Детективті хикаят Алматы, 2021
жүктеу/скачать 3 Mb. Pdf көрінісі
|
| Сүлеймен қарақшы
–Біреуден көмек күткендей, неге алақтайсың сонша? Тастай қараңғы түнда саған жәрдемге келер ешкім болмас. Одан да, тірі қалудың амалын жасап, маған жалынбайсың ба? Анау жауап берудің орнына айналаға және алақтап, естілір- естілмес күбір етті: –Жайрандар қайда кетті, өзі? Шетінен сужүрек екен ғой... –Не деп далбасалап тұрсың?.. Сүлеймен осылай дей бергенде, қақ желкесінен тиген ауыр соққыдан етпеттей құлады. Әлде темір заттар, әлде сойылдар, әйтеуір ауыр бірдеңелердің соққылары құлағанда да, бар денесіне жауып жатты. Ұрып жатқандар біреу емес, екеу емес, бірнеше адам тәрізді. Құлағына олардың бір-бірін қайраған дауыстары естілді. Соққылар енді басына тиді. Осы сәт талмаусыраған күй кешіп, есін жоғалтты. Одан соңғы жерде өзіне не болғанын білмейді. Бір кезде көзін ашып, өзінің тірі екенін білді. Тура баяғы Өдімәт бастаған жөйіттер тамаққа ұйықтататын бірдеңе қосып сілесін қатырғандағыдай күйге түсіп, бір жерде байлаулы жатыр.Онда денесіне соққы тимеген-ді. Енді бар денесі соққылардан ауыр тартып, көзі іскен, бет-аузын қан басқан. Еріндері жыртылып, басы жарылған. Аяқ-қолдары зырқырап, тізе-сандары, шынтақ- білектері қақсап тұр. Екі қолы алдына айқастырыла, аяқтарымен қоса шандып тасталынған. Іскен көздерін сығырайта ашып, жан-жағына қарады. Жатқан жері бір тамның орта тұсы. Там адам тұратын кәдімгі үйге ұқсамайды. Төбесі дөңгелектенген күмбезді. Қыштары сарғыш, араларына жапсарға құйылған лайлары үгітіліп, тым көне тартқан. Сірә, әлдебір мола үстіндегі ескі сағана болса керек. Там ішінде жан жоқ, тып-тыныш. Сүлеймен аһ ұра күрсінді. Бұл күйге қалай тап болғаны жайына ой жүгіртті. Қосылды сұраққа алып тұрған. Сосын қақ желкеден оңбай соққы тиді. Арғы жағы тұманды. Өзін кімдер ұрды, мұнда кімдер әкеп тастады, белгісіз. «Әй, бағана мен ұрғанда Қосыл сұм «миым айналап кетті» деп еді. Ол тұрмақ мықтымын деген өзімнің басыма да қанша соққы тиді. Сірә, осы мен осындай қапыда тиген соққылардан ажал табатын шығармын». 533 Сүлеймен қарақшы Ойын там ішіне сөйлей кірген біреулер бұзды. Есік жаққа қарап еді, бес-алты адам кіріп келе жатыр екен. Алдыда – Қосыл. Оның артындағылардың арасында ұзын бойлы, кесек денелі біреуі ерек көрінді. Онысының қолында мылтық. Мылтық болғанда, Сүлеймен баяғыды таудағы басмашылырдың қолынан талай көрген ағылшынның он патронды винчестері. Басқаларының белдерінде бір-бір ұзын қанжар ілулі. Біреуінің екі қолында екі қап бар. Қосыл сөйлеп келеді: –Бекабаны өлтіргенмен, мені өлтіре алмаған дәу жатыр, міне, өлімші боп. Бірақ басымнан қатты ұрғаны соншалық, миым әліге дейін шашылардай боп, мең-зеңмін. Жайран, енді бұған не істейміз? Анау төбедегі үлкен қазыққа асып кетеміз бе, жоқ, атып тастап, тырдай шешіндіріп тастап кетеміз бе? Қайсысы дұрыс? Жалаңаштап кетсек, өлігі құрт-құмырсқаға оңай жем болады. –Өлтіру қашпас, – деді ұзын бойлысы. – Бұған қояр бірер сауалым бар. Бұл баяғыда біздің жігіттерді құртар кезде «алдымен бұлардан сауал алып алайын» деп оларды хайуанша қинап, бар сырларын біліп алады екен. Сол тәсілін өзіне қолданайық та. Ей, өгіз тектес хайуан, сенің атың Сүлеймен ғой-ә? Баяғыда Қоқанға саған топырақ жалатайын деп барғанымда, ол жақтан кетіп қалғаның себепті аман қалып едің. Ақыры қолды қылдық- ау, өзіңді. –Сен кімсің өзің? –Ажалыңмын! Ертеректе Қоқанда сені таппаған соң қатының мен балаңды өлтіріп кеткем. Өзіңнің де бір кезегің келер деп ойлағам сонда, Сол сәт, міне, келді бүгін. Бірақ мен сені өлтіруге қимай тұрмын. Ол үшін бір сауалыма нақты жауап берсең болғаны. Осы сәтте Сүлейменнің есіне Қоқандағы баяғы Жардақтың «Сенің қатының мен балаңда бауыздаған Тәшкеннен келген – Жайран» дегені сап етті. Сап етті де, бар ашуы көтеріліп шыға келді: –Ей, сен, қорғансыз, кінәсіз қатыным мен баламды өлтірген Жайран залымбысың?! Оһ, сұрқия, қайылсыз жерде кездескеніңді қарашы. Әйтпесе, Бекабадан бетер етер едім. |