Ысмайыл есімді ұлы болады. Алла Тағаладан үкім келді:
– Ей, Ыбырай, ұл балаңды құрбандыққа шал! – деді.
Ыбырайым пайғамбар Алланың əмірін екі етпей, Ысмайылды
құрбандыққа
шалмақшы болып жатқанда, Алладан тағы хабар келді:
– Ей, Ыбырайым баланы босат. Оның орнына мына қошқарды шал! –
деп аспаннан көк қошқар түсірді.
Заманның қыспағынан Құрбан айтқа тыйым салынған кездер де болған.
Енді еркіндік орнаған кезде, «құрбандық шалғанның» реті осы екен деп,
малдың қанын судай ағыза берудің жөні жоқ секілді. Бəрін де Құранда
айтылғандай: ысырап қылмау керек шығар. Асыра сілтеу əр
заманда да
зиян.
Бір кем дүние.
Отқа оранған қырғауыл
Жаратушының құдіретімен дүниеге келген адам баласы Табиғат-
Ананың аясында күн көріп, өніп-өсіп еді.
Енді сол Анасын қорлап, зорлауды шығарды. Орманды,
сексеуілді
даланы өртеп, ойрандайды.
Сол сексеуілдің түбінде қырғауылдар ұя салып, жұмыртқалап, балапан
бастырады.
Темірқанат балапан əлі ұша алмайды.
Ана-қырғауыл оларды бауырына
басып жатады. Имансыз əлдекімдер сексеуілді даланы өртеп кетеді.
Балапан басып жатқан қырғауылға өрт жақындап қалады. Орасан қызу
жан-жағын шарпи бастайды. Қырғауыл əлдекімді көмекке шақырғандай,
жанұшыра қақылықтайды. Қоразы күйіп жатқан мекиенінің үстіне төніп,
тұмсығынан су тамшылатып тұрғанда, қанаты күйіп, құлап түсті.
Қырғауылдың мекиені — асыл Ана балапандарын
оттан қорғаймын деп
отқа оранды.
Ұрпақ үшін жаралған пəруаналар!
Бірақ жалмауыз от аямайды.
Бір кем дүние.
Достарыңызбен бөлісу: