Без буген чыршы янында Әйлән-бәйлән уйнарбыз. Кыш бабайны каршыларбыз

Әйлән-бәйлән уйнарбыз.

Кыш бабайны каршыларбыз,

Яңа җырлар җырларбыз.

Нинди матур безнең чыршы,

Җем-җем килеп яна ул.

Башлыйбыз чыршы бәрәмен,

Котлы булсын Яңа ел!

Яңа ел килеп җитте.

Күңелле чыршы бәйрәмен

Балалар күптән көтте.

Көннәрне санап көттек.

Календарь битләренә һәм

Сәгатькә карап көттек.

Бизәнеп, матурланып.

Безгә, нәни дусларыңа,

Күңелле җырлар алып.

Ясыйк матур түгәрәк.

Безгә кунаклар килгән,

Уйныйк-җырлыйк бергәләп.

Зур бәйрәм буләк итте.

Яңа ел бәйрәменә

Чыршы да килеп җитте.

Залның түрендә.

Килдек бергә без биергә

Синең тирәңдә.

Күреп туймыйбыз,

Чыршы янында

Җырлап уйныйбыз.

Ямьле бәйрәм бит,

Чыршы янында

Җырлап әйләник.

Безнең Кыш бабабыз

Нигә кичекте икән?

Әллә инде урманда

Адашты микән?
Куян. Әйе шул, бәйрәм башланырга вакыт җитте, ә Кыш бабабыз юк та юк.
Кар бөртеге. Әйдәле, Куянкай, Кыш бабайны бергә чакырып килик.
Китәләр, чыршы астында йоклап яткан аюларны күрәләр.
Кар бөртеге. Куянкай, кара әле бирегә, аюлар йоклап ята түгелме? Хәзер без аларны уятабыз һәм үзебез белән алып китәбез.
Куян. Әйдә соң. Аюкайлар, җитәр сезгә йокларга, әйдәгез безнең белән. Яңа ел җитә тиздән.
Аюлар. Юк-юк, безгә йокларга кирәк.
Кар бөртеге. Ничек инде йокларга кирәк?
Аюлар. Чөнки кыш бит, ә кышын барлык аюлар да йок­ларга тиеш.
Куян. Беренчедән, сез әле аю тугел, ә аю балалары гына. Икенчедән, сез бит чын аюлар тугел, ә әкияттәге аюлар. Шуның өчен сезгә йокламаска да мөмкин.
Аюлар. Син дөресен әйтәсеңме?
Куян. Әйе, әйе.
Аюлар. Алайса, без дә сезнең белән барабыз.
Китәләр, төлкеләр килеп чыга.

Төлкеләр. Ашыйсыбыз килә тавык, үрдәк һәм алтын балык. (Арадан берсе.) Әйдәгез, булмаса бер биеп алыйк.
Төлкеләр бииләр, шулвакыт чыршы янына Кар бөртеге, Куян, аюлар килеп чыга.
Төлкеләр. Туктагыз, туктагыз! Сез кая барасыз?
Куян. Кыш бабайны каршылыйбыз.
Төлкеләр. Безне дә үзегез белән алыгыз әле.
Кар бөртеге. Әйдәгез, хәйләкәрләр. Тик карагыз аны, беркемне дә кыерсытмагыз.
Төлкеләр. Юк-юк, кыерсытмабыз. (Китәләр.)
Кар бөртеге. Дусларым, Кыш бабайга тавыш биреп карыйк әле.
Барысы бергә. А-у, а-у! Кыш бабай.

Безнең, якын дус баба-й-й.

Зәңгәр күк аяз булсын,

Илебез тыныч булсын.

Аналарның, балаларның

Күңеле тыныч булсын.
Балалар. Рәхмәт, Кар кызы!
Кыш бабай. Чыршыгыз да әнә нинди күркәм, горур басып тора, аңа нинди матур уенчыклар эленгән!

Сездән чакыру кәгазе алгач та, кызым Карчәчәк белән юлга җыендык. Менә берзаман коточкыч буран чыкты, күзне ачып булмый. Буранга «тукта, тукта!» дим, һич туктамый, аның саен бөтерелеп, бөтерелеп тузгый. Шуннан бара торгач, еракта урман дусларымның тавышлары ишетелде. Ярый әле алар тавыш бирде, югыйсә адашкан да булыр идек.

Карчәчәк һәм Кар бөртекләре безгә берәр җыр җырлап күрсәтерләр.

Без сиңа килдек, без бал китердек.

Аю, аюкай, менә сиңа бал.

Кем дәшкәнне бел, аннан балны ал! (Шуннан соң бер бала аюга эндәшә. Аю аны таныса — балны ала, танымаса — балсыз кала.)

“Куяннар”

Кыш бабай (куяннарны мактаганнансоң, капчыгыннан ялтыравыклы тасмалар алып). Кар бөртекләре, гузәлләрем, бусы сезгә, чибәрләрем. Ә кайда соң минем Карчәчәгем? (Кар кызын эзли башлый, ә ул исә, бабасы артына яшеренеп, аңардан бер дә калмый. Бабай кызны эзли-эзли аптырап бетә һәм, ниһаять, аны таба.) Ah, минем шаян кызым, Карчәчәгем, әнә бит ничек бабасын шаяртырга уйлаган?!

Түбәнгә төшәбез.

Җитәбез дигәндә

Җил белән китәбез.

(Түгәрәк буенча йөреп, тирбәлеп әйләнәләр.)

Шунда без һавада

Җилпенеп торабыз.

Җил тынган арада

Җирдә ял итәбез.

(Парлашып тирбәләләр, чүгәләп ял итәләр.)

Аннары яңадан

Җил белән очабыз.

Очабыз, очабыз да

Җиргә төшеп кунабыз.

(Кулларны җилпеп, тиз-тиз хәрәкәтләр ясыйлар, йөгерәләр, аннан җиргә чүгәләп тынып калалар.)

Кыш бабай. Һай булдырдыгыз, чибәрләрем! Ә хәзер бергәләпа җырлыйк.

“Чыршы” җыры.
Кыш бабай. Эй, Буре дус, синдә биредә икәнсең. Сине Кызыл Калфакны куркыта дип ишеткән идем.

Буре. Сез, әбиләр, борчылмагыз,

Сез, әниләр, курыкмагыз.

Мин Кызыл Калфакка тимим,

Мин бит чын Буре түгел,

Әкияттәге Буре генә.
Кыш бабай. Ягез әле, балалар, хәзер мин сезнең, тапкырлыгыгызны сынап карыйм.(Балалар чыршы тирәли баса лар. Кыш бабай җырлый, балалар да аңа җыр белән җавап бирәләр.)

Тышта суык җилләр уйныйлар,

Чәчәкләр дә кар астында йоклыйлар.

Балалар. Без, балалар, суыктан курыкмыйбыз,

Ап-ак карларны йомарлап уйныйбыз.

Юлларыгызны кар белән тутырам.

Юлны себерке белән себерербез.

Кул-аякларыгызны өшетермен.

Кулларыбызны нык итеп чабабыз.

(Аякларын тыпырдаталар, кул чабалар. Кыш бабай балаларны мактый.)
Кыш бабай. Ә хәзер минем шигырьләр тынлыйсым ки­лә. Ягез әле, кайсыгыз сөйли? (Балалар шигырьләр сөйлиләр.)
1 нче бала. Яңа ел, яңа бәхет.

Яңа карлар ява җиргә,

Яңарган төсле урам.

Искесен күмәргә теләп,

Тузынып йөри буран.

Яңа бәхет, яңа шатлык

Алып килсен Яңа ел!

Яңа җиңүләре белән

Котлы булсын Яңа ел!
2 нче бала. Җилкәсенә капчык асып,

Кыш бабай килеп керде.

Торле кызык сүзләр әйтеп,

Буләк өләшеп йөрде.

Аннан Кыш бабай тыпырдап,

Бик шәп бии башлады.

Биемәскә, аягында

Безнең апа башмагы.

Әйләнгәләп, тирбәнгәләп,

Йомшак карлар коела.

Җем-җем итә,

Балкып китә,

Чәчәк төсле тоела.

Бар да пардан,

Ап-ак кардан

Кырлар юрган ябынган.

Салкын җилләр

Әкрен генә

Исә котып ягыннан.

Бергәләшеп,

Күмәкләшеп

Җырлап чыктык урамга.

Карлар атып,

Карга батып,

Без уйныйбыз буранда.

Онытылган бит, мин хәзер. (Капчыгын актара, аннан бер кәгазь төргәк алып, тәрбиячегә бирә.)

Ярый эле монда калган,

Исән калган, югалмаган.

Менә сезгә күчтәнәчләр,

Сезне сөйгән Кыш бабайдан.

Тик бер төргәк алгансың?

Анысы да бик бәләкәй,

Бүләкләрең кайда соң?

Бөтен сере дә шунда:

Бүләкләр бирелә торган

Билетлар, кызым, монда.

Билетларда исемнәр,

Бүләкне кем аласын

Шунда карап беләсең.
Тәрбияче. Кара, тапкыр, ай-һай-һай,

Рәхмәт сиңа, бабакай!

Безнең белән дус бабай.

Сагынырбыз, бер елдан соң

Тагын да кил, хуш, бабай!