Мұнда қайдан жүрсіңдер таң атпай? — деп сұ рады Сильвестер Горовенко екеуінен. Екеуі бірден не дерін білмей іркіліп қалды.
Лагерьден қашып шыгып, біздің соңымыздан
тайып отырған ғой,— деді Василий Горовенко екеуіне сенімсіздене қарап.
Жоқ, Василий ағай, біз командирге пакет әкел- дік,— деді Борис вельветінің ішкі қалтасына қолын салып жатып.
Ендеше тез жүгіріңдер, командир кейінірек ке- ле жатыр,— деп, Сильвестер Горовенко екеуіне жол нұсқап жіберді. Серік пен Борис жүгіре жөнелді. Олар- дың соңынан екі партизан көз жазғанша қарап тұрды да, ілгері аяңдады. «Өте жақсы балалар. Бірақ, не ке- рек, асыр салып уайым-қайғысыз өткізетін сәби өмір- лері оқ пен оттың ортасында өтіп жатыр. Ңыршын жас- тар жасына жетпей, өмір қызығын көре алмай кетуі де мүмкін ғой. Біз болсақ елуге келіп қалдық. Жас ша- ғымыз да жаман өткен жоқ. Жігіттік дәуірдің де қы- зығын көрдік. Алай-бұлай болып кетсек, өкініші де жоқ сияқты, бұларға қарағанда. Ңаршадай бастары- нан айдалада түнеп, боз торғайша таң сәрісінен тұрып бұта паналап жүргендері мынау, бұлар тағдырға не жазды екен! Бористі қойшы, оның мамасы жанында ғой. Ана Сережа бишараны айтсаңшы! Шешесі болса жау қолынан қаза тапты. Әкесінің қайда екені, өлі-ті- рісі де белгісіз! Өз елінде, туған-туысқандарының ара- сында жүрсе тағы бір сэрі, басқа елде, басқа халықтың арасында жүр! Ол тіпті жас қой, не түсінеді? Елінің қайда екенін де білмейтін шығар. Осынша бүліншілік ке қанішер қарақшы Гитлер жауапты! Баланы анадан, ананы баладан айырган сол қарақшы! — деген әрқилы ой Сильвестерді шырмап алды да, бас көтертпей қой- ды. Ол Василийге еріп келеді, тек сүлдері келеді.— Ме- нің Жорам да осылардай. Оның өмірі не болар екен? Бірақ ол әйтеуір әке-шешесінің жанында ғой. Отрядта өзіммен бірге ғой!» — деп тағы ойына келген әрнеге ерік беріп келе жатты да, Жорасының өз жанында қа зір жоқ екені, оның лагерь күзетінде қалғаны есіне түсіп денесіне суық тамшы тигендей сергіп кетті де:
Достарыңызбен бөлісу: |
