Аны тулпар аты къушжетер, ата къуш, ана къуш, ата бёрю, ана бёрю, эки билгич уку, сора къадар китабы
жүктеу/скачать 1.22 Mb.
|
|
Тенгизге дери Асбек Бирсил къырал этгенди. Кёк Тейриге – машалла! Алп Асбекге – машалла! Анасына – машалла! Аммасына – машалла! Ой, машалла, машалла! Тюрк жашына, къартына! Ой, машалла, машалла! Бирсил Алан журтуна!» Асбек, туруп, сёлешди, Бирликдеди деп насып. Эллилеге юлешди Хызнак ханны хазнасын. -Хазар элликге – Къаспар, Барсил элликге – Базбар, Къойман элликге – Жолат, Булгъар элликге – Болат, - Деди ол, - хан болсунла, Халкъгъа къалкъан болсунла! Бу беш да тюрк элликни Мен эсем уллезери, Берсил Алан эллезни Мен эсем элмендери, Кишиге кечмем, жолун Терсине тартхан чыкъса! Урурма, Чоппа болуп, Аланны сатхан чыкъса! Эй, энди уа таланнган Журтугъузгъа къарагъыз, Уллу Бирсил Аланнга, Жашларыча, жарагъыз… Жаш заманында кибик, Айкъызны ат бойнуна Алып келеди Асбек Батыр, къысып къойнуна. Тоналгъан къаласына Хур Айкъыз бла жетди, Хур Aйкъыз баласындан Асбекге хапар этди. Тизип берди батыргъа, Жюрексине, болушун. Алп Асбек, не айтыргъа Билмей, багъанача, шум Болуп турду, тебалмай, Армау болгъанлай турду; Айтыргъа сёз табалмай, Анкъар къушча, къычырды. Эрлай минди атына. Чайкъала, тенгизча, жер, Бай Терекни къатына Учуп жетди элмендер. Бёрюлеге жалынып, Табу этип, сёлешди: -Къайда жангыз уланым? Айтыгъыз, - деп кюрешди. Ана Бёрю: - Алп элмен, - Деди, - кесим Айкъызгъа Айтып ийген эдим мен Къайтырын. Алай къысха Заманда уа къайталмаз, Уллу тейри болушсун. Эригип, талып къалмаз. – Къуш баланг бийик учсун! Ата Бёрю: - Алп Асбек, - Деди, - къоркъма баланга. Жашынг къарыулуду бек, Киши тиялмаз анга. Тюз туугъанлай окъуна Садакъсыз, окъсуз уугъа Кетген эди да, къонуп Келген эди айыугъа. «Энди ат атагъыз!» - деп Бизден тилеген эди. «Ата-анамы, излеп, Табайым», - деген эди. «Атам-анам…» - дей эсенг, Ананг – жесир, атанг – тас. Халкъынгы излей эсенг, Ас-Темир не Батыр-Ас Деген атха тийиншли. Болмасанг, Хызнак жояр, - Сени ол къабан тишли, Уруп, къанынга бояр. Нёгерле – кючюнг, эсинг. Ма – сен, ма – жол. Хайда, бар! Алп жигит алгъа – кесин, Атын а артда сынар, - Дегенни айтып, биз жол Юйретген эдик анга. Къоркъма сен, батырды ол, Бош жарсыма баланга… Б Е Ш И Н Ч И Б А Ш Ы
Къаплап, чыкъгъанды жолгъа. Барады, туугъан жери Аны ашыра, алгъа. Къолунда – эмен токъмакъ, Жохар сабы да къужур. Аллы бла чыммакъ акъ Жур къачды, бек къоркъгъан жур. -Бери чап! – деди къачып Баргъан журчукъгъа – ачдан Эриши аузун ачып Къуугъан эмеген жашдан. Жете келгенлей: - Къуру, - Деди ол. – Мениди жур! Боюнчугъунгу буруп Къояма! – деди къужур. -Сакъ сёлеш, макъабурун! Тартып тюбюме уруп, Бууарма да – турурса, Калак итлей улурса! – Деди да Асбек улу, Токъмакъ бла жетдирди. Жаш эмегенчик улуп, Къаяланы тепдирди. Эшитди да анасы, Чабып жетди къатына. Токъмакъ тийип, ахтына, Сынсый тургъан баласы: -Ол тешгенди башымы, Иги тюй! – деп жалынды. -Нек тийгенсе жашыма?! Деп, эмеген алынды.- Бусагъат татлы къабын Этейим! – деди жашха. Сора эмеген къатын Суху узалды ташха. Жаш къоркъмады, эмеген Кюкюреп кёргенде да, «Къуртчукънуча, сени мен Эзейим!» – дегенде да. Боран жетгенча, уруп, Суху жетди аргъамакъ. Экисин да къондуруп, Ол учуп кетди узакъ. Къарап къалды эмеген Ызларындан аланы… Алп Асбекни уланы: -Айт, кимни атыса сен? – Деди, - къутхардынг мени!
Атанг ариу талада Къара Харра къаладан Сюрюп келген тайма мен, Уча билген тайма мен. Сауутсуз чыгъып жолгъа, Бош базындынг кесинге. Жау чапханда юсюнге, Эсеп эте тур алгъа.
Тургъунчу, хыны жетип, Журну тутмазмы эди, Женгил жутмазмы эди? -Жигит, уллуду кючюнг, Къолунг ташны ууатыр. Мени атым – Илячин, Сени атынг а – Батыр Болсун, аталгъынчы ат, Сыйлы Терек тюбюнде. Уллу Тейри бла ант Этейик бу ингирде. -Сен атлыкъ этсенг, эрлик Этерме! – деди улан. -Эрлик этсенг, нёгерлик Этерме! – деди учхан Ат, ауузлугъун къаба.
Кёк бийигине жетип, Нарт Дебетге тюбеди:
Терк ишле, - деп тиледи. Кёп къалды да Илячин, Тынгысыз болду Батыр. Къоркъуу алды да ичин, Къайгъыгъа къалды Батыр. Алай а бир кесекден Ырахат болду кёлю, Алп Илячинни кёкден Энип келгенин кёрдю. Ол журчугъ' а, къыз болуп, Бир ариу жулдуз болуп, Батырны башдан-аякъ Кийиндирди, къууанып, – Къарап турурча, омакъ Болду алан уланы. Къыз, шаудан айтхан жырчыкъ Кибик кёрюндю анга. Алай, биягъы журчукъ Болуп, къачды орманнга. Къалкъаны кюнде жана, Жылтырай такъыясы, Бети жарый, къууана, Батыр алды къамасын. Сууурду да къынындан, Ол сюйюмлю къарады. Гыйыны къыйырындан Башлап, ууакъ туурады. Къылычы состар ташны Эки этди, ургъанлай. Саяуу къая башын Жырып ётдю, ургъанлай. -Алп атам жетди эсе, Хызнакны башын къыйпар. Ол къуууп кетди эсе, Жауну сибирир, сыйпар. Жер жюзюню тауларын, Тюзлерин къыдырайыкъ, Адамланы жауларын Дуньядан къурутайыкъ. Сора бир бирин сынап Кёрюр акъыл этдиле. Бир акъ шахаргъа ала Жетинчи кюн жетдиле. Учуп жетдиле ала, Тёзюп жаууннга, къаргъа. Учуп жетдиле, алай Къоймадыла шахаргъа. Батыр ариу сёлешди Хынчы къалауурлагъа, Ауур-ауур сёлешди Хынчы къалауурлагъа. Болмаз къалгъанда – атын Ол къурч къабакъгъа бурду, Хан арбазына аны, Чалманныча, аудурду. Чартлап чыкъды дауургъа Къырал ханы, патчахы, Къоркъду да, кетди ахы, Элия бутакъ ургъан Жер кёчюп баргъан сунуп. Биягъы ол къутургъан Деу келе тургъан сунуп.+
Салам берди адетде. Ол да, терк чёгюп тахха Батырны къонакъ этди. Къонакъ этди, къарыуун, Кючюн кёрюп, батыргъа Жюрегини сарыуу Къайнагъанын айтыргъа. Алай а хан уланнга Ич, Аша деялмады, Аслан кёллю аланнга Ханча тюбеялмады. Къайгъысы тунтуйтуп, къарт Патчах кёп тынгылады, Жаш да анга хошлукъ арт Бургъанын ангылады. -Бир уллу къыйынлыгъынг Барды, баям, айт манга. Кимди ол? Ит ылыгъын Сынатырма мен анга! – Деди батыр къартыкъгъа Сыйынмай аны къаны, Бедишге, артыкълыкъгъа Чамлана, кюе жаны. -Алп жашым, - деди Гижгит Патчах, терен ахтынып. – Сен жигит жашса, жигит, Сен – желеусе. Махтанып Бош сёлешмегенинги Иги билеме, иги. Бизни къыйынлыгъыбыз – Генезир жауубуздан. Энди къырылгъаныбыз Кёп болду сауубуздан. Жигитле, пелиуанла Ёлтюралмагъан Дылла Жауун бермей, сабанла Кюйюп-кюйюп къалдыла. Жашым, ол Дылла деген Уллубыдыр эмеген, Чыгъады да къаягъа, Гыйы ташла атады, Селегейлери агъа, Булутланы жутады. Бек ариуладан сайлап, Къыз ашаргъа сюеди. Кёлюне жетсек – ойнап, Жауун булут иеди. Башлагъанлай а тамып, Булутха аркъан атып, Тау башларына тартыр.
Атына минди тулпар, Кёкча кюкюреп, жашнап. Энди бир кёрсюн мухар Ариу къызланы ашап!..
Минип тургъан къаягъа, Булут эмчекле эмген Жабылмагъан гаягъа. -Эй, кючюнге базыннган Хырез тишли эмеген, Уруп-буруп, тахтангдан Атаргъа келгенме мен! -Чибин кибик жызылдап Жалкъытдынг да башымы. Гапа сени эсе, жап! Ашама къой ашымы! Тартып, ичиме жутуп Къоярма, - деди Дыла, - Тарпан атынгы, тутуп, Соярма, - деди Дылла. Аллай сермеш башлады Дылла, аллай къазаууат, Кёкге атхан ташлары Кеси башына жауа. Учуп айланнган батыр Садакъ окъла къуяды. Жюгенин тартып, атын Батыр кючден тыяды. Сюннесин, сызып ийип, Жауну кёзюне урду. Къая оюлгъан кибик, Дылла алай къычырды. Сора, тобукъланды да, Кесин талады, тюйдю. Батыр къолгъа алды да, Къаядан быргъап ийди. Дылланы башын кесип, Алып келген жигитни – Энди сау дунья кёрсюн! – Ашырды халкъ Гижгитни Алтын тоханасына.
Кюкюреди, жашнады: Жарылып къалгъан кибик, Чучхур къуюлгъан кибик, Алай жаууп башлады. Чексиз эди къууанчы Буюгъуп тургъан халкъны, Жыры, тою, жубанчы Тыйылып тургъан халкъны. Букъмадыла жауундан, Ата, ана, бала да. Жауун сууда жуууннган Жарыкъ бетли болады.
Патчах: - Алан алп! – деди, Къаты къучакълап аны, - Не сюйсенг да ал! – деди. Къызым, тахым да – сени, Жер юйледе – алтынла. Киеуюм болсанг мени, Къайгъысызма халкъыма! -Тейри нёгерим болсун. Ариу сёзюнг – тамамды. Насып санга ал бурсун, Мен барайым – заманды. Манга мында къалыргъа Ушамайды – борчум кёп. Манга къатын алыргъа Жарамайды – зорчу кёп. - Зорчуну жолун кессин Бизге жарагъан къолунг. Жигит, жол кёллю эсенг, Хорламгъа элтсин жолунг! – Деди да, Гижгит къаты Къучакълады уланны. Кишнеп жетди да аты, Учуруп кетди аны. Жыйылгъан халкъ жигитни Жиляй, жырлай ашырды. Кёлю толду Гижгитни, Кёз жашын а жашырды. * * * Аланда уа той, къууанч: Къыз туугъанды Асбекге! Кюмюшжаякъ, алтынчач Къыз туугъанды Асбекге! Аны атына Айна Деп атады ыннасы: -Ушасын, - деди, - айгъа, Жарыкъ кюннге ушасын! Жангы туугъан жулдузчукъ Кибик ариуду къызчыкъ… Юч айдан эшме эше, Жюрюй башлагъан эди. Жырлагъанча сёлеше, Тейри сюйген жан эди. Суу къамишча, терк ёсюп, Терк айнып бара эди. Эки уллу кёк кёзю Ариу ышара эди. Насыплы эди Айкъыз- Айначыкъны анасы. Жарыта эди айсыз Кечелени баласы. Къууанчлы эди Асбек – Айначыкъны атасы. Терк бола эди тансыкъ, Тансыкъ бола эди бек. Тейри этди да насып, Жашау кюйлери – иги. Жел Анасы Химикки Айнаны къарт ыннасы Къызчыкъны тобугъуна Олтуртуп, башын сылай, Алтынчач туудугъуна Айтыучу эди былай: «Къызым, алтын къызчыгъым, Сен кюмюш жулдузчугъум, Кёк кёлде къанкъазчыгъым, Акъ къарда агъазчыгъым, Кюн да сюйюп тиерча, Тейриле да сюерча Бир ариу жан болгъун сен, Бир асыл жан болгъун сен. Ариу, субай агъачлы, Намыслы да болгъун сен, Жашар кибик къууанчлы Насыплы да болгъун сен». Гория уа – аппасы, Бурма чачы тозурап, Бау чайкъала атласа, Келе эди къучагъы Бла бир саугъа алып…
Терк кетиучю эди ол, Айнаны да учаргъа Юйретиучю эди ол. АЛТЫНЧЫ БАШЫ
Жигитди къойман батыр, Жолатды аты. Аргъамагъын чапдырып, Барады батыр. Чакъыртханды да ата Къарындашы, ол Ашыгъады: Баргъасха Бек узакъды жол.
Ташсынып, ахсап, Ай бла жети кюннге Жетди Баргъасха. Баргъасны уллу ханы – Къарт Зекир, сокъур Болгъанлы бюгюн да бек Огъурсузду, сур. Хан мардасыз къууанды Жигит уланнга. Жерде болмагъан дарман Керекди анга. Аны уа жалан да алп Табаллыкъды, хау. Сур ханны жалан да алп Эталлыкъды сау. Батырны кюйсюз Зекир Терк алды къолгъа, Солургъа да къоймай, Ол тебретди жолгъа. – Тенгиз тюбюне да кир, Къутуруп баргъан Тау суугъа да. Чыкъ ол Къаф Тауну башына. Не да эт, къалай да эт, Алай а дарман Тап да, келтир атангы Къарындашына,– Деди да, базантурну Ашырды Зекир... Тогъуз тау аууп, анда, Узакъда ол бир Къош кёрдю да, тюзюнлей Ары тебреди. Акъcакъал къойчу анга Жарыкъ тюбеди. – Сау кел, жууукъ бол, – деди Бёрюкёз жашха. Къантарып къантор атын, Жаш кирди къошха. Алп Жолат, ашап-ичип, Хапарын айтды. Кёп кёрген, кёпню билген Къартны сагъайтды. – Барды, хау, сокъур кёзге Жарагъан дарман. Алай бил: сау къайтмайды, Жаш, ары баргъан, – Деп, мудахсынды къойчу. Алп а: – Къой, сархош Болма. Бармай амалым Жокъду. – Жашым, бош Жойма жанынгы. Ташдан Тюйюлсе да сен! Къой, ызынга къайт,– деди,– Батыр, сау-эсен. Кемисхан къызы Къундуз Билмейди кече. Чекдирир къара азап, Къанынгы иче. – Обурмуду ол?! – деди Жаш, къаны къызып. – Кёл бийчеди Кемисхан, Къундуз а – къызы. – Къыздан къачыб а? Тогъуз Башлы эмеген Ол эсе да, тюбюме Терк урурма мен! – Неди анга эмеген? Сарыуек да – не?! – Деди къарт. – Батыр Жолат, Барма кёлюне! – Огъурлу къарт, атамы Къарындашына Не деп барлыкъма? Угъай! Угъай! Башына Аллай айып алгъандан Жигитге ёлген Игиди! – деди Жолат, – Олду мен билген! Кёл къайда эсе да, сен Жол юйрет ары. Бек керекди Зекирге Ол дарман-дары. – Сёз жокъ батырлыгъынга,– Деди акъсакъал Базантур къойман жашха,– Мужурамы ал. Атда – сауутунг болур, Жаяу – таянчынг. Тейри онг берсин санга, Кюч берсин къачынг. Къуушалады, кишнеди, Тепчилледи ат. – Тебрейим,– деди,– жолгъа,– Алп батыр Жолат. – Батыр, бар. Таукеллигинг Къатыды ташдан. Сен излеген кёл а, жаш, Кёкдеди – гъаршда. Аллыбыздагъы таугъа, Ким биледи, сау Жеталсанг, сен башына Чыгъарса жаяу. Андан ары иш кесин Кёргюзте барыр. Бек сакъ бол жолда,– деди,– Алп къойман батыр. * * *
Мадул аулакъда, Бир къарелди эследи Кенгде, узакъда. Кёз къакъгъынчы, къарелди Жетди къатына. Алп сейир этди аны Миннген атына. Жаныуаргъа ушагъан, Къужур сыфатлы Къызыл киши эди – ол Сарыуек атлы. Тик къарады Жолатха, Кюкюреди ол: – Тюш атдан! – деди хыны,– Хайда, хайда, бол! – Сора харх этип кюлдю. Алп Жолат а шош: – Тыйма, – деди, – жолумдан, Къой, илинме бош. – Мен бу тийрени ханы, Атым а – Сантур! – Къул болады тутханым! – Деп, къарады сур. – Сауут-сабангы да теш, Къамчинги да бер! – Сени кибик оспаргъа Кечемиди эр?! Угъай! – Сора, алп батыр, Нек тураса?! Ур! Къылыянын сууурду Генезир Сантур.
Алды къолуна, Аны бла керилди Маймул улуна. Керилгенлей а, горда Болду мужура. Ханны абызыратды, Шибляча ура. Алп атдан атды аны, Кеси да тюшдю. Хыйла этмеди Жолат, Эрча сермешди. Тепмей, сарыуек къарап Турду талашха. Ол Сантур бла бирге Чапмады жашха. Кёп кюрешди, болса да, Хорлады батыр. – Жан багъалы манга да, Кеч, – деди Сантур. Сур ханнга кечди Жолат, Турдурду ёрге. Болушду ол сарыуек Атха минерге. Атха миннгенлей, Сантур Тас болду кёзден… Кёк чайкъалды алайлай, Тебренди ёзен. Къутургъан къызыл бугъа Жетди Жолатха. Секрип, женгил минди Жаш къантор атха… Мужурасы бугъаны Жаралы этди. Алай алпха да аны Мюйюзю жетди. Юч кюн тутушду, жерни Къызарта къаны. Кючден хорлады Жолат Къызыл бугъаны. Къутургъан къызыл бугъа Хан кеси эди. Башын ташлагъа тюе: – Кеч,– деп тиледи.– Жан аурут да, батыр, кеч Бу жол да манга! – Угъай! – деди алп Жолат, Кечмеди ханнга. Ханны сарыуек аты, Отла жаудура, Жолатха учуп жетди, Ташла жандыра. – Къарыды къара кючюнг Тели Сантургъа. Эр эсенг, мени хорла! – Деди батыргъа. Сора сарыуек хауа Тартды ичине. Абызырады Жолат, Не этсин ол, не? – Уллу Тейри, бу таякъ Энтта жарасын! – Деп, сарыуекге атды Жек мужурасын. Жек таякъ тюкгюч болуп, Откъус къарылды, Къанжал таууш этип, ол Эки жарылды. Ичинден жана тургъан Кёмюр тёгюлдю, Боркъулдап, къайнай тургъан Темир тёгюлдю. Ханны сарыуек аты Ажалын тапды. Шайтан желча, тютюню Кюн кёзюн жапды. * * * Жолат тау этегине Жетди да тюшге, Бошлады талгъан атын Жашил къыртишге. Мужурагъа таяна, Ашыкъмай, сабыр, Чыгырбаш таугъа чыкъды Базантур батыр. Бир ачы таууш чыгъып, Къарады ёрге: Чыммакъ къанкъазны тутуп, Къуш къонду жерге. Къанкъаз, болушлукъ тилеп, Жашха къарады. Алп Жолатха мужура Энтта жарады. Забиял къылыч болуп, Тийди мужура. Къара къуш учуп кетди, Ачы къычыра. Акъ къанкъаз, бир ариука Болуп, ышарды. Жолат, сейирге къалып, Къатына барды. – Кимсе, жулдуз сыфатлы? – Деп сорду улан. – Суу къызыма, Сантина, Анам – Сууласан. Къара къуш мени марап Айлана эди. Жолат: – Сора къушну бош Сау ийдим! – деди. – Ол мени къаласына Элтирик эди, Унамасам, былайда Ёлтюрлюк эди. Мени уа кимден да бек Сюйгеним, наным Барды, алп батыр. Санга Къор болсун жаным. – Суу къызы, насып берсин Кёк тейри санга. Къуш а ким эди? Аны Бир таныт манга. – Къара тауну иеси, Эмегенди ол. Бойран батыр, энди сен Кесинге сакъ бол. Ол санга кечип къоймаз, – Деп, мудахсынды. – Бош къайгъырма! – деди жаш, Къызчыкъ ахсынды. – Энди кесинги таныт Сен, таула жашы. Эгечинг болгъанма мен, Сен – къарындашым. – Атым – Жолат. Аланда Мен – къойман элмен. Ариу, кёз дарман излей Айланама мен. – Ах кюнюм, къойман батыр, Сени дуньядан Гунч этерге кюрешген Кимди?! Не адам? – Суу сурат, аны манга Хатасы жетмез. Атамы къарындашы Душманлыкъ этмез. – Чокъуракъды сокъургъа Кёз жарыкъ берлик. Алп, аны табар ючюн Азды бир эрлик. – Жол юйрет! – деди батыр,– Бир болуш манга. – Ах, жаным ючюн борчлу Болмасам, санга Болушхан угъай, ийнан, Сёз айтмаз эдим. Айтханынгдан чыгъаргъа Жетмейди бетим. Жолат, нюр жаннган кёлню Тюбюндеди ол. Кёл а – гъаршдады! Ары Тынч тюйюлдю жол. – Бир амал юйрет манга, – Деп, къызгъа къаты Болду жаш. – Учар кибик Жокъду къанатым. – Кём-кёк кёзлери толуп, Жюреги къысып, Сур быргъычыгъын тартды Сууласан къызы. Алайлай къанкъаз жыйын Шууулдап жетди, Алп базантурну кёкге Учуруп кетди… * * * Кюн батды да, ай чыгъып, Жаулугъун тешди. Къой жолда Жолат къангкъаз Арбадан тюшдю. Кёпмю, азмы барды алп Ол жулдуз жолда? Нюр жаннган кёлню кёрюп, Тамаша болду. Жагъасы – алтын юзмез, Толкъуну – налмас Бюртюкле. Бу къудретден Адам кёз алмаз. Суу къанатлыла кёлде Ойнай, жубана, Чайкъаладыла, кюнде Жылтырай, жана. Толкъун-толкъун тозурап
Сагъайды бойран батыр, – Урмайды да жел. Сора кёл къазан къайнап Тебреди. Жолат Букъгъанлай, чартлап чыкъды Жагъагъа бир ат. Ат десенг да, къанкъазгъа Ушагъан бир зат Эди ол. Сейир ариу, Жел кибик, азат. Инчге, узун аякълы, Алтын жалкъалы… Алп къымсыз къарап турду, Сейирге къалып.
Жанлады да ат, Эрлай секирип минди Сыртына Жолат. Эмилик эди да ол, Шиш турду, кишнеп. – Энди сыртынгдан мени Аталмазса! – деп Къычырды къулагъына Алп батыр къаты. Ат къачалмады, жашны Сыртындан атып. Къуйрукълу жулдузча, ол Аламда учду. Сора, къарыуу-кючю Къалмай, жууушду. Жаш атдан тюшдю. Ажир Къачмады артха. Сора базантур батыр Сёз берди атха: – Сен,– деди,– атлыкъ этсенг, Мен санга эрлик Этерме, алтын жаллы!
Этерме! – деп сёлешди, Тилленди да ат.
Мен – элмен Жолат. Атынга тулпар Озар Деп айтама мен. Учхан жулдузну жетген Алп атымса сен. – Ыразыма! – деп, тулпар Ат къакъды башын. – Энди нек келгенинги Айт, таула жашы. Алп батыр айтып берди Хапарын атха. – Жигит, бу кёлге кирген Чыкъмайды артха! Къой, сенича кёплени Келепен Къундуз Шау этгенди. Кетейик, Уяннгынчы къыз, – Деп, Озар къаты болду Жолатха. – Къалкъып Эсе къыз, чокъурагъын Къачайыкъ алып! - Сакъчыларына сен жукъ Эталмазса, къой! Къыз алыкъа бир жаннга Салмагъанды бой. – Жанына къоркъгъан киши Эрмиди? Угъай! – Деп, Жолат атха минди, Сакъ кирди суугъа. Кёл тюбю жаухар къала, Жомакъда кибик, Бир ариу эди, омакъ, Бир уллу, бийик. Ырахат жукъалап эди Къыз тапчанында. Нюр жаннган чокъурагъы Дайым жанында. Кюн бетли узун чачы, Къыйылгъан къашы, Бир ариу эди ол къыз, Тангча, тамаша. Къымыжа эди, жангы жүктеу/скачать 1.22 Mb. Достарыңызбен бөлісу:
|