АЛЕКСАНДР ПУШКИН «ЕСКЕРТКІШ» өлеңі (Ғ. Омаров)
«
Тақырыбы: Автордың өзіне баға беріп, ескерткіш орнатуы.
«
Идеясы, түйіні: Поэзиның биігін және өзінің гуманистік бағытын көрсету
«
Тармақ, бунақ, буын саны: 5 тармақ, 3 бунақ, 11 буын
«
Ұйқас түрі: қараөлең
«
Әдеби теориялық ұғымдар:
Ескерткіш орнаттым мен қолдан келмес, ЭПИТЕТ, ГИПЕРБОЛА
Ел ізі оған салған суи білмес. АССОНАНС
Асқақтап Александр мұнарасынан МЕТАФОРА
Жоғары оқшау шығып тұр ол дербес.
Жоқ, өлмен, жаным жасар өлеңімде,
Шірімей, жасаңғырар денем мүлде. ГИПЕРБОЛА
Бар болса
жалғыз ақын ай астында, ЭПИТЕТ
Ардақтап қасиеттер мені әр күнде.
Дабысым ұлы Россияға кетер жалпақ,
Тіл біткен жүрер менің атымды атап. ГИПЕРБОЛА
Славян елдерінің пәк ұрпағы,
Қазіргі тағы тұңғыс, қырда қалмақ.
Халқыма сүйікті ұзақ болар жерім –
Туғыздым өлеңіммен мейірлерін.
Жыр етіп тар заманда еркіндікті,
Мархабат пақырларға тілегемін.
Уа, Муза! Құлағың сал, сөзіме бақ,
Жабықпа жәбірлеуден, тілеме атақ.
Мақтауды жаламенен тыңда салқын,
Тіреспе тіл үйіріп, не десе ақымақ! ИНВЕРСИЯ
