Бірақ полицайлар өз беттерімен партизандарды өл- тіруге бата алмады, бір түн осында ұстап, таңертең ко- мендатураға апаруды ұйғарды.
Егер сендер, менің дегеніме көнбесеңдер,— деп тағы да әңгімеге араласты староста,— онда түнгі қара- уыл қойыңдар, аяғынан етіктерін шешіп алыңдар, әйтпесе олар зытып отырады, тауып көріңдер сонсоң. Ал айтқаныма көнсеңдер, мұндайлармен әуре болма- ған жөн болар еді. Бұдан соң ол сөзге тағы араласып:
Ол партизандарға төніп, ұрғысы келді. Ол Болатов- ты бар пәрменімен беттен бір соқты, Поповтың бетіне түкірді, Ильконы жақтан шапалақтады. Бұлардың бұралқы итке деген ыза бойларын кер- неді, олар бұл сұмырайды улы жылан секілді буынды- руға әзір еді. Бірақ шарасыздан бой сұнып, көнуге тура келді. Ңайткенде, әзірше бұл қорлыққа шыдап көргенді жөн деп ұқты олар. Ақыры бәрі де жайына кетті. Партизандарды он бес жасар бала мен бір пэли- цай күзетіп қалды. Старостаның дегенін түгел орында- ды: партизандарды шешіндірді де, етіктері мен шұл- ғауларын басқа бөлмеге алып кетті. Партизандарды қамаған мұғалімдер бөлмесін құ- лып салып мықтап жапты. Бөлме қап-қараңғы, суық еді. Бұл аядай бөлмеде бір бұрыштан екінші бұрышқа құр сенделіп жүре беру оларға өте ауыр тиді, оның үстіне суық еденде жалаң аяқ жүру қандай қасірет. Әбден қалшылдап, тоңып, олар столға отырды.
Терезені ңойып қалсақ қайтеді? Сонда түн перде- сін жамылып мүмкін, ңұтылып кетерміз!— деді Попов.
Жоң, Коля, бұл ұсынысыңды қостамаймын. Те- резені бір ңойып түсіру керек дейсін, ал бұл үшін ең болмаса бөлмеде орындық та жоқ,— деп қарсылық білдірді Болатов.— Бұл операцияны кірпік ңаққанша істеу қажет болады, өйткені полицай құлыпты ашып үлгергенше, ытқып шығуың керек. Біз олай ете ал- маймыз.
