Ба номи Худованди Бахшандаи Меҳрубон

17- Ҳадиси Умми Салама

Умми Салама мегӯяд: Паёмбар (Саллаллоҳу алайҳи ва олиҳ) дар Ғадири Хум аз дасти Алӣ гирифта онро боло бардоштанд то ҷое, ки сафедии зери китфи онҳоро ҳама дидем, пас фармуданд: Ҳар ки ман мавлои ӯ ҳастам, пас Алӣ мавлои ӯст.

Сипас фармуданд: Эй мардум! Ҳамоно ман дар байни шумо ду чиз мегузорам ва он ду: китоби Худо ва Аҳли Байтам ҳастанд. Ин ду ҳаргиз аз ҳам ҷудо намешаванд то замоне, ки дар сари ҳавз бар ман ворид шаванд.¹

2- أخرج ابن عقدة: من حديث عروة بن خارجة عن فاطمة بنت علي عن أم سلمة قالت: أخذ رسول الله صلى الله عليه و آله بيد علي بغدير خم فرفعها حتى رأينا بياض ابطه فقال: من كنت مولاه فعلي مولاه. ثم قال: أيها الناس إني مخلف فيكم الثقلين كتاب الله و عترتي و لن يفترقا حتئ يردا على الحوض.

Умми Салама мегӯяд: Паёмбар (Саллаллоҳу алайҳи ва олиҳ) дар Ғадири Хум аз дасти Алӣ гирифта онро боло бардоштанд то ҷое, ки сафедии зери китфи онҳоро ҳама дидем, пас фармуданд: Ҳар ки ман мавлои ӯ ҳастам, пас Алӣ мавлои ӯст.

Сипас фармуданд: Эй мардум! Ҳамоно ман дар байни шумо ду чиз мегузорам ва он ду: китоби Худо ва Аҳли Байтам ҳастанд. Ин ду ҳаргиз аз ҳам ҷудо намешаванд то замоне, ки дар сари ҳавз бар ман ворид шаванд.²

Ибни Уқда аз Умми Салама ба ҳамин маъно бесанад ҳадиси дигареро низ нақл кардааст. (Ал-вилояи Ибни Уқда с 244 р 86).

Самҳудӣ мегӯяд:

3- واخرجه محمد بن جعفر الرازاز عنها ( عن ام سلمة ) بلفظ: سمعت رسول الله صلی الله عليه و آله في مرضه الذي قبض فيه يقول و قد امتلأت الحجرة من أصحابه: أيها الناس يوشك أن أقبض قبضا سريعا و ينطلق بي و قد قدمت إليكم القول معذرة اليكم ألا و إني مخلف فيكم كتاب ربي عز و جل و عترتي أهل بيتي ثم أخذ بيد علي فرفعها فقال: هذا علي مع القرآن والقرآن مع علي لا يفترقان حتى يردا على الحوض فاسألكم ما تخلفوني فيهما.

Муҳаммад ибни Ҷаъфари Розоз бо ин лафз аз Умми Салама ин ҳадисро ривоят кардааст: Аз Паёмбар (Саллаллоҳу алайҳи ва олиҳ) дар беморие, ки дар асари он аз дунё рафтанд ва дар ҳоле, ки ҳуҷра пур аз саҳоба буд, шунидам ки мефармуданд: Эй мардум! Наздик аст зуд аз дунё биравам... Огоҳ бошед ҳамоно ман дар байни шумо китоби Парвардигорам ва Аҳли Байтамро мегузорам.

Сипас аз дасти Алӣ гирифта онро боло бардошта фармуданд: Ин Алӣ ҳамроҳи Қуръон аст ва Қуръон низ ҳамроҳи ӯст, аз ҳам ҷудо намешаванд то ин ки дар сари ҳавз бо ҳам бар ман ворид шаванд. Ман дар қиёмат аз шумо хоҳам пурсид, ки баъд аз ман бо ин ду чӣ кардед?¹

18-Ҳадиси ҳазрати Фотимаи Заҳро (Саломуллоҳи алайҳо)

Ҳазрати Фотима (Алайҳас салом) фармуданд: Аз падарам дар беморие, ки дар асари он аз дунё рафтанд ва дар ҳоле, ки ҳуҷра пур аз саҳоба буд шунидам, ки мефармуданд: Эй мардум! Наздик аст зуд аз дунё биравам ... Огоҳ бошед ҳамоно ман дар байни шумо китоби Парвардигорам ва Аҳли Байтамро мегузорам.

Сипас аз дасти Алӣ гирифта фармуданд: Ин Алӣ ҳамроҳи Қуръон аст ва Қуръон низ ҳамроҳи ӯст, аз ҳам ҷудо намешаванд то ин ки дар сари ҳавз бо ҳам бар ман ворид шаванд. Ман дар қиёмат аз шумо хоҳам пурсид, ки баъд аз ман бо ин ду чӣ кардед?²

19-Ҳадиси Умми Ҳонӣ

Умми Ҳонӣ хоҳари Имом Алӣ (Алайҳис салом) мегӯяд: Паёмбар (Саллаллоҳу алайҳи ва олиҳ) аз ҳаҷ баргаштанд ва ба Ғадири Хум фуруд омаданд, онгоҳ дастур доданд то зери дарахтон тамиз карда шуд. Сипас барои суханронӣ бархостанд ва фармуданд: Эй мардум! Наздик аст, ки (ба охират) даъват шавам ва қабул кунам. Ҳамоно ман дар байни шумо чизе мегузорам, ки агар аз он пайравӣ кунед ҳаргиз гумроҳ намешавед. Ва он: китоби Худо ва Аҳли Байтам ҳастанд. Шуморо ба риояти шаъни Аҳли Байтам супориш мекунам. Огоҳ бошед, ки он ду ҳаргиз аз ҳам ҷудо намешаванд то ин ки дар сари ҳавз бар ман ворид шаванд.¹

Самҳудӣ ва Қундузӣ ин ҳадисро аз Муснади Баззор нақл кардаанд.

2- ابن عقدة من حديث عمرو بن سعيد بن عمر بن جعدة بن هبيرة عن أبيه أنه سمع ام هانئ رضي الله عنها تقول: رجع رسول الله صلى الله عليه و آله من حجته حتى إذا كان بغدير خم أمر بدوحات فقممن ثم قام خطيبا بالهاجرة فقال: أما بعد أيها الناس فاني يوشك أن ادعى فاجيب و قد تركت فيكم ما لم تضلوا بعده أبدأ كتاب الله طرف بيد الله وطرف بايديكم و عترتي أهل بيتي اذكركم الله في اهل بيتي ألا إنهما لن يفترقا حتى يردا علي الحوض.

Ибни Уқда бо санадаш аз Умми Ҳонӣ бо ҳамон лафзу маънои пешин ва бо санади дигар ин ҳадисро бо матни ёдшуда ривоят кардааст.²

20- Ҳадиси Абдураҳмон ибни Авф

حدثنا يوسف بن موسى و أحمد بن عثمان بن حكيم قالا: ثنا عبيد الله بن موسى قال: ثنا طلحة بن جبر عن المطلب بن عبد الله بن حنطب عن مصعب بن عبد الرحمن بن عوف عن أبيه قال: لما فتح رسول الله صلى الله عليه ( و آله ) و سلم مكة انصرف إلى الطائف فحاصرها سبع عشرة أو تسع عشرة ثم قام خطيبا فحمد الله و أثنى عليه ثم قال: ايها الناس اني فرط لكم أوصيكم بعترتي خيرا و إن موعدكم الحوض و الذي نفسي بيده لتقيمن الصلاة و لتؤتن الزكاة أو لأبعثن رجلا مني أو كنفسي يضرب أعناقكم ثم أخذ بيد علي فقال هذا

Абдураҳмон ибни Авф мегӯяд: Вақте Паёмбар (Саллаллоҳу алайҳи ва олиҳ) Маккаро фатҳ намуд, ба тарафи Тоиф баргашт ва онро 17 ё 19 рӯз муҳосира намуд. Сипас хутба хонд ва баъд аз ҳамду санои илоҳӣ фармуд: Эй мардум! Ман ба шумо пешӣ мегирам, шуморо ба Аҳли Байтам васият мекунам ва ҳамоно ваъдагоҳи ман ва шумо сари ҳавз аст. Савганд ба зоте, ки ҷони ман дар ихтиёри ӯст, намозро барпо медоред ва закотро адо мекунед ё мардеро ба сӯи шумо мефиристам, ки аз ман аст ва ё монанди нафсам ва худам аст, ӯ гарданҳои шуморо мезанад. Сипас аз дасти Алӣ гирифт ва фармуд: Он мард ин аст.¹

Санади ин ҳадис саҳеҳ аст. Дар бораи Талҳа ибни Ҷабр, ки дар санади ин ҳадис аст, Яҳё ибни Муин ӯро сиқа гуфта ва Ҷузҷонӣ ӯро заиф хонда, вале уламои аҳли суннат худи Ҷузҷониро носибӣ ва душмани Аҳли Байт гуфтаанд, бинобар ин намешавад ба сухани ӯ эътимод кард.

жүктеу/скачать 1.66 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: