ЗШЖИ, ПН және тубулоинтерстициальды нефриттің (ТИН) басты синдромдарының сараланған (дифференциальды) –диагностикалық белгілері

0. 
   – жоқ
   

(ұ) – белгісінің тұрақты болмауы

Дизметаболикалық бұзылуларда арнайы диетаны қолданады. Дезинтоксикациялық терапия. Процесстың бүйректе максимальды белсенділігі, симптомдардың -интоксикацияның айқын да, қызу кезеңідернде, венаға тамшылатып глюкозаның 1-% ертіндісін, 10 мл/кг –ға дейін және, құю соңында, лазикс 1мг/кг дозада, диурезді көбейтуге, бүйректі қабыну продуктыларынан босату үшін.

Инфекциялы агентке қатты әсер ету үшін зәрді сепкенде микрофлоралардың сезімталдығын АБ-препараттараға себу керек.

Антибиотиктерді организмге енгізу әдістері байланысты:

• 
  пиелонефриттің түріне;
  
• 
  процесстің белсенділігіне;
  
• 
  бүйрек функциясының жағдайына
  

• 
  пациенттің жасына;
  
• 
  қабыну процессының көрінісіне;
  
• 
  диурезге және бүйрек пен бауыр функцияларына.
  

Антибиотиктердің әсерін күшейтеді: лизоцим, рекомбинантты препараттар интерферон (виферон), фитотерапия.

Жедел ағымды пиелонефритпен ауыратын аурулардың көбінде, шақырушы агентті анықтағанша «стартты» антибактериальды терапияны эмпиризмді тағайындайды, демек, зәрді себу және микробтардың сезімталдығын анықтауға белгілібір уақыт кетеді, ал терапияның басын кешіктіруге еш болмайтындықтан, шақырушы мүмкін микробтардың этиологиялық сипаттамасы теориясын және олардың осы препаратқа сезімталдығы шамаларын негізге ала отырып тағайындау.(кесте 4). Клиникалық және лабораториялық эффектілер үш күн болмаса эмпиризмдік терапияны антибиотитерді микроб флораларының сипаттамасын және препаратқа сезімталдығын есепке ала отырып, ауыстырып коррекциялайды. Инфекцияның ауыр ағымында, терапияның табыстылығын көбіне зәрге уақытында жүргізілген бактериологиялық зерттеулер анықтайды.

«Сатылық терапияны» қабыну процессінің максимальды белсенділігінде 3-5 күн бойы бір топтағы препараттарды (в/і немесе б/е) парентеральды жолдармен беріп, әрі қарай оларды пероральды жолға ауыстырады. Бұнда бір топтағы препараттарды қолдануға болады, мысалы зинацеф в/і немесе б/е, зиннат per os; мандол - в/і немесе б/е, цеклор per os; аугментин в/і - аугментин per os.

Зәр жүйелері инфекциясының жеңіл ағымында антибиотиктерді пероральды жолмен, арнайы, балалар үшін шығарылған антибиотиктердің түрлерін (сироп, суспензия) береді, олар асқазан-ішек трактысында жақсы сіңіріледі, дәмдік сапасы жағымды. Антибиотиктерді парентеральды, пиелонефриттің орташа және ауыр ағымдарында, әрі қарай пероральды әдіске ауыстыра отырып қолданады («сатылық терапия»).

3 кесте.

Эмпиризмді (стартты) антибактериальды терапия

Пиелонефриттің манифесті ағымы, орташа түрі антибиотиктерді парантеральды немесе пероральды енгізу (ересек балаларда) «Сатылық терапия»	«Қорғалған» пенициллиндер (аугментин, амоксиклав, уназин) 2 ұрпақтағы цефалоспориндер (цефуроксим, цефамандол) 3 ұрпақтағы цефалоспориндер Аминогликозидтер (гентамицин)
Белсенділігі тыншыған кезеңде (Пероральды жолмен енгізіледі)	«Қорғалған» пенициллиндер (аугментин, амоксиклав, уназин) 2 ұрпақтағы цефалоспориндер (цефуроксим, аксетил, цефаклор) Нитрофуранды препараттар Ко-тримоксазол Нефторированды хинолон топтарының препараттары (пипемидин қышқылы, налидиксин қышқылы, 8-оксихинолинның туындылары)

Комбинацияланған антибактериаьды терапия нефрологияда келесі көрсеткіштер бойынша беріледі:

• 
  бүйрек тіндерінде микробты-қабыну процессы ауыр септикалық ағыммен жүргенде антибактериальды препараттардың синергизмдік қасиетін күшейту;
  
• 
  микробтық ассоциациядан болған, зәрлік жүйе инфекцияларының ауыр ағымы;
  
• 
  микроорганизмдердің антибиотиктерге полирезистенттілігін жоюға әсіресе "проблемалы" инфекциялардың (протей, көкіріңді таяқшалар, лебсиеллалар ж.б.) терапиясы;
  
• 
  жасушаішілік орналасқан микроорганизмдерге әсер ету (хламидиялар, микоплазмлар, уреаплазмалар).
  

• 
  Амбулаторлық ауруларға аурудың 1 «шабуылында» пенициллинның жартылайсинтетиктерін (ампициллин, ампиокс ж.б.) қолданады.
  
• 
  Поликлиникада нефрологтың және ошақтық педиатрдың бақылауымен, пиелонефритің сипатына байланысты (обструктивты, обструктивсыз), антибактериальды терапияның үзіліссіз курсынан кейін, рецидивкеқарсы емді 4-6 апта бойы жүргізеді. Рецидивке қарсы терапияның келесі варианттарын қолдануға болады:
  
• 
  Фурагин массасына 6-8 мг/кг есебімен (толық дозасы), 2-3 апта бойы; әрі қарай, зәр мен қан анализдері қалыпты болса, максимальды емдік дозаның 1/2-1/3 бөлігіне көшеді, 2- 4-8 апта бойы.
  
• 
  Ко-тримоксазол (Бисептол) (2 мг триметоприммен +10мг.сульфаметоксазол) 1кг массасына есебімен, ішке, тәулігіне 1 рет, 4 апта бойыь.
  
• 
  Көрсетілген налидиксон қышқылы препараттарының біреуі (неграм, невиграмон); пипемидин қышқылы (пимидель, палин, пипегал ж.б.); 8-оксихинолин (нитроксолин, 5-НОК), әр айда 10 күннен 3-4 ай бойы, жастық дозировкада.
  
• 
  
  

• 
  амбулаторлық ауруларға аурудың 1 «шабуылында» пенициллинның жартылайсинтетиктерін (ампициллин, ампиокс ж.б.) қолдануға болады.
  
• 
  антиоксидантты терапия. Ереже бойынша, организмнің антиоксидантты жүйесінің белсенгділігі жоғарылаған, қызу кезеңінде антиоксидант терапиясы жүргізілмейді. Бүйрек тіндерінде микробты-қабыну процесстері тыншығасын, антибактериальды терапия басталғасын 3-5 күннен кейін, 3-4 апта бойы антиоксиданттар тағайындалады:
  
• 
  тәулігіне, массасына 1 -2 мг /кг есеппен, жасына қарай Е дәрумены беріледі;
  
• 
  Бета-каротин (Веторон бір жасына 1 тамшыдан, жасына қарап, күнделікті тәулігіне 1 рет, 4 апта бойы);
  
• 
  Аскорбин қышқылы (оксалурия және басқа карсы көрсеткіштер болмаса);
  
• 
  Селен құрамды препараттар (триовит, селцинк ж.б.)
  

В период ремиссии больным ПН аурулуарының ремиссия кезеңінде ванна және душ, сол сияқты сияқты суемдері следует рекомендовать водолечение в виде ванн и душей, а также прием минеральды суларды ішу (Смирновская, Нафтуся). Минеральды суларды тамаққа дейін 45 минут бұрын, 5 мл/кг есеппен, тәулігіне 3 рет қабылдайды, курсы 20-30 күн. Фитотерапияда келесі жиынтықтар ұсынылады: (*төмендегі біраз шөптердің қазақша атауларын таба алмағандықтан, түсінікті болуға, орыс тілінде беріліп отыр).

*1.Зверобой продырявленный, подорожник, толокнянка, крапива, тысячелистник.

*2.Зверобой продырявленный, мать-и-мачеха, шиповник, ячмень обыкновенный, клевер пашенный (или василек полевой), толокнянка.

*3.Зверобой продырявленный, крапива, брусничный лист, золототысячелистник зонтичный, шиповник.

Екіншілік пиелонефритпен ауыратын балаларды бақылау маман-урологтармен бірге жүргізіледі. Зәртас ауруының эндемиясына, сол сияқты дизметаболикалық нефропатиялар (оксалурия, уратурия) фонында екіншілік пиелонефриттің дамуына байланысты негізгі клиникалық белгілер төмендегі кесте түрінде берілді.

Кесте

• 
  Өз бетімен атқаратын жұмыс (аурулармен атқаратын жұмыс, тәжірибелік дағдыны меңгеру және бекіту, анамнез жинау, клиникалық тексеру және т.б.), диагностика кабинетіндегі жұмыс және т.б.
  
• 
  Оқытушымен бірге атқаратын жұмыс ( жеке немесе топпен; өз бетімен өткізген жұмыс қорытындысын талдау, аурулардың клиникалық талдауы және т.б.).
  
• 
  Негізгі және қорытынды білім деңгейін бақылау (тест, ситуациялық есептер, тәжірибелік дағдылар т.б.).
  

А) Нефрондар

В) Шумақтар

С) Юкстагломерулярлы аппарат

D)Түтікшелер

Е) Тостағаншалар

а) уросептиктер

б) гипотензивті препараттар

в) антиагреганттар

г) зғр айдатын құралдар

д) гормональды препараттар

а) гематурия

б) лейкоцитурия

в) протеинурия

г) дизурия

д) абдоминалды синдром

- пиелонефрит

- тубуло-интерстициалды нефрит

А) Интоксикация

В) Ауырсыну синдром

С) Нейтрофилді лейкоцитурия

D) Зәрдің осмолярлығының төмендеуі

Е) Гипостенурия

а) тұзды тағамдар

б) экстактивті заттар

в) ақуыз өнімдері

г) құырылған тағамдар
6. Келесі ауруларды ажыратуға көмектесетін зертханалық белгіні табыңыз

- пиелонефрит

- тубуло-интерстициалды нефрит

А) Ацидоаминийгенездің бұзылуы

В) Зәрдің осмолярлығының төмендеуі

С) Анти-Tamm-Horsfall антидене

D) Зәрде в2- микроглобулинның көтерілуі

Е) Антиденелермен жабылған бактериялардың табылуы.

Алдынала қандай диагноз?

А) Цистит

B) Жедел пиелонефрит

C) Жедел гломерулонефрит

D) Тубулоинтерстициалды нефрит

E) Интерстициалды нефрит
8.Біріншілік және екіншілік пиелонефриттің ажыратпалы диагнозын жасауда тиімді болып табылады:

а) лейкоциурия типі

б) несеп жүйесіндегі дамудың анатомиялық аномалиялары

в) стерильдікке несепті егу

г) қаннын биохимиялық көрсеткіші

д) изотопты ренография көрсеткіші

а) абдоминальды ауырсыну синдромы

б) дизурия

в) фебрильді қызба

г) артериальды гипертензия

д) лейкоцитурия

а) антибактериальды

б) антигистаминді

в) глюкокортикоидтар

г) бүйрек тініндегі микроциркуляцияны жақсартатын препараттар

д) иммуномодуляторлар

A) сепсис

B) тағамдық токсикоинфекция

C) ішек инфекция

D) жедел пиелонефрит

E) гидронефроз