اَللَّهُمَّ ارْزُقْنِي حُبَّكَ وَحُبَّ مَنْ يَنْفَعَنِي حُبُّهُ عِنْدَكَ . اَللَّهُمَّ مَا رَزَقْتَنِي مِمَّا
أَحِبُّهُ فَاجْعَلْهُ قُوَّةً لِي فِيمَا تُحِبُّ . اَللَّهُمَّ مَا زَوَيْتَ عَنِّي مِمَّا أَحِبُّهُ فَاجْعَلْهُ
فَرَاغًا لِي فِيمَا تُحِبُّ
"Әллааһүммәрзүкънии хүббәкә вә хүббә мән йәнфәгунии хүббүһүү гыйндәкә. Әллааһүммә мәә разәкътәнии миммәә үхиббүһүү фәҗгальһү куввәтән лии фиимәә түхиббү. Әллааһүммә мәә зәвәйтә ганнии миммәә үхиббүһүү фәҗгальһү фәрааган лии фиимәә түхибү."
(Аллаһым! Миңа сөюне, һәм Синең яныңда сөелүне, миңа файда бирәчәк кешенең сөйгесен бир. Аллаһым! Мин сөйгән нәрсәләрдән (мал, балалар, исәнлек һ.б.) миңа биргән синең сөюең хакына куәт бир. (Мин ул куәт белән яхшы гамәлләр кылырга телим.)
Аллаһым! Мин сөйгән нәрсәләрдән нәрсәне булса да кире алсаң, аның өчен Син сөйгән гамәлне кылыр өчен буш вакыт бир.)
Ибне Хүмәйд сөйли: Пәйгамбәргә (с.г.в.) килдем һәм:
— Йә, Рәсүлүллаһ,— дидем. Миңа Аллаһыга сыена торган бер дога өйрәт, аны укып, Аллаһыга сыеныйм. Аллаһының Илчесе кулымны тотты һәм шулай боерды:
اَللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنْ شَرِّ سَمْعِي وَمِنْ شَرِّ بَصَرِي
وَمِنْ شَرِّ لِسَانِي وَمِنْ شَرِّ قَلْبِي وَمِنْ شَرِّ مَنِيِّي
"Әллааһүммә иннии әгуузү бикә мин шәрри сәмгыйи вә мин шәрри басарии вә мин шәрри лисәәнии вә мин шәрри кальбии вә мин шәрри мәниййи."
(Аллаһым! Колагымның начарлыгыннан, күземнең зарарыннан, телемнең явызлыгыннан, кальбемнең яманлыгыннан һәм җенси азгынлыктан Сиңа сыенам.)
Гайшә анабыздан (р.г.) риваять ителгәнчә, Пәйгамбәребез (с.г.в.) вафаты хәлендә шулай дога кылган:
اَللَّهُمَّ اغْفِرْ لِي وَارْحَمْنِي وَالْحِقْنِي بِالرَّفِيقِ الْأَعْلَى
"Әллааһүммәгъфир лии вәрхәмнии, вә әлхыйкънии бир-рафиикыйль-әгъләә."
(Аллаһым! Мине гафу ит, миңа мәрхәмәт ит һәм мине бөек юлдашка ирештер.)
Хәзрәти Әбү Бәкер Пәйгамбәребездән шушы доганы өйрәнгән:
Достарыңызбен бөлісу: |
