ріе толған жендеттер екен. Дәл ортада тұрғап ұзын столды жағалай отыр.
Ңолдарыңды көтеріңдер! — деп айңай салдық автоматтарымызды кезеніп.
Винтовкаларын ңабырғаға сүйеп ңойып бейңам отырған жендеттер зәресі ұшып, көздері шарасынан шыға үлкейіп, кірерге тесік таппай ңалды.
Сендерді партизан отряды ңоршап алды! Бері- ліңдер! — деп аңырды Алексеенко.
«Партизан отряды» деген сөзді естісімен отырған күйлерінде бәрі ңолдарын көтерісті.
Ңолдарыңды жоғары көтеріңдер! — деп тағы да аңырды Алексеенко. Өңдері қашқан жандармдар қолдарын жоғары көтере тусті.
Біреуміз автоматты кезеніп, тапжылмай тұрдық та, екіншіміз винтовкаларын сыртқа шығарып, затворла- рынан ажырата бердік. Содан соң әрқайсысының бой- ларын тінтіп, кейбіреулерінен пистолет, патрон алдық. Жауды әбден ңарусыздандырып болған соң бір-бірлеп сыртқа шығардың та, қолдарын байлап, бірін-біріне көгендеген қойдай тізе бердік. Бас-аяғы он жеті жан- дарм екен.
Түп-түгел далаға шығарып, жауап алып, тиісті мәліметтерді қолға түсірген соң, бұл селоға неге кел- гендерін сұрадың.
Фюрердің бұйрығы бойынша село жастарын Германияға жібермек едік,— деді біреуі.
Жоқ, Фюрерлеріңнің бұйрығы бойынша осы кө- генделген бойларыңда енді Днепрдің терең иіріміне ке- тетін болдыңдар — дедік біз оларға.
ДНЕПРДЕГІ КЕЗДЕСУ
1943 жыл. Сентябрь айының 16-нан 17-не қараған түн. Чапаев атындағы партизандар құрамасы Хоцкий орманында жым-жырт жатыр.
... Жалғыз-ақ мен ояу сияқтымын. Бірақ жұрттың барлығы шырт ұйқыда бейқам жатқан жоқ. Лагерь төңірегінде ондаған сақшылар тұр. Кешегі қантөгіс ұрыстан келген партизандардың бірі жарасы жанына батып, ұйқтай алмай жатса, екінші біреулеріне әрқилы ой келіп, көздерін ілмей жатқан шығар... Осылай ла- герь өміріне ойым ойысып тұрғанда:
|
