Аллаһтың өлілерді тірілтетініне дәлел

33 
ЖЕТІНШІ ХИКАЯ 
ИСМАИЛ (АЛӘЙҺИС-СӘЛӘМ) 
 
Исмаилдың дүниеге келуі және Аллаһтың тағы бір мейірімі 
Ибраһимнің Сара деген бір сұлу әйелі бар еді. Ол иманды, парасатты, 
адал жар бола білгенімен, көптеген жыл бойы нәрестелі бола алмады. Ал 
Ибраһим өзінің баласының, ұрпағының болғанын армандайтын. Мұны 
дұрыс түсінген Сара Ибраһимді өзінің күтушісі Ажар деген әйелге 
үйлендірді. Ажар Ибраһимге өзіне ұқсайтын, әдемі бір ұл тауып берді. 
Қатты қуанған Ибраһим бұл нығметке разы болып, Аллаһқа көп шүкіршілік 
айтып, ұлына Исмаил деп ат қойды. Бірнеше ай өткеннен кейін Аллаһтан 
Ибраһимге әйелі Ажар мен ұлы Исмаилды ұзақ бір жерге апаруға бұйрық 
келді. 
Мінеки, Ибраһим баласы Исмаилды анасымен бiрге ұзақ жолға алып 
шықты. Олар жүре-жүре қазiргi кезде Қағба орналасқан жерге жеттi. 
Ибраһим осы бiр сусыз, саялайтын ағашы да жоқ шөл далаға тоқтап, 
отбасын аздаған тағам сусынымен қоса сол жерге қалдырып, оларды осы 
iстi бұйырған Аллаһқа тапсырып: «Уа, Раббым! Мен жанұямды егiнi 
болмаған иен далаға, Сенiң үйiңнiң қасында қалдырдым, Өзің қорға», – деп, 
келген жерiне қайтты. Алғашқыда Ажар ештеңені түсінбеді де, бірнеше рет 
Ибраһимнің артынан жүгіріп барып, оның бұларды иен, шөл дала, жапан 
түзге тастамауын өтінді. Бірақ Ибраһим бұрылмай жүре берді. Ажар бұл 
істің Аллаһ тарапынан бұйырылғанын түсінді. Исмаилдың анасы Аллаһ 
тағаланың бұл әмiрiне риза болып, Жаратушының Өзi оларды сақтайтынына 
сенiп, Қағбаның орнында қала берді. 
Бірнеше күн өткенде баласын құшақтаған ананың тамағы да, сусыны да 
таусылды. Сәбидiң қарны ашып, шөлдеп, қиналып, жылай бастады. Мұны 
көрген ана бiр бұлақ не азық болар бiрдеңе табыла ма деген үмiтпен әрі-берi 
жүгiре бастады. Бiрақ жапан түз, шөл далада сусын, тамақ қайдан болсын?! 
«Уа, Раббым! Өзiңнiң рақымың келсiн. Бұл нәрестенің шөлден таңдайы 
кеуіп, аштықтан асқазаны босап қалды. Уа, Раббым! Бiзге жәрдем бере гөр!» 
– деп бейшара ана әрлі-берлi жүгiруден шаршады. Ол бiраз алыстап кетіп, 
баласының айқайлап жылаған дауысын естiп, қайтып келедi. Не істерін 
білмей, баланың жылағанына жаны күйіп, сасқалақтаған ана осылайша екі 
төбенің ортасына бірнеше рет жүгірді. Бір төбеге жүгіріп шыққан ол 
сәбиінің дауысын естіп қайта кері қайтты. 
Әбден тарығып, қысылған ана шаршап-шалдығып келiп ұлына қараса, 
сәбиі кiшкентай аяқтарымен жердi тепкiлеп жатыр екен. Бiрер сәт өтпестен 
құдіреті күшті Аллаһтың қалауымен сәбидiң аяқтарының астынан су 
атқылап шыға бастады. Тастан, жердiң астынан сәбидiң кiшкентай аяғының 
соғуымен атқылаған су шыға ма?.. Уа, Аллаһ! Саған көптен-көп шүкiршілік 

34 
болсын! Бұл – Сенiң құдiретiң! Ана асығып, дереу ұлының бетiн сумен 
сүртiп, оның аузына су тамыза бастады. Осы сәтте әбден әлсіреген нәресте 
қайтадан қалпына келiп, жандана түстi.
Су тоқтамастан атқылауын жалғастыра бердi. Бiр құс жоғарыдан суды 
көрiп, iшуге қонды. Артынан екiншiсi келдi. Осылайша құстар көбейді. 
Шулаған құстардың дауысын осы төңiректе мекендеуге қоныс іздеп жүрген 
адамдардың құлағы шалды. Олар мұнда су бар ма екен деп ойлады. Өйткенi 
құстар суы бар жерге ғана жиналады. Асығып жеткен олар тереңнен 
атқылаған бұлақты, бұлақтың жанын мекен еткен мейiрбан ана мен баланы 
көріп, иен далада қоныс тепкен ана мен балаға таңғалысты. Олар Ажар 
анадан бұл жерге қоныстануға рұқсат сұрады. Ана айналасында адамдардың 
пайда болғанына көңiлi толып, қатты қуанды. Және Аллаһтың Өз 
құдiретiмен су шығарып бергенiне, құстарды жiберiп, адамдарды 
қоныстандырғанына, бұл жердi бақытқа бөлендiрiп, елдi мекенге 
айналдырғанына шексiз шүкiрлiк айтты. 

жүктеу/скачать 0.91 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: