- Ҳадиси 17 нафар аз саҳоба

21- Ҳадиси 17 нафар аз саҳоба

Абӯтуфайл мегӯяд: Ҳамоно Алӣ бархост ва баъд аз ҳамду санои илоҳӣ фармуд: Ба Худо савганд медиҳам касонеро, ки дар рӯзи Ғадир ҳозир буданд, аз ҷо бархезанд. Намехоҳам касоне, ки ин хабарро аз дигарон шунидаанд, аз ҷои худ баланд шаванд, балки танҳо касоне баланд шаванд, ки худ бо гӯшҳояшон шунида ва бо қалбашон ҳифз карданд. Онгоҳ 17 нафар бархостанд, ки аз ҷумлаи онҳо Хузайма ибни Собит, Саҳл ибни Саъд, Удай ибни Ҳотам, Уқба ибни Омир, Абӯаюби Ансорӣ, Абӯсаиди Худрӣ, Абӯшурайҳи Хазоӣ, Абӯлайлои Ансорӣ, Абӯҳайсам ибни Тайҳон ва мардоне аз Қурайш буданд. Сипас Алӣ гуфт: Он чиро шунидед бигӯед. Гуфтанд: Шаҳодат медиҳем, ки мо аз Ҳаҷҷатул видоъ ҳамроҳи Паёмбар омадем ва ба Ғадири Хум фуруд омадем, сипас нидои намоз дод ва ҳамроҳи он ҳазрат намоз хондем. Сипас бархост ва баъд аз ҳамду санои илоҳӣ фармуд: Эй мардум! Шумо чӣ хоҳед гуфт? Гуфтанд: Ҳамоно рисолататро иблоғ кардӣ. Ҳазрат се мартаба гуфтанд: Худоё шоҳид бош! Сипас фармуданд: Наздик аст ман (ба охират) даъват шавам ва қабул кунам. Ҳамоно ман ва шумо суол хоҳем шуд. Сипас фармуданд: Эй мардум! Ман дар байни шумо ду чизи боарзиш гузоштам ва он ду: китоби Худо ва Аҳли Байтам ҳастанд, ки агар ба он ду чанг бизанед ҳаргиз гумроҳ намешавед. Пас мувозиб бошед, ки баъд аз ман бо он ду чигуна рафтор хоҳед кард. Ҳамоно ин ду ҳаргиз аз ҳам ҷудо намешаванд то ин ки дар сари ҳавз бар ман дохил шаванд. Худои Латиф ва Огоҳ инро ба ман хабар дод.

Сипас фармуданд: Ҳамоно Худованд мавлои ман ва ман мавлои мӯъминин ҳастам. Оё намедонед, ки ман сазовортар аз шумо бар худатон ҳастам? Гуфтанд: Оре, ҳастед. Ҳазрат се мартаба ин суханро такрор карданд. Сипас аз дасти ту гирифтанд, эй Амиралмӯъминин ва онро боло бардошта фармуданд: Ҳар ки ман мавлои ӯ ҳастам, пас Алӣ мавлои ӯст. Худоё! Дӯст бидор ҳар касеро, ки Алиро дӯст дорад ва душман бидор ҳар касеро, ки ӯро душман дорад.

Сипас Алӣ гуфт: Рост гуфтед ва ман низ бар он шаҳодат медиҳам.¹

Санади ин ҳадис саҳеҳ аст ва Қундузии ҳанафӣ дар Янобеъ-ул-мавадда ин ҳадисро аз Абӯтуфайл аз "Ҳилятул авлиё"-и Абӯнаими Исфаҳонӣ нақл кардааст. Дар ин ҳадиси шариф чунон ки мулоҳиза мекунед 17 нафар аз саҳобагон, яъне Хузайма ибни Собит, Саҳл ибни Саъд, Удай ибни Ҳотам, Уқба ибни Омир, Абӯаюби Ансорӣ, Абӯсаиди Худрӣ, Абӯшурайҳи Хазоӣ, Абӯлайлои Ансорӣ, Абӯҳайсам ибни Тайҳон ва 8 нафари дигар, ки номашон зикр нашуда шаҳодат додаанд, ки ин ҳадисро аз Расули Худо (Саллаллоҳу алайҳи ва олиҳ) шунидаанд.

22- Ҳадиси Омир ибни Абӯлайло ибни Замура

Омир ибни Абӯлайло ва Ҳузайфа ибни Усайд гуфтаанд: Вақте Паёмбар (Саллаллоҳу алайҳи ва олиҳ) аз Ҳаҷҷатул видоъе, ки баъд аз он дигар ҳаҷ анҷом надод баргашт ва ба Ғадир ворид шуд, хутбае хонда зимни он фармуд: Худои Латифу Огоҳ ба ман хабар дод, ки ҳар паёмбаре ба андозаи нисфи паёмбари пеш аз худ умр карда ва наздик аст, ки ман (ба охират) даъват шавам ва ман қабул мекунам. Ман ва шумо дар охират суол мешавем, пас шумо чӣ мегӯед? Мардум гуфтанд: Шумо рисолататро тамом ва моро насиҳат кардед. Ҳазрат фармуданд: Оё шаҳодат намедиҳед, ки Худо яктост ва Муҳаммад (Саллаллоҳу алайҳи ва олиҳ) банда ва расули ӯст ва ин ки биҳишту дӯзах ва марг ҳак аст ва қиёмат бешак хоҳад омад ва Худованд аҳли қубурро зинда хоҳад кард? Гуфтанд: Оре, ба инҳо шаҳодат медиҳем. Ҳазрат фармуданд: Худоё! Шоҳид бош. Фармуданд: Оё гӯш намедиҳед? Гуфтанд: Оре, гӯш медиҳем. Фармуданд: Ман ба шумо пешӣ мегирам ва шумо дар сари ҳавз бар ман ворид хоҳед шуд... Пас бубинед, ки дар бораи Сақалайн чӣ хоҳед кард? Шахсе пурсид: Эй Расули Худо! Сақалайн чист? Фармуданд: Сақли акбар, Китоби Худо аст, ки як тарафаш ба дасти Худо ва тарафи дигараш ба дасти шумост. Пас ба он чанг бизанед, ки ҳаргиз гумроҳ ва хор намешавед. Ва дигарӣ кӯчак ва хурдӣ Аҳли Байтам ҳастанд. Ҳамоно Худованди Латифу Огоҳ ба ман хабар дод, ки ин ду ҳаргиз аз ҳам ҷудо намешаванд то ин ки дар сари ҳавз бар ман ворид шаванд. Ва ман инро барои он ду аз Парвардигорам хостам, пас аз он ду пешӣ нагиред, ки ҳалок мешавед ва ба онҳо ёд надиҳед, чун онҳо худ донотар аз шумо ҳастанд.¹

Дар гузашта низ ин ҳадис бо ҳамин матн ва маъно аз Зайд ибни Арқам ва Ҳузайфа ибни Усайд гузашт. Ибни Ҳаҷар ва Самҳудӣ баъд аз ишора ба ин ҳадис мегӯянд: Абӯмӯсои Мадинӣ дар китоби "Ас-саҳоба"ин ҳадисро аз тариқи Ибни Уқда нақл карда ва гуфтааст: Ин ҳадис ғариб аст.

Аз ин сухан истифода мешавад, ки санади ин ҳадис саҳеҳ аст ва мусаллам аст, ки ин ҳадис ҳеҷ ғаробате надорад ва мутавотир аст.