30. Орта ғасырдағы христиандық философиясы. Патристика. Әулие Августин ілімі. Патристика (латынша - әке) – ІІ-VІғғ. алғашқы христиан философиясының
негізін салушы шіркеу әкелерінің мектебі, ілімі. Апологетика (грекше -
қорғаймын, ақтаймын) – ІІ – ІІІ ғ.ғ. пұттық политеизммен күресте
христиандық догматика негіздерін қорғаған, уағыздаған ілім;
Классикалық патристика - (ІV-Vғғ.) - тринитарлық мәселе, яғни әке, ұл және
қасиетті рух мәртебесі арақатынасы туралы ілім; христологиялық мәселе,
яғни Христостағы екіұдайлық, яғни құдайлық және адамдық екі бастама
туралы; антропологиялық мәселе, яғни құтқару мен арылу барысындағы
Құдайдың мейірімі мен адамның күнәһарлық табиғаты жөніндегі ілім; Соңғы
кезең (VІ-V ІІІ ғғ.) - христиандық догматиканың орнығуы, теология мен
ғылымның энциклопедиялық кодификациялануы.
Патристикалық кезеңнің атақты өкілі - Аврелий Августин Ә у л и е (354-430)
- христиандық теолог,»шіркеу аталарының» (католиктерде) бірі,
христиандық дүниетаным жүйесін жасаған әулие. Христиандық әлемде дін
және философия мәселелері бойынша шексіз беделі болған және «Ұстаз»
деген атаққа ие болған. Антиктік мәдени мұра мен оған христиандықтың
қатысы туралы пікірталаста сенім мен ақылдың үйлесімдігі туралы ілімді
тұжырымдап, «Қасиетті Жазу» мен «Қасиетті Өсиеттің» күмәнсіз беделдігін
мойындай отыра, адамның діни өміріндегі ғылым мен философияның рөлін
кемітпеді. Августин жүйесіне рухани бастауларды әсірелеу тән. Адам үшін,
дейді ол, Құдай мен дүние арасында таңдау бірден-бір абыройлы құндылық
болып табылады. Адам тіршілігі құндылықтарының арасында ылғи жақсы
көріп аялайтын игіліктер мен тек пайдалануға жарайтындарын бөлуге
болады.
Біріншісіне тіршіліктің бастауы болып табылатын абсолютті жақсылық
ретінде Құдайды сүю жатады. Екіншісіне адамзат мәдениетінің жемістері
мен нақтылы дүниедегі игіліктерді қосуға болады. Оларсыз тіршілік ету
мүмкін емес. Бірақ оларға үйреніп, жақын көруге болмайды. Августин
Құдайға біртіндеп жақындатып, тән мен жанды тазартатын, аскеттік сипатта
болатын «катарсис» жүйесін тұжырымдады.Августиннің мәдениетке деген
көзқарасы «Құдай қаласы туралы» еңбегінде берілген. Ол екі адамдық
қауымдастықты бөліп қарастырады: «Жер қаласы» — Құдайды ұмытқан
өзімшілдікке негізделген мемлекет пен мәдениет және «Құдай қаласы» —
өзін ұмытқан, Құдайға деген сүйіспеншілігі шексіз рухани бірлестік. Рим
империясының соңғы уақытына ұқсас «Жер қаласы» нәпсіқұмарлық пен
күнәһарлыққа толы және «алғашқы күнәдан» бастау алады. Осы қалада өмір
сүруге мәжбүр адам бар ықыласын Құдайлық Қалаға бағыттауы керек.
Августиннің теологиялық ілімдері оның эстетикасымен де тығыз
байланысты.