Ақиық ақын Мұқағали Мақатаевтың туған күніне орай өткізілген Астана қалалық жас ақындар айтысына қатысып, ел назарына ілікті

Білімнің бар байлығын,әр өлшемін,

Бағалайтын бүгінде жан барсың ба?

Ұлылар қатарынан көрем сені,

Қанатымды қақтырған заңғар шыңға.
Санама білім нәрін сіңірдің де,

Тірек боп биіктерге жетелеп ең.

Құрмет тұтып, өзіңді бүгін мен де,

Мәңгілік басымды иіп өте берем.

Білімнің қазынасын бөліп бердің.

Айналдың да сен біздің анамызға,

Бойдағы мейірімді төгіп келдің.

Үміт жібін жалғадың жүректерге.

Сен біздің өмір бойы ортамызда,

Күліп өт,жүрек сырын жыр еткенде.

Сәби күндердің келмесі анық қайтара.

Алғашқы сәуле көрінген күні ерекше,

Ең алғаш өмір есігін ашқан айқара.

Балалықпенен бал тілін былдырлытқаны.

Сөздері анық естілмесе де ерекше,

Ең алғаш рет “ана” деп бір үн қатқаны.

Жақсысын алып,жамандығынан жиренгін.

Ерекше және тұсауын кесіп,адымдап

Ең алғаш рет табаны жерге тиген күн.

Ой қосып ойға табатын сәтте шешімін.

Арқалап кітап жүрер күн және ерекше

Ең алғаш рет ашатын мектеп есігін.

Толқытып бойды,таусатын төзім-тағатын.

Ерекше кезең,сезімнің оты тұтанып,

Ең алғаш рет өзгеге ғашық болатын.

Бойдағы қайрат жігеріңменен жаңғырып.

Өшсе де ойдан ерекше күндер келмейтін,

Кетпейді естен алғашқы сәттер мәңгілік.

Ұлы сөзі - ұлтымның ұраны.

Жырындағы әрбір сөзі ұлықтар,

Оқығанға менмұндалап тұрады.

Туған жыры елге деген сенімнен.

Нағыз қазақ болсаң егер Абайдың

Бір кітабы табылсыншы төріңнен.

Елемеген еркін емес, ер емес.

Нағыз қазақ болсаң егер Абайдың,

Жүз өлеңін жаттасаң да көп емес.

Қара өлеңін әлем шырқап, ән қылсын.

Ал әкелер баласына мұра ғып,

Мұхтар жазған «Абай жолын» қалдырсын.

Бұл өлең де сан тарапқа тарайды.

Ал аналар ұзатылған қызының,

Жасауына қосып берсін «Абайды».

Қадамымды басып келем ерен, нық.

Пәк-періште жүрегіммен тілеймін,

Өтсін «Абай оқулары» әлемдік.

Өлең қадір-қасиетін құнттай.

От кеуделі жанның берген жалынын,

Өтеміз біз өмір бойы суытпай.

Бақытты ғұмыр кешсін елің бүгін.

Сол бейбіт ел бүгінде тойлап жатыр,

Азаттық жиырма жылын.

Азаттықты ту еткен ұрандары.

Жиырма жасар жігіттей жігерленіп,

Қазақтың орындалды басты арманы.

Тарихтың тереңіне қанық бәрі.

Тәуелсіздік таңына шуақ қосып

Талай ақын жырлары шарықтады.

Биікке қадам басып енді өрлейміз.

Тәу еткен ата-бабам әуел бастан,

Тәуелсіздік шырағын сөндірмейміз.

Бермес батыр намысты жатқа қолдан.

Ат үстінде жыр жазған батыр ақын,

Қорғаған елін көзі жасқа толған.

Батырдың жыры бөлек, ісі де ерен.

Қара халқын қанаған қас дұшпаннан,

Кек қайтарған қара өлең күшіменен.

Жауға шапты, жан беріп, жан алысты.

Ерлігін ақтау үшін жыр да жазды,

Елдігін сақтау үшін от та құшты.

Елін дұшпан-жауынан қорғап қалған.

Жыр жазған азаттықты арман етіп,

Үміт қып ертеңінен, атқан таңнан.

Өлеңімен өлшенген батырлығы.

Батырдың ақындығы жырлап өтті,

Қорғап қалды ақынның батылдығы.

Қыршынынан қиылған қарлығаштар, қырандар,

Қазақ үшін, ел үшін «Алаш» атты ұрандар.

Сол қиылған ішінде Алаш үшін алысқан

Рысқұлов Тұрар бар.
Балалықтың бастауы даналыққа ұзын жол,

Қиын жолды бастаған тар қапастың ұлы боп.

Бала Тұрар сабағы ұстазынан алған мың:

«Ұлттың ұлы болма тек, адамзаттың ұлы бол».

Өткен одан тарихтардың көші мың.

Бар қазақты тербететін төсінде,

Ауылым-алтын бесігім.

Мен де ауылда туып өстім,түледім.

Жаулығының иісі келер әжемнің,

Ауыл десе атқақтайды жүрегім.

Қала мені қарсы алады алдан кең.

Қабыл алып ақ батасын атамның,

Жүріп өтем ізі қалға жолдармен.

Сағынамын думандатқан күндерін.

Шалғынында аунап-қунап өскенмін,

Құшағыма теріп қызыл гүлдерін.

Сорып алып ақ собықтың уызын.

Ер жеттім мен ата-әжеме еркелеп,

Бал татыған ішіп айран-қымызын.

Күні оның күреңденіп бататын.

Орамалы желкілдеген жеңгейлер,

Күрпілдетіп күбі пісіп жататын.

Ауыл осы әрбір күнін тойлаған.

Жаңа ойын ойлап тауып достарым,

Сол ойынның қызығына тоймаған.

Үлкендерге жасаушы едік кішілік.

Ханталапай ойнаушы едік таласып,

Асықтарды алшысынан түсіріп.

Дәстүріңді ұлан болып жалғайын.

Ару қала Астанада жүрсем де,

Ауыл саған ораламын әрдайым.

Қиындықта жүрек бірге соғатын.

Ақ жүректі, бауырмал да, жаны ізгі,

Жан дегенде жалғыз досым болатын.

Жығылмадық, жұдырықтай жұмылдық,

Өмір қысы, қатал, суық күздерде,

Бауырмалдық отына бір жылындық.

Бұл өмірді өту керек мәнді ғып.

Шүкіршілік етіп досың барына,

Адалдықты ардақтай біл мәңгілік.

Сарқытымен қуантады біздерді.

Теректерден билеп түскен жапырақ,

Жасырады көшедегі іздерді.

Қамбаларға құйылады сары кен.

Қыста бізді аластайды тұмаудан,

Бақшамызда өсіп шыққан дәрумен.

Білімменен қауышатын кез келді.

Күздің түсі сияқты жез қоңырау,

Мектепке енді шақырады біздерді.

Бағалай біл ананы аппақ сүтті.

Ешқашан қартаймасын, жасай берсін,

Аналар ақ жаулықты.

Ақ сүтінен дариды иман-дінің.

Олай болса қорлама, тек ақтай біл,

Ешқашан мұңаймасын, қақсын күлім.

Ана үшін бақыт жоқ шектелетін.

Адам етіп өмірде жеткізетін,

Кім сен үшін ұйқысын төрт бөлетін?

Баланың бар байлығы, ол кеніші.