60
§ 7. Соттағы талқыламалы-
полемикалық сөз аясында
қатысудың дербес жетілдіру
дағдысы туралы әдістемелік
нұсқаулар
«Сөздің мағынасы оны қалай айтқанына баланысты» (мақал). Ежелгі
ұлы грек шешені Демосфен шешендік өнерде бастысы «оның айтылуында
және дене қимылында» - деп айтқан.
Сөздің айтылуында бірнеше жағдайға көңіл аудару керек:
шапшаңдық
және серпін, қысқа үзіліс, дауыс ырғағы, дауыстың
қаттылығы, дауыстың тембрі,
логикалық екпін, артикуляция, дем.
Шешеннің мәнері айтушының тұлғасы туралы түсінік береді. Адам тек
тілдің көмегімен қана емес, сонымен қатар дененің көмегімен, яғни, қол,
аяқ, қалып, ым және т.б. көмегімен «сөйлейді».
Жеке риторика
Жеке риторикада ауызша және
жазбаша тілмен білдірілетін
шығармашылықтың жеке түрлеріндегі, жанрларындағы сөздің ережелерін
қарастырады. Н.Ф. Кошанский «Жеке риторика дегеніміз прозаның
барлық түрінің оқу нұсқауы, ол әрбір шығарманың мазмұнының,
мақсатын,
ең ыңғайлы орнын, ең басты абзалдықтарын және басты
кемшіліктерін түсіндіреді, сонымен бірге ең жақсы, өнегелі шығармаларды
және ең маңызды жазушыларды көрсетеді».
Заманауи риторика өзінің зерттелу саласына сөздің ең көп түрлері
мен нысандарын енгізуі керек. Ю.В Рождественскийдің үлгісін
пайдаланайық:
1) ауызша сөз:
а) жазбаға дейінгі жазбаша негізі жоқ сөз (тұрмыстық сөз, үн қату,
фольклор);
б) жазбаша прототипі болуы мүмкін риторикалық сөз, яғни, жазбаша
түрі бар ауызша сөз (саяси, соттық, эпидейктикалық, оқулық, насихаттық,
уағыздаушылық);
в) репродуктивтік, яғни, жазба сөзді ауызшаға көшіру (диктор,
театрлық);
Достарыңызбен бөлісу: