Детективті хикаят Алматы, 2021
жүктеу/скачать 3 Mb. Pdf көрінісі
|
| Сүлеймен қарақшы
сотталушылардың iшкi тәртiптерiн көп тексере бермейтiн. Күнде тексермейдi дегенiм ғой. Тiптi тексергеннiң өзiнде де түрмедегiлер өз-өздерiне дегендерiн iстейдi. Былайша айтқанда, түрме зәкүнiмен күн кешедi. Ал зәкүн дегеннiң бәрi Расулдың қолында. Өзi еңгезердей, жүзi қап-қара едi. Ал көздерi тұздай көкпеңбек. Сақалы кеудесiне түседi. Жалпы, рәпәтi жаман едi, сұмның. “Сұм” деппiн-ау. Мейлi, Құдай өзi кешiрсiн. Өлген адамға қаратып жаман сөз айтпайды деушi едi. Әй, бiрақ ол менiң туысым дейсiң бе. Одан да әңгiмемдi айта берейiн. Сол Расул еркектердi кәдiмгi қатынша зорлауға сондай құмар- ды. Түрме iшiнде аяғын сәл шалыс басқанды немесе байқамай өтiрiк сөйлеп қойғанды көтек қылып жiберетiн. Талай адамның ажалына да жеттi. Бiрақ өзiме зияндық iстеген емес. Мен сол жолы үш жыл жатқам. Шығуға екi-үш ай қалғанда түрмеге елушақты таулық келдi. Құрғырлар, топтасып алса, жүдә, жаман. Келе сала, бұл жердегiлердi адам құрлы көрмей, әркiмдi басынып, қоқаңдай бастады. Мұны Расул тiрi көтерсiн бе. Дереу оларды жөнге салып қоюға кiрiстi. Бiрақ жеңе алмады. Өзi ажал тапты. Ол былай болған-ды: Жаңағы Ахмад пен Паяз дегендер сол уақытта келген. Расулдың адамдары таулықтың бiрсыпырасын ұрып-соғып, түрме заңына үйретiп қоймақ болды. Алайда елушақты таулық ұйымдасып, әлгi өздерiн ұрып-соққандарды қиратып тастады. Содан бұзықтарды қалайда жусатып салуды ойлаған Расул, олардың топ басшысымен жекпе-жекке шығуды ойластырды. Таулықтарды Ахмад пен Паяз басқарып жүрген. Ол екеуiнiң жастары бiз құралпы. Сол кезде жиырма алты-жиырма жетi жастағы жiгiттер едi. Расул болса, қырық беске таяған. Ахмад Расулдың ұсынысын бiрден қабылдап, былай дедi. “Сен осындағы ең кәттә бастық екенсiң. Сенен кейiн Рахымжан дегенiң тағы бар екен. Мен — сенiмен, ал менiң Паяз бауырым — сенiң Рахымжаныңмен шықсын. Егер сен жақтан — бiреу, мен жақтан — бiреу жеңсе, жеңгендер жекпе-жекке қайта шықсын. Сонда кiм жеңсе, түрменi сол билейтiн болсын. Егер Паяз екеумiздi сендер бiрдей жеңсеңдер, бiз сендерге бағынамыз. Ал бiз жеңсек, сендер бағынасыңдар”, — дедi. Расулдың оған көнбеуге амалы қалмады. Сөйтiп бiр күнi кешке анау шеткi барактың артындағы тегiске Паяз бен Рахымжан жекпе-жекке шықты. Төбелестi түрмедегi қатын еркектерден 437 Сүлеймен қарақшы басқаларының бәрi тамашалап тұрды. Төбелес шарты — өлiмге дейiн едi. Жарты сағаттай төбелесте Паяз анадан басым түстi. Басмашы болып жүргенде, әбден көкнар iшiп, қорқор тартқан Рахымжан алдында әжептеуiр қарсылық көрсеткенiмен, соңынан шаршап қалды. Паяз оны сұлатып түсiрiп, тепкiнiң астына алды дейсiң. Ананың бет-аузын қан жуып кеттi. Бiрақ Паяз сонда да тоқтамай, басына тепкiлей бердi, тепкiлей бердi. Қарап тұрғандардың ешқайсысы да, тiптi Расул да ара түсейiн демедi. Ал менiң Рахымжанға жаным ашып кеткенi соншалық, ортаға жүгiрiп шықтым да, теуiп тұрған Паязды ары итерiп жiбердiм. “Ой, нәлетi-ау. Жатқан адамды тепкендi қай мұсылмандықтан көрiп едiң. Жеңiлгенiн бағана мойындап қойды ғой”, — деп ақырдым. Құданың құдiретi, сонда маған таулықтар тиiспедi. Тек Ахмад: “Расул, бүгiнгi жеңiс — бiздiкi болды. Осыны мойындайсың ғой-ә”, — дедi. Расул басын изедi. Ахмад тобын ертiп, шетке шықты. Шығып бара жатып: “Ей, қазақ, бүгiн бiз өзбектермен төбелестiк. Сондықтан саған әзiрше тиiспеймiз. Ертең мен Расулды жеңсем, одан кейiн жұмысым сенiмен болады”, — дедi. Мен одан қорықпадым. “Жұмысыңды көрiп алдым сенiң”, — дедiм мен де. Сосын Рахымжанды түрттiм. Әлi жаны бар екен. Ыңырсып көзiн ашты. Өзбектер оны көтерiп баракқа алып кеттi. Екi күннен кейiн ол қайтыс болды. — Ал Ахмад пен Расул төбелеспедi ме? — Қызықтың бәрi ертесiне болды. Кешке Паяз бен Рахымжан төбелескен жерде екеуi жекпе-жекке шықты. Төбелестiң бас жағында Расул Ахмадты қаңбақша үйiрдi. Дегенмен Ахмад пәле жылдамдық қылып, ананың қатты соққыларын тигiзбей жүрдi. Қанша дегенмен жасы қырықтан асқан адамның шамасы белгiлi емес пе. Ахмадты қуа-қуа шаршап қалды. Содан шабуылға Ахмад шықты. Расулдың сақалынан ұстап еңкейтiп, әбден тепкiледi. Сосын тiзелерiнен тепкiлеп, тiзерлеттi. Тiзерлеткен соң жығу оңай ғой. Жығып алып, бас-көз демей ұрып-соқты. Расул да жанкештi екен. Ананың ұрғанын елемей, тұрып кетуге қайта- қайта әрекеттендi. Бiрақ тұра берсе, Ахмад желкесiнен, болмаса арқасынан тартып, ойлағанына жеткiзбедi. Ол да кешегi Паязға ұқсап, оны тепкiлеп өлтiрмек болды-ау деймiн. Алайда Расул |