Ауызша дəстүр-бұл адамдардың тірі ұрпағынан тыс өткен мəлімдемелерді қайталау
болып табылатын ауызша хабарлама. Оған əңгімелер, əндер, мақал-мəтелдер жəне өткен
оқиғаларды дəстүрлі қабылдау кіреді. Өз кезегінде ауызша тарих негізінде куəгерлердің
əңгімелерін жəне олардың өмірінде болған оқиғалар туралы естеліктерін пайдаланады.
Сұхбат беруші естіген сыбыс немесе халық арасындағы наным-сенімдерге емес, жеке
естеліктерге назар аударуы керек. Ауызша тарихтың осы ерекшелігінің арқасында біз
өткенді сол тарихи процеске қатысушылар көзімен көре аламыз. Тарих ғылымының
кез-келген əдісі сияқты, ауызша тарихта да өзінің артықшылықтары мен кемшіліктері.
Ауызша тарих арқылы оқиғаның нақты қашан жəне қай жерде болғандығын білу қиын.
Сонымен қатар оқиғаны айтып отырған адам өз ойы мен пікірлерін қосып жіберуі
мүмкін, яғни объективті тарихты құрастыру мүмкін емес. Дегенмен, ауызша
дереккөздер кебір жазбаша мəліметтерді толықтырады. Мұрағаттық құжаттардан,
мерзімді басылымдардан, статистикалық мəліметтерден, хаттардан алынған ақпаратты
толықтыра отырып, өткеннің суретін жазуға мүмкіндік береді. Леопольд Ранке(неміс
тарихшысы) жазбаша құжатты дереккөздің ең жетілдірілген түрі деп санады, ауызша
ақпаратты ақаулы деп қабылдайды.
Достарыңызбен бөлісу: