32
–
Сенің қылығың
маған күшік алғысы
келген
бір баланың
оқиғасын еске түсір-
ді, – деді Сәуле апай .
– Ол шарқ ұрып мін-
сіз күшік іздеген еді .
Кейбір күшіктердің құ-
лақ тары тым сал-
бырап кеткен .
Кейбірінің
түсі ұна-
мады . Бас-
қа лары көп үреді екен .
Аяқ киімін тістелеп тастағандары
қаншама? Ол мінсіз күшік табамын
деп талмай іздей берді .
– Мінсіз күшік? Ондай болмайды
ғой! – деді Аружан .
Сәуле апай әңгімесін жалғады:
– Менің де күшігім бар . Оны мінсіз қылуға тырысқан
да емеспін . Әрине, оның айналасын былғамағаны жақсы
болар еді . Ал
сен дұрыс айтасың, Аружан . Ол
бала мінсіз күшікті ақыры таппады . Бірақ,
өзі ұнатқан күшікті бәрібір асырап алды .
Оның бір құлағы қара, екіншісі құла-
ғы ақ еді . Айналасына да жүні
тегіс шашылып жататын .
– Қандай жақсы! – деп жауап
қатты Аружан . – Бірақ кү-
шік – үй тапсырмасы емес
қой .
– Жөн сөз . Мінсіз адам
жоқ, –
деп ескертті Сәуле
апай . – Үй тапсырмасы да
сондай . Не дүниеден де,
іздесең, кемшілік табасың .
Ав!
Ав!