Үлы Отан соғысының батыр- лары Талғат Бегелдинов пен Сағадат н үрмағамбетовке, Ба- уыржан Момыиіүлы мен Ра- хымжан Қошқарбаевңа, ңаһар- ман партазандар Әди Шәріпов пен Тоңтағали Жәнгелдинге
Комендантқа кіруге бола ма? — деп сұрадым әйелден
жүктеу/скачать 0.57 Mb.
|
- Бұл бет үшін навигация:
- Дан жалғыз отыр, кіріңіз,— деді, бөлмеге мені
- Мен жогарыдан ерекше тапсырмамен келіп
- Пан комендант енді ешкімді қабылдамаймын деді. Әзірше ешкім кірмесін,— дедім де, сыртқа сыты- лып шыға жөнелдім.
| Комендантқа кіруге бола ма? — деп сұрадым әйелден.
Болады,— деді әйел шегір көздерімен сүзіле қа- рап. Күдік тудырмайын деген оймен оған дереу «доку- ментімді» көрсеттім. Әйел «документтің» орысша ау- дармасына коз жүгіртіп, оқып шықты да: бб
мен ілесе кіруге оңтайланып. Әйелдің маган тілмаш ретінде бірге кіргелі тұрғанын сезіп: Мен жогарыдан ерекше тапсырмамен келіп едім. Неміс тілін жақсы білемін. Жалғыз-ақ кіре бере- мін. Тек ешкімді кіргізбей тұра тұрыңыз. Панға ерек- ше жолдамалар тапсырамын,— дедім ныгыздана сөй- леп. Сөйтсе де даусым дір ете түскендей болған еді. Жападан жалгыз өзім... Тал түсте зұлым жаумен жа- ғаласқалы келіп тұрмын. Әйтседе әйел оны аңгара қойған жоқ. — Олай болса жарайды, кіріңіз,— деп, әйел орын- дығына қайтадан барып отырды. Ңос есігін қатты жап- тым да коменданттың кабинетіне кіріп келдім. Күбідей семіз, қасқа бас, аксары неміс есікті қақпай, рұқсат- сыз кіргеніме ашуланғандай бетіме шұқшия қарады. Кәзілдірігінің э.рғы жағынан қадалған көкшіл көздері маған, *оқ атқалы тұрған зеңбіректің аузындай, үңіре- йіп көрінді. Салған жерден күдік тудырмайын деп, еті- гімнің тақасын сарт еткізіп бір қағып қойып, неміс сол- даттарының әдетінше оң қолымды алға соза көтеріп, оған сәлем бергендей болдым. Тілмәшсіз жалғыз кірге- німді көрген соң, ол енді мені неміс тілін біледі деп ойлап қалған болу керек, немісше әлдене деп маңқ ете түсті. Бірақ менің уақытты бос өткізуге ешбір мұршам жоқ еді. Оның маңқылдаған сөзіне жауап ретінде оң қолымды френчімнің кең қалтасына жалма-жан сұғыи жібердім. Документін көрсеткелі тұр деді ме, қалай, комендант әйтеуір екі көзін айырмай, бетіме бағжия қарап отыра берді. Сол жерде мен дыбыссыз атыла- тын пистолетімді қалтамнан лып суырып алдым да, қақ маңдайдан оны басып кеп салдым. Тырп етіп, ды- бысын шығаруға шамасы да келген жоқ. Ңасқа маң- дайынан қан бұрқ етті де, отырған орындығының сол жақ сүйенішіне сұлқ түсіп қисая кетті. Оның қылжи- ған сиқына қарап, тамашалап тұруға мұршам жоқ еді. Столында жатқан қағаздарды жалма-жан ақтарып жі- беріп, ішінен қыруар адамның тізімі жазылған бес- алты парақ қағаз бен бірнеше бланкілерді суырып алып, етігімнің кең қонышына сұға қойдым. Содан соң қалтамдағы «Чапаев» құрамасы далалық сотының бұл жендетті ату жазасына бұйырған үкімін стол үстіне, немістің алдына жайып тастадым. Осы мезгілде сырт- тан әлдекімнің тықыры естіліп, алдыңғы ңабылдау бөлмесіне біреу кіргендей болды. Сол себепті комендант сейфін тексеруге мұршам келген жоқ. Енді өзім үйден шыққанша үстіме жазатайым біреу кіре қойса, табан астында сұлатып салуға бел байладым да, есікке жа- қындап барып қалт тұра қалдым. Алдыңғы бөлмэден әлдекімдердің сөйлескен даусы шығады. Бірақ кабинет есігін ешкім қаға ңайған жоқ. Солай болған соң кері бұрылып немістің қасына қайтадан бардым. Керегі бо- лар деп оның белбеуіндегі кабурынан пистолетін дереу суырып алдым да, есікке қарай беттедім. Есік алдын- да сәл кідіріп, алқынған демімді бастым да, комендант- тың пистолетін сол ңалтама салып, қонышымдағы қа- ғаздарды көзге түспейтіндей етіп төменірек жылжьі- тып тықтым. Содан соң өз пистолетімді оң қолымг. алып, қолымды қалтама салып, сол қолыммен ееікті ашып, кабинеттен шықтым. Шыға келсем хатшы әйзл- мен сөйлесіп бір полицай тұр екен. Ол мені көрген жерден қолын көтеріп сәлемдесті де, тұрған орнынан табжылмай қалшиып қатты да қалды. ПІыққан есігім- ді қайтадан нығарлап қатты жаптым да: — Пан комендант енді ешкімді қабылдамаймын деді. Әзірше ешкім кірмесін,— дедім де, сыртқа сыты- лып шыға жөнелдім. Комендатура ауласының қақпасынан шығысымән солға қарай бұрылдым да, жедел басып, жүріп кеттім. Ңатерлі тағы да бір өткелден өтіп, тағы да бір тапсыр- маны орындап шықтым! Талай жазықсыз жандардың қанын ұрттаған зұлым жау енді ңиянат-қылмыстың датымен қарайған өз қанын өзі жалап қалды! Айызым қанып, арңамдағы бір ауьір жүкті жергә сілкіп таста- ғандай боп келемін. Әйтсе де уақыт өте тығыз. Өйткэ- ні қазір қауіп-қатердің үстіндемін. Осы бір сәттердегі ұйқы-тұйқы көңіл күйімді айтуға тіпті тілім де же- тер емес. Бірақ күдік тудьірып, көшеде жүгіруге бол- майды. Сейтсе де ешкім сезіктенген жоқ сияқты, соны ғана кәңіліме медеу тұтам. «Әттең шіркін, атқа бір жетсем-ау!» деймін. Енді сол қолымды да қалтама сал- дым. Нендей қауіп-қатер болса да қарсы тұруға әзір келемін. Анда-санда артыма ұрлана бір қарап ңоямын. Күдікті ешнәрсе көрінбейді. Комендатурадан алыста- ған сайын аяғымды жедел басам. Мінө, атқа да жэт- тім. Атқосшым тізгінді қолыма тигізуі-ақ мұң екән, А8 жүктеу/скачать 0.57 Mb. Достарыңызбен бөлісу:
|