2-акт
Киіз үйдің төрінде бір топ ауыл ақсақалдары жамбастай жайғасып
баппен қымыз ішіп отырады. Әкесі дастарқан шетінде қымыз құйып отыр.
(Сырттан жүгіріп бала Бауыржан кіреді).
Бауыржан. Әкее...
Әкесі (ымдап шақырады да құлағына). Сен не, аталарыңа сәлем беруді
ұмытып кеттің бе?! (сыбырлады).
Бауыржан қатты қызарақтап, үйден шығып, нық басып қайта кіреді.
Бауыржан (көпшілікке қол қусырып тұрып). Ассялам алейкум, аталар! (әр
сөзді қадап-қадап айтады).
Бәрі күлісіп, бір ауыздан «әлейкүм салам!» деді. Сонан соң әрқайсысы
маңдайынан сипап мақтайды. Жақсы сөзге мәз болып бала әкесінің тізесіне
жайғасады.
Әкесі (басынан сипап отырып). Жарайсың, балам! Үйге кіргенде әрқашан
үлкендерге сәлем беруді ұмытпа. Әдепті бала сүйтеді.
Әкесі. Кімнің баласысың?
Бауыржан. Мен Момыштың ұлымын.
Әкесі. Момыш кімнің баласы?
Бауыржан. Момыш - Имаштың баласы.
Әкесі. Жарайсың, балам! Ер жігіт ата-тегін білуі керек. Еліміздің
болашағы жастар, мына сендердің қолдарыңда.
2-көрініс. 1-акт.
(Бақта серуендеп келе жатқан Бауыржан мен әйелі, алдынан көрші жас
жігіт кездеседі)
Әйелі. Неге сонша соғысқа асықтың, мұндағы әскери қызметің де маңызды
ғой.
Бауыржан. Әскерге адам дайындауда маңызды шаруа деп, сен тура біздің
военком құсап айттың ғой. Көршілерге қарауға бетім жоқ, жылы орынды
тапты ғой, мына ез деп жүрген болар.
(Сол кезде алдынан көрші бала Мәулен шығады).
Мәулен. Бауыржан аға, ассялам алейкум!
Бауыржан. Әлейкүм салам, Мәулен! Қайдан келесің?
Көрші бала Мәулен. Военкоматтан.
Бауыржан. Қалай? Ата-анаң медицина саласына барады демеп пе еді?
187
Достарыңызбен бөлісу: |
