Патристика (лат. pater - эке) - 2-8 ff. пайда болған христиандық діни дүниетаным, діни сеінмдердің антикалық философияньң мазмұнынан мүлдем алшақ екендігін керсететін, христиан діні догматтарының пұтқа қарсы бағытталғандығын тұжырымдайтын «шіркеу әкелерінің» апологетикасы. 3 ғ. бастап патристика эллиндік (неоплатонизм) философияны христиан дінін негіздеуге пайдалана бастады. Яғни, оқытушылардың (патристикадағы) алдына касиетті жазудың мазмұнын кұрайтын жүйелі түрдегі догманы жасап шығу міндеті койылған болатын. Өкілдері: Тертуллиан (150-222 жж. шамасында), Климент Александрийский (150-215 жж. шамасында), Ориген (185-254 жж.), Августин (354-430).
Парадигма - үлгі немесе модель. Қазіргі заманғы ғылым философиясының маңызды категорияларының бipi. Т.Кун енгізген ғылыми коғамдастық қабылдаған, ғылыми дәстурдің өмір сүруін қамтамасыз ететін сенімдердің, құндылықтардың және техникалық дәстүрлердің жиынтығы. Жалпы мойындалған парадигманың қалыптасуы ғылымның жетілгенінің белгісі болып табылады. Парадигманың ауысуы ғылыми төңкерістің көрінісі - бұрынғы беделдердің, үлгілердің, методологиялардың, теориялардың, дүниетанымдардың дүние-әлем бейнелерінің қирауы.
Достарыңызбен бөлісу: |
