Морфологиясе

1. 
   Шарт фигыльнең контексттагы ө с т ә м ә мәгънәләре (формадан – мәгънәгә юнәлеше):
   

ә) шарт фигыль иде ярдәмче фигыле икән, -чы/-че кисәкчәләре белән килеп, теләк, үкенү, җиңелчә шелтәләү кебек модаль мәгънәләрне белдерә: килсә иде, әйтсәңче, әйтсәң икән һ.б.

б) шарт фигыль төрле катып калган әйләнмәләрдә кулланыла: әйтсә әйтер, килсә килер, әйтсәм әйтим, ишетмәсәң ишет, булса кирәк һ.б.

II. Шартны белдерү өчен башка фигыль формаларының кулланылышы (мәгънәдән – формага):

а) контекстта шарт мәгънәсен белдерү өчен хәзерге заман хикәя фигыль икән кисәкчәсе белән килә - а/-ә икән:

ә) –ды исә, -ды-мы формалары шулай ук шарт фигыль мәгънәсендә кулланыла:

б) шарт фигыль мәгънәсендә III зат боерык фигыль кулланыла:

в) Шул ук фигыль формасы к и р е ш а р т мәгънәсен дә белдерә:

Фигыль нигезе сузык авазга тәмамланган очракта, теләк фигыль тышкы яктан хәзерге заман хикәя фигыльгә охшаш була. (Мин) сөйлим – сөйлим (әле), (Мин) укыйм – укыйм (әле).

Әмма теләк фигыль хәзерге заман хикәя фигыльдән аермалы буларак, кыска, I төр зат-сан кушымчаларын алып төрләнә:

Хикәя фигыль Теләк фигыль

Мин бара-м, укый-м (бара-мын, укый-мын) Мин барый-м, укый-м

Без бара-быз, укый-быз, Без барый-к, укый-к

Мәгънәсе буенча теләк фигыль нинди дә булса эшне эшләргә т е л ә к н е, яки и х т ы я р к ү р с ә т ү н е белдерә:

...Хезмәттә чагында мин майор Шакиров белән таныштым. Ул үзе чикылдап торган татар кешесе, тумышы белән Актаныш ягыннан. Минем белән бервакытта да русча сөйләшмәде, очраша калсак: - Әйдәле, якташ үзебезчә сөйләшик, - дия торган иде (Р.Сибат). Әйт әле, күбәләк, Сөйләшик бергәләп.... (Г.Тукай).

Сөйләм эчендә теләк фигыль еш кына әле –чы/-че, инде, -ла, -лә кисәкчәләре һәм әйдә, әйдәгез ымлыклары белән килә:

Урта диалект сөйләшләрендә (минзәлә сөйләше, мәсәлән) теләк фигыль кушымчасы киң вариантта, -аем/-әем, -аек/-әек формасында кулланыла: бараем, киләем, бараек, сөйләек һ.б. Бер алманы бишкә бүләек.. (Р.Вәлиев). Бу – борынгырак форма, чөнки теләк наклонениесе килеп чыгышы буенча борынгы – гай/-гәй кушымчасы белән бәйләп карала: -гай~ ай~ ый; баргаймән~ бараем (барайым) барыем~ барыйм ягъни әдәби телдә кушымча әкренләп фонетик тараю кичергән.

Теләк наклонениесенең I затта гына кулланылуы сөйләмдә кыенлык тудырмый, чөнки татар телендә теләк модальлеген белдерү өчен күптөрле аналитик фигыль формалары кулланыла:

а) –асы иде формасы ( -асы кушымчалы киләчәк заман сыйфат фигыль һәм иде ярдәмче фигыле) көчле теләкне белдерә:

ә) –асы килә аналитик формасы шулай ук теләк мәгънәсен белдерүгә беркетелгән:

Бу форма контекстта, аеруча шигъри сөйләмдә, инверсияләнеп тә килә: Узгач килә борылып карыйсы, Ал тасмалы кызны таныйсы... (С.Сөләйманова).

б) –са иде, аналитик формасы шулай ук теләк мәгънәсен белдерә һәм төрле затка карый ала: килсә иде, барсаң иде, барсак иде.

Гөлләр яфрак ярган заманда, Ерактагы моңлы бер көй булып Ишетелсәк иде һаман да ... (Зөлфәт).

в) –сын иде формасы гадәттә теләк мәгънәсен I затка мөнәсәбәтле рәвештә генә белдерә: килсен иде, күрсен иде, әйтсен иде һ.б.

г) –ырга иде гомуми мәгънәдә шулай ук көчле теләкне белдерә:

Менәргә иде Урал тауларына! (Г.Зәйнашева).

§ 90. Шартлы теләк наклонениесе. Грамматик хезмәтләрдә бу наклонение формасы чагыштырмача соңрак урын ала башлады. Төрки тел белемендә ул, башлап, Ә.Ә.Юлдашев тарафыннан аерып чыгарылды [Юлдашев, 1965: 247-261]. Татар телендә исә ирреаль наклонениеләрне өйрәнүгә багышланган хезмәтендә М.Ю.Ибраһимова –ыр иде, -ачак иде, - а иде, - ган булыр иде кебек аналитик формаларның башка телләрдәге “сослагательное наклонение” дип аталган фигыль формалары белән типологик яктан уртак булуларын дәлилләде [Ибрагимова, 1975]. Д.Г.Тумашева фигыльне фәнни юнәлештә өйрәнүгә багышланган махсус хезмәтендә бу формаларны “шартлы теләк наклонениесе” термины белән наклонениеләр системасында карый башлады [Тумашева, 1986: 131-135], һәм хәзерге вакытта грамматик хезмәтләрдә ул хикәяләү, боеру, шарт, теләк наклонениеләре белән беррәттән бишенче наклонение сыйфатында өйрәнелә.

Типологиядә фигыльнең шартлы теләк, ягъни к о н ъ ю н к т и в формасы, күбрәк киләчәктә б у л у ы м ө м к и н булган, булыр дип ф а р а з к ы л ы н г а н эш-хәлләрне, шулай ук к и л ә ч ә к к ә ю н ә л т е л г ә н т е л ә к н е, и х т ы я р н ы белдерә дип билгеләнә. Бу мәгънәдә татар телендә шартлы теләк наклонениесенең үзәк формасын беренче чиратта –ыр иде аналитик төзелешле фигыль тәшкил итә.

а) теләр идем (хотел бы), укыр идем (читал бы)– т е л ә к мәгънәсе (желание);

ә) кайтсаң, күрер идең (если бы вернулся, увидел бы) – ш а р т к а б ә й- л е т е л ә к (обусловенное желание);

б) туган илеңә кайтыр идең! (вернулся бы ты на Родину)– ч а к ы р у (побуждение) [Карагыз: Русская грамматика, т. I, 1980:625-626].

Татар телендә -ыр иде формасы югарыда күрсәтелгән һәр өч мәгънәдә бик иркен кулланыла ала:

а) шартка бәйле теләкне белдерә. Бу очракта ул шарт фигыльле җөмләләрдә килә:

ә) –ыр иде формасы киләчәккә юнәлтелгән теләкне белдерә:

б) йомшак боеру, чакыру, киңәш мәгънәсен белдерә:

Аерым очракларда –ыр иде формасы тәмамланмаган үткән заман хикәя фигыль мәгънәсендә кулланыла:

Шул рәвешле, шартлы теләк наклонениесенең үзәген –ыр иде формасы тәшкил итә, шулай ук грамматик хезмәтләрдә -ачак иде, -ган булыр иде, -а иде аналитик формаларының да шарт фигыльле җөмләләрдә шул ук наклонение мәгънәсендә кулланылуы күрсәтелә.

1. 
   телдә регуляр кулланыла торган һәм наклонениеләргә якын торган аналитик формалар һәм әйләнмәләр;
   

2. 
   бул ярдәмче фигыле белән ясалган тасвирлама формалар;
   

а) –а/-ә кушымчалы хәл фигыль һәм ал ярдәмче фигыле белән ясалган һәм мөмкинлек-мөмкин түгеллекне белдерә торган аналитик фигыль формасы һәр өч затта, берлектә һәм күплектә кулланыла ала. Мәсәлән:

I з. Мин бара алам Без бара алабыз

II з. Син бара аласың Сез бара аласыз

III з. Ул бара ала Алар бара ала (лар)

Сөйләм эчендә -а ал – модаль формасы төрле фигыль шәкелләрендә килә һәм күбрәк юклык аспектында кулланыла. Мәсәлән:

а) хикәя фигыль һәм башка наклонениеләрдә килә:

- Минем нәни дустым! Бәйрәмеңдә синең булалмыйм, Ләкин туган көнең белән тәбрик итми, Катнашмыйча читтә калалмыйм (Һ.Такташ). Иптәшләрен куып җитәлмәсә, Ялгыз башы кая сыеныр?! Аңа карап тирән уйга чумдым, Туган җирсез яшәү кыендыр (Р.Гәрәй).

ә) Башка формалардан м ө м к и н л е к м өм к и н түгеллек мәгънәсендә -ып бул аналитик формасы да килә ала, әмма ул барлык затларга мөнәсәбәтле кулланылмый, ул нигездә I затка юнәлтелгән эш-хәлләрне генә белдерә, яки гомумиләштерелгән зат мәгънәсендә кулланыла. Мәсәлән: Текстны укып була (укып булмый), анда барып була (барып булмый) һ.б.

б) –асы бар (-асы юк) аналитик төзелмәсе к и р ә к л е к –т и е ш л е к

модаль мәгънәсен белдерә, һәм тартым кушымчалары ярдәмендә шулай ук һәр өч затка нисбәтләнә ала (персональлек):

I з. Минем барасым бар Безнең барасыбыз бар

II з. Синең барасың бар Сезнең барасыгыз бар

III з. Аның барасы бар Аларның барасылары бар.

Бу аналитик төзелмә сөйләмдә күбрәк җөмләне төгәлләп хәбәр булып килә:

Безнең бит әле ат аласыбыз бар, әти - , дип куйды ул (И.Гази). Шигъри сөйләмдә еш кына инверсияләнә: Юк синсез яши аласым, Кайтырмын кайлардан да (Ш.Галиев). Юк икенче аяк басасым, Рәис кеше үзе ашасын! (Ш.Галиев). Бардыр бит җимеш бирәсем, Алтын көзгә керәсем... (М.Әгъләм).

Тартым кушымчаларсыз килгәндә, эш-хәл күбрәк беренче яки гомумиләштерелгән затка карый: Күлмәк җиңен ертасымы? – Бәйлисе бар йөрәкне (Х.Туфан). Җыелыш була, Газзәгә байрак тапшырасы бар (С.Баттал). Кошкайның көзләр җитүгә, Аппагы баласы бар. Дөньяның шушы хәленнән Гыйбрәтләр аласы бар (Х.Туфан). Тагын, яшереп торасы юк, бу кушамат минем үземә дә бик ошый (Г.Әпсәләмов).

а) –ган булган, ган булды формалары эш-хәлгә карата беркадәр иронияле мөнәсәбәтне белдерә:

ә) –ырга була формасы мөмкинлек мәгънәсен белдерә:

б) –макчы бул, -ачак бул тасвирлама формалары нәрсәдер эшләргә җыену, ниятләү мәгънәсендә килә:

в) - асы булма формасы катгый тыю мәгънәсен белдерә:

г) –ырдай бул – тасвирлама формасы көчле теләк катыш ниятләү мәгънәсен белдерә:

д) – а булыр формасы ихтималлык, гөман кылу мәгънәсендә килә:

Элеккерәк елларда язылган грамматик хезмәтләрдә бул белән ясалган аналитик формаларны заманнар системасына, заман категориясенә кертеп карау омтылышы да булды (барган булган, барган була һ.б.). Әмма югарыда сөйләгәннәрдән һәм китерелгән мисаллардан чыгып, шуны әйтә алабыз: беренчедән, бу тасвирлама формалар заман мәгънәсен генә белдермиләр, бәлки күп төрле модаль мәгънәләрне белдерүдә дә катнашалар; икенчедән, төрле фигыль шәкелләре белән килгән бу формалар үзләре дә төрле заманнарга куела алалар, яки башка наклонение һәм шулай ук затланышсыз фигыль формаларында да еш кулланылалар: барган булган, барган булыр, барган булгач, барган булып һ.б.

а) иде, кил – ярдәмче фигыльләре, алда күрсәтелгәнчә, күбрәк теләк модальлеген ясауда катнаша: барасы иде, барсаң иде, барырга иде, барсын иде, барасы килә һ.б.

ә) –са ярар иде төзелмәсе (шарт фигыль плюс ярар модаль сүзе һәм иде ярдәмче фигыле) шулай ук теләк мәгънәсен белдерә һәм күбрәк сөйләм телендә кулланыла: килсә ярар иде (ие), сөйләсә ярар иде (ие) һ.б. Юклыкта килгәндә исә төзелмә хәвефләнү катыш кире теләкне белдерә: әйтмәсә ярар иде, егылмаса ярар иде һ.б.

б) –асы (-ыйсы) -асы (–ыйсы) ит аналитик формасы к а р а р к ы л у модаль мәгънәсен белдерә: барасы итте, сөйлисе итте, укып карыйсы итте һ.б.

Шул рәвешле, аналитик фигыль формаларының төрле м о д а л ь мәгънәләрне белдерү мөмкинлеге гаять киң, әмма аларның телдә кулланылу үзенчәлекләрен билгеле бер системага салып җентекләп өйрәнәсе бар әле.

Юнәлеш фигыльгә хас г о м у м и грамматик категорияләрдән санала, ягъни юнәлеш кушымчалары форма ясагычлардан фигыль нигезенә иң якын торган кушымчалар, һәм алар фигыльнең барлык грамматик шәкелләрендә дә -һәм затланышлы, һәм затланышсыз фигыльләрдә дә - бик иркен чагылыш табалар. Мәсәлән: китап укылды, укылган китап, китап укылгач; хат яздырдым, хат яздырып, хат яздыру һ.б.

Татар тел белемендә, һәм гомумән төрки телләрдә юнәлеш категориясе иң катлаулы һәм шактый бәхәсле грамматик күренеш булып тора.

Беренчедән, юнәлеш категориясенә билгеләмә бирүгә, ягъни аның гомуми грамматик мәгънәсен билгеләүгә галимнәр арасында төрлечә якын килү бар.

Юнәлеш категориясе:

а) эш-хәлнең о б ъ е к т к а мөнәсәбәтен белдерә (Л.Җәләй);

ә) эш-хәлнең с у б ъ е к т к а мөнәсәбәтен белдерә (Д.Г.Тумашева, Ә.Ә.Юлдашев);

б) эш-хәлнең о б ъ е к т к а һәм с у б ъ е к т к а мөнәсәбәтен белдерә (В.Н.Хангилдин);

в) төрле объект-субъект мөнәсәбәтләрен белдерә (К.З.Зиннәтуллина).

Элегрәк чыккан грамматик хезмәтләрдә исә юнәлешнең гомум категориаль мәгънәсен билгеләү мөмкин түгел дигән кебегрәк фикерләр дә әйтелде.

Безнеңчә, “юнәлеш категориясе эш - хәлнең с у б ъ е к т к а мөнәсәбәтен белдерә” дип карау бу грамматик күренешнең табигатенә тулысынча туры килә, чөнки фигыль нигезенә ялганып килгән юнәлеш кушымчалары асылда эш-хәлнең с у б ъ е к т к а мөнәсәбәтен төрлечә характерлыйлар. Мәсәлән, фигыль өстәмә кушымчалар алмыйча т ө п юнәлештә килгәндә, эш-хәлне гадәттә субъект ү з е башкара: Эшчеләр йорт төзи; -ын (-ен, –н) кушымчаларын алып фигыль к а й т ы м юнәлешендә килгәндә, исә эш-хәлне шулай ук субъект ү з е башкара, әмма эш туры объектка юнәлеш, субъект белән чикләнә. Мәсәлән: Ул киенә, юына һ.б. -ыл (-ел, -л) кушымчаларын алып, т ө ш е м юнәлешендә килгәндә, логик субъектның роле п а с с и в л а ш а, эш турыдан-туры объектка юнәлтелә: Йорт эшчеләр тарафыннан төзелә. У р т а к л ы к юнәлешендәге фигыль (-ыш, еш формасы) эшне башкаруда б е р н и ч ә субъектның катнашуын белдерә: Алар йорт төзешә; фигыль төрле өстәмә кушымчалар алып, йөкләтү юнәлешендә килгәндә дә эшне башкаруда кимендә и к е с у б ъ е к т катнаша: беренче субъект эшне үтәргә кушучы, ихтыяр күрсәтүче, икенче субъект үтәүче була. Ул йортлар төзетә;

Шул рәвешле фигыльдә юнәлеш категориясе шактый катлаулы һәм бәхәсле өлкә булып тора һәм инде ул махсус өйрәнелгән булуга да карамастан, аерым аспектларда кабат тирәнтен өйрәнүне сорый.

Эш-хәлнең субъектка карата нинди мөнәсәбәттә булуына карап, төрки телләрдәге төп юнәлешнең ике төрле кулланылышын билгелиләр:

1) субъект – турыдан - туры эшне б а ш к а р у ч ы: укучы укый, укытучы сөйли, әни аш пешерә. Төп юнәлешнең бу мәгънәсе типологик яктан башка телләрдәге “действительный залог” мәгънәсенә туры килә;

2) субъект эш-хәлне турыдан – туры үзе башкармый, ә эш-хәл аңа к а р ы й, нисбәтләнә: эш бетте, керләр кипте, аш пеште һ.б. Типологиядә мондый очраклар “средний залог” дип билгеләнә. Димәк, төрки телләрдәге төп юнәлеш бу ике мәгънәне дә берләштерә.

Фигыль төшем юнәлешендә килгәндә, эшне башкаручы субъектның сөйләмдә роле п а с с и в л а ш а, ул җөмләдә күрсәтелергә дә, күрсәтелмәскә дә мөмкин. Бу очракта процесс туры о б ъ е к т к а юнәлтелә, туры объектка “төшә”, һәм логик объект җөмләдә г р а м м а т и к и я булып килә. Икенче төрле әйткәндә, логик объектны “белдергән затның яки предметның шушы процесска дучар булуы” белдерелә (К.З.Зиннәтуллина) . Мәсәлән:

Югарыда китерелгән мисалларда эшнең реаль башкаручысы гомумән билгесез, төп игътибар шул эшкә дучар булган объектка юнәлтелгән, димәк, бу очракта логик субъект актуаль түгел: кемдер яки кемнәрдер тарафыннан: чәчәк төшерелгән, чигелгән, төрелгән, ябыштырылган һ.б.

Шул ук вакытта төшем юнәлешендәге фигыль белән бирелгән эш-хәлләрнең үтәүчесе, логик субъекты сөйләмдә төрле юллар белән күрсәтелергә мөмкин:

а) логик субъект к о н т е к с т т а н аңлашыла:

ә) логик субъект и с е м (алмашлык) + т а р а ф ы н н ан сүзе белән килә:

Әмма субъектның бу рәвешле бирелүе матур әдәбият стиленнән бигрәк, фәнни яки публицистик стиль өчен хас: Күренекле галимнәр тарафыннан үткәрелгән фәнни тикшеренү эшләре кызыклы нәтиҗәләргә китергән (“Фән һәм мәктәп”);

б) исем + белән бәйлеге белән белдерелә:

Йолдыз нуры төсле килгән ул сер Ерак дөнья, ерак көннәрдән. Җирдә тормыш шул яктылык белән сөю бәхете белән бизәлгән (Ә.Баянов). Тышкы дөньядан калын таш диварлар белән аерылган җир асты хөҗрәсендә тынлык (Ф.Латыйфи);

в) логик субъект юнәлеш яки чыгыш килешендәге исем белән бирелә:

Төшем юнәлешендә килгән фигыль, туры үз мәгънәсеннән тыш, өстәмә мәгънәләр дә белдерә:

а) процесс I затка караганда, ирексездән эшләнгән эш мәгънәсе аңлашыла:

Нинди аваз килә югарыдан, Болыт яннарыннан, иркеннән: “Син менәсе биек тау идем мин”” ... Ашыгылган, үтеп кителгән... (Зөлфәт). Күпме күзләр күреп онытылган, күпме йөзләр чыккан хәтердән (Ш.Галиев). Үз гаебем белән булмаса да, Чын тормыштан һаман качылган (Ш.Галиев). Сөрә-чәчә, ура-суга, - Сизелми дә гомер уза (Р.Гаташ);

ә) процесс турыдан - туры эш башкаручы субъектка карый – бу очракта төшем юнәлеше кайтым юнәлешенә якын мәгънә белдерә: Ни өчен суга сузыласың, Талчыбыккай, интегеп, ялварасың, борчыласың, тилмерәсең, өзеләсең Аккан суга күз тегеп (Дәрдмәнд). Төнен йокламады, үртәлде кыз... (Р.Гаташ). Хәрәкәттә йөрәк, кагыл гына, Ачылырга тора бөтен сере (Зөлфәт);

б) төшем юнәлешендәге фигыль төп юнәлеш мәгънәсендә кулланыла:

Каядыр бик ерактан кәҗә бәтиенең кызганыч тавышы ишетелә (Г.Бәширов). Шүрәленең бармагы калды кысылды шап итеп (Г.Тукай). Тагын язлар килде, ярсу язлар! Актарылды бозлар елгада (С.Сөләйманова).

Бу соңгы ике очракта төшем юнәлеше формасы күбрәк күчемле фигыльләрне күчемсезгә әйләндерә һәм эш хәлнең турыдан туры субъектка каравын, субъект белән чикләнүен белдерә: сузу~ сузылу, бору~ борылу, ачу~ ачылу, ишетү ~ишетелү, кысу ~ кысылу һ.б.;

в) төшем юнәлеше кушымчалары яңа лексик мәгънәгә ия булган фигыльләр ясый: кагу~ кагылу, агу~ агылу, басу~ басылу (җил басылды), сыгу~ сыгылу, сугу ~сугылу, кушу ~кушылу һ.б.

Җил басылды, йолдызлар да бик матур җемелди (Г.Бәширов). Ә тауларда тын, мәһабәт дөнья, Тик болытлар яннан агыла (Р.Гаташ). Шул чәчәкләргә кушылып очар идем җилләрдә ... (Ш.Галиев).

§ 95. Кайтым юнәлеше. Кайтым юнәлеше фигыль нигезенә -ын/-ен, -н кушымчалары ялганып ясала: юыну, киенү, җыену, яшеренү һ.б.

Фигыль төшем юнәлешендә килгәндә, процесс субъектның үзе тарафыннан башкарыла, әмма ул туры объектка юнәлми, ә субъектның үзенә кайта:

Кайтым юнәлеше башлыча күчемле фигыльләрдән ясала: төрү ~төренү, мактау~ мактану, чабу~ чабыну ябу~ ябыну һ.б.

Сирәгрәк күчемсез фигыльләрдән дә ясалырга мөмкин, әмма ул чакта ул башкачарак мәгънә төсмерен ала: кызару~ кызарыну, кабару~ кабарыну, йөрү~ йөренү, сикерү~ сикеренү һ.б.

Кайтым юнәлеше төп үз мәгънәсеннән тыш түбәндәге мәгънәләрдә килә:

а) –ын/-ен, -н кушымчасы күчемле фигыльләрне күчемсезгә әйләндерә, бу очракта эш субъект белән чикләнә һәм субъектның эчке яки тышкы халәте үзгәрүне белдерә: күрү~ күренү, сизү~ сизенү, уйлау~ уйлану (уйланып утырды), иркәләү~ иркәләнү, белү~ беленү, сызлау~ сызлану һ.б.

Меңенче кат уйланасы килә тагын.... (Ш.Галиев). Сылу сылу күренмәс, сөйгән сылу күренер (мәкаль). Бер көтү карга кояш чыгышындагы кызыл болытка таба очып китте: менә алар кызыл фонда кара нокта булып кына селкенеп торалар (И.Гази). Мөнирә уңайсызланып тагын да ныграк кызарды (Ф.Хөсни);

ә) процессның көчәюен, интенсивлыгы артуын белдерә: кабарып~ кабарынып, кызарып~ кызарынып, котырып~ котырынып һ.б.

б) процессның кабатлануын белдерә: сөйләү~ сөйләнү, карау~ карану, иснәү~ иснәнү, селтәү~ селтәнү һ.б.

в) кайтым юнәлеше кушымчасы яңа сүз ясый:

кою~ коену кабу ~кабыну

сыю ~сыену сөю ~сөенү

узу~ узыну тарту ~тартыну

чишү чишенү төшү төшенү

үтү~ үтенү тоту~ тотыну

кызу~кызыну һ.б.

Уртаклык юнәлешендә субъектларның процесста катнашулары сөйләмдә төрлечә чагылыш таба:

а) процессны башкаруда к ү п с у б ъ е к т л а р берьюлы катнаша:

Киек казлар кыйгылдаша, җырлашалар микәнни? Туган илләр кала бит дип, елашалар миккәнни? (Х.Туфан). Әй кинәт кузгалды ташулар, Гөрләште, җырлашты бар сулар (К.Сибгатуллин). ....Кемнәрдер туптан атып, ниндидер пароходны батырганнар. Пароходның кешеләре суга сикерешеп төшкәч ул мескеннәрне җыеп алучы да булмаган (И.Гази). Күзләренә карыйм йолдызларның, алар карый миңа мөлдерәшеп.... (Зөлфәт);

ә) процессны башкаруда ике субъект катнаша, эш-хәл ике субъект арасында бара:

-Утырышыйк, - диде Александров. Утырыштылар (Ф.Хөсни). Алар култыклашып кыз чакларында йөргәнчә, бер-берсенә ава төшеп атладылар. Очрашу, бигрәк тә күңелләрендә бер-берсенә читенсенү сизмәү аларны чиксез куандырды (Г.Әпсәләмов). Зәрия рәхәтләнеп көлеп җибәрә, мин аңа кушылам. Без, җитәкләшеп, иптәшләр утырган каекка таба йөгерәбез (Р.Сибат);

б) икенче субъект ярдәмләшү нигезендә эшкә катнаша: Ул миңа идән юышты, су китереште (сөйләм теле). Гыйздениса өйләнешүчеләрне никахлады, туганнарына исем кушты, үлгәннәрне җирләште… (Ф. Садриев).

в) уртаклык юнәлеше кушымчасы лексик мәгънәне үзгәртә, яңа сүз ясый: килү-килешү, талау-талашу, җитү-җитешү, алу-алышу (алмашу), булу-булышу, бирү-бирешү, күрү-күрешү, очрау-очрашу һ.б.

Әллә ничек үтте шунда гомер, Туйганчы бер күрешмәдек тә ... (Х.Туфан). Сагыныштык, әнкәй, зар, интизар! Очрашасы килә, күрәсе... (С.Сөләйманова). Бу палаткада Фәрхетдин генә иптәшләренең үгетләүләренә бирешми яши.. (Ш.Бикчурин).

§ 97. Йөкләтү юнәлеше. Йөкләтү юнәлеше башка юнәлешләр арасында шактый катлаулы форма булып санала. Беренчедән, ул күп төрле кушымчалар белән ясала:

а) сузык авазга һәм –р тартыгына тәмамланган фигыль нигезләренә -т кушымчасы ялгана: эшлә~эшләт, укы~укыт, ела~елат, сөйлә~сөйләт, кайгыр~кайгырт, утыр~утырт һ.б.;

ә) башка очракларда исә күбрәк –дыр/-дер, -гыр/-гер, (-кыр/-кер), -ыр/-ер (-ар/-әр) кушымчалары ялгана: кип~киптер, сын~сындыр, көл~көлдер, туй~туйдыр, яз~яздыр, мен~менгер, җит~җиткер, ят~яткыр, пеш~пешер, кач~качыр, кайт~кайтар, чык~чыгар һ.б.;

б) кайбер очракларда бу кушымчалар архаик вариантта килә: -гыз/-гез: кигер~кигез, менгер~менгез, тигер~тигез, яткыр~яткыз, үткәр~ үткәз һ.б.;

Искәрмә: и, у, ү авазларына тәмамланган фигыльләрдә, гәрчә алар сузык аваз булса да, -дыр/-дер, гыр/-гер (-гыз, -гез) кушымчалары ялгана, чөнки сүз азагынлда бу очракта борынгы тартыклардан үзгәргән в (w) й авазлары ишетелә: киг~кий~ки; тиг~тий~ти; ти~тигер (тигез), ки~кигер (кигез) – ку (в) ~ку~кудыр һ.б.

Фигыль йөкләтү юнәлешендә булганда, эш-хәлне башкаруда шулай ук и к е яки б е р н и ч ә с у б ъ е к т катнаша, һәм беренче субъект (гадәттә ул грамматик ия була) эшне эшләргә к у ш у ч ы, й ө к л ә ү ч е, м ө м к и н л е к б и р ү ч е мәгънәсен белдерә, ә икенче субъект - эшне башкаручы, яки эш-хәл турыдан-туры аңа карый.

Алда искәртелгәнчә, йөкләтү юнәлеше кушымчаларының фигыльләргә ялгану мөмкинлеге башка юнәлешләр белән чагыштырганда киңрәк, шуңа күрә дә бу кушымчалар белдергән мәгънәләр дә сөйләмдә төрлечәрәк чагылыш таба. Бу очракларны татар теле мисалында шәрехләп үтик:

а) йөкләтү юнәлеше формасында килгән грамматик ия эшкә кушучы гына түгел, ә эшне а к т и в б а ш к а р у ч ы да, эш-хәл бу очракта туры объектка юнәлтелә, аның өстендә башкарыла:

Кайтуына әнисе самовар кайнатып, бәрәңге пешереп куйган иде (Ф.Хөсни). Саргылт чирәмнәргә палас җәеп әби-карчык бодай киптерә… Чолан җиләсендә бала-чага Ялт иттерә салкын катыкны…. Төш юрата авыл хатыннары, әби карчык тыңлый тын гына... (Ш.Галиев). Солдат та, башка иптәшләре дә яңа килгән егетләрне мондагы эшкә кызыктыра һәм үзләре белән калырга димлиләр иде (Ш.Камал).

Китерелгән җөмләләрдә эшне актив башкаручы сыйфатында чыннан да грамматик ия килә (әнисе, әби, карчык һ.б.), бу мәгънәдә йөкләтү юнәлеше беркадәр төп юнәлешкә якыная, әмма фигыль төп юнәлештә булган очракта, актив эш-хәл шул җөмләләрдәге объектны белдергән сүзләргә нисбәтләнер иде: самовар кайнады, бәрәңге теште, бодай кипте, катык ялт итте, (кемдер) төш юрый һ.б.

ә) сөйләмдә катнашкан ике субъекттан грамматик ия - э ш к ә к у ш у ч ы, р ө х с ә т б и р ү ч е, ю л к у ю ч ы, ә эшнең актив башкаручысы - икенче субъект, ягъни җөмләдә туры яки кыек объектны белдергән сүзләр. Бу икенче субъект җөмләдә турыдан-туры күрсәтелмәскә дә мөмкин:

Җиктереп пар ат Казанга туп-туры киттем карап. Чаптыра атларны кучер суккалап та тарткалап.. (Г.Тукай). Күңелгә көз моңын иңдереп, Каңгылдый һавада торналар (Р.Вәлиев). Башкалардан да тидермәм, ул минем дустым диеп, Аңа урманда йөрергә мин үзем куштым, диеп (Г.Тукай). Һәм бер эшне әнкәемнең исенә төшер Дисен аңар бер фәрештәң: “Коймак пешер”! (Г.Тукай). Сөйдергән дә тел, көйдергән дә тел (мәкаль).

Туры үз мәгънәсеннән тыш йөкләтү юнәлеше кушымчалары кайбер өстәмә мәгънәләрне дә белдерәләр:

а) күчемсез фигыльләрне күчемлегә әйләндерәләр: пеште~пешерде, төште~төшерде, киде~кидерде (кигерде, кигезде), очты~очырды, менде~менгерде, үсте~үстерде һ.б. Мондый кайбер сүзләр фонетик үзгәреш тә кичергәннәр: килү~ки(л)терү, үлү~ү(л)терү, тулу~ту(л)тыру һ.б.

ә) йөкләтү юнәлеше формасындагы кайбер фигыльләр затка мөнәсәбәтсез эш-хәлләрне белдерәләр: туңдыра, калтырата, салкынайтты, өшетә һ.б.

б) яңа мәгънәле фигыльләр ясыйлар: ярау~ярату, кичү~кичерү, булу~булдыру, бушау~бушату, аеру~аерту (сөт аерту) һ.б.

в) кайбер юнәлеш формалары хәзерге телдә тамырлашканнар, аларның төп юнәлеш формасы телдә сакланмаган: уяну~уяту, суыну~суыту, юану~юату, имгәнү~имгәтү, өйрәнү~өйрәтү, тирбәлү~тирбәнү, тирбәтү һ.б.

Сөйләмдә юнәлеш кушымчалары фигыль нигезенә бер-бер артлы да ялганып килергә мөмкин: киенде~киендерде~киендертте~киендерттерде, таныды~танышты~таныштырды.


ДӘРӘЌӘ КАТЕГОРИЯСЕ.

(Аспектуальлек)

§ 98. Гомуми төшенчә. Эшнең үтәлү дәрәќәсен белдерү — төрки телләр өчен үзенчәлекле л е к с и к-г р а м м а т и к категория. Ул эш-хәлнең үтәлешен төрле яклап —б а шл а н у, т ә м а м л а н у, д ә в а м л ы л ы к, к и н ә т л е к, к а б а т л а н у, ю н ә л г ә н л е к һ.б. яклардан характерлый, һәм төрле аналитик (ярдәмче фигыльләр) яки синтетик чаралар (кушымчалар) белән белдерелә: Әйтте ~ әйткәләде, күрде ~ күргәләде, көлде ~ көлемсерәде, килде ~ килеп ќитте, укыды ~ укып чыкты, ќырлады ~ ќырлап ќибәрде, басты ~ басып торды һ.б.

Дәрәќә категориясе астында берләштерелгән төрле тел чаралары мәгънәләре буенча күпмедер дәрәќәдә славян телләре өчен хас, аерым алганда, рус телендәге вид (төр) категориясе белән уртаклык күрсәтә, әмма төрки телләрдәге дәрәќә эшнең дәвамлы булуы яки тәмамлануы буенча бер-берсенә капма-каршы куелган бинар вид категориясеннән шактый нык аерыла. Телләр типологиясендә бу күренеш күбрәк эш-хәлнең үтәлү рәвешен, үтәлү характерын белдерә торган аспектуальлек чарасы буларак билгеләнә. «Эшнең үтәлү ысулын белдерү аспектуаль мәгънәгә карый, чөнки аспектуальлек эшнең үтәлү характерын һәм вакыт эчендә бүленешен белдерә» [Бондарко, 1983:76; Татар грамматикасы, т. II, 2002: 223].

Дәрәќә категориясе татар телендә ике төрле юл белән белдерелә: а) фигыль нигезенә ялганып килгән махсус кушымчалар белән (синтетик юл): кил-гәлә, бар-гала, көл-емсерә, яз-ыштыр-гала һ.б.; б) хәл фигыль формалары янында килгән ярдәмче фигыльләр белән (аналитик юл): барып ќитте, кайтып китте, язып утыра, яшәп ята, ашый калды, сөйли тора, бара тор һ.б.

§ 99 Эшнең үтәлү дәрәҗәсен кушымчалар ярдәмендә белдерү. Эшнең үтәлү дәрәҗәсен синтетик юл белән белдерү татар телендә әлләни киң таралган күренеш түгел. -гала/-гәлә, -ыштыр/-ештер, -ынкыра/-енкерә, -ымсыра/-емсерә, -ыштыргала/-ештергәлә тибындагы катлаулы төзелешле кушымчалар аерым фигыль нигезләренә генә ялганып киләләр, аларда башка форма ясагыч кушымчаларга хас универсальлек юк. Мәгънәләренә килгәндә, мәсәлән: -гала/-гәлә кушымчасы күбрәк эшнең кабатлануын белдерә: баргала, килгәлә, әйткәлә, әйләнгәлә һ.б.

…Кичә-кичә кырыс гасырны, Кил, килгәлә миңа хатыңда, Юлдаш булып һәрбер адымда (Х.Туфан). Иртән болытлар күренгәләп, карлар очкалап торды... (Ф.Хөсни). Һәр тарафка тәмле исләр чәчкәли бу чәчкәләр (Г.Тукай).