Үлы Отан соғысының батыр- лары Талғат Бегелдинов пен Сағадат н үрмағамбетовке, Ба- уыржан Момыиіүлы мен Ра- хымжан Қошқарбаевңа, ңаһар- ман партазандар Әди Шәріпов пен Тоңтағали Жәнгелдинге
Б...у... р...ый! Б...у...р...р...ый! — деп бірнеше рет бар даусыммен қатты айқай салдым. Олар тоқтап бір
жүктеу/скачать 0.57 Mb.
|
| Б...у... р...ый! Б...у...р...р...ый! — деп бірнеше рет бар даусыммен қатты айқай салдым. Олар тоқтап бір
жерге топтанып аз тұрды да, бірдеме деп екі-үш РеТ«Анық Шздің жігіттер екен, енді күтейін», деп ав- томатымды жаныма қойдым да, жалпақ тастың үстше шалкамнан жатып дем алдым. Сөйтш жатып шарша- ғандықтан ба, аштықтан ба, ұйқтап кетшшн. Бір кезде денем суып, селк етіп шошып оянып кет- тім Өзімнің әдетім бойынша бірден басымды көтеріп алмай жайлап сол жамбасыма аунап түсіп қарасам, венгер солдаттары қаптап келеді екен. Мендегі қуа- ныш сезімі бірден өше қалды да, денемді өкінішті ыза кернеп кетті. Бұрын отыз шақты гана адам еді, ал қа- зір ңайдан келгені белгісіз тіпті көп-ақ. Бәрі мылтық- тарын кезеп қатарласып келе жатыр. Маған тіпті жа- қындап қалды. Енді не істеу керек? Басыңды көтер- сең-ақ оқ атқалы келеді. Ңарсы оқ атудың да ың- ғайы жоқ. Енді кідіруге болмайды. Ақырын автоматымды қо- лыма алып, биноклімді курткемнің белбеуіне қыстыр- дым да, сол аяғымды тасқа тіреп төмен қарай секіріп кеттім. Сол-аң екен жан-жақтан оқ жауып кетті. Екі жарым метрдей тастан құлап түскенімде есімнен та- нып қала жаздадым, тіземнен, шынтағымнан қан сау ете түсті. Олар атқанын тоқтатты. Орман іші бұрын- ғыдай жьім-жырт. Жүгіргеннен жүгіріп келіп Алек- сандр Васильевичке болған уақиғаны баяндадым. ҚУҒЫНШЫЛАР — Ңугыншылар шыққан екен. Әзірше баспалап, амал жасап айқасқа бармауымыз керек. Жігіттер жи- налып, аз да болса күш жинап барып олармен кезде- суге болады. Майданнан, халықты тонап жүрген жан- дармериядан орманға ңаншалықты күш тартқанымыз- дың өзі Отан үшін көп пайда келтіреді. Ал кеттік, жол бастаңыз, Микола атай,— деді Александр Васильевич. Біз жауды адастыру үшін кез келген ағып жатқан суға түсеміз де не ағынға қарсы, не ағынға қарай екі- үш километр^ жүріп барып, өзіміздің көздеулі багыты- мызға қарай жүреміз. Бірақ бәрібір бізді өкшелеп қуып келеді. Әрине, бірнеше топқа бөлініп ізшіл итпен қуып отырған соң қашып құтылу қиын. Енді оларға оір соңқы беруге дайындалдық. Бір көлденең ағып жатқан бұлақтан өтіп шықтық та ұсақ жас балапан қарағай өскен дөңеске көтерілдік. Бұлақтың екі жағы да ағашсыз ашық, біз шыққан дөңестен екі-үш жүз метрдей ғана қашықтықта еді. Дәл осы арада жауды тоспақ болдық. СОҚҚЫ Менің сол жағымдағы жуан қарағайдың түбінэ Леня орналасты. Леня жиырма бір-жиырма екілердегі жас жігіт еді. Ол оң қолынан бірінші рет жау тылына ұшқанда айрылып, бізбен бірге тағы да болмай ұшып келген болатын. Сондықтан автоматты жалғыз сол қо лымен ататын. Оның үстіне осы жолы да сәтсіздікке ұшырап, парашюті ағашқа ілініп қалып, парашютінің палын (жібін) қиып жерге құлап түсіп, екі күрек тісі бірдей сынды, екі аяғы күп болып ісіп кеткен. Соған қарамастан бізден қалмай барлауда жүр. Ол дәл қазір автоматын қарағайдың бұтағына төсеп қойып, бұлақ жаққа тесіле қарап отыр. Оң жағымда Константин Спижевой, оның арғы жа- ғында Мариненко, Александр Васильевич, Жавахидзе тағы басқалары қолайлы жерге орналасқан. Екі пуле- метчик тосқауылдың екі шетіне орналасты. Бәріміз де бұлақ, бұлақтың арғы жағындағы алаңға қарап отыр- мыз. Анда-санда Александр Васильевичке «не айтасыз, қашан команда бересіз» дегендей қарап қоямыз. Бір кезде тік құлақ сұр ит жетелеген венгердің үш солдаты көрінді. Олар төмен қарай бұлаққа біздің ізімізбен түсіп келе жатыр. Бұлаққа жақындағанда арттарынан сары, көк киімді венгер-фашист жендетте- рі шықты. жүктеу/скачать 0.57 Mb. Достарыңызбен бөлісу:
|