292
күй аңыздар
Сол бетінде ауылға келсе, үй сыртында сіресіп бірнеше ат
кермеде тұр. үй ішінен гу-гу дауыс естіледі дейді. өскенбай ды-
быс берген екен, ішінен Қош-Мұрат тамыры жүгіріп шығып,
шұрқыраса амандасады. Сылқ еткізіп құланды түсіріп мәз бо-
лып қалады.
—Ау, неғып дуылдасып жатырсыңдар? Мына аттыларың
кімдер?—деп өскенбай жөн сұрайды.
—Пай-пай несін сұрайсың! өзіңнің жездең Мәмбет-Пана бо-
лыс,
Нәубет старшын, үдімбет-Салық бастаған игі жақсылар
бүкіл Хиуаны ауызына қаратқан Құлыбай бақшының өнерін
тамашалап, ду-ду болып жатыр!—дейді Қош Мұрат тамыры.
өскенбай сыртынан даңқын білетін Құлыбай-бақшының
атын естігенде «апыр-ай, қалай болар екен!»—деп сәл бөгеледі
де, тамырынан:
—Құлыбайды сырттай естігенім болмаса, көрмеп едім, дом-
быра тартысы қалай екен?—деп сұрайды.
—ойбой, несін айтасың! оның жанында сен домбыра ұстау-
ға ұяласың!—деп Қош-Мұрат
тамыры өскенбайдың намысына
шоқ тастап жібереді.
Айтқандай үйге кірсе, Мәмбет-Пана бастаған жақсы-жай-
саңдар төрге жайғасқан. орталарында Құлыбай-бақшы ұзын
мойын домбырасының пернелерін құлаштай қуалап, күй төгіп
отыр дейді.
—Ә, балдыз екен ғой, кел төрлет!—деп Мәмбет-Пана басын кө-
теріп отырады,—Кел балдыз, сенің де бірдеңе тыңқыл дата ты ның
бар еді ғой, мына Құлыбай-бақшыдан өнеге үйрене тін болдың!
Мәмбет-Пананың жездесініп
айтқан әзіл сөздері өскен-
байдың жаңағы сырттағы сезімін одан сайын қоздырып, намыс
буа түскендей болады. Бірақ сабыр сақтаған қалпы төрге озып
жайғасқан соң:
—Біздің қазақ «жақсы күй—жан азығы», «жақсыны көр-
мек үшін» дейді. Құлыбай-бақшының даңқын сыртынан есту-
ші едім, енді, міне, көз көргенге қуаныштамын!—деп сұлу, сы-
пайы тіл қатады.
Бірақ жездесініп отырған Мәмбет-Пана иықтап қоймайды:
—Ау, балдыз, сен өйтіп сынықсыма, бұл жерде саған бұйы-
ратындай қыз жоқ, онан да Құлыбай-бақшының мысы басып,
жауыр аттай маймаңдап отырмын десейші!—деп қусыра түседі.
Сонда өскенбай, мұнан ары шыдай алмай:
292
293
күй және күйшілер туралы аңыздар
—Апыр-ай, жездеке-ай, болмадыңыз ғой! Тәуекел, қазақ
пен түркіменге бірде жеңіп, бірде жеңіліп, бірде жығып,
бірде жығылып жүрген қашаннан жарасушы еді.
Азар болса,
Құлыбай-бақшы Хиуаны ауызына қаратқан шығар. Ал Кіші
жүздің үш тақтасын ауызына қаратқан алты науайының бірі
мен боламын! Бері бер дутарыңды!—дегенде өскенбайдың жо-
ны шымырлап, арқасы қозып, өңі алабұртып кетсе керек. Құ-
лы бай-бақшы дутарын ұстата берген екен. Сол жерде дутардың
үнін де құбылтып, өзінің қимылын да құбылтып,
бұрын-соңды
қазақ, түркімен естімеген ойнақы сазды құйқылжыта тартып
шығады да, дутарды Құлыбай-бақшыға тастай салады. өскен-
бай да іркілмейді, тура алғашқы өз күйінің сыңарындай, қитұр-
қы қағысы мол екінші күйін бұлаңдата қағып шығады. осы
кезде Мәмбет-Пана:
—Ал, ағайын менен бір сауға болсын! Бұл жолы біреудің
жеңуін көруді мұрат тұтпай-ақ қоялық. Екеуі де шалғыш екен,
төрелік тең болсын!—деп күй айтысын тоқтатқан екен.
өскенбайдың осы жолы тартқан екі күйі де ел ішіне «Жа-
ңылтпаш» деген атпен тараған.
Достарыңызбен бөлісу: