Мазмұны Кіріспе І тарау. Геронтология ғылымы туралы түсінік. Қартаң адамдардың проблемалары. Қартаң адамдардың өмір санасы әлеуметтік проблема ретінде. ІІ тарау. Қарт адамдардың әлеуметтік-психологиялық сипаттамасы

Сонымен, біздің зерттеулер нәтижелері бойынша келесі тұжырымдарды жасау мүмкін:

І. Егде адамдар еңбектен кейінгі кезеңде бейімделудің әртүрлі дәрежесімен сипатталады. Тұлғалық ерекшеліктер (өзіндік сана-сезім ерекшеліктері, себептік-қажеттік және эмоционалдық шеңберлер ерекшеліктері) бейімделу процессінің нәтижелегінің факторы ретінде шығады.

ІІ. Бейімделуі жоғары деңгейі адамдар еңбектен кейінгі кезеңде өзіндік бағалаудың тиімді деңгейіне (орта және қалаулық сипаттамаларын жоғары бағалайды). Олар өздерінің өмірі үшін өздерін жауапты санауға бейім.

Бейімделуі төмен деңгейдегі егде адамдар еңбектен кейінгі кезеңде өзіндік бағалаудың төмен және орта деңгейлерімен сипатталады, көбінесе олар өздеріне көңілі толмайды. Бұл адамдарда бақылаудың экстериалдық локусы басым болады.

ІІІ. Бейімделуі жоғары деңгейдегі егде адамдар еңбектен кейінгі кезеңде өткен уақытта жетістікке жеткендерін бағалай алады. Олардың қызығушылықтары әртүрлі болады. Олар басқаларды қаыблдауын жоғары деңгейіне ие және өздерінің ара қатынастарына қанағаттанады.

Бейімделуі төмен деңгейдегі зейнеткерлер еңбектен кейінгі кезеңде болашақтың проблемалар мен қиыншылықтарды күтеді немесе еш нәрсені күтпейді. Олар өткенді бағалай отырып қолдан келгенді жасай алмағандығын атап көрсетеді. Бұл топ үшін пассивтік мүдделер немесе сүйікті жұмыстың болмауы тән. Олар туыстарымен қатынас жасаған кезде оларды қолдау күтеді және жалғыздықтан қорқады. Олардың қатынас жасауға көңілдері толмайды.

ІҮ. Бейімділуі жоғары деңгейдегі егде адамдар эмоционалдық комфорттың жоғары деңгейіне ие, яғни олар байсалды, сабырлы және оптимист. Оларды туыстардың және қоғамның проблемалары толғандырады. Бұл топтағы зейнеткерлердің негізгі қорқынышы өз жоспарларын іске асыра алмауда немесе үлгермеуде жатыр.

Зейнеткерлікке шығу процесіне деген эмоционалдық көзқарас оларда байсалды болады, себебі олар зейнеткерлікке шыққан соң өмірдегі көптеген оң өзгерістерді көре алады. Бейімделуі төмен деңгейдегі зейнеткерлер еңбектен кейінгі кезеңде эмоционалдық комфорттың төмен деңгейінде қалып қояды, яғни олар үрейленеді, қобалжиды немесе қоршаған ортаға немқұрайлы сезімде болады. Олар бәрінен де артықша жүк болудан, жалғыздықтан және денсаулық проблемаларынан сескенеді.

Ү. Зейнеткерлікке шығу алдындағы және зейнеткерлік жастағы егде адамдарды психологиялық қолдаушы арнайы ұйым қажет, сонымен бірге бейімделу кезінде қиыншылықтарға тап болған зейнеткерлерге психологиялық жәрдем көрсету керек. Психологтың жұмысы бейімделу факторы болған тұлғалық ерекшеліктеріне сүйенуі мүмкін.

Адам өмірінің еңбектен кейінгі кезеңдегі бейімділіксіз профилактика жасау бойынша жұмыстар.

Зерттеу нәтижелері бейімделуі төмен деңгейдегі егде адамдардың тобымен психологиялық жұмыс жүргізу қажеттілігін көрсетті. Жұмыс бейімсіздік профилактика жасауға бағытталуы керек. Зейнеткерлікке шыққан соң егде адамдарда жаңа құндылықтарды, рольдерді, дағыдыларды игеру қажеттілігі пайда болады. Өмір тәрізді өзгерген және қызметтің еңбектік формасы тоқталған кезде олар қоршаған ортамен байланыстарын, жарамдылықтарын және өмірге деген қызығушылықтарын мүмкіндік барынша ұзақ қолдап отыруы қажет.

Профилактикалық жұмыс екі кезеңде ұйымдастырылуы мүмкін:

І. Зейнеткерлікке шығуға дайындық.

ІІ. Еңбектен кейінгі кезеңде егде адамдармен жұмыс істеу. Әрбір кезеңде өзінің мақсаттары мен оларды іске асыру тәсілдері болады.

І кезең

Дайындық кезеңі зейнеткерлікке шығудан алдын басталады.

Мақсат. Егде адамдардың зейнеткерлікке шығу үшін оларды залалсыз және физикалық-психологиялық денсаулығын сақтаған хәлда сол кезеңге өтуі мынада жатыр: адам бастапқы кезде өмір тәрізі мен статусының өзгеру процесін ойдан өткізеді, яғни ол шынайы сол уақытқа дейін стресстік жағдайлар мен бейімделуге дайын тұруы қажет, соған үлгеруі керек.

Әлеуметтік-психологиялық жұмыстың негізгі формалары:

1. 
   Әлеуметтік-психологиялық ағартушылық:
   

Бұл форма барынша ыңғайлы, бірақ жеке жандасудың мүмкіндігі болмаған соң оның тиімділігі төмендейді.

2. 
   Кеңес беру.
   

Кеңес беру процесінде егде адамдарды зейнеткерліктегі өмір тәрізімен таныстыруға мүмкіндік пайда болады, сонымен бірге ол зейнектерлікке бейімдеу процесін қиындататын әртүрлі әлеуметтік-психологиялық проблемаларды шешуге жәрдем береді.

3. 
   Топтық жұмыс.
   

Дайындық топтарын комплектация жасау принциптері:

• 
  Өндірістік, яғни фирмалар мен мекемелерде зейнеткерлікке шығуға дайындыққа жүргізу. Бұл принцип ұйымды іс-шарамен қамтамасыз етеді және топ мүшелерінің бір-бірімен танысуына байланысты алғашқы кезеңді жеңілдетеді. Бірақ, бұл принциптің де әлсіз жақтары бар, өйткені егде адамдарға қатынас шеңберін кеңейтуге және жаңа әлеуметтік байланыстарды орнатуға мүмкіндік беріледі.
  
• 
  Территориалдық принцип (тұрғылықты жерді есепке алған жағдайда).
  

Дайындық топтарын жасақтау аталған принциптердің кез келгені бойынша жүргізілуі мүмкін.

Топтардың ерекшеліктеріне қарай жұмыс бағдарламаларының мазмұны әртүрлі болуы мүмкін. Бұларға коммуникативтік тренинг, өзіне сенімділік беру, креативтік және сенотивтік тренингтері жатады.

Жұмысытң бұл формасы болашақ зейнеткерлердің ұжымға интеграциялауына жағдай жасайды, ал ол бейімделу процесіне оң ықпал етеді.

Еңбектен кейінгі кезеңде егде адамдармен жұмыс істеу.

Мақсаты: Еңбектен кейінгі кезеңде зейнеткерлердің бейімделуі үшін әлеуметтік-психологиялық жағдайларды жасау.

І. Жұмыстың негізгі бағыттары:

1. 
   Бейімделуі нашар егде адамдармен зейнеткерлік кезінде жұмыс істеу.
   
2. 
   Егде адамдардың туыстарымен жұмыс істеу.
   

Осы ерекшеліктерді талдау негізінде жұмыстың келесі блоктарын көрсету мүмкін:

• 
  Сәйкес өзіндік бағалауды қалыптастыру бойынша жұмыс, өйткені бейімделуі төмен деңгейдегі адамдар өздерінің өмірлеріндегі оқиғаларды басқа адамдардың әрекеттерінің немесе кездейсоқ жағдайлардың нәтижелері деп есептейді. Осы егде адамдар өз өмірлеріндегі оқиғалар үшін жауапкершілікті сезінгені жөн және олар көп нәрсе өздеріне байланысты екенін түсінуі керек.
  

• 
  Жұмыссыз зейнеткерлердің әлеуметтік бейімділігін арттыру бойынша жұмыс, өйткені еңбектік қызмет аяқтасымен кейбір егде адамдарда қоғамға керексіздік сезімі пайда болып, кейінгі өмірдің келешегі жоқтығы сезімі дами түседі. Демалыс және бос уақыт шеңберінде айналысуды тиімді бейімдеу мен дұрыс таңдау зейнеткерлік кезеңіне әлеуметтік бейімделудің елеулі оң факторы болып табылады.
  

1. Қоғамдық ойда зейнеткерлік кезеңді өмірдің белсенді кезеңі ретінде пікір қалыптастыру керек.

2. Егде адамдардың қызығушылықтары мен жекелей қабілеттеріне сәйкес әрі тиімді ірі елеулі айналысуларды олар үшін жан-жақты іздестіру керек.

Егде адам өзінің ішкі қызығушылықтарын сәйкес қызмет түрін таңдауға мүмкіндік алуы өте маңызды. Бұл жерде қызығушылықтар бойынша әртүрлі үйірмелер мен курстарды ұйымдастыру қажет.

Клубтық жұмыстарды ұйымдастыру егде адамдардың өзара қатынасу процесін жолға қоюға жәрдем береді. Бейімделуі төмен деңгейдегі егде адамдарда басқа адамдармен қатынас жасауында проблемалары болады.

Олар қатынастарға қанағаттанбайды және оларды бақылу шеңберінен өздерін тыс деп санайды.

Бірақ, соған қарамастан олар жақындарынан қолдау және қамқорлық күтеді. Олардың басқаларды қабылдау деңгейі төмен болғаны үшін, олар басқаларды теріс тәрізде қабылдайды. Басқалармен салыстырғанда олар өздеріндегі пессимизмге жол береді және әлеуметтік жағынан өздерін бағаламайды, ал бұл жағдай оларға басқалармен қатынас жасауына кедергі жасайды.

Сұхбат кезінде олар сұхбаттасқа қызығушылық білдере бермейді, сондықтан олар теріс сезінуді қалыптастырды жағдай жасаудың маңызы зор.

Сонымен, бейімделуі жоқ егде адамдармен психологиялық жұмыс белсенді әлеуметтік рольді орындауға қоршаған адамдармен қатынас жасауға, оң өзіндік бағалауды және психологиялық байсалдылықты қолдауға бағытталуы керек.

1. 
   Егде адамдардың туыстарымен жұмыс жасау.
   

Бұл егде жастағы бейімделуге жағдай жасайтын басты фактор болып табылады.

Сонымен, егде жастағы бейімділікті профилактика жасау бойынша жұмыстары өз ішіне психологиялық денсаулықты нығайтуға, проблемаларға барынша тиімді қатынас жасауға бағытталған психологтар мен әлеуметтік педагогтар тарапынан жүргізілетін сабақтарды енгізу қажет, өйткені аталған проблемалар егде жаста пайда болуымен сипатталады.
ІІІ тарау. 3.Егде жастағы адамдармен әлеуметтік жұмыстың ерекшелігі

Кәрілік (қартаю) мәселесі ХХ ғасырдың, әсіресе, соңғы оонжылдықтардың жаңа әлеуметтік феномені болып отыр. Кәрілік жеке дамудың ұзақ та маңызды кезеңі болып, әрі макроқұрылымды деңгейдің әлеуметтік процесстеріндегі өзгерістер бағытының индикаторы, ғасырлар шенінде әлеуметтік саясаттың негізін тұжырымдап береді.

Егер 1990 жылдары Батыс елдерінде халықтың 18 % зейнеткурелік жаста болса, бұл көрсеткіш 2030 жылы 30%-ға көбеюі мүмкін. 1939 жылы Ресейде егде жастағы адамдар 4%-ды құрса, 1996 жылы 12%-ға жеткен.

Біріккен ұлттар ұйымының сараптамасына ден қойсақ, егде жастағы адамдар 165 мемлекетте 4 % болса, ол мемлекет – жас мемелекет деп есептелінеді екен, ал 7%-ды құрса кәрі деп есептелеінеді екен.

Дамыған елдерде 65 жастан жоғары жастағы бір тұрғынға 4-5 еңбек ететін келеді. Осындай жағдайдан кейін 1991 жылы БҰҰ-ның егде жастағы адамдарға қатысты ұйымның қағидаларын қабылдап 1992 жылы кезегіндегі кәрілік мәселесіне байланысты үлкен мақсаттар айдарымен он жылдық стратегиясын белгілейді.

Ал 1999 жылды Халықаралық қарттар жылы деп аталады.

Қазіргі кездегі қарттық туралы әлеуметтік ғылымының дамуының негізгі үш бағытын бөліп көрсетуге болады:

1. 
   Қартаюды биологиялық және писхологиялық процесс ретінде меңгеру (игеру);
   
2. 
   Егде жастағылармен әлеуметтік орнын және әлеуметтік-экономикалық статус мәселесін сипаттайтын институтционалды қатынас;
   
3. 
   Әр халықтың өзіне тән кәрілік туарлы әр қилы тарихи мәдени сараптамасы.
   

• 
  туылу көрсеткіші;
  
• 
  өмір сүру ұзақтығы, әсіресе оның ең жоғарғы шегі, әрі егде жасқа жетуге талпынушылар саны;
  
• 
  зейнеткер қарттар өмірінің тиесілі сапасы стандартын қамтамасыз етудің ұжымдық жауапкрешілікке қатынасы;
  

• 
  жанұялық-туысқандық қарым-қатынас құрылымында;
  
• 
  әртүрлі ұрпақтардың бір-бірін қолдау жүйесінде;
  
• 
  потенциалды еңбекпен айналысушылық құрылымында;
  

• 
  еңбеккерлерді егде жаста қайта біліктіліктен өткізу қажеттілігі туындайды;
  
• 
  егде жастағы зейнеткерлер мен жұмыс берушілер арасында еңбек іс-әрекетіне байланысты қатынастар өзгереді, яғни зейнетке шығу мәселесі;
  
• 
  әйелдер мен ерлер арасындағы еңбекпен шұғылданушылық пропорциясы өзгереді, себебі егде жастағы әйелдер саны ерлерден айтарлықтай көп.
  

Қазақстан Республикасындада қарт адамдар мен мүгедектер Қазақстан Республикасының Конституциясы бекіткен, сондай-ақ құрамына басқа заң қабылдаушы актілер кіретін республика конституциясы бекіткен әлеуметтік-экономикалық және жеке құқықтарға ие. Алайда, қарт және мүгедек адамның әлеуметтік статусының қоғамдық және еңбек қызметінің тоқтауына; құндылық ориентирлерінің трансформациясына, өмір салты мен қарым-қатынасына әлеуметтік-тұрмыстық және психологиялық жаңа шарттарға бейімделудің қиындығына байланысты өзгеруі айтарлықтай әлеуметтік мәселелерді туындатады.

Қарт адамдар мен мүгедектердің өмір қызметінің шектелуі – ең өткір мәселе болып табылады. Өмір қызметінің шектелуі барысында адамда өзіне қызмет көрсету мүмкіндігінің, қимыл-қозғалысының, жөн сілтеуінің, қарым-қатынасының, өз мінез-құлқына бақылау жасауының , сондай-ақ еңбек қызметімен айналысу мүмкіндігінің болмайтындығы байқалады.

Бұл мәселені шешуде бірінші деңгейдегі мағынаға қарттар мен мүгедектерге әлеуметтік көмек пен әлеуметтік реабилитация жүйесі жоғары деңгейге жетіп отыр.

Әлеуметтік реабилитация әлеуметтік-экономикалық, медициналық, юристік, кәсіби және басқа шараларға әкеледі. Олар қажетті шарттарды қамтамасыз етуге және осы топтардың қоғамда толыққанды өмірге келуіне бағытталады.

Қарт адамдар мен мүгедектерді әлеуметтік қорғаудың құрамды элементі – заң қабылдаушы үкімет бекіткен әлеуметтік кепілдеме есебімен, әлеуметтік қамтамасыз ету бойынша қызмет немесе жеңілдік түрінде, ақшалай немесе табиғи формада қамтамасыз ету. Оған ереже бойынша, зейнетақы мен жәрдемақыға периодты және бір мезгілде қосымша төлем осы категорияларға дифференцияланған, адресті әлеуметтік қолдау көрсету мақсатындағы қызмет табиғи сома, жағымсыз әлеуметтік – экономикалық шарттарға әкелетін критикалық өмірлік жағдайлардың жойылуы немесе бейтараптылығы кіреді.

Сонымен, әлеуметтік қамтамасыз ету дәстүрлі формасын жеткізу: ақшалай төлем (зейнетақы, жәрдемақы); табиғи қамтамасыз ету; қызмет пен жеңілдік, қызмет көрсетудің стационарлы және стационарлы емес түрі - әлеуметтік көмектің шұғыл формасында еңбекке қабілетсіздерге, Қазақстанның мұқтаж азаматтарына беріледі.

Қарт адамдарға әлеуметтік көмекпен қамтамасыз ету құрамына зейнетақы мен әртүрлі жәрдемақы, жергілікті арнайы әлеуметтік қорғау орган мекемелерінің қарттар мен мүгедектерге қызмет көрсетуі және оларды асырауы; ротездеуі; мүгедектерге жеңілдік; үйсіздерге көмек көрсету.

Әлеуметтік қамтамасыз етуді мемлекеттік органдар, кәсіпорындар, жеке адамдар еңбек етушілер есебінен жасайды. Соңғы жағдайда фондтан төлеу еңбек салымы немесе стажы арқылы емес, төлем көлемі арқылы анықталады. Мұндай тәжірибе батыс елдерінде кең таралған.

1995 жылы әлеуметтік қорғау жүйесінде біздің елімізде қарт адамдар мен мүгедектерге арналған 959 стационарлы мекеме, 700-ден аса әлеуметтік қызмет орталығы, үйде әлеуметтік көмек көрсететін 900 бөлім, сонымен қатар, басқа да әлеуметтік көмек көрсететін мекемелер қатары (психолого-педагогикалық, шұғыл психологиялық көмек және тағы басқа) болды.

Әлеуметтік қызметтің ең кең дамыған жерлері Тараз қаласында барлығы 140 қарт адам бар. Олардың 28 адамы қазақтар.

Тараз қаласында № 1 ардагерлер мен мүгедектерге арналған үйі бар.

Алматы қалалық қарттар мен мүгедектер интернат үйі бар. Оның ашылғанына 37 жыл, 120 қарт бар.

Автор жұмыстың мазмұны әлеуметтік қызмет орталығын (қарт жастағы және мүгедек азаматтар үшін) қарастыруды ұсынады.Оған бірнеше бөлімдер кіреді.Күндізгі бөлімде (кемінде 30 зейнеткер мен мүгедектерге есептелген) тамақтану, медициналық және мәдени қызмет көрсету ұйымдастырылады.Қосымша шаруашылықта немесе шеберханада шамаға шақ еңбек қызметіне қатыстыру қарастырылған.

Уақытша болу бөлімі (кемінде 15 адамға есептелген) емдеу-сауықтыру және реабилитациялық шараларды, мәдени және тұрмыстық қызмет көрсетуді, тәулік тамақпен қамтамасыз ету шартын жүзеге асырады.

Үйде әлеуметтік көмек көрсету бөлімінде (ол қалада 120 адамға, ауылды жерде 60 адамға қызмет көрсетеді) үнемі немесе уақытша (6 айға дейін) зейнеткерлер мен мүгедектерге, басқаның көмегіне мұқтаж адамдарға (ақылы немесе ақысыз түрде) үйде әлеуметтік – тұрмыстық қызмет көрсетеді.

Үйде әлеуметтік көрсетудің негізгі тапсырмасы еңбекке қабілетсіз азаматтарды, үйде қызмет көрсетуге мұқтаждарды табу болып табылады.

Әлеуметтік көмек орталығының шұғыл қызметі қызметтің кең тізімін қарастырады. Тегін астың тамаққа немесе азық-түлік жиынына мұқтаждарды қамтамасыз ету; киіммен, аяқ киіммен және бірінші қажеттілікпен қамтамасыз ету, әр түрлі материалды көмек көрсету; уақытша баспана алуға көмектесу; шұғыл психологиялық көмек, соның ішінде «сенім телефоны» арқылы: өз компенсациясында юристік көмек көрсету; региондық және басқа ерекшеліктермен шартты көмектің басқа түрлерін және формаларын көрсету.

Қарт адамдарды адресті қорғау Қазақстанда айтарлықтай дағдарысты жағдайда. Ол біріншіден ең көп қажетсінулерге: жалғыз басты зейнеткерлерге, мүгедектерге, 80 жастан жоғарыларға көрсетіледі.

Біздің еліміздегі әлеуметтік зерттеулер қарттарға жағымды жағдайды қамтамасыз етудің негізгі бағыттары: зейнетақының көтерілуі, зейнеттік қамтамасыз етудің жоғары деңгейге жетуі, оларға үйде қызмет көрсетуді дамыту қарттарға арналған үйлердің көбеюі және өмір сүру жағдайының жақсаруы.

Қазіргі мемлекетте әлеуметтік қамтамасыз етудің басты бағыттарының бірі зейнеткерлік қамтамасыз етудің жоғарлауы болып табылады.

Қарттарға әлеуметтік-тұрмыстық қызмет етушіге баса назар аудару керек. Бұл жерде, өзіне қызмет ету қабілетін жоғарлатқандықтан арнайы жайлы аяқ киіммен, киіммен, қарт адамдарға көшедегі қозғалыстарды жеңілдететін, үй шаруасын жүргізетін, кейбір гигиеналық процедураларды орындайтын әртүрлі құрал-жабдықтармен қамтамасыз ету.

Бұл мәселені шешу үшін, архитектуралар, дизайнерлер, гереонтологтар баяғыда-ақ осыған сәйкес тұрмыстық техника жасап шығаратын перспектива бағыттарын анықтаған.

Бұл ұсыныстар мыналардың туындауына әкеледі.

• 
  тамақ дайындауда операцияларды бағдарламалайтын автоматтандырылған асханалық комплекстер.
  
• 
  Төсек тартып жатып қалған ауруларға қарауда көптеген тететіктер жүйесі және оларға санитарлы-гигиеналық көмек көрсету.
  
• 
  Қарттардың жасерекшелік спецификасы тіркелген бастаманың тазалайтын арнайы жинақ және механизмдер, сондай-ақ қарт адамдарға тұрмыстық іс-әрекеттің қауіпсіздігін жоғарлататын және оларға жайлы тиетін қарапайым, бірақ өте керекті құрылымдар.
  
• 
  Қарт адамдарға ванна қабылдауға арналған тұтқалық және тірегіш тұтқа жүйесі.
  
• 
  Аяқ киімді киетін арнайы тіреулер.
  
• 
  Табалдарықтың орнына жалпақ пондустар қою.
  

Біздің елемізде 1986 жылдан бастап, құрамына үйде әлеуметтік көмек көрсетумен қатар, тіпті жаңа бөлімдер күндіз келіп кететін бөлімдер кіретін зейнеткелерге қызмет көресету орталығы деп аталатын орталықтар ашыла бастады.

Мұндай бөлімдерді ұйымдастырудың мақсаты – жанұясымен бірге тұратын немесе жалғызбасты қарттардың қолыбос кездеріне арналған өзіндік орталықтар жасау. Мұндай бөлімдерге адамдар таңертең келіп, кешке үйлеріне қайтады деп қарастырылған: олар күні бойы жайлы ортада болуға, қарым-қатынас жасауға, уақытты мағыналы өткізуге, әртүрлі мәдени іс-шараларға қатысуға, бір мезгіл тамақ және керек болған жағдайда дәрігерге дейінгі медициналық көмек алуына мүмкіндік алады.

Мұндай бөлім қызметтерінің негізгі тапсырмасы қарт адамдарға жалғыздықты өткеруіне, тұйық өмір сүру салтына, жаңа мағыналардың пайда болуына, белсенді өмір сүруінің қалыптасуына көмектесу болып табылады.

Басында мұндай орталықтар қарттарға арналған интернат-үйлерінде пайда болды, өйткені бұл мекемелердің келушілерді ыстық тамақпен қамтамасыз ететін жабдығы бар, бөлімге сәйкес алаңы бар.

Бөлім күніне 25-50 адамға есептеген. Алғашында бөлімде уақыт өткізу уақыты шектелмеген еді. Тамаққа төлейтін ақша зейнетақы байланысты әртүрлі болды.

Алғашқы орталықтар ашылған кезде олардың келіп кету уақыты белгіленбеді. Бірақ, бұл мекемелердің тәжірибесі оларды зейнет жасындағылары арасында әйгілі етті, бөлімге күндіз келіп кеткісі келетіндер көбейді. Орталықтың қызмет көрсету зонасында тұратын және бөлімге келіп кетуге арыз беріп тіркелген зейнеткелердің санына қарап, көптеген территорияларда жыл бойына барлық қолдаушылар орталықта 2 немесе одан да көп рет болу үшін, бір топ жиналатын мерзім есептелді.

Бөлімге өзіне қызмет ету және белсенді қозғалу қабілеті сақталған, олардың жанұялық жағдайларынан тәуелсіз зейнеткерлер мен мүгедектер жеке арызы мен бөлімге қабылдауға болады деген медициналық мекеменің анықтамасы негізінде қабылданады.

Бөлімде дәрігерге дейінгі медициналық көмекке, клуб жұмысына, кітапханға, шеберханаға және тағы басқа кабинеттер берілген.

Осындай жолмен, Ресейде еңбекке қабілетсіз азаматтар көмек қызметін жасау мен дамытуда, әлеуметтік жұмыс бойынша жаңа кадрлар келіп одан әрі дами түседі деген болжам жасауға негіз бар.

Алғашқы әңгімлесу мақсаты клиенттің әлеуметтік көмек алуға деген құқығын анықтау. Мұнда көп нәрсе әңгіменің сапасына байланысты. Клиенпен әңгіме коммуникация (қарым-қатынас) немесе өзара әрекеттесу ретінде дәл анықталады. Бұл өнер және ғылым. Қызметтің осы түрлі енді бастаған жұмысшылар білімді, адамның мінез-құлқын, мінез-құлқының түрткісінің белгілі және құпия себептерін түсінуге қабілетті болу керек. Бұндай білім жұмыстың тиімділігі мен адамдарға шыдамды болуды қамтамасыз етеді.

Адамның қандай көмекті іздеп отырғанын зер салып тыңдау және бақылау арқылы объективті фактілер мен субъективті сезімдерді жеке тұлға аралық қатынасқа айналдыра алады.

Әңгіме жүргізудегі негізгі дағдыларға негізгі 10 қағида жатады. Басында клиенке әңгіменің жалғасатыны туралы хабар беру; әңгімені клиент жағдайда түсінгеннен кейін бастау; еркін атмосфераны құру үшін тілектес болуға тырысу; жағдайға клиенттің көзімен қарау; адамды сол күйінде қабылдамай, пікір айтудың қауіптілгін сезіну; әлеуметтік қарым-қатынастың дағдыларын дамыту; мысалы, қарым-қатынасқа көмектесу үшін жалына, басына «ия» не «жоқ» деп жауап беруге болатын сұрақтардан қашу; клиенттің орнына сөйлемеу, оның орнына ойламау; қатты асықпау, әбігерленбеу және клиенттің паузасы мен үндемей отыруына үйрену (бұл көбіне клиенттің күш салып ойланып отыратын уақыты).

Әр әңгімлесу қандай да бір негізгі мәселені белгілейді, мысалы, клиенттің қаражат жағдайын, оның ауруларын, ренжуін, өзіндік қарым-қатынасын және тағы басқа. Әр әңгіменің оның сызбасы болуы керек, басы, ортасы, аяғы. Әрбір келесі әңгіме – кездесу алдыңғы әңгіменің құрамын тіреу етіп алу керек, сонымен қатар жазбаша немесе видиозапись қолданылуы керек.

Әңгімелесу процесінде қайта-қайта қиындықты айнала беруі немес оны теріске шығаруы жұмысшының қандай да бір шешім табуна көмектеседі. Клиенттің үндемей қалуы мен оның әңгімесінің бір-біріне сәйкес келмеуіне назар аудару керек. Мысалы, зорлыққа тап болған адам басқаның бұған араласқанын қаламайды. Бұл күтпеген өзгерістер немесе клиенттің бір идеяны екіншісімен ойша байланыстыруы, сондықтан бұлардың екеуі де ешнәрсені білдірмейді.

Әлеуметтік жұмысшының әңгіме-интервьюі күнделікті әңгімелерден мынадй қасиеттерімен ерекшеленеді. Олардың әңгімесінің белгілі мақсатқа жетуге бағытталған тақырыбы болады, әңгіменің уақытша шеңбері анық болады. Өзара қатынастың жағымды және жағымсыз жақтары болады. Соңғы аспектіні толығырақ қарастырайық. Әлеуметтік жұмысшы мен клиенттің алғашқы кездесулерінің таза информациялық қызметтен басқа кем дегенде 3 мақсаты бар: клиенпен емдеу әдістеме қатысты одақ құруға ұмтылу; әлеуметтік жұмысшы клиенттің онымен сезімдерін түсінуге ұмтылады; клиенттің ситуацияны жеңетініне сендіру жұмыстың әдістері мен формаларын демонстрациялайды. Егер бұл факторларда назарға ілмесе, ситуацияны басқару мүмкін емес. Әсіресе, егер клиент тарапынан негативті реакция бақыланса.

Кейде әлеуметтік жұмысшылар тұйық, өздеріне қандай көмек керегін айтудың орнына ол туралы сөз қозғамау үшін бәрін істейтін клиенттер кездесетініне қиналады. Бұның себептерінің бірі, бейтаныс адаммен кездесу ұялу сезімін, үлкен үміттің, сәтсіздік сезімін, өзін тәуелді сезінуін туындатады. Әлеуметтік жұмысшы клиент не өзі туралы сырластық, ұялтатын немесе қорқытатын фактілер көрсетпеуі керек себебі, бұл клиенттің негативті реакциясын туындатады.

Практиктер көбіне олардың көмектерін қолданғанда бірінші әңгімеден кейін кездесуге келмейтіндеріне қиналады. Зерттеулер көмекке жүгінгендердің 50%-ы, екінші кездесуге қайта келмейтінін көрсетті. Алғашқы әңгіме жағымды нәтиже берсе де, екінші кездесуге келмеуінің көптеген басқа да себептері бар. Мысалы, біреулер үшін алғашқы әңгіме жеткілікті, біреулер тек аса қажет болған жағдайда ғана барғанды қалайды және тағы басқа.

Сәтті әңгімелер әңгімелесудің мазмұнына ғана тәуелді емес, егер интервью клиенттің сезімін түсінетін, оның қиындыққа байланысты ойын және әлеуметтік жұмысшы клиенттің субъективті сезімдерін қабылдап және оны жұмыста пайдалануын түсінетініне де тәуелді. Егер жұмысшы қарым-қатынастың түсініксіздікке әкелетін тосқауылды жоюға тырысса интервью сәтті деп саналады.

Егер клиенттің физикалық кемшіліктері, ақыл – ой, есту, сөйлеу бұзылыстары болса, онда қарым-қатынастың альтернативті әдістері қажет болуы мүмкін. Тіпті тәжірибелі жұмысшылардың өзі кейде жағдайды алдын ала болжайды немесе клиенттің не айтқысы келгенін өзі ойлайды Клиентке максимальды еркін сөйлеуге мүмкіндік берген жөн, өйткені адамға өз тарихын өзі айтуға мүмкіндік берсе, ол өз мәселесінің шешімін тез табады. Клиентпен стереотипті қатынасу қиындық тудырады. Клиентті белгілі бір класқа жатады деп қарамау керек, өйткені, бұл ол туралы ойдың қалыптасуына және асығыс шешімдер жасауға әкеледі, адамдар олар туралы асығыс шешім жасауға болмайтын өте қиын, сезімтал және динамикаға жақын болады.

«Жақсы» сұрақтар қою. Сұрақ қою тұлға аралық қатынастың дағдысы ретінде өзекті.

Біздің тапсырмамыз қай әдіс қашан тиімді және қашан кедергі болатынын анықтау. Осылай, әлеуметтік жұмысшы сұрақты күмәнді немесе кінәлаушы мәнерде, немқұрайлы немесе жылы шырайлы тонмен қойса, клиенттің қорқынышты немесе сенімсіздікті сезінуіне әкеледі.Сөйлесушінің сөздеріне қарағанда, тон мен мәнер маңыздырақ.

Сұрақты көп қою, тергеу сияқты болып көрінсе, сұрақты тым аз қою маңызды сәттердің көрінуіне кедергі жасауға әкелуі мүмкін.

Тәжірибесіз адамдар егер клиент әңгіменің неге қатысты екенін байқап қойса «байқау» сұрақтарын қоюдан қашады.

Одан басқа кедергі «неге» деп басталатын сұрақтардың көп қойылуы болып табылады, бұл клиент өз қылығын түсіндіруі керек дегенді білдіреді, сөйтіп оның қорғану позициясын алуына әкеледі. Сұрақты «не» сөзімен бастаған дұрыс, өйткені екі жақтыңда әңгімесіне пайдалы информация беруі мүмкін, мысалы, кәрі әйелден неге үйден шығуға қорқасыз деп сұраудың орнына, егер ол үйден шықса не жағдай болуы мүмкін деп сұрау.

Сұрақты қолдана білу – бұл әлеуметтік жұмыста аз зерттелген. Бірақ, ол өте маңызды, өйткені, бұл тек информация жиыны ғана емес, өзгеру процесінің бастауының бір жолы.

Сұрақтардың респортерлық типі кейде, егер корреспонтенттің алдында оппоненттің дәлелдері өзгеріске әкелу үшін әдейі жүріп жатса сәтті болуы мүмкін. Өзгерісті соңғы мақсат деп түсінетін сұрақты қолданудың жолдары – оларды мынадай жолмен құрастыру: «Мүмкін, бұл дұрыс емес шығар, бірақ...», «Мен онша түсінбедім...», бұлардың барлығы клиенттің әдеттегі мінез-құлық сызбасынан шегініп, жаңа мүмкіндіктерді қарастыруын стимуляциялайды. Нотация оқу немесе алдын ала кеңес беруді қаламайды және олар тәжірибелі көмекші болып табылмайды. Ыңғайсыз жағдайлар болған кезде оған назар аударуды кергі жоқ, бұдан клиент негізгі мәселені жеңген кезде немес ол қысылудан арылған кезде қайта оралуға болады.

«Жақсы» сұрақ қоюдың басқа типі «айналма сұрақ». Ол отбасының терапияда қолданады және қатысушылардың әртүрлі позициясын көрсетеді, отбасының басқа екі мүшесінінің өзара қатынасын үшінші жақтың қалай көретіні туралы жаңа информация береді.

Мынау сияқты гипотетикалық сұрақтар «Егер былай болғанда, қалай болар еді...?» ситуацияны одан әрі анықтай түседі, бұлар мәселені шешудің жолын ұсынарда қолданады.

Жақсы әлеуметтік жұмысшының мынадай 6 сапасы болады:

1. 
   Симпатия немесе түсіну - әлемге басқа біреудің көзімен қарауда;
   
2. 
   Сыйлау, клиенттің мәселесін ол оны өзі шеше алады деген сенімділік тудыру үшін қабылдау;
   
3. 
   Консультациялап отырған адам мәселені максималды түсінуі үшін, оның нақтылығы, айқындылығы;
   
4. 
   Өзін-өзі білуі және басқаларға өзін танытуға көмектесу;
   
5. 
   Шынайылық, өзін клиентпен қарым-қатынаста табиғи ұстау;
   
6. 
   Нағыз сол сәтте болып жатқан нәрсеге байланыстылық.
   

Осыдан келіп, әлеуметтік жұмысшыларға мынадай ұсыныстар беруге болады.

• 
  адам мінез-құлқын айқын және құпия себептерін білу және түсінуі керек;
  
• 
  тұлғааралық қатынастың дағдысы болуы керек;
  
• 
  сұрақ қоя білуі керек;
  
• 
  түсініксіздікке әкелетін қатынас бөгеттерін жоюға тырысу.