186
(Көктем. Ағаш отырғызып жүрген Ата. Анасы нәресте Бауыржанды күн
көзіне шығарып, Имаш атасының алдына әкеледі)
Анасы (ізетпен иіліп). Атасының қолын ұзартып, қолғабыс беруге келді.
Атасы (еміреніп, немересін алақанына алып, қолына жас бұтақ
ұстатады).
Құрық деп берсем - құл болма,
Шыбық деп берсем - шіл болма.
Бәрінен де, шырағым,
Баяны жоқ ұл болма.
(Келініне қайтарып береді).
Достарыңызбен бөлісу: