ңатпай ауыр күндерде душар болған балғын шағы жан-жүйемді тебіренте беретін болды. Сол баланың өмірі туралы жолдастарыммен әңгі- мелесіп, оқиғаның ұзын-ұрғасын баяндап бергенімде: «Жазсаңшы осыны, балаларға мұндай жағдайды білу- дің өзі бір сабақ емес пе? Жаз, оқысын замандаста- рың» — дейтін еді. Содан бері көп уақыт өтсе де, бірақ оқиға барған сайын ойыма ұялап, әңгіменің айтылар толғағы жиілеп, жанымды мазалай берді. Сөйтіп, енді сол бір қиын-қыстау күндерден бері есімде жүрген оқи- ғаның ізіне түскелі отырмын. Июнь айының жаймашуақ күндерінің бірі еді. Ас- пан асты тыныштық құшағында маужырап тұр. Сол тыныштыққа кеудесін кере тосқан майор Мергенбаев қатты жүріп келе жатқан жеңіл машинаның алдыңғы жағына дегбірсіздене қарайды. Әлде бір жайға асығып келе жатқан түрі бар. Қолындағы телеграмманы қай- та-қайта оқып, қуанышты сезіммен жымиып күліп те қояды өзі.
Жолдас майор, бір оқиға есіңізге түсіп келз ме? — деп сұрады шофер, машина астына сырғи кіріп, сызыла қалып жатқан түп-түзу асфальт жолдан көзін алмай, алға тура қарап отырып.
Жоқ, осы поезбен келе жатқан баламды көрме- геніме екі жыл болған еді. Мен кеткенде бірінші клас- та оқитын жеті жасар бала еді. Ңазір ержетіп қалған болу керек. Биыл, мінеки, үшінші класты бітіріп, па- пасына қонаққа келе жатыр. Мұндай құрметті қонақ- қа қалай қуанбассың! — деп, майор сағатына қара- ды.— Поездың келуіне бес-ақ минут қалыпты, үлгіре- міз бе?
Үлгіреміз! — деді де, шофер машинасын үшінші жылдамдыққа басты.
Жолдың екі жағындағы қалың сымды бағаналар, көкке бойлап өскен зәулім ағаштар, қатарлана тізілген өдемі биік үйлер көз ілеспей артта қалып жатыр... Машина вокзал алдына келіп тоқтағанда, жолаушы поезының паровозы да алқына дем алып, перронға ке- ліп тоқтаған-ды. Ңолдарына жомарт жаздың қызылды-жасыл гүлін алып, вагондарга қарай жүгіріп бара жатқан жұрт. Майор Мергенбаев қолына бір шоқ гүл ұстап, жүгіре басып бесінші вагонның алдына келді. Дәл осы кезде
бір қолына чемодан ұстап, он жасар ер баланы соңы- нан ерткен бір толыңша келген, қараторы жас әйел вагоннан шығып келе жатыр еді. Жұбайы мен баласын көрген жерде майордың жүзі жүз құбылып жайнап кетті.
