Ба номи Худованди Бахшандаи Меҳрубон

14- Ҳадиси Абӯҳурайра

Абӯҳурайра мегӯяд: Паёмбар (Саллаллоҳу алайҳи ва олиҳ) фармуданд: Ман дар байни шумо ду чиз мегузорам, ки агар аз он пайравӣ кунед ҳаргиз гумроҳ намешавед ва он ду: китоби Худо ва Аҳли Байтам ҳастанд. Ин ду ҳаргиз аз ҳам ҷудо намешаванд то замоне, ки дар сари ҳавз бар ман ворид шаванд.¹

Ҳайсамӣ ин ҳадисро аз Муснади Баззор ривоят карда ва Солеҳ ибни Мӯсоро заиф донистааст. Дар бораи Солеҳ ибни Мӯсо, Аҳмад ибни Ҳанбал ӯро намешиносам гуфтааст. Бухорӣ, Насоӣ ва дигарон ӯро мункарул ҳадис донистаанд.

Аммо ҳадиси Сақалайн, ҳам аз аҳодиси мункар нест ва ҳам муҳаддисони фаровон онро ривоят кардаанд, вале ҷолиб аст бидонем, ки ин ҳадиси шариф аз Абӯҳурайра бо лафзи "Китоби Худо ва суннатам"низ аз ҳамин ровӣ, яъне Солеҳ ибни Мӯсо ривоят шуда. Ибни Удай ва Заҳабӣ онро аз ҷумлаи аҳодиси мункари ӯ хондаанд.²

Аз ин ҷо собит мешавад, ки ҳадиси "китоби Худо ва Аҳли Байтам"-ро ин ду ровӣ, яъне Абӯувайс ва фарзандаш ва ё Икрима ва Солеҳ ибни Мӯсо таҳриф карда ва ба ҷои "Аҳли Байтам""суннатам"қарор додаанд. Ҳамчунин ҳадиси Абӯҳурайра бо лафзи "суннатам"-ро Уқайлӣ низ бо ҳамин санад дар шарҳи ҳоли Абдуллоҳ ибни Доҳир дар китоби зуафоаш зикр кардааст.³

2- عن ابن عقدة عن ابي هريرة ان النبي صلي الله عليه و آله قال: و أني خلفت فيكم الثقلين ان تمسكتم بها لن تضلوا بعدهما ابدا، كتاب الله و عترتي أهل بيتي فإنهما لن يفترقا حتى يردا علي الحوض.

Ибни Уқда аз Абӯҳурайра ривоят карда, ки мегӯяд: Паёмбар (Саллаллоҳу алайҳи ва олиҳ) фармуданд: Ҳамоно ман дар байни шумо ду чиз мегузорам, ки агар аз он пайравӣ кунед ҳаргиз гумроҳ намешавед ва он ду: китоби Худо ва Аҳли Байтам ҳастанд. Ин ду ҳаргиз аз ҳам ҷудо намешаванд то замоне, ки дар сари ҳавз бар ман ворид шаванд.¹

Абӯҳурайра аз Паёмбар (Саллаллоҳу алайҳи ва олиҳ) ривоят карда, ки фармуданд: Ҳамоно ман дар байни шумо ду чиз мегузорам, ки агар аз он пайравӣ кунед ҳаргиз гумроҳ намешавед ва он ду: китоби Худо ва Аҳли Байтам ҳастанд. Ин ду ҳаргиз аз ҳам ҷудо намешаванд то замоне, ки дар сари ҳавз бар ман ворид шаванд.²

4- Албонӣ мегўяд: Доруқутнӣ дар (с 529) ва Ҳоким дар (ҷ 1 с 93) ва Хатиб дар (Ал-фақеҳ вал мутафаққеҳ ҷ 1 с 56) ҳадиси Сақалайнро аз Абўҳурайра ривоят кардаанд.³

15- Ҳадиси Абӯрофеъ

Абӯрофеъ мегӯяд: Паёмбар (Саллаллоҳу алайҳи ва олиҳ) ҳангоми баргашт аз Ҳаҷҷатул видоъ вақте ба Ғадири Хум расиданд, барои хутба ва суханронӣ бархоста фармуданд: Эй мардум! Ман дар байни шумо ду чизи боарзиш гузоштам: сақли бузург ва кӯчак. Ва аммо бузургӣ, як тарафаш ба дасти Худо ва тарафи дигараш ба дасти шумост ва он китоби Худост, ки агар ба он чанг занед ҳаргиз гумроҳ ва хор намешавед. (Дуюмӣ) Аҳли Байтам аст. Ҳамоно Худованди Латиф ва Огоҳ ба ман хабар дод, ки он ду ҳаргиз аз ҳам ҷудо намешаванд то ин ки дар сари ҳавз бар ман ворид шаванд... ва Худованд аз шумо дар қиёмат хоҳад пурсид, ки бо китоби Худо ва Аҳли Байтам чӣ гуна рафтор кардед.¹

Дар санади ин ҳадис Муҳаммад ибни Убайдуллоҳро мункарул ҳадис гуфтаанд, вале ин ҳадис аз аҳодиси мункар нест ва ӯро Ибни Ҳаббон дар китоби сиқоташ ворид карда ва сиқа дониста, пас санади ин ҳадис низ солеҳ хоҳад буд.

16- Ҳадиси Барроъ ибни Озиб

Барроъ ибни Озиб мегӯяд: Паёмбар (Саллаллоҳу алайҳи ва олиҳ) ба Ғадири Хум фуруд омаданд, онгоҳ Билол мардумро нидо дод то ҳама ҷамъ шуданд ва ҳазрат баъд аз ҳамду санои илоҳӣ фармуданд: Эй мардум! Наздик аст даъват шавам ва қабул кунам, Худованд ману шуморо мавриди суол қарор хоҳад дод, пас шумо чӣ мегӯед? Гуфтанд: Шаҳодат медиҳем, ки шумо иблоғ кардед ва насиҳат фармудед. Ҳазрат фармуданд: Ман дар байни шумо Сақалайнро гузоштам. Гуфтанд: Сақалайн чист, эй Расули Худо? Фармуданд: Китоби Худо, ки як тарафаш ба дасти Худо ва тарафи дигараш ба дасти шумост ва Аҳли Байтам. Ман аз Худованд хостам ва қабул фармуд, ки он дуро дар сари ҳавз бар ман ворид намояд... Пас, аз Аҳли Байтам пешӣ нагиред, ки мутафарриқ мешавед ва аз онҳо ақаб намонед, ки гумроҳ мешавед ва ба онҳо ёд надиҳед, чун онҳо аз шумо донотаранд. Аҳли Байтам шуморо аз роҳи ҳидоят хориҷ намекунанд ва ҳаргиз шуморо ба гумроҳӣ низ ворид намекунанд.²