يَدْخُلُونَ فِي دِينِ اللهِ أَفْوَاجًا

(Аллаһының ярдәме белән җиңү килгәндә һәм син күрдең ничек кешеләр, күмәкләшеп, Ал­лаһының диненә керәләр. Үзеңнең Раббыңны мактап тәсбих ит, Аннан гафу сора, һичшиксез, Аллаһ тәүбәләрне күпләп кабул итәчәк).

Бу сүрә иңгәннән сон, Пәйгамбәребез (с.г.в.) Аллаһыга күп-күп хәмде-сәнә (мактау) әйтеп:
سُبْحَانَ اللهِ وَبِحَمْدِهِ اسْتَغْفِرُ اللهَ وَأَتُوبُ إِلَيْهِ
"Сүбхәәнәллааһи вә бихәмдиһии әстәгъфируллааһә вә әтүүбү иләйһи" — дияр иде.

8. 
   "Мәсәд" сүрәсе.
   

(Әбү Ләһәбнең ике кулы корсын. Үзе дә корсын. Аңа малы да, җыйган мөлкәте дә файда бирмәде. Ул янган утка керәчәк. Хатыны да, муенына хөрмә агачының җепселләрен аскан хәлдә, утыннарын янган утка ташыячак).

9. 
   "Ихлас" сүрәсе.
   

(Аллаһ бердер. Бөтен нәрсәләр Аллаһыга мох­таҗ. Тудырмады, тудырылмады. Аның һичбер тиңе вә охшашы юк).

10. 
    "Фәләкъ" сүрәсе.
    

(Мин таң аттыручы Аллаһыга сыенам. Барлыкларның зарарыннан; вә әйләнә-тирәдәге ка­раңгылыкның зарарыннан; вә сихер җәтмәләре коручыларның мәкереннән; вә көнчелек кылганда көнчеләрнең явызлыгыннан Раббыма сыенам).

11. 
    "Нәс" сүрәсе.
    

(Бөтен инсаннарның Раббысына сыенам. Бөтен инсаннарның хөкемдарына, Сиңа шөбһә салучының зарарыннан, бөтен инсаннарның илаһына (сыенам). Ул зат җеннәрдән һәм адәмнәрдән дә булып, инсаннарның күңеленә вәсвәсә салыр).

Бу сүрәләрнең берсен укыганнан соң
اَللهُ أَكْبَرُ
"Әллааһү әкбәр" дип рөкүгъкә кителер.

Рөкүгъ: Рөкүгъдә баш, бил һәм арка туры булырга тиеш һәм өч мәртәбә:

Пәйгамбәребез (с.г.в.) рөкүгъдә дә төрле догалар укыган. Бу догаларның кайберләрен китереп узабыз.

Гайшә анабызның (р.г.) әйтүенчә, Пәйгамбәребез (с.г.в.) рөкүгъдә шундый дога кылган:
سُبْحَانَكَ اَللَّهُمَّ رَبَّنَا وَبِحَمْدِكَ ، اَللَّهُمَّ اغْفِرْ لِي
"Сүбхәәнәкәллааһүммә раббәнәә вә бихәмдикә, Әллаһүммәгъфирлии".

(Аллаһым! Сине тәсбих итәм. Раббыбыз! Мактау Сиңадыр. Аллаһым! Мине гафу ит.) (Бохари, 6/93)

Хәзрәти Галинең (р.г.) риваять итүенә караган­да, Пәйгамбәребез (с.г.в.) рөкүгъдә мондый доганы да укыган.
اَللَّهُمَّ لَكَ رَكَعْتُ وَبِكَ أَمَنْتُ وَلَكَ أَسْلَمْتُ خَشَعَ

لَكَ سَمْعِي وَبَصْرِي وَمُخِّي وَعَظْمِي وَعَصَبِي
"Әллааһүммә ләкә ракәгътү вә бикә әәмәнтү вә ләкә әсләмтү хашәга ләкә сәмгый вә басрии вә мүххыйи вә газмии вә гасабии".

(Аллаһым! Синең каршыңда иелдем. Сиңа инандым, Сиңа тәслим булдым. Колакларым, күзләрем, мием, сөякләрем һәм тамырларым, иелеп, Сиңа бирелделәр. Бөтен барлыгым белән Синең алдыңда иеләмен, Аллаһым!)

Гайшә анабыздан (р.г.) риваять ителгән башка бер хәдистә Пәйгамбәребез (с.г.в.) рөкүгъдә түбәндәге доганы укый торган булган:
سُبُّوحٌ قٌدُّوسٌ رَبّنَا وَرَبُّ الْمَلاَئِِكَةِ وَالرُّوحِ
"Сүббүүхүн куддүүсүн раббүнәә вә раббүль-мәләә-икәти вәр-руух".

(Аллаһ күп тәсбих ителгән. Ул начарлыклардан ерак һәм пакьтер. Безнең вә фәрештәләрнең Раббысыдыр.)

Моннан соң:
سَمِعَ اللهُ لِمَنْ حَمِدَهُ
"Сәмигаллаһү лимән хәмидәһ".

(Аллаһ Үзен хәмед иткәнне, мактаганны ишетә), дип тураелыр. Тураюга:

(Әй, Раббыбыз! Мактау Сиңа хастыр) дип әйтелер. Җәмәгать белән кылганда җәмәгать бары тик шул соңгы җөмләне генә әйтер.

Рифага бине Харис (р.г.) шулай аңлата: "Бер көн Пәйгамбәребезнең (с.г.в.) артында намаз кыла идек, ул рөкүгъдән башын күтәргәндә: "Сәмигаллааһү лимән хәмидәһ",— диде. Җәмәгать арасыннан берсе:
رَبَّنَا وَلَكَ الْحَمْدُ حَمْدًا كَثِيرًا طَيِّبًا مُبَارَكًا فِيهِ
"Раббәнәә вә ләкәл-хәмдү хәмдән кәсииран таййибән мүбәәракән фииһ".

(Раббыбыз! Мактау Сиңадыр. Сиңа бик күп мактау булсын, күп һәм мөбарәк мактау белән), — диде.

Пәйгамбәр (с.г.в.) намазны бетерүгә:

— Баягы сүзләрне кем әйтте?— дип сорады. Ул кеше:

— Әй, Аллаһының Илчесе! Ул мин идем,— диде. Пәй-гамбәр (с.г.в.) бу сүзләргә:

— Валлаһи утыздан артык фәрештә күрдем ки, "Әйдәгез, бу сүзне иң беренче кем язып Аллаһым каршына чыгарыр" дип ярыштылар, — диде.

Сәҗдәдә вакытта өч мәртәбә:

(Бик олуг Раббымны тәсбих итәмен) дип әйтелә.

Ибне Мәсгудтән риваять ителгән хәдискә кара­ганда, Пәйгамбәребез (с.г.в.): "Кем дә булса рөкүгъдә өч мәртәбә "Сүбхәәнә рабийәл-әгъләә" дисә, намазы бөтен булыр, ләкин бу бик аздыр",— дигән.

Пәйгамбәребез (с.г.в.) сәҗдә вакытында төрле догалар укыган. Әбү Һөрәйрәдән (р.г.) риваять ителгән хәдистә Пәйгамбәребез (с.г.в.) сәҗдәдә ошбу доганы укый торган булган:

(Аллаһым! Гөнаһларымның һәммәсен: кече­сен, зурысын, әүвәлгесен, ахыргысын, ачыгын, яшерен булганнарын — барчасын да гафу әйлә! Аллаһым!)

Гайшә анабызның (р.г.) риваять итүе буенча, Пәйгамбәребез (с.г.в.) сәҗдәдә шундый дога да кылган:
سُبْحَانَكَ اَللَّهُمَّ رَبَّنَا وَبِحَمْدِكَ اَللَّهُمَّ اغْفِرْ لِي
"Сүбхәәнәкәллааһүммә раббәнәә вә бихәмдикә Әллааһүммәгъфирлии".

(Аллаһым! Сине тәсбих итәмен! Әй, Раббыбыз! Сине Синең мактавың белән мактыйбыз. Әй, Аллаһым! Мине мәгъфирәт әйлә (гафу ит).

Гайшә анабыздан (р.г.) килгән икенче бер риваятьтә болай диелә: "Аллаһының Рәсүле вафатыннан элек:
سُبْحَانَكَ وَبِحَمْدِكَ اَسْتَغْفِرُكَ وَأَتُوبُ إِلَيْكَ
"Сүбхәәнәкә вә бихәмдикә әстәгъфирукә вә әтүүбү иләйкә".

(Аллаһым! Сине Синең мактавың белән тәсбих итәмен. Синнән мәгъфирәт телим. Сиңа тәүбә итәмен) догасын күп кабатлаган. Үзеннән:

— Әй, Аллаһының Илчесе! Соңгы вакытларда сөйләгән бу сүзләрең нидер? — дип соравыма:

— Өммәтем хакында миңа бер ишарәт бирелде. Ул ишарәтне күргәндә бу сүзләрне әйттем, ул ишарәтне инде күрдем, — диде һәм "Наср" сүрәсен ахырына кадәр укыды"

Билгеле булганча, бу сүрә Мәккәне яулап алган көннәрдә иңгән һәм Аллаһ Илчесе вазифасының ахырына җитүен аңлаган.

Пәйгамбәребезнең (с.г.в.) төнге намазында сәҗдәдә укыган башка бер доганы бу юлы да Гайшә анабыздан (р.г.) тыңлап узыйк:

(Минем йөзем Ул Аллаһыга сәҗдә итте ки, Үз көче һәм куәте белән аны яратты һәм лотыф-кәраменнән аңа колак һәм күз бирде)

Тагын, Гайшә анабызның (р.г.) сөйләвенә таянып, Пәйгамбәребезнең (с.г.в.) рөкүгъ һәм сәҗдәдә укыган башка бер догасын да китереп узыйк:
سُبْحَانَكَ اَللَّهُمَّ وَبِحَمْدِكَ اسْتَغْفِرْكَ وَأَتُوبُ

إِلَيْكَ فَاغْفِرْ لِي فَإِنَّكَ أَنْتَ التَّوَّابُ

"Сүбхәәнәкәллааһүммә вә бихәмдикә әстәгъфирукә вә әтүүбү иләйкә фәгьфирлии фә иннәкә әнтәт-тәүүәәбе".

(Аллаһым! Сине тәсбих итәмен. Сине мактавың белән олылыйм. Синнән гафу телим, Сиңа тәүбә итәмен. Мине ярлыка, чөнки Син тәүбәләрне кабул итүче.)

Хәзрәти Али (р.г.) Пәйгамбәребезнең (с.г.в.) сәҗдәдә шулай дога кылуын сөйләгән:
اَللَّهُمَّ لَكَ سَجَدْتُ وَبِكَ أَمَنْتُ ، وَلَكَ أَسْلَمْتُ ، سَجَدَ وَجْهِي لِلَّذِي

خَلَقَهُ وَصَوَّرَهُ وَشَقَّ سَمْعَهُ وَبَصَرَهُ ، تَبَارَكَ اللهُ أَحْسَنُ الْخَالِقِينَ
"Әллааһүммә ләкә сәҗәдтү вә бикә әәмәнтү, вә ләкә әсләмтү, сәҗәдә вәҗһии лилләзии халәкаһүү вә саввәраһүү вә шәкка сәмгаһүү вә бәсараһүү, тәбәәракәллааһү әхсәнүл-хааликыйин".

(Аллаһым! Сиңа сәҗдә иттем, Сиңа инандым, Сиңа бирелдем. Йөзем үзен яратканга, гүзәл бер сурәт биргәнгә, аңарда күз, колак яратканга сәҗдә итте. Яратканнарның иң яхшысы, иң гүзәле булган Аллаһ никадәр мөбарәктер.)

Гайшә анабыз (р.г.) болай дип сөйләгән:

"Бер төнне карасам, Аллаһының Рәсүле түшәгендә юк. Шунда ук аны эзли башладым. Аны ике аягын җиргә терәгән хәлдә мәчеттә сәҗдә кылган вакытында таптым. Кулларым аякларының астына керә язды. Ул вакытта ул ошбу доганы укый иде.

(Аллаһым! Синең газабыңнан ризалыгыңа, җәзаңнан гафуыңа сыенам. Синнән тагын Сиңа сыенамын. Сиңа лаек булган сәнә һәм мәдехләреңне санап бетерә алмам. Сине ничек мактаячагымны белмим. Син Үзеңне ничек мак­тасаң, Син инде шулайсың. Мин дә Сине шул ук рәвештә мактыймын.)

Намаз — мөэминнең мигъраҗы. Чөнки мөэмин намазда булганда Аллаһы Тәгаләнең алдында була. Моның белән бергә намазның кайбер өлешләре аерым бер үзенчәлеккә ия.

Мәгъдән бине Әбү Тальхә (р.г.) болай дип сөйли:

"Пәйгамбәребезнең (с.г.в.) азат иткән тоткыны Сәүбәне очраттым.

Миңа бер эш әйт, мин шуны башкарыйм да Аллаһ мине шул сәбәп белән җәннәткә кертсен, — дидем. Ул тын калды. Мин кабатлап тагын сорадым. Ул тагын тын калды. Аннан өченче тапкыр сорадым. Ниһаять ул шуны әйтте:

— Мин дә син сораганны Пәйгамбәребездән (с.г.в.) теләдем. Ул шулай боерды:

— Аллаһыга күп сәҗдә итәргә тырыш. Чөнки Аллаһ өчен кылынган һәрбер сәҗдәдән соң Аллаһ сине бер дәрәҗәгә күтәрәчәк һәм бер хатаңны гафу итәчәк."

Бу һәм башка хәдисләр сәҗдәнең әһәмияте турында сөйли. Мөселман Аллаһыдан башканың ал­дында бөгелмәс, иелмәс. Аллаһының алдында исә бөтен самимияте һәм ихласы белән бөгелер. Шуңа күрә рөкүгъ һәм сәҗдәнең гыйбадәттә аерым урыны бар. Шуңа күрәдер ки, шагыйрь:

"Шәһитләр гәүдәсе — бер карасаң, таулар, ташлар...

Ул рөкүгъ булмаса, дөньяда бер кайчан да иелмәс иде башлар" ,— дигән.

Сәҗдәдә кирәкле догаларны укыганнан соң иң азы өч мәртәбә "Сүбхәәнә рабийәл-әгъләә", дип кабатланыр, "Әллааһү әкбәр" дип утырылыр. Иң азы "Сүбхәәнәллааһ" дип туктап торылыр һәм "Әллааһү әкбәр" дип, кабат сәҗдәгә кителер.

Пәйгамбәребез (с.г.в.), Ибне Габбас әйтүенчә, бу ике сәҗдә арасында ошбу доганы укыган:
اَللَّهُمَّ اغْفِرْ لِي وَارْحَمْنِي وَعَافِنِي وَاهْدِينِي وَارْزُقْنِي
"Әллааһүммәгъфир лии вәрхәмнии вә гаафин и вәһдиин и вәрзукънии".

(Аллаһым! Гөнаһларымны ярлыка, миңа мәрхәмәт кыл, сәламәтлек һәм тазалык бир. Мине һидаятькә ирештер һәм ризыгымны бүләк ит.)

Сәҗдәдә тагын иң азы өч мәртәбә "Сүбхәәнә раббийәл-әгъләә" дигәннән соң, "Әллааһү әкбәр" дип, аякка калкылыр. Торганда, иң элек кулларны күтәреп, тезләренә таяныр һәм калкыр. Гозере булганнар кулларын җиргә таянып тора алырлар.

Икенче рәкәгатьтә "Сүбхәәнәкә" укылмас. "Бисмилләһ" укылып, "Фатиха" һәм бер сүрә укылыр.

Шул рәвешчә, рөкүгъ һәм сәждә кылынгач, утырылыр. Монда аякларның торышына игътибар итәргә кирәк. Уң аяк бармакларының өстендә текә тотылыр. Сул аяк исә яткырып куелыр һәм авырлык аның өстенә бирелер, ягъни сул аяк өстенә утырылыр.

Әгәр ике рәкәгатьле намаз кылынса, утыруга шул догалар укылыр:

"Әт-Тәхиййәт" догасы:
اَلتَّحِيَّاتُ لِلَّهِ وَالصَّلاَوَةُ وَالطَّيِّبَاتُ . اَلسَّلاَمُ عَلَيْكَ أَيُّهَا النَّبِيُّ وَرَحْمَةُ اللهِ

وَ بَرَاكَتُهُ . اَلسَّلاَمُ عَلَيْنَا وَعَلَى عِبَادِ اللهِ الصَّالِحِينَ . أَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللهُ

وَأَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّدًا عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ .
"Әт-тәхиййәәтү лилләәһи вәс-саләәвәәтү вәт-таййибәәт. Әссәләәмү галәйкә әййүһән-нәбиййү вә рахмәтүллааһи вә бәраакәтүһ. Әс-сәләәмү галәйнә вә галәә гыйбәәдилләәһис-саалихиин. Әшһәдү әлләә иләәһә илләллааһү вә әшһәдү әннә мүхәммәдән габдүһүү үә расүүлүһ".

(Тел, гәүдә вә мал белән кылынган гый­бадәтләрнең барысы да Аллаһ өчендер. Сәлам сиңа, әй, Аллаһының илчесе. Аллаһының рәхмәте вә бәрәкәте сиңа булсын. Сәлам вә сәламәтлек безнең үзебезгә дә, Аллаһының изге колларына да булсын. Таныклык бирәмен ки, Аллаһыдан башка илаһ юктыр вә шулай ук таныклык бирәмен ки, Мөхәммәд Аллаһының колы вә илчеседер).

Хәдис китапларында "Әт-Тәхиййәт" догасы кайбер аермалы сүзләр белән бирелә, ләкин бу аермалыклар мөһим түгел. Бездә таралган "Әт-Тәхиййәт" догасы Ибне Мәсгуднең риваятеннән килә. Намазда болардан берсен уку сөннәт санала.

"Әт-Тәхиййәт" догасы укылганнан соң Пәйгамбәребезгә (с.г.в.) салават укыла:

(Аллаһым! Мөхәммәд һәм Мөхәммәднең га­иләсенә (балаларына), Ибраһимга һәм Иб­раһимның гаиләсенә рәхмәт иткәнең кебек рәхмәт кыл. Чөнки Син Хәмид (макталыначак) һәм Мәҗид (шанлы һәм данлы).

(Аллаһым! Мөхәммәдкә һәм Мөхәммәднең гаиләсенә, Ибраһимга һәм Ибраһимның га­иләсенә бәрәкәт биргән шикелле бәрәкәт бир. Чөнки Син Хәмид һәм Мәҗид.)

Бу салават шәрифәләрдән соң ошбу догалар укылыр:
رَبَّنَا آتِنَا فِي الدُّنْيَا حَسَنَةً وَفِي الْآخِرَةِ حَسَنَةً وَقِنَا عَذَابَ النَّارِ.

رَبَّنَا اغْفِرْ لِي وَلِوَلِدَيَّ وَلِلْمُؤْمِنِينَ يَوْمَ يَقُومُ الْحِسَابُ
"Раббәнәә әәтинәә фид-дүнийәә хәсәнәтән вә фил- әәхыйрати хәсәнәтән вә кыйнәә газәәбән-нәәр. Раббәнәгъфирлии вәлии вәлидәййә вә лил-мүэминиинә йәүмә йәкуумүл-хисәәб".

(Әй, Раббыбыз! Безгә дөньяда вә ахирәттә гүзәллек бир, безне җәһәннәм газабыннан сакла.

Әй, Раббыбыз! Мине, ата-анамны һәм барча мөэминнәрне хисап көнендә гафу әйлә!)

Моннан соң башта уңга, аннан соң сулга, "Әссәләәмү галәйкүм вә рахмәтүллааһ" дип, сәлам бирелер. Сәлам биргәндә фәрештәләргә һәм җәмәгатькә сәлам бирәм, дип хис ителер.

Теләгән кеше ялгыз намаз кылганда "әт-Тәхиййәт" белән сәлам арасында башка догалар да укый ала. Билгеле, алар Пәйгамбәребез (с.г.в.) укыган догалар булачак.

Ибне Мәсгуд шул доганы да укыган:

(Аллаһым! Мин белгән һәм белмәгән хәерләрне Синнән телим. Аллаһым! Мин белгән һәм белмәгән явызлыкларның барысыннан да Сиңа сыенам. Аллаһым! Изге колларың Синнән теләгән хәерләрне мин дә телим. Изге колларың нинди явызлыклардан Сиңа сыена торган булсалар, мин дә алардан Сиңа сыенам. Әй, Раббыбыз! Безгә дөньяда һәм ахирәттә яхшылык бир, җәһәннәм газабыннан безне сакла.)

Гайшә анабыз (р.г.) бер риваятендә болай дигән:

"Пәйгамбәребез (с.г.в.) намазда шулай дога кыла иде:

(Аллаһым! Сиңа кабер газабыннан сыенам, Мәсех-Дәҗҗалның фетнәсеннән Сиңа сыенам. Тормыш вә үлем фетнәләреннән Сиңа сыенам. Аллаһым! Гөнаһтан һәм бурычтан Сиңа сыенам.)

Гайшә анабыз (р.г.) болай дип дәвам итә:

"Берсе Пәйгамбәребезгә (с.г.в.):

— Бурычтан Аллаһыга ник күп сыенасың! — дигән. Моңа Пәйгамбәребез (с.г.в.):

— Кеше бурычка төшкәндә сүз сөйләр һәм ялган әйтер, сүз бирер, ләкин сүзендә тормас",— дип җавап кайтарган.

Әбү Бәкердән (р.г.) шундый бер риваять калган:

"Бер мәртәбә Пәйгамбәребезгә (с.г.в.):

— Әй, Аллаһының, Илчесе! Миңа намазның соңында укыла торган бер дога өйрәт,— дидем. Рәсүлүллаһ (с.г.в.):
اَللَّهُمَّ إِنِّي ظَلَمْتُ نَفْسِي ظُلْمًا كَثِيرًا وَلاَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلاَّ أَنْتَ.

فَاغْفِرْ لِي مَغْفِرَةً مِنْ عِنْدِكَ وَارْحَمْنِي إِنَّكَ أَنْتَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ
"Әллааһүммә иннии заләмтү нәфсии зулмән кәсииран вәләә йәгъфируз-зүнүүбә илләә әнтә. Фәгъфирлии мәгъфиратән мин гыйндикә вәрхәмнии иннәкә әнтәл-гафүүрур-рахиим".

(Аллаһым! Шөбһәсез, мин үземә күп золым иттем. Гөнаһларымны кичерәчәк бары тик Син. Алай булгач, үз рәхмәт җиреңнән килгән бер мәгъфирәт (ярлыкау) белән миңа мәгъфирәт әйлә, рәхмәт кыл. Шик тә юк ки, Син бик Рәхимлесең),— диде.

Шулай итеп, ике рәкәгатьле бер намаз тәмам булыр. Әгәр дүрт рәкәгатьле намаз кылынса, "әт-Тәхиййәт"не укыгач, "Әллааһү әкбәр" дип, аякка торылыр һәм "Бисмилләһ" дип, "Фатиха" сүрәсе укылыр. Фарыз намазларда өченче һәм дүртенче рәкәгатьләрдә "Фатиха"дан соң башкасы (сүрә, аять) укылмас. Алар сөннәт намазларда укылыр.

Үзгә буларак кылына торган өч рәкәгатьле намазлар бар. Болар — ахшам һәм витер намазлары.

Ахшам намазында өченче рәкәгатьтә аякка калкылыр. "Фатиха" сүрәсе укылганнан соң, "Әллааһү әкбәр" дип, рөкүгъ вә сәҗдәгә барылыр. Дүртенче рәкәгать өчен аякка торылмас — утырылыр һәм югарыда сөйләнеп үтелгән догалар укылып, сәлам бирелер.

Витер намазында исә өченче рәкәгатьтә аякка калкылыр, "Фатиха" сүрәсе укылыр, аннан соң, башка бер сүрә укыгач, намазга яңадан башлаган кебек тәкбир әйтелер, ягъни, куллар, колак йомша­гына кадәр күтәрелеп, аларга тидерелер һәм кире кендек астында багланыр һәм "Кунут" догасы укылыр:

(Әй, Аллаһым! Синнән ярдәм вә гафу сорый­быз. Безгә туры юл күрсәтүеңне үтенәбез. Сиңа ышанып, Сиңа тәүбә вә тәвәккәл кылабыз. Сиңа хәерлек белән мактап, нигъмәтләреңә шөкер итәбез. Көфранлык кылмабыз. Сиңа каршы торучыларны ташлап, алардан аерылырбыз. Аллаһым! Мәгәр Сиңа гына коллык итеп, Синең өчен намаз укыйбыз һәм сәҗдә кылабыз. Сиңа якынаерга тырышабыз. Рәхмәтеңне өмет итеп, газабыңнан куркабыз. Шөбһәсез ки, Синең газабың кяферләргә ирешер.

Хәнәфи мәзһәбендәгеләр "Кунут" догасын ястү намазында укыйлар, шәфигыйләр исә иртәнге намазда. Һәм алар укыган "Кунут" догасы да, алда китерелгән догадан аермалы буларак, түбәндәгечә булыр:
اَللَّهُمَّ اهْدِنِي فِيمَنْ هَدَيْتَ وَعَافِنِي فِيمَنْ عَفَيْتَ وَتَوَلَّنِي فِيمَنْ تَوَلَّيْتَ

وَباَرِكْ لِي فِيمَا أَعْطَيْتَ وَقِني شَرَّ مَا قَضَيْتَ فَإِنَّكَ تَقْضِي وَلاَ يُقْضَى

عَلَيْكَ وَإِنَّهُ لاَ يَزِلُّ مَنْ وَلَيْتَ وَلاَ يَعِزُّ مَنْ عَادَيْتَ ، تَبَارَكْتَ رَبَّنَا وَتَعَلَيْتَ
"Әллааһүммәһдинии фиимән һәдәйтә вә гаафинии фиимән гафәйтә вә тәвәлләнии фиимән тәвәлләйтә вә бәәрик лии фиимәә әгътайтә вә кыйнии шәрра мәә кадайтә фә иннәкә такъзый вә ләә йүкъдаа галәйкә вә иннәһүү ләә йәзиллү мән вәләйтә вә ләә йәгыйззү мән гадәйтә, тәбәәрактә раббәнәә вә тәгаләйтә."

Ялгыз намаз кылынса, бу рәвештә укылыр. Әгәр җәмәгать белән кылынса, берлек саны кушымчалары урынына күплек саны кушымчалары әйтелер.