белектей калган артына,

Белгилүү кыргыз калкына.

Бишкек-Ош жолун курганда,

Берия көнгөн шартына.

Байсалдуу жолдун тарыхы,

Балдарга берсин айтыла.

Ал убак үчүн узун жол.

Компартия жетектеп,

Комсомол чапкан «кызыл» жол.

Кылымдап жаткан бөлүнүп,

Кыргыздын кошкон учун жол.

Кадамың сайын тарых жол.

Кайсаган далай өмүрдү,

Кагазга баткан карыш жол.

Таалайлаш кылып жаштарын,

Маанайын ачкан жарык жол.

Жесирлер түгөй тапкан жол.

Балдакчан келип согуштан,

Баатырлар кетмен чапкан жол.

Түндүк Түштүк кошулуп…

Түбөлүк айтаар дастан жол.

Ашуудан ашуу ашкан жол.

Биринде жогун бири алып,

Бир бирин кыргыз баккан жол.

Ала-Белде ойлонуп,

Абды атабыз баскан жол!