нада жүріп туған республикамньщ жетістіктері жа- йында әңгімелейтін болдым.
Карпатта бір рет болған адам өзінің жүрегінде осы- нау өлкөнің таулары мен кең алңаптарының ғажайып сұлулығын, сарқырап аңңан өзендердің сарылын, ор- мандарының жұпар исін, суының салңындығы тісіңді жарып жіберерліктей мөлдір бұлаңтарын ешңашан да ұмыта алмайды. Бір минут көзіңді тарс жұмып алып ойласаң, осының бәрі кәдімгідей көз алдыңа самсап келіп тұра ңалады.
Мен Карпатта 1944 жылы болған едім. Міне, мен сол Карпат тауларының үстінен тағы да жүріп келе жатырмын, жүрген сайын осыдан жиырма жыл бұрын партизан достарыма пана болған «өзімнің» алқапта- рымды айнытпай танып келемін. Маған бұл өңірдің ағашы да, езендері де, жол жиегінде жатңан әрбір бұ- тасы да таныс тәрізді. Жүз жылдар жасаған кәрі емен- дер жапырағы да баяғысындай шулайды. Тек ңана ол кездегідей оқ даусы, өршелене үрген ңасңыр иттер үні естілмейді.
Сондыңтан да болар, қазір осы маңайдан көріп тұр- ғандарымның бәрі де маған бір түрлі бөгде дүние сияқ- танып та кетеді.
Ужгородте өзімнің баяғы ескі достарыммен кездес- тім. Менің партизан отрядімнің бұрынғы штаб басты- ғы Григорий Давыдович Алексеенко осындағы мебель фабрикасының бас инженері екен. Закарпатье парти- зандарының отряд комакдирі Василий Павлович Ру- синді, ержүрек партизан Милентенковты, Ленька Без- рукийді еске алдық. Оның шын фамилиясы Потиленко болатын, біраң бәріміз де оны Ленька Безрукий деп атап кеткен едік. Соғыстың бас кезінде-ақ ол оң ңолы нан айрылған болатын. Госпитальдан емделіп шыңңан нан кейін, ол сапқа қайта оралып, соғыстың ең аңыры на дейін жаумен шайқасты. Карпатңа түсірілген де санттар ішінде де ол бар еді. Ңайран ер батырлық ңимыл үстінде қаза тапты.
Алексеенко өзі осы уаңытқа дейін үзбей байланыс жасап тұратын партизандарды шетінен атай бастады. Якубович, Мариненко, Поп, Милентенков, Бабидорич, Головко... осылардың бәрін де мен жақсы білетінмін, ңай-қайсысы да талай рет жорыққа бірге шыққан жол дастар. Достар тірі және ңайсысы болса да, өздеріне
тапсырылған қазіргі жұмыстарын да а^ал атқарып жүр екен. Бәрі де баяғысындай, жау тылында фашис- термен аяусыз соғысып жүрген кезіндей кіршіксіз та- за. Алексеенко маған сол достардан келген хаттарды көрсетті. Біз соларды оқимыз деп таң атқанша отырып та қалыппыз. Ертеңгілік қалалық партия комитетіне екеуміз бірге бардық.
Келгендеріңізге өте қуаныштымыз, қуанышты- мыз<— деді бізді айрықша ықласпен қарсы алған ақ шашты толықша келген адам. Ңалалық партия ко- митетінің секретары осы кісі.— Біздің қала тұргында- ры Ңазақстан туралы әңгімені мейлінше қызыға тың- дар еді. Лекцияларыңыздың мүмкін болғанынша жақ- сы өтуін ұйымдастырамыз. Қалада ертіп жүретін адам да қосып береміз.
Достарыңызбен бөлісу: |
