1.Гісторыя – навука, якая вывучае ўсю сукупнасць з’яў грамадскага жыцця на працягу існавання грмадства.
Важнейшымі функцыямі гісторыі з’яўляюцца:
Пазнавальная – збіранне канкрэтных фактаў, іх сістэматызацыя і разгляд;
Практычная – вывучэнне паздей з пункту погляда іх уздзеяння на сучаснасць4
Выхаваўчая – выхаванне на аснове гістарычных матэрыялаў патрыятычных, ідэалагічных, маральных каштоўнасцей.
У вывучэнні гіст. існуе 2 падыходы:
Фармацыйны (К. Маркс)
Паводле теорыі Маркса : “гісторыя чалавецтва – змена 5 асноўных грмадска-эканамічных фармацый (першабытна-абшчынная, рабаўладальніцкая, феадальная, капіталістычная, камуністычная).
Для кожнай фармацыі характ.наяўнасць 2 класаў, пераход ад адной фармацыі да другой, ажыццяўляецца ў выніку сацыяльнай рэвалюцыі.
Недахопы фармацыйнага падыходу:
Адналінейнасць гістар.развіцця
Абсалютызацыя класавай барацьбы і насілля
Рашаючае значэнне надавалася аб’ектыўным фактам; чалавеку адводзілася другасная роля
Цывілізацыйны падыход. Заснавальнікамі можна лічыць франц. філосафаў-асветнікаў Русо, Дзідро.
Канчаткова гэты падыход сфарміраваўся ў канцы XIX – пачатку XX ст.
У XX ст. найбольш папулярным з’яўляецца канцэпцыя А. Тойнбі. Сусветная гісторыя разглядаецца ім як сукупнасць цывілізацый (13) – гэта канкрэтныя грамадствы, лакалізаваныя ў прасторы і часе. Вылучаюць некалькі стадый, якія праходзяць цывілізацыі: аграрна-традыцыйная, індустрыальная, постіндустрыальная.
Вывучэнне гісторыі Беларусі абумоўленае неабходнасцю шырокай гуманітарнай падрыхтоўкі будучых спецыялістаў і мае мэту сфармаваць у студэнтаў гістарычнае сазнанне, цэласнае паданне аб заканамернасцях і асаблівасцях эвалюцыі чалавечага грамадства, зразумець месца айчыннай гісторыі ў сусветным гістарычным працэсе, а, значыць, і ўкладанне беларускага народа ў сусветную цывілізацыю.
Чалавечае грамадства на тэрыторыі Беларусі прайшло шэраг этапаў свайго развіцця.
1 Старажытнае грамадства. Яго храналагічныя рамкі - 40 тыс.гадоў да н.э. - V у. н.э.
2 Сярэднявечнае - канец V-XV стст. Перыяд больш вядомы як развіццё феадалізму.
3 Новы час - XVI-XX стст. Ахоплівае перыяд крызісу феадалізму, станаўленне і заняпад буржуазнага грамадства.
4 Найноўшы час - з 1918 года.
У сучаснай класіфікацыі вылучаюць перыяд з моманту станаўлення сучаснай дзяржавы - Рэспубліка Беларусь.
Достарыңызбен бөлісу: |